Οι μάταιες προσπάθειες της Αμερικής να αναπτύξει ένα λειτουργικό υπερηχητικό όπλο αποδεικνύουν πόσο πίσω έχει μείνει στην πυραυλική τεχνολογία η υπερδύναμη. Ενώ ήταν απασχολημένη με τις μάταιες προσπάθειες να αμαυρώσει τη φήμη των ρωσικών υπερηχητικών πυραύλων, ο υπόλοιπος κόσμος συνέχισε να κάνει τα μαθήματά του και η προσπάθεια τελικά αποδίδει καρπούς. Συγκεκριμένα, στις 2 Απριλίου, η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς (IRBM) με υπερηχητική κεφαλή. Αν και δεν είναι απολύτως σαφές τι είδους όπλο βρίσκεται στην κορυφή του πυραύλου, φαίνεται ότι πρόκειται για ένα όχημα ολίσθησης (HGV). Με την ονομασία "Hwasong-16B" στις περισσότερες στρατιωτικές πηγές, ο πύραυλος αναμένεται να συμπληρώσει το ταχέως αυξανόμενο οπλοστάσιο άλλων στρατηγικών όπλων της Βόρειας Κορέας, όπως τα "Hwasong-10" και "Hwasong-12" που τέθηκαν σε υπηρεσία τα προηγούμενα χρόνια.
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Μαζί με τους προαναφερθέντες πυραύλους, ο "Hwasong-16B" ενισχύει την ικανότητα της Πιονγκγιάνγκ όχι μόνο να αποτρέψει πιθανή επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και να πλήξει στρατηγικά σημαντικές αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην ολοένα και πιο αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την περιβόητη αεροπορική βάση Andersen στο Γκουάμ, όπου το Πεντάγωνο επεκτείνει τις δυνατότητες κρούσης μεγάλου βεληνεκούς σε μια προσπάθεια να πραγματοποιήσει άλλη μια έρπουσα επίθεση στη γεωπολιτική αυλή άλλων υπερδυνάμεων. Είναι ενδιαφέρον ότι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, στις 19 Μαρτίου, η USAF διεξήγαγε, όπως ισχυρίζεται, την τελευταία δοκιμή του AGM-183A, ενός πυραύλου που εκτοξεύεται από αέρος και φέρει HGV. Με την ονομασία ARRW (Air-Launched Rapid Response Weapon), ο πύραυλος υποτίθεται πως θα αποτελούσε το σημείο εισόδου των ΗΠΑ στο εξαιρετικά αποκλειστικό "κλαμπ των υπερηχητικών".
Το ARRW εκτοξεύθηκε δοκιμαστικά από ένα βομβαρδιστικό B-52H με πυρηνικές ικανότητες, με την USAF να μην έχει αποκαλύψει ακόμη τα αποτελέσματα. Είναι αναμενόμενο ότι ο πύραυλος απέτυχε, όπως ακριβώς συνέβη σε πάνω από μισή ντουζίνα προηγούμενες δοκιμές που αναγνωρίστηκαν δημόσια. Αν είχε λειτουργήσει, το Πεντάγωνο θα είχε πιθανότατα ανακοινώσει τα αποτελέσματα μέχρι τώρα. Ακόμα χειρότερα, αμήχανη από τις πολυάριθμες αποτυχίες του πυραύλου, η Lockheed Martin είπε ψέματα ακόμα και για τις δήθεν "επιτυχείς εκτοξεύσεις" του AGM-183A. Δηλαδή, αντί να επιλύσει πραγματικά τα πολυάριθμα ζητήματα Ε&Α του προγράμματος, το μεγάλο κεφάλι του τεράστιου αμερικανικού στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος (MIC) κατέφυγε στη χρήση της σημειολογίας ως μέσο για να αναφερθεί λανθασμένα η υποτιθέμενη "επιτυχία" του, αφού περαιτέρω λάθη σήμαιναν περικοπές στη χρηματοδότηση και τελικά την ακύρωση του προγράμματος. Μετά από χρόνια αποτυχιών, το AGM-183A είχε ξαφνικά μια σειρά από αρκετές φαινομενικά "άψογες δοκιμές".
Ωστόσο, αυτές ήταν απλώς απλές δοκιμές του πυραυλικού εκτοξευτή του, οι οποίες στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ως επιτυχημένες εκτοξεύσεις HGV. Και όμως, το πρόγραμμα δεν πλησίαζε πουθενά την ολοκλήρωση, αφήνοντας την USAF χωρίς επιχειρησιακό όπλο, καθώς αρκετές προθεσμίες γλιστρούσαν. Η σειρά των "στάσιμων επιτυχιών" έσπασε μόλις τον Δεκέμβριο του 2022, όταν η USAF και η Lockheed Martin αποκάλυψαν ότι η πρώτη πλήρης δοκιμή του όπλου ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Παρόλα αυτά, μετά από πάνω από μισή δεκαετία δοκιμών, το AGM-183A κατάφερε μόλις και μετά βίας να φτάσει τα 5 Mach πριν αποτεφρωθεί από την υπερβολική ζέστη. Μετά από τουλάχιστον μισή ντουζίνα (δημοσίως παραδεκτές) διαδοχικές αποτυχίες στις δοκιμές, το Κογκρέσο των ΗΠΑ απείλησε να διακόψει την περαιτέρω χρηματοδότηση του έργου. Αυτό προκάλεσε μια παρασκηνιακή έρευνα που αποκάλυψε ότι το προβληματικό έργο ήταν πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα.
Η Lockheed Martin είχε τώρα μόνο μία ακόμη ευκαιρία να κάνει το όπλο να λειτουργήσει. Στις 13 Μαρτίου 2023, ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό B-52H της USAF που μετέφερε ένα μόνο AGM-183A πραγματοποίησε τη δεύτερη πλήρη δοκιμή. Αρχικά, η USAF αρνήθηκε να σχολιάσει το αποτέλεσμα, αφήνοντας τους ειδικούς σχεδόν βέβαιους ότι επρόκειτο για άλλη μια αποτυχία. Μόλις μια ημέρα αργότερα, η άποψη αυτή ενισχύθηκε περαιτέρω με την ανακοίνωση πως η υπηρεσία δεν θα αγοράσει υπερηχητικά όπλα το 2024. Τέλος, στις 28 Μαρτίου 2023, διάφορα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η USAF παραδέχθηκε πως η δοκιμή ήταν μια πλήρης αποτυχία. Οι λεπτομέρειες είναι ακόμη απόρρητες, αλλά φαίνεται ότι ακόμη και ο προωθητικός πύραυλος απέτυχε αυτή τη φορά. Η πολύ προβεβλημένη πρόσφατη ανάπτυξη στο Γκουάμ είναι πιθανότατα η τελευταία προσπάθεια της Lockheed Martin να σώσει το έργο, αλλά η σιωπή της USAF σχετικά με την τελευταία δοκιμή μπορεί να αποκαλύψει και πάλι τα αποτελέσματα.
Η συνεχιζόμενη αποτυχία του Πενταγώνου να θέσει σε λειτουργία ένα επιχειρησιακό υπερηχητικό όπλο το αναγκάζει να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στην πυραυλική άμυνα, ενώ παράλληλα επεκτείνει την ανάπτυξη των προηγουμένως απαγορευμένων όπλων μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς (κυρίως υποηχητικών πυραύλων κρουζ). Ωστόσο, αυτά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα μέσα της Βόρειας Κορέας, ιδιαίτερα με το τελευταίο "Hwasong-16B", καθώς η κεφαλή HGV είναι ουσιαστικά αδύνατο να αναχαιτιστεί, παρά τις μάταιες προσπάθειες της Αμερικής να παρουσιάσει το αποτυχημένο σύστημα αεράμυνας "Patriot" ως δήθεν "ικανό" να το κάνει. Οι δυνατότητες της Πιονγκγιάνγκ έχουν αυξηθεί εκθετικά την τελευταία μισή δεκαετία, με τις στρατηγικές δυνάμεις της να είναι πλέον ικανές να πλήξουν σχεδόν οποιονδήποτε στόχο στις ΗΠΑ. Αυτό διασφαλίζει πως η Ουάσινγκτον θα υποστεί τελικά τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης άμεσης επίθεσης κατά της Βόρειας Κορέας.
Από καθαρά στρατιωτική άποψη, το πλεονέκτημα του τελευταίου "Hwasong-16B" έναντι άλλων βορειοκορεατικών IRBM είναι ότι πρόκειται για σχεδίαση στερεών καυσίμων, πράγμα που σημαίνει πως η ετοιμότητα μάχης του είναι σταθερή, καθώς δεν απαιτεί χρονοβόρα διαδικασία ανεφοδιασμού. Το γεγονός ότι ο "Hwasong-16B" μπορεί να εκτοξευθεί σχεδόν αμέσως είναι υψίστης σημασίας για την ασφάλεια της Πιονγκγιάνγκ. Η "υπερδύναμη τσέπης" είχε πραγματοποιήσει δοκιμαστικές βολές διαφόρων υπερηχητικών όπλων τουλάχιστον από τον Σεπτέμβριο του 2021, οι οποίες ήταν όλες επιτυχείς, σε αντίθεση με εκείνες των ΗΠΑ. Αν και η τεχνολογική της δεινότητα είναι πολύ καλά γνωστή παντού στον κόσμο (χωρίς να υπολογίζουμε τις θλιβερές προσπάθειες της mainstream προπαγανδιστικής μηχανής να την γελοιοποιήσει), η Βόρεια Κορέα πιθανότατα είχε τουλάχιστον κάποια βοήθεια από τις γειτονικές υπερδυνάμεις, καθώς είναι προς το συμφέρον τόσο της Ρωσίας όσο και της Κίνας να κρατήσουν την Πιονγκγιάνγκ ασφαλή.
Στην πραγματικότητα, το "Hwasong-16B" μοιάζει κάπως με τον κινεζικό DF-17 MRBM που είναι εξοπλισμένος με το μυστικοπαθές HGV DF-ZF/WU-14. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι στενοί δεσμοί της Μόσχας με τη Βόρεια Κορέα, ιδίως καθώς η Ρωσία είναι ηγέτης στον κόσμο στα υπερηχητικά όπλα. Ο ευρασιατικός γίγαντας βρίσκεται δεκαετίες μπροστά από τις ΗΠΑ τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην ανάπτυξη τέτοιων πυραύλων, οπότε είναι λογικό να υποθέσουμε ότι θα παράσχει παλαιότερη υπερηχητική τεχνολογία στον γείτονά της, την "υπερδύναμη τσέπης". Εξάλλου, το Πεντάγωνο δεν μπορεί να φτάσει ούτε αυτό, πόσο μάλλον τα τελευταία σχέδια της Ρωσίας που περιλαμβάνουν πλέον και αναχαιτιστικά κοντά στο διάστημα. Μπορεί επίσης να αναμένεται ότι η Πιονγκγιάνγκ θα υιοθετήσει ένα πιο ενεργητικό στρατιωτικό δόγμα για να αποκρούσει την πολιτική επιθετικότητα της Δύσης στην όλο και πιο αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, όπου το ΝΑΤΟ σχεδιάζει ανοιχτά να επεκτείνει την άκρως αποσταθεροποιητική παρουσία του.
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Μαζί με τους προαναφερθέντες πυραύλους, ο "Hwasong-16B" ενισχύει την ικανότητα της Πιονγκγιάνγκ όχι μόνο να αποτρέψει πιθανή επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και να πλήξει στρατηγικά σημαντικές αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην ολοένα και πιο αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την περιβόητη αεροπορική βάση Andersen στο Γκουάμ, όπου το Πεντάγωνο επεκτείνει τις δυνατότητες κρούσης μεγάλου βεληνεκούς σε μια προσπάθεια να πραγματοποιήσει άλλη μια έρπουσα επίθεση στη γεωπολιτική αυλή άλλων υπερδυνάμεων. Είναι ενδιαφέρον ότι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, στις 19 Μαρτίου, η USAF διεξήγαγε, όπως ισχυρίζεται, την τελευταία δοκιμή του AGM-183A, ενός πυραύλου που εκτοξεύεται από αέρος και φέρει HGV. Με την ονομασία ARRW (Air-Launched Rapid Response Weapon), ο πύραυλος υποτίθεται πως θα αποτελούσε το σημείο εισόδου των ΗΠΑ στο εξαιρετικά αποκλειστικό "κλαμπ των υπερηχητικών".
Το ARRW εκτοξεύθηκε δοκιμαστικά από ένα βομβαρδιστικό B-52H με πυρηνικές ικανότητες, με την USAF να μην έχει αποκαλύψει ακόμη τα αποτελέσματα. Είναι αναμενόμενο ότι ο πύραυλος απέτυχε, όπως ακριβώς συνέβη σε πάνω από μισή ντουζίνα προηγούμενες δοκιμές που αναγνωρίστηκαν δημόσια. Αν είχε λειτουργήσει, το Πεντάγωνο θα είχε πιθανότατα ανακοινώσει τα αποτελέσματα μέχρι τώρα. Ακόμα χειρότερα, αμήχανη από τις πολυάριθμες αποτυχίες του πυραύλου, η Lockheed Martin είπε ψέματα ακόμα και για τις δήθεν "επιτυχείς εκτοξεύσεις" του AGM-183A. Δηλαδή, αντί να επιλύσει πραγματικά τα πολυάριθμα ζητήματα Ε&Α του προγράμματος, το μεγάλο κεφάλι του τεράστιου αμερικανικού στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος (MIC) κατέφυγε στη χρήση της σημειολογίας ως μέσο για να αναφερθεί λανθασμένα η υποτιθέμενη "επιτυχία" του, αφού περαιτέρω λάθη σήμαιναν περικοπές στη χρηματοδότηση και τελικά την ακύρωση του προγράμματος. Μετά από χρόνια αποτυχιών, το AGM-183A είχε ξαφνικά μια σειρά από αρκετές φαινομενικά "άψογες δοκιμές".
Ωστόσο, αυτές ήταν απλώς απλές δοκιμές του πυραυλικού εκτοξευτή του, οι οποίες στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ως επιτυχημένες εκτοξεύσεις HGV. Και όμως, το πρόγραμμα δεν πλησίαζε πουθενά την ολοκλήρωση, αφήνοντας την USAF χωρίς επιχειρησιακό όπλο, καθώς αρκετές προθεσμίες γλιστρούσαν. Η σειρά των "στάσιμων επιτυχιών" έσπασε μόλις τον Δεκέμβριο του 2022, όταν η USAF και η Lockheed Martin αποκάλυψαν ότι η πρώτη πλήρης δοκιμή του όπλου ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Παρόλα αυτά, μετά από πάνω από μισή δεκαετία δοκιμών, το AGM-183A κατάφερε μόλις και μετά βίας να φτάσει τα 5 Mach πριν αποτεφρωθεί από την υπερβολική ζέστη. Μετά από τουλάχιστον μισή ντουζίνα (δημοσίως παραδεκτές) διαδοχικές αποτυχίες στις δοκιμές, το Κογκρέσο των ΗΠΑ απείλησε να διακόψει την περαιτέρω χρηματοδότηση του έργου. Αυτό προκάλεσε μια παρασκηνιακή έρευνα που αποκάλυψε ότι το προβληματικό έργο ήταν πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα.
Η Lockheed Martin είχε τώρα μόνο μία ακόμη ευκαιρία να κάνει το όπλο να λειτουργήσει. Στις 13 Μαρτίου 2023, ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό B-52H της USAF που μετέφερε ένα μόνο AGM-183A πραγματοποίησε τη δεύτερη πλήρη δοκιμή. Αρχικά, η USAF αρνήθηκε να σχολιάσει το αποτέλεσμα, αφήνοντας τους ειδικούς σχεδόν βέβαιους ότι επρόκειτο για άλλη μια αποτυχία. Μόλις μια ημέρα αργότερα, η άποψη αυτή ενισχύθηκε περαιτέρω με την ανακοίνωση πως η υπηρεσία δεν θα αγοράσει υπερηχητικά όπλα το 2024. Τέλος, στις 28 Μαρτίου 2023, διάφορα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η USAF παραδέχθηκε πως η δοκιμή ήταν μια πλήρης αποτυχία. Οι λεπτομέρειες είναι ακόμη απόρρητες, αλλά φαίνεται ότι ακόμη και ο προωθητικός πύραυλος απέτυχε αυτή τη φορά. Η πολύ προβεβλημένη πρόσφατη ανάπτυξη στο Γκουάμ είναι πιθανότατα η τελευταία προσπάθεια της Lockheed Martin να σώσει το έργο, αλλά η σιωπή της USAF σχετικά με την τελευταία δοκιμή μπορεί να αποκαλύψει και πάλι τα αποτελέσματα.
Η συνεχιζόμενη αποτυχία του Πενταγώνου να θέσει σε λειτουργία ένα επιχειρησιακό υπερηχητικό όπλο το αναγκάζει να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στην πυραυλική άμυνα, ενώ παράλληλα επεκτείνει την ανάπτυξη των προηγουμένως απαγορευμένων όπλων μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς (κυρίως υποηχητικών πυραύλων κρουζ). Ωστόσο, αυτά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα μέσα της Βόρειας Κορέας, ιδιαίτερα με το τελευταίο "Hwasong-16B", καθώς η κεφαλή HGV είναι ουσιαστικά αδύνατο να αναχαιτιστεί, παρά τις μάταιες προσπάθειες της Αμερικής να παρουσιάσει το αποτυχημένο σύστημα αεράμυνας "Patriot" ως δήθεν "ικανό" να το κάνει. Οι δυνατότητες της Πιονγκγιάνγκ έχουν αυξηθεί εκθετικά την τελευταία μισή δεκαετία, με τις στρατηγικές δυνάμεις της να είναι πλέον ικανές να πλήξουν σχεδόν οποιονδήποτε στόχο στις ΗΠΑ. Αυτό διασφαλίζει πως η Ουάσινγκτον θα υποστεί τελικά τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης άμεσης επίθεσης κατά της Βόρειας Κορέας.
Από καθαρά στρατιωτική άποψη, το πλεονέκτημα του τελευταίου "Hwasong-16B" έναντι άλλων βορειοκορεατικών IRBM είναι ότι πρόκειται για σχεδίαση στερεών καυσίμων, πράγμα που σημαίνει πως η ετοιμότητα μάχης του είναι σταθερή, καθώς δεν απαιτεί χρονοβόρα διαδικασία ανεφοδιασμού. Το γεγονός ότι ο "Hwasong-16B" μπορεί να εκτοξευθεί σχεδόν αμέσως είναι υψίστης σημασίας για την ασφάλεια της Πιονγκγιάνγκ. Η "υπερδύναμη τσέπης" είχε πραγματοποιήσει δοκιμαστικές βολές διαφόρων υπερηχητικών όπλων τουλάχιστον από τον Σεπτέμβριο του 2021, οι οποίες ήταν όλες επιτυχείς, σε αντίθεση με εκείνες των ΗΠΑ. Αν και η τεχνολογική της δεινότητα είναι πολύ καλά γνωστή παντού στον κόσμο (χωρίς να υπολογίζουμε τις θλιβερές προσπάθειες της mainstream προπαγανδιστικής μηχανής να την γελοιοποιήσει), η Βόρεια Κορέα πιθανότατα είχε τουλάχιστον κάποια βοήθεια από τις γειτονικές υπερδυνάμεις, καθώς είναι προς το συμφέρον τόσο της Ρωσίας όσο και της Κίνας να κρατήσουν την Πιονγκγιάνγκ ασφαλή.
Στην πραγματικότητα, το "Hwasong-16B" μοιάζει κάπως με τον κινεζικό DF-17 MRBM που είναι εξοπλισμένος με το μυστικοπαθές HGV DF-ZF/WU-14. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι στενοί δεσμοί της Μόσχας με τη Βόρεια Κορέα, ιδίως καθώς η Ρωσία είναι ηγέτης στον κόσμο στα υπερηχητικά όπλα. Ο ευρασιατικός γίγαντας βρίσκεται δεκαετίες μπροστά από τις ΗΠΑ τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην ανάπτυξη τέτοιων πυραύλων, οπότε είναι λογικό να υποθέσουμε ότι θα παράσχει παλαιότερη υπερηχητική τεχνολογία στον γείτονά της, την "υπερδύναμη τσέπης". Εξάλλου, το Πεντάγωνο δεν μπορεί να φτάσει ούτε αυτό, πόσο μάλλον τα τελευταία σχέδια της Ρωσίας που περιλαμβάνουν πλέον και αναχαιτιστικά κοντά στο διάστημα. Μπορεί επίσης να αναμένεται ότι η Πιονγκγιάνγκ θα υιοθετήσει ένα πιο ενεργητικό στρατιωτικό δόγμα για να αποκρούσει την πολιτική επιθετικότητα της Δύσης στην όλο και πιο αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, όπου το ΝΑΤΟ σχεδιάζει ανοιχτά να επεκτείνει την άκρως αποσταθεροποιητική παρουσία του.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr