Στην αρχή του πολέμου, η Ρωσία είχε περίπου 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποθεματικά. Αυτό σημαίνει τίτλους σε ευρώ, δολάρια, βρετανικές λίρες, γιεν και διάφορα άλλα σταθερά, μετατρέψιμα νομίσματα, μαζί με χρυσό. Σε κανονικούς καιρούς, η Ρωσία, όπως και άλλες χώρες, κατέχει αυτά τα νομίσματα για να διευκολύνει το εμπόριο και να σταθεροποιήσει το δικό της νόμισμα. Λίγα από αυτά τα χρήματα - μερικά δισεκατομμύρια δολάρια - βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότερες συζητήσεις για την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων αφορούν τα περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια που βρίσκονται στην Ευρώπη, το μεγαλύτερο μέρος τους σε ένα αποθετήριο στο Βέλγιο που ονομάζεται Euroclear.
Αν και οι Ευρωπαίοι ελέγχουν αυτά τα χρήματα, έχουν ως επί το πλείστον ακολουθήσει το παράδειγμα της Αμερικής σε διπλωματικά και στρατηγικά θέματα από την έναρξη του πολέμου. Μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Γερμανία, έχουν ζητήσει προσοχή πριν βάλουν χέρι στα ρωσικά αποθεματικά, φοβούμενες ότι μια τέτοια κίνηση θα έθετε σε κίνδυνο την ιδιότητα του ευρώ ως (μικρότερου) αποθεματικού νομίσματος. Ο νόμος REPO θα μπορούσε να τις ωθήσει να δράσουν πιο επιθετικά.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρότεινε ένα συμβιβασμό μεταξύ της παραμονής των χρημάτων και της κατάσχεσης όλων των χρημάτων. Ζήτησε από την Euroclear να κρατήσει σε ξεχωριστούς λογαριασμούς τα κέρδη που προκύπτουν από τα ρωσικά περιουσιακά της στοιχεία. Τα κέρδη αυτά θα μπορούσαν στη συνέχεια να φορολογηθούν με υψηλό συντελεστή και τα έσοδα να παραδοθούν στην Ουκρανία - ένας λογιστικός ελιγμός που αναμένεται να αποφέρει περίπου 3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Άλλοι Ευρωπαίοι έχουν προτείνει μια πιο ριψοκίνδυνη πορεία. Υποστηρίζουν ότι τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια της Ρωσίας θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση για ένα μεγάλο δυτικό πολεμικό δάνειο προς την Ουκρανία, το οποίο θα αποπληρωθεί από τις αναμενόμενες αποζημιώσεις, για τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να αντικαταστήσει την Ουκρανία ως διεκδικήτρια.
Αυτές οι συζητήσεις καταλήγουν στη διαφορά μεταξύ της δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων και της κατάσχεσής τους. Τους τελευταίους μήνες, ο κ. Μπάιντεν και η κυβέρνησή του έχουν ζητήσει την άμεση κατάσχεση των ρωσικών αποθεμάτων και τη χρήση τους για τη χρηματοδότηση του πολέμου κατά της Ρωσίας - μια κίνηση που θα ήταν, αν όχι εντελώς πρωτοφανής, τουλάχιστον ριζοσπαστική. Το πάγωμα των αποθεμάτων είναι κάτι που συμβαίνει.
Εάν ο νόμος REPO τεθεί σε ισχύ, τότε οι κατασχέσεις συναλλάγματος, που τώρα θεωρούνται ως εργαλείο έσχατης ανάγκης, μπορεί να μετατραπούν σε συνήθη επιχειρησιακή διαδικασία, εις βάρος της Αμερικής. Οποιαδήποτε ξένη κυβέρνηση είναι υπεύθυνη να έχει ένα αμερικανικό μπλοκ ψηφοφόρων εναντίον της - η Κίνα, για αρχή - θα το σκεφτεί δύο φορές πριν σταθμεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ή σε έναν από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ.
Αυτό δεν είναι ακόμη πιθανό, αλλά είναι μια πιθανότητα που κανένας πολιτικός από τα δύο κόμματα δεν πρέπει να χάσει από τα μάτια του. Εδώ και δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναβάλλουν δύσκολες αποφάσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και καλύπτουν τις κομματικές διαιρέσεις με τα δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια που η πλεονεκτική μας διεθνής θέση μας επέτρεψε να δανειστούμε. Οι επιλογές μας, όμως, στενεύουν.