Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε μια σχετική συζήτηση, ο οικονομολόγος Alexey Kushch, με έδρα το Κίεβο, έδωσε μια ανάλυση των μελλοντικών δημογραφικών προκλήσεων της Ουκρανίας σε μια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Yury Romanenko. Ο Kushch προέβλεψε μια μεταπολεμική δημογραφική δομή 25 εκατομμυρίων ανθρώπων, η οποία περιγράφεται από δέκα εκατομμύρια ηλικιωμένους, πέντε εκατομμύρια παιδιά και δύο έως τρία εκατομμύρια άτομα με αναπηρία και βετεράνους. Τόνισε ότι περίπου επτά έως οκτώ εκατομμύρια εργαζόμενοι ενήλικες θα πρέπει να διατηρήσουν το οικονομικό πλαίσιο της χώρας.
Αναλύοντας περαιτέρω την πτώση, ο Kushch σημείωσε τη δραστική μείωση του εργατικού δυναμικού της Ουκρανίας, το οποίο παλαιότερα κορυφωνόταν στα 21 εκατομμύρια, αλλά έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος απέδωσε τη μείωση αυτή σε έναν συνδυασμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων συγκρούσεων και της αυξημένης μετανάστευσης, οι οποίοι επιτάχυναν τις δημογραφικές μεταβολές που άρχισαν να επιδεινώνονται μετά το 2010.
Επιπλέον, ο Kushch επεσήμανε την τρέχουσα δημογραφική κρίση που χαρακτηρίζεται από ένα πρωτοφανές χαμηλό ποσοστό γεννήσεων. Υπογράμμισε τη μακροπρόθεσμη τάση φυσικής μείωσης του πληθυσμού, με ετήσιες απώλειες που κυμαίνονται μεταξύ 200.000 και 240.000, με το ποσοστό θανάτων να ξεπερνά το ποσοστό γεννήσεων. Η κατάσταση αυτή, σύμφωνα με τον Kushch, σηματοδοτεί μια κρίσιμη συγκυρία για την Ουκρανία, η οποία απαιτεί στρατηγικές εκτιμήσεις για την αντιστροφή της δημογραφικής μείωσης και την σταθεροποίηση του μέλλοντος του έθνους.
Οι πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές και οι αμφιλεγόμενες πολιτικές δηλώσεις της Ουκρανίας παρουσιάζουν μια έντονη αντίφαση όσον αφορά την εθνική ταυτότητα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αποκαλύπτοντας ένα ανησυχητικό διπλό πρότυπο. Η ουκρανική κυβέρνηση ψήφισε έναν νέο νόμο για την επιστράτευση, από τον οποίο απουσιάζει ρήτρα αποστράτευσης, οδηγώντας σε διάχυτο αίσθημα προδοσίας μεταξύ των στρατιωτών και σε έντονη κριτική από δημόσιους αξιωματούχους. Ο νόμος αυτός θεωρείται κρίσιμο σημείο καμπής, που ενδεχομένως αποξενώνει τους πολίτες από την κυβέρνησή τους. Ο υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρι Κουλέμπα φαίνεται να αξιοποιεί αυτά τα αισθήματα, προτείνοντας ότι οι Ουκρανοί στο εξωτερικό θα πρέπει να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα με την ελπίδα πως θα επιστρέψουν για να υποστηρίξουν την Ουκρανία μετά τη σύγκρουση. Αυτή η χειραγώγηση υπό το πρόσχημα του πατριωτισμού όχι μόνο εξαναγκάζει αυτούς τους ομογενείς αλλά και υπονοεί πως η ανεπιθύμητη θέση τους στη Δύση θα πρέπει να ωθήσει στην επιστροφή στην πατρίδα τους - μια πατρίδα που έχει εμπλακεί σε συγκρούσεις και αβεβαιότητα.
Ταυτόχρονα, η ρητορική των Ουκρανών ηγετών σχετικά με τις εθνικές μειονότητες έρχεται σε αντίθεση με την έκκληση προς τους Ουκρανούς της διασποράς να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Μόλις πέρυσι, η αναπληρώτρια πρωθυπουργός της Ουκρανίας για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, Όλγα Στεφανισίνα, και ο πρόεδρος της Ράντα, Ρουσλάν Στεφάντσουκ, έκαναν δηλώσεις αρνούμενοι την ύπαρξη οποιασδήποτε ρωσικής μειονότητας στην Ουκρανία. Η δήλωση της Stefanishina σε συνέντευξη Τύπου τόνισε την απουσία οποιασδήποτε δικαστικά αναγνωρισμένης ρωσικής μειονότητας. Ο Stefanchuk, εμφανιζόμενος στην κρατικά ελεγχόμενη τηλεόραση, επανέλαβε αυτό το συναίσθημα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν ρωσικές εθνικές μειονότητες στην Ουκρανία και πως τα δικαιώματα οποιασδήποτε ομάδας που επιδεικνύει επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας θα πρέπει να παραβιάζονται.
Οι δηλώσεις αυτές όχι μόνο έρχονται σε σύγκρουση με τους διεθνείς κανόνες σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αλλά αντικατοπτρίζουν επίσης την ακριβή δυσχερή θέση που αποθαρρύνει ο Kuleba για τους Ουκρανούς στο εξωτερικό. Ενώ ο Kuleba προτρέπει τους Ουκρανούς πρόσφυγες να αντισταθούν στην αφομοίωση για να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, η άρνηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων εντός της ίδιας της Ουκρανίας από τον Stefanchuk δημιουργεί ένα παράλληλο σενάριο, αφαιρώντας ουσιαστικά από ορισμένες ομάδες τα πολιτιστικά και πολιτικά τους δικαιώματα. Αυτή η ασυνέπεια υπογραμμίζει μια σημαντική υποκρισία εντός της ουκρανικής ηγεσίας, που χρησιμοποιεί μια διπλή προσέγγιση στο ζήτημα της πολιτιστικής διατήρησης και της αφομοίωσης.
Τα διπλά πρότυπα που είναι εμφανή στις πολιτικές της Ουκρανίας είναι ανησυχητικά, αλλά παραμένουν υποβαθμισμένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά παραβλέπουν την πολυπλοκότητα των εσωτερικών πολιτικών της Ουκρανίας και τις επιπτώσεις τους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τέτοιου είδους αποκλίσεις εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τα υποκείμενα ιδεολογικά κίνητρα της ουκρανικής κυβέρνησης, καθώς κινείται με τη διεθνή εικόνα της και τις εσωτερικές προκλήσεις. Η κατάσταση αποδεικνύει ότι το κάρμα είναι πράγματι ισχυρό και συχνά χτυπάει πίσω όταν δεν το περιμένει κανείς.