 |
| pixabay / Ben_Kerckx |
Drieu Godefridi - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Αυτό ισοδυναμεί με το 10% του συνολικού ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2022 -- κάθε χρόνο! Εκτός από μια πολεμική προσπάθεια, δεν υπάρχει κανένας στόχος που να έχει απαιτήσει ποτέ την εκτροπή του 10% του ΑΕΠ μιας ηπείρου με πολιτικά διατάγματα.
Η νέα γερμανική ουτοπία
Αυτός ο αριθμός μας δείχνει ότι, ενώ η Γερμανία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μίσος της για την πυρηνική ενέργεια στους Ευρωπαίους εταίρους της, είναι αποφασισμένη να επιφέρει στην Ευρώπη την υπόλοιπη περιβαλλοντική ουτοπία, δηλαδή την πλήρη απεξάρτηση από τον άνθρακα, ακόμη και με το κόστος της οικονομικής κατάρρευσης και ελευθερίας.
Μπορεί να πείτε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι η Γερμανία, αλλά όποιος έχει εργαστεί στην Επιτροπή θα σας πει ότι υπάρχουν δύο ανυπέρβλητα λόμπι σε αυτό το επίπεδο: η Γερμανία, με διαφορά είναι η πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη, ακολουθούμενη από τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ, όπως η Greenpeace και οι Friends of the Earth, που έχουν μόνιμα γραφεία στο Berlaymont, το κεντρικό κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το γεγονός πως η σημερινή πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είναι Γερμανίδα, είναι απλώς το κερασάκι στο apfelstrudel.
Παρόλα αυτά, όλα σε αυτήν την παραληρηματική έκθεση της γερμανικής Επιτροπής είναι λάθος.
Οι ψευδεπίγραφοι υπολογισμοί της Επιτροπής
Η έκθεση αναφέρει ότι το κόστος της αδράνειας θα ήταν πολύ υψηλότερο από 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Μάλιστα, εξηγεί η έκθεση, το ευρωπαϊκό σχέδιο θα εξοικονομήσει έως και 1% του ΑΕΠ ετησίως. Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, πως αυτό το ποσοστό έρχεται σε αντίθεση με όλες τις προβλέψεις της IPCC για το κόστος της υπερθέρμανσης του πλανήτη — το οποίο είναι 0,03 % του ΑΕΠ ετησίως, όχι 1%.
Το παράρτημα 8 της έκθεσης επιπτώσεων που μόλις δημοσίευσε η Επιτροπή αναφέρει:
"Η έκθεση IPCC AR6 Working Group II (2022) επιβεβαιώνει ότι οι παγκόσμιες συνολικές οικονομικές επιπτώσεις γενικά αυξάνονται με υψηλότερο βαθμό υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ωστόσο, λόγω του ευρέος φάσματος εκτιμήσεων ζημιών και της έλλειψης συγκρισιμότητας μεταξύ των μεθοδολογιών, η έκθεση δεν παρέχει ισχυρή εύρος εκτιμήσεων, αλλά αναγνωρίζει πως οι παγκόσμιες συνολικές οικονομικές επιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι υψηλότερες από τις εκτιμήσεις στην προηγούμενη έκθεση».
Εν ολίγοις, η έκτη έκθεση της IPCC αναφέρει ότι το κόστος της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι μεγαλύτερο από αυτό που αναφέρεται στην πέμπτη έκθεση.
Δυστυχώς (ελλείψει χρόνου; χώρου; μελανιού;) η Επιτροπή δεν μπαίνει στον κόπο να επαναλάβει όσα ειπώθηκαν στην πέμπτη έκθεση, η οποία ήταν ευδιάκριτη και ακριβής στο ζήτημα του κόστους της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ας καλύψουμε αυτό το μειονέκτημα: σύμφωνα με την πέμπτη έκθεση IPCC AR5, κεφάλαιο 10:
«Για τους περισσότερους οικονομικούς τομείς, ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής θα είναι μικρός σε σχέση με τις επιπτώσεις άλλων παραγόντων... Οι αλλαγές στον πληθυσμό, την ηλικία, το εισόδημα, την τεχνολογία, τις σχετικές τιμές... και πολλές άλλες πτυχές της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης θα έχουν αντίκτυπο σχετικά με την προσφορά και τη ζήτηση οικονομικών αγαθών και υπηρεσιών που είναι μεγάλη σε σχέση με τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής».
Πάνω απ' όλα, η Συμφωνία του Παρισιού, στην οποία η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι είναι μέρος, στόχευε να περιορίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη μόνο σε 1,5 βαθμό Κελσίου έως το 2100. Η επίτευξη αυτού του στόχου προϋπέθετε μια δραστική παγκόσμια μείωση των ανθρώπινων παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όχι μόνο στην Ευρώπη. Ωστόσο, από το 2015, αυτές οι παγκόσμιες εκπομπές συνέχισαν να αυξάνονται και δεν υπάρχει ρεαλιστικό σενάριο στο οποίο οι παγκόσμιες εκπομπές θα μειωθούν. Η Κίνα, η οποία εξακολουθεί να κατασκευάζει περίπου δύο νέα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από άνθρακα την εβδομάδα, και η Ινδία συνεχίζουν να καταστρέφουν αυτές τις προβλέψεις.
Το κλίμα, φυσικά, είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα: εάν η Ευρώπη μειώσει τις εκπομπές της στο μηδέν, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίσει να τις αυξάνει, η επίδραση στο κλίμα θα είναι μηδενική. Ως αποτέλεσμα, το γερμανικό σχέδιο δεν θα εξοικονομήσει ούτε ένα ευρώ όσον αφορά τις ζημιές που προκαλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη και τα ακραία φαινόμενα.
Έτσι, οι επενδύσεις που απαιτούνται κάθε χρόνο δε θα είναι 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ για να εξοικονομηθεί 0,03% του ΑΕΠ ετησίως. Θα ήταν 30 τρισεκατομμύρια ευρώ - 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για 20 χρόνια - που θα επενδυθούν για να μην αλλάξει απολύτως τίποτα στο κλίμα της Ευρώπης.
Δεν έχουν απομείνει σοβαροί αναλυτές που εξακολουθούν να υποστηρίζουν πως ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού θα επιτευχθεί, ότι είναι ξεπερασμένη και το να προσποιούμαστε το αντίθετο, όπως κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι παραπλανητικό, ανεύθυνο, ούτε καν επιστημονικό.
Επιπλέον, η έκθεση συνεχίζει λέγοντας ότι η μείωση των ευρωπαϊκών εισαγωγών ορυκτών καυσίμων θα είχε ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση έως και 2,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ μεταξύ 2031 και 2050. Επί του παρόντος δεν υπάρχει κανένας τεχνικός ή επιστημονικός τρόπος να ξεπεραστεί η διαλείπουσα φύση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως πχ αιολική, ηλιακή. Ως αποτέλεσμα, το ενεργειακό μείγμα της Ευρώπης θα πρέπει να συνεχίσει να βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα εκτός από την πυρηνική ενέργεια, όπως απέδειξε η Γερμανία, η πρωταθλήτρια του λιγνίτη άνθρακα και των εκπομπών CO 2 – και η απελευθέρωση δέκα φορές περισσότερο CO2 από τη Γαλλία, ανά μονάδα ενέργεια που παράγεται -- το 2024. Επιπλέον, αυτός ο ψευδεπίγραφος υπολογισμός προϋποθέτει ότι γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και πως επιμένουμε στην απαγόρευση της εκμετάλλευσης του σχιστολιθικού αερίου που βρίσκεται κάτω από το έδαφος της Ευρώπης.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνει μια τρομακτική ορμή. Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι ήδη δραματική. Από το 2008, το αμερικανικό ΑΕΠ έχει διπλασιαστεί, πράγμα που σημαίνει πως οι Αμερικανοί κερδίζουν διπλάσια χρήματα από ό,τι το 2008. Από το 2008, το ΑΕΠ της Ευρώπης έχει μείνει στάσιμο. Αυτό σημαίνει πως οι Ευρωπαίοι φορολογούνται ολοένα και περισσότερο και υφίστανται παρενόχληση και απαγορεύεται να μετακινούνται, να χτίζουν, να αναλαμβάνουν, να καινοτομούν και να κάνουν οικογένεια όπως τους βολεύει, ενώ τα εισοδήματά τους δεν αυξάνονται.
Η επανάσταση του σχιστόλιθου σημαίνει ότι η Αμερική θα μπορούσε τώρα να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο, αν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν είχε περιορίσει την εγχώρια παραγωγή ενέργειας την πρώτη ημέρα της θητείας του. Οι ωφελούμενοι της κίνησής του ήταν η Ρωσία, το Ιράν -- και η Κίνα, η οποία πλέον μπορεί να πουλήσει πιο εύκολα τον φθηνό άνθρακα της, μολύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το κλίμα.
«Εν τω μεταξύ», σύμφωνα με τον Γκίντεον Ράχμαν, επικεφαλής σχολιαστή εξωτερικών σχέσεων των Financial Times, «οι τιμές της ενέργειας στην Ευρώπη έχουν εκτοξευθεί στα ύψη».
"Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η απώλεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία συνήθως πληρώνει τρεις ή τέσσερις φορές περισσότερο για ενέργεια από τους Αμερικανούς ανταγωνιστές της. Τα ζοφερά αφεντικά λένε πως αυτό οδηγεί ήδη σε κλείσιμο εργοστασίων στην Ευρώπη".
Πρακτικά, ολόκληρα τμήματα των πληθυσμών μας έχουν εισέλθει σε ένα μοτίβο που είναι το απόλυτο όνειρο των περιβαλλοντολόγων: την αποανάπτυξη. Με άλλα λόγια, η εξαθλίωση τους. Ο Γιώργος Καλλής, εξέχουσα προσωπικότητα στον τομέα της περιβαλλοντικής οικονομίας, υποστήριξε πρόσφατα την αναγκαιότητα υιοθέτησης ενός παραδείγματος «αποανάπτυξης» έναντι του συμβατικού μοντέλου που βασίζεται στο ΑΕΠ. Υποστηρίζει ότι οι οικονομίες μπορούν και πρέπει να ευδοκιμήσουν ενώ ταυτόχρονα μειώνουν την ανισότητα και ενισχύουν τη συνολική ευημερία.
Σενάρια
Τρία πιθανά σενάρια προκύπτουν.
Στο πρώτο σενάριο, η ΕΕ θα επιμείνει στη γερμανική οικολογική της ουτοπία, η οποία θα ρίξει ολόκληρη την Ευρώπη ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση στην οποία ήδη μαραζώνει η Γερμανία. Στο πλαίσιο της τρέχουσας οικονομικής της στασιμότητας, η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να εκτρέπει το 10% του ΑΕΠ της ετησίως σε μη προσιτές, αναξιόπιστες και διακοπτόμενες πηγές ενέργειας. Οι λαϊκές εξεγέρσεις θα πολλαπλασιαστούν, κάνοντας τη σημερινή εξέγερση των αγροτών να μοιάζει με «Pat the Bunny». Θα πρέπει να είναι προφανές πως οι δημοκρατίες μας δε θα μπορέσουν να αντέξουν την εξαθλίωση που οργανώνουν εσκεμμένα οι «ελίτ» που έχουν τρελαθεί προσπαθώντας να προωθήσουν μια ανεπαρκώς τεκμηριωμένη πράσινη ιδεολογία.
Στο δεύτερο σενάριο, η ΕΕ δε θα αναιρούσε την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», αλλά η έναρξη ισχύος της απλώς θα επαναπρογραμματιζόταν (δηλαδή θα αναβληθεί). Αυτό το σενάριο καταδικάζει την Ευρώπη σε αυτό που οι οικονομολόγοι Lawrence Summers και Henri Lepage ονομάζουν «κοσμική στασιμότητα», μια κατάσταση όταν υπάρχει αμελητέα ή καθόλου οικονομική ανάπτυξη σε μια οικονομία που βασίζεται στην αγορά, σύμφωνα με το μοντέλο της Ιαπωνίας.
Ένα τρίτο σενάριο θα έβλεπε μια νέα πλειοψηφία να έρχεται στην εξουσία μέσω των ευρωπαϊκών εκλογών τον Ιούνιο -- τελικά, ποιο είναι το νόημα των δημοκρατικών εκλογών αν δεν επιτραπεί μια αλλαγή πορείας; -- και αποδόμηση (κατάργηση) κάθε νομοθετήματος σε μια Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία που έχει καταστεί άσχετο ή οικονομικά επιζήμιο για τους πιο άπορους ανάμεσά μας στο τρέχον παγκόσμιο πλαίσιο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, εάν γίνουν πιστευτές οι προβλέψεις της IPCC, μπορεί να συμβεί υπερθέρμανση του πλανήτη και θα προσαρμοστούμε σε αυτήν μέσω της καινοτομίας. Όλοι οι πόροι που καίει η Ευρώπη σε μια φανταστική «ενεργειακή μετάβαση», η οποία απέτυχε και θα αποτύχει -- απλώς θα καούν από χρήματα που δε θα έχουμε στη συνέχεια για καινοτομία. Τι θα κάνει η Ευρώπη όταν αυτές οι άστοχες ιδεολογίες έχουν σπάσει οριστικά την πλάτη της οικονομίας της;
Ο Drieu Godefridi είναι νομικός (University Saint-Louis, University of Louvain), φιλόσοφος (University Saint-Louis, University of Louvain) και διδάκτωρ νομικής θεωρίας (Paris IV-Sorbonne). Είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ευρωπαϊκού ομίλου ιδιωτικής εκπαίδευσης και διευθυντής του Ομίλου PAN Medias. Είναι ο συγγραφέας του The Green Reich (2020).