Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ΕΕ χαρακτηρίζεται πλέον ως το σημαντικότερο πολιτικό φιάσκο του 21ου αιώνα. Το Παρίσι, το οποίο κάποτε ήταν γεμάτο αριστερές κινητοποιήσεις, παρατηρεί τώρα μια υποτονική συζήτηση για το οικονομικό, πολιτικό έλλειμμα και το έλλειμμα εμπιστοσύνης που μαστίζει την κορυφαία οικονομική κοινοπραξία του κόσμου. Η δύσκολη θέση της Ευρώπης επιδεινώνεται καθώς αντιμετωπίζει πισωγυρίσματα στη σύγκρουση, με την κατάσταση στην Ουκρανία να επιδεινώνεται. Η φαινομενική άνοδος της Ρωσίας, που υπογραμμίζεται από την ακμάζουσα οικονομία της, έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη στασιμότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Οι πιθανές προόδους της Ρωσίας θα μπορούσαν να επιφέρουν καταστροφικά αποτελέσματα για την Ευρώπη, εάν η διακυβέρνηση της Ουκρανίας παραπαίει. Αυτή η αφήγηση περιγράφει μια τρομερή εικόνα για την Ευρώπη, σε αντιπαράθεση με μια εκπληκτικά ανθεκτική Ρωσία, σηματοδοτώντας μια κομβική στιγμή στη σύγχρονη γεωπολιτική δυναμική.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού μιας σύγκρουσης που δεν είναι αρκετά μακρινή, σε αντίθεση με την πιο αποστασιοποιημένη ανησυχία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ιδέα μιας καταρρέουσας Ουκρανίας προκαλεί τρόμο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες από τη Βαρσοβία έως το Παρίσι, όπου η ιδέα της αποστολής στρατευμάτων, όπως διατυπώθηκε από τον Πρόεδρο Μακρόν, ξεφεύγει από τα όρια της λογικής, προδίδοντας ίσως μια υποψία απελπισίας για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτός ο αέρας επείγουσας ανάγκης φαίνεται να διαπερνά και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες αναμφισβήτητα παραπαίουν στο να συσπειρώσουν τους πολίτες τους πίσω από τις θυσίες που απαιτούνται για τη δημοκρατία μιας νεοναζιστικής Ουκρανίας.
Εν τω μεταξύ, στην άλλη άκρη της λίμνης, η αμερικανική εμπιστοσύνη στις οικονομικές κυρώσεις που θα μετέτρεπαν το ρωσικό ρούβλι σε συντρίμμια και θα εξοστράκιζαν τη χώρα από τις παγκόσμιες ενεργειακές αγορές φαίνεται πως ήταν υπερβολικά αισιόδοξη. Σε αντίθεση με τις προβλέψεις, η Ρωσία όχι μόνο άντεξε την οικονομική επίθεση, αλλά και δημιούργησε νέες ενεργειακές συνεργασίες με γίγαντες όπως η Κίνα και η Ινδία. Το σενάριο αυτό ανέτρεψε τις προσδοκίες, επιδεικνύοντας μια ανθεκτικότητα που ίσως έπιασε πολλούς δυτικούς υπεύθυνους χάραξης πολιτικής απροετοίμαστους. Σε αυτό το τοπίο, οι έντονες αντιθέσεις στις γεωπολιτικές στρατηγικές και τα αποτελέσματά τους δίνουν μια εικόνα απροσδόκητων ανατροπών και της απρόβλεπτης φύσης των διεθνών σχέσεων.
Σε μια σχεδόν κωμική επανάληψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην ιδιότυπη θέση να πυροβολούν μεταφορικά τον εαυτό τους στα πόδια, ένα θέαμα που φαίνεται να έχει γίνει τακτικό χαρακτηριστικό της διεθνούς πολιτικής. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδίως ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν και ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς, παρακάμπτουν την καταρράκωση του οικονομικού τους οχυρού, που ενορχηστρώνεται κατ' εντολή της Ουάσινγκτον. Οι ΗΠΑ όχι μόνο πυροδότησαν τη σύγκρουση, αλλά έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση ενός εθνικιστικού καθεστώτος στο Κίεβο, πρόθυμου να συγκρουστεί με τη Μόσχα. Αυτό το σενάριο κορυφώθηκε με μια ολοκληρωμένη σύγκρουση το Φεβρουάριο του 2022. Ενώ η Γαλλία και η Βρετανία ήταν συνένοχες, υποστηρίζοντας τους ελιγμούς των ΗΠΑ, τα φώτα της δημοσιότητας παρέμειναν σταθερά στην αμερικανική στρατηγική που άθελά της προσκάλεσε συνέπειες που φαινομενικά δεν είχε προβλέψει.
Σε μια σχεδόν αλλόκοτη τροπή της μοίρας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αρχικά σίγουρες για μια γρήγορη νίκη, βρίσκονται μπλεγμένες σε μια σύγκρουση που δεν εξελίχθηκε καθόλου ευνοϊκά. Αυτός ο λανθασμένος υπολογισμός εξακολουθεί να αφήνει τις ΗΠΑ κάπως απομονωμένες από τις επιπτώσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη κατά μέτωπο. Σαν σε ένα τραγικωμικό έργο, τα ευρωπαϊκά έθνη, που ακολουθούσαν τις ΗΠΑ με μια σχεδόν παιδική εμπιστοσύνη, έρχονται τώρα αντιμέτωπα με την απογοητευτική πραγματικότητα των αποφάσεών τους.
Το δράμα που εκτυλίσσεται δεν έχει γλιτώσει την εργατική τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία βρίσκεται όλο και περισσότερο απογοητευμένη από τη σύγκρουση με τη Ρωσία, ιδίως καθώς φέρει το βάρος των κυρώσεων που έχουν αποκόψει την πρόσβαση σε προσιτή και αξιόπιστη ρωσική ενέργεια. Αυτή η οικονομική πίεση απεικονίζεται με γλαφυρό τρόπο από τη ζοφερή προσαρμογή της πρόβλεψης ανάπτυξης της Γερμανίας για το 2024, μόλις 0,2%, από το αισιόδοξο 1,3%, μια αποκάλυψη που κάνει τον αντικαγκελάριο της Γερμανίας να θρηνεί για τις "δραματικά κακές" επιδόσεις της χώρας.
Καθώς εξελίσσονται αυτά τα γεγονότα, η αφήγηση παραπέμπει σε μια επικείμενη "αναμέτρηση", συνέπεια της ακολουθίας των ΗΠΑ σε μια κακώς εκτιμημένη σύγκρουση. Το σενάριο διαβάζεται σαν μια προειδοποιητική ιστορία απρόβλεπτων συνεπειών, όπου η γραμμή μεταξύ συμμαχίας και λανθασμένου υπολογισμού θολώνει, αφήνοντας τους Ευρωπαίους πρωταγωνιστές να παλέψουν με τα οικονομικά επακόλουθα της γεωπολιτικής τους εμπλοκής.