 |
| pixabay / Myriams-Fotos |
Η περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση του Πούτιν στην Ουκρανία που περιορίστηκε στην εκκαθάριση των ουκρανικών ναζιστικών πολιτοφυλακών και των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ντονμπάς, μια ρωσόφωνη επαρχία που προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από τους σοβιετικούς ηγέτες, όπως και η ρωσική Κριμαία, ήταν ένα στρατηγικό λάθος.
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ήταν μια στρατηγική γκάφα που ακολούθησε τέσσερις ή πέντε προηγούμενες στρατηγικές γκάφες στο πλαίσιο της Ουκρανίας. Υπήρχαν και άλλες εκτός του πλαισίου της Ουκρανίας.
Το Ντονμπάς διαμορφώθηκε σε δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες ως απάντηση στο αντιρωσικό πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ανέτρεψε την εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση. Το πρώτο στρατηγικό ατόπημα του Πούτιν ήταν ότι επέτρεψε την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης ουκρανικής κυβέρνησης από την Ουάσινγκτον.
Το 2014, μετά την ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης, οι δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες του Ντονμπάς ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία, όπως και η Κριμαία, να επανενταχθούν στη Ρωσία. Ο Πούτιν αποδέχθηκε το αίτημα της Κριμαίας, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η Ρωσία θα έχανε τη ναυτική της βάση στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά απέρριψε το αίτημα των δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ.
Αυτή ήταν η δεύτερη στρατηγική γκάφα του Πούτιν. Εάν ο Πούτιν ή το Κρεμλίνο ή η ρωσική κυβέρνηση είχαν δώσει ίση μεταχείριση στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ πριν από μια δεκαετία, το 2014, δε θα υπήρχε περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση με την Ουκρανία. Ούτε η Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, ούτε η Ουάσινγκτον θα τολμούσε να είχε επιτεθεί στο ρωσικό έδαφος προκειμένου να «ανακτήσει το Ντονμπάς».
Εάν οι ΗΠΑ επέμεναν να φέρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ο Πούτιν θα είχε αναγκαστεί να αναγνωρίσει πως βρισκόταν σε πόλεμο με τη Δύση και ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να επαναφέρει την Ουκρανία στην επί πολλούς αιώνες ύπαρξή της ως τμήμα της Ρωσίας. Η «ανεξαρτησία» της Ουκρανίας είναι ένα αμερικανικό δημιούργημα 30 ετών. Κάθε δυτικός αναλυτής έχει παραβλέψει ή σιωπά για το γεγονός ότι ο διαμελισμός της Ρωσίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είναι όπως ο διαμελισμός της Γερμανίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη διαφορά πως ο Χίτλερ ήταν αποφασισμένος να ενώσει ξανά τη Γερμανία, αλλά ο Πούτιν δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Εάν η αλήθεια είναι να ειπωθεί, ο Πούτιν είναι ουσιαστικά ένας δυτικός φιλελεύθερος του 20ου αιώνα, και αυτός είναι ο λόγος που αποτυγχάνει ως πολεμικός ηγέτης της Ρωσίας στον 21ο αιώνα.
Αντί να αποδεχθεί την ψήφο του Ντονμπάς, ο Πούτιν επέλεξε να αφήσει το Ντονμπάς στην Ουκρανία, αλλά προσπάθησε να προστατεύσει τον ρωσικό πληθυσμό εκεί με τη Συμφωνία του Μινσκ, που μερικές φορές αποκαλείται Πρωτόκολλο του Μινσκ. Εν συντομία, βάσει της Συμφωνίας του Μινσκ, το Ντονμπάς παρέμεινε στην Ουκρανία, αλλά του παραχωρήθηκαν ορισμένες μορφές αυτονομίας, όπως η δική του αστυνομική δύναμη, προκειμένου να προστατευθεί ο ρωσικός πληθυσμός από τις διώξεις της ουκρανικής κυβέρνησης. Ο Πούτιν εξασφάλισε τις υπογραφές της Ουκρανίας και των δύο ανεξάρτητων δημοκρατιών στη συμφωνία και εξασφάλισε τη συμφωνία της Γερμανίας και της Γαλλίας για την επιβολή της συμφωνίας. Αρκετά ξεκάθαρα, παρά τα προφανή ψέματα της Ουάσινγκτον, των κυβερνήσεων της ΕΕ και των δυτικών πρεσβευτών, ο Πούτιν δεν σκόπευε να κάνει καμία «εισβολή στην Ουκρανία» ή έστω μια περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση. Ήθελε να αποφύγει την στρατιωτική σύγκρουση.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων 8 ετών, από το 2014-2022, γίναμε μάρτυρες εξαιρετικών διπλωματικών προσπαθειών από τον Πούτιν και τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ, τους δύο πιο ικανούς διπλωμάτες της εποχής μας, για την εκπόνηση μιας αμοιβαίας συμφωνίας ασφάλειας μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και τη Ρωσία ως μέλος του ΝΑΤΟ.
Επί 8 χρόνια η Ρωσία αντιμετώπιζε την ψυχρότητα της Δύσης. Το Δεκέμβριο του 2021 και τον Ιανουάριο του 2022 ο Πούτιν και ο Λαβρόφ εργάστηκαν σκληρά για να εξασφαλίσουν μια αμοιβαία αμυντική συμφωνία με τη Δύση, προκειμένου να εκτονώσουν την στρατιωτική δράση που η Ουάσιγκτον επέβαλε στη Ρωσία για να υπερασπιστεί τους Ρώσους του Ντονμπάς από τον μεγάλο ουκρανικό στρατό που είχε δημιουργήσει η Ουάσιγκτον, ενώ ο Πούτιν επί 8 χρόνια είχε τις ελπίδες του στο πρωτόκολλο του Μινσκ. Τον τελευταίο ένα ή δύο χρόνο τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ όσο και ο Γάλλος πρόεδρος παραδέχτηκαν ότι το Πρωτόκολλο του Μινσκ χρησιμοποιήθηκε για να εξαπατήσει τον Πούτιν ενώ η Δύση έχτισε τον ουκρανικό στρατό. Μπορείτε να βρείτε αυτές τις παραδοχές στο διαδίκτυο. Εδώ, για παράδειγμα, είναι η Μέρκελ:
Σύμφωνα με την πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η συμφωνία του Μινσκ χρησίμευσε για να κερδηθεί χρόνος ώστε να εξοπλιστεί η Ουκρανία. «Η συμφωνία του Μινσκ του 2014 ήταν μια προσπάθεια να δοθεί χρόνος στην Ουκρανία», δήλωσε η Μέρκελ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit. «Χρησιμοποίησε επίσης αυτόν τον χρόνο για να γίνει ισχυρότερη, όπως μπορείτε να δείτε σήμερα (21 Δεκεμβρίου 2022)».
Ο Πούτιν εξέφρασε την απογοήτευσή του για την ομολογία της Μέρκελ:
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν απογοητεύτηκε από τη δήλωση της Γερμανίδας πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία υποστήριξε πως οι συμφωνίες του Μινσκ του 2014 επέτρεψαν στην Ουκρανία να προετοιμαστεί για πόλεμο με τη Ρωσία. «Για μένα, ήταν εντελώς απροσδόκητο. Είναι απογοητευτικό. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από την πρώην καγκελάριο. Πάντα ήλπιζα ότι η γερμανική ηγεσία ήταν ειλικρινής. Ναι, ήταν στο πλευρό της Ουκρανίας, την υποστήριζε. Αλλά παρ' όλα αυτά, ήλπιζα ειλικρινά πως η γερμανική ηγεσία ανέμενε μια διευθέτηση με βάση τις αρχές που επιτεύχθηκαν, μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Μινσκ».
Η αφέλεια που αποκαλύπτει ο Πούτιν είναι εξαιρετική. Είναι ένα μωρό στο δάσος που έχει να αντιμετωπίσει το σατανά.
Αντιμέτωπος με μια ουκρανική εισβολή στις δημοκρατίες του Ντονμπάς, ο Πούτιν αναγκάστηκε να παρέμβει. Αλλά έχοντας ανόητα εμπιστευτεί τη Δύση ότι θα τηρούσε τη συμφωνία του Μινσκ, ο Πούτιν δεν ήταν προετοιμασμένος για στρατιωτική δράση. Αναγκάστηκε να βασιστεί σε μια ιδιωτική στρατιωτική μονάδα, ο επαγγελματισμός της οποίας έφερε σε δύσκολη θέση τους Ρώσους στρατηγούς, οι οποίοι έφτασαν να βλέπουν τον Yevgeny Prigozhin και την ομάδα Wagner ως εχθρό αντί για τη Δύση.
Όταν μερικοί από τους άνδρες του Πριγκόζιν διαδήλωσαν στη Μόσχα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο διαχείρισης της σύγκρουσης με τις πολλές απώλειες και απαίτησαν τη χρήση βίας για να τελειώσει ο πόλεμος, οι ζηλόφθονοι Ρώσοι στρατηγοί είπαν στον Πούτιν ότι επρόκειτο για απόπειρα πραξικοπήματος και εξαπατώντας τον Πούτιν πέτυχαν τους στόχους τους, δηλαδή την απαγόρευση του Πριγκόζιν, ο οποίος σκοτώθηκε σε μυστηριώδη αεροπορική συντριβή, και την ενσωμάτωση της ομάδας Βάγκνερ στον ρωσικό στρατό. Όπως και οι στρατηγοί σε όλο τον κόσμο, το τελευταίο τους μέλημα ήταν η σύγκρουση. Οι στρατηγοί χρησιμοποιούν τους πολέμους για να χτίσουν αυτοκρατορίες.
Η «περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση» ήταν ένα από τα χειρότερα στρατηγικά λάθη στην παγκόσμια ιστορία. Ήταν γκάφα επειδή ο Πούτιν απέτυχε να αντιληφθεί πως βρισκόταν σε πόλεμο με τη Δύση και ότι η πιο απεγνωσμένη ανάγκη ήταν να κερδίσει τον πόλεμο αμέσως πριν η Δύση εμπλακεί και βήμα προς βήμα κλιμακώσει και διευρύνει τον πόλεμο.
Αυτό ακριβώς συνέβη. Όλα όσα η Δύση διαβεβαίωνε ότι δεν θα στέλνονταν στην Ουκρανία έχουν σταλεί. Η Δύση βρίσκεται σε πλήρη πόλεμο με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Τα στρατεύματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι παρόντα στη χώρα, παρέχοντας πληροφορίες, πληροφορίες στόχευσης, σχέδια μάχης. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν και τώρα άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλούν για την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Υποστηρίζουν πως η Ρωσία, αντιμέτωπη με τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, θα σταματήσει την προέλασή της για να αποφύγει έναν ευρύτερο πόλεμο. Με άλλα λόγια, το επιχείρημα είναι ότι η εισαγωγή των στρατιωτών του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση θα οδηγήσει στην ειρήνη.
Αλλά η ειρήνη δεν είναι αυτό που επιθυμεί η Δύση. Η Δύση έχει μπλοκάρει κάθε προσπάθεια που έχει κάνει ο Πούτιν με τον Ζελένσκι. Ο μόνος σκοπός των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ είναι να διευρύνουν τον πόλεμο ή να εκφοβίσουν τον Πούτιν για να αποσυρθεί από τη σύγκρουση.
Αυτό είναι προφανές σε όλους εκτός από τη ρωσική κυβέρνηση.
Τι είναι αυτό που εμποδίζει το Κρεμλίνο να αναγνωρίσει την πραγματικότητα; Μπορώ μόνο να υποθέσω. Ίσως η κομμουνιστική διακυβέρνηση άφησε τους Ρώσους καχύποπτους απέναντι στην κυβέρνησή τους. Ήταν οι ΗΠΑ και όχι η ΕΣΣΔ που πέτυχαν. Το σοβιετικό σύστημα ήταν καταπιεστικό, αλλά οι Αμερικανοί πίστευαν ότι ήταν ελεύθεροι. Το Radio Free Europe και η Φωνή της Αμερικής ζωγράφιζαν μια ρόδινη εικόνα της δυτικής ζωής, ένα όνειρο για τους Ρώσους που βίωναν τη σοβιετική στέρηση.
Για τη ρωσική διανοητική τάξη η Δύση, όχι η Ρωσία, ήταν το μέλλον. Οι φιλοδυτικές ρωσικές ελίτ είναι γνωστές ως Ατλαντιστές-Ενοποιητές, ένας όρος που αντανακλά την επιθυμία τους να είναι μέρος της Δύσης. Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία μαζί τους ότι χρειάστηκαν γεγονότα και πολύς χρόνος για να ξυπνήσουν αυτοί οι Ατλαντιστές-Ενοποιητές και να συνειδητοποιήσουν την αυταπάτη τους. Αλλά για χρόνια αποτελούσαν έναν περιορισμό για τον Πούτιν, αν χρειαζόταν, καθώς ο ίδιος ο Πούτιν ήταν αρχικά ερωτευμένος με τη Δύση. Ο Πούτιν έπεσε ακόμη και στην «παγκοσμιοποίηση», ένα μέσο δυτικού ελέγχου. Το ίδιο και ο ηλίθιος διευθυντής της κεντρικής του τράπεζας.
Από την σκοπιά των Ατλαντιστών-Ενοποιητών, το θέμα είναι να μη δικαιολογηθεί η δυτική καχυποψία για τη Ρωσία που προκαλείται από τον Πούτιν που υπερασπίζεται τα ρωσικά συμφέροντα. Η Δύση θα ερμήνευε τις αποφασιστικές ρωσικές ενέργειες για την υπεράσπιση της Ρωσίας ως «Ρωσία που ξαναχτίζει την αυτοκρατορία της». Κατά συνέπεια, οι Ρώσοι φιλελεύθεροι και η νεολαία που καλλιεργείται από τα χρήματα των ξένων ΜΚΟ που δρουν ανεξέλεγκτα στη Ρωσία επέβαλαν περιορισμούς στην ικανότητα του Πούτιν να υπερασπιστεί τη χώρα του, ακόμη και αν ο ίδιος κατανοούσε το πρόβλημα, πράγμα που δεν είναι σαφές.
Λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια δυσαναλογία στην στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, ακόμη και με τους δυτικούς εξοπλισμούς και τα αμέτρητα δισεκατομμύρια δολάρια, η συνέχιση της σύγκρουσης για τρίτο χρόνο δημιούργησε την εικόνα μιας αναποφάσιστης ρωσικής ηγεσίας, που φοβάται να νικήσει σε περίπτωση που προκαλέσει μια ευρύτερη σύγκρουση. Ο Πούτιν, η κυβέρνησή του και ο στρατός του, σε αντίθεση με τον Πριγκόζιν, έκαναν το στρατηγικό λάθος να μην κατανοήσουν πως το να αφήσουν τη σύγκρουση να τραβήξει σε μάκρος επιτρέπει στη Δύση να εμπλακεί όλο και περισσότερο. Είτε εμφανιστούν στρατεύματα του ΝΑΤΟ είτε όχι, η Δύση έχει άλλα μέσα για να κλιμακώσει τη σύγκρουση μέχρι να βγει εκτός ελέγχου.
Ο επικεφαλής της βρετανικής άμυνας, ναύαρχος Sir Tony Radakin, δήλωσε στους Financial Times ότι η τελευταία παράδοση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία επιτρέπει στην Ουκρανία να «αυξήσει τις επιθέσεις μεγάλου βεληνεκούς στο εσωτερικό της Ρωσίας» και βοηθά το Κίεβο να διαμορφώσει τον πόλεμο με πολύ ισχυρότερους τρόπους.
Για να καταλάβετε, οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, που ο πρόεδρος Μπάιντεν αρνήθηκε ότι θα δίνονταν ποτέ στην Ουκρανία, έχουν δοθεί. Δεν πρόκειται για όπλα μάχης. Η χρήση τους είναι για να φέρουν σε περαιτέρω αμηχανία τον Πούτιν με την αδυναμία του να προστατεύσει τους Ρώσους πολίτες και τις υποδομές από τις ουκρανικές επιθέσεις μέσα στη μητέρα Ρωσία. Είναι σαφές πως η Ουάσιγκτον κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει σε δύσκολη θέση τον Πούτιν με τους Ρώσους και ο Πούτιν παίζει στα χέρια της Ουάσιγκτον.
Η περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση του Πούτιν είναι μια πλήρης αποτυχία. Ναι, η Ρωσία κυριαρχεί στο μέτωπο της μάχης. Όμως, περιορίζοντας τη χρήση βίας, ο Πούτιν δημιούργησε την εντύπωση πως είναι αναποφάσιστος και ασήμαντος στρατιωτικός αντίπαλος. Ακόμη και ο πρόεδρος της Γαλλίας, που δεν αποτελεί σχεδόν καμία στρατιωτική δύναμη, δε φοβάται τη Ρωσία υπό τον Πούτιν και είναι πρόθυμος να στείλει γαλλικά στρατεύματα να πολεμήσουν για την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας.
Αρχικά ο Γάλλος πρόεδρος γελοιοποιήθηκε επειδή πρότεινε να σταλούν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Τώρα όμως και άλλοι καλοβλέπουν την ιδέα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι ποτέ δε θα παραδίδονταν πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, και τώρα παραδόθηκαν.
Όπως προειδοποίησα, η αποτυχία του Πούτιν να βάλει ένα βαρύ πόδι έχει ενθαρρύνει την πρόκληση μετά την επιδεινούμενη πρόκληση, και αυτές οι προκλήσεις που προσκαλούνται από τη μη αντίδραση του Πούτιν οδηγούν σε μια πρόκληση που ο Πούτιν δεν θα μπορέσει να αγνοήσει, και τότε ο κόσμος θα ανατιναχθεί.
Πότε θα καταλάβει ο Πούτιν ότι το μόνο που κέρδισε από την περιορισμένη στρατιωτική του επιχείρηση είναι ένας ευρύτερος πόλεμος, δύο νέα μέλη του ΝΑΤΟ -η Φινλανδία και η Σουηδία- που επεκτείνουν σημαντικά (περισσότερο από την Ουκρανία) τα σύνορα της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, και παραδόσεις στην αντιρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία όπλων που δεν προορίζονται για το πεδίο της μάχης αλλά για πλήγματα μεγάλων αποστάσεων στη Ρωσία, τα οποία θα κάνουν τη Ρωσία να φαίνεται αδύναμη και τον Πούτιν αποτυχημένο ως πολεμικό ηγέτη που δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τη χώρα του;
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπλίνκεν, βρέθηκε πρόσφατα στην Κίνα και έκανε ό,τι μπορούσε για να ξετυλίξει τις ρωσοκινεζικές σχέσεις. Η ανικανότητα του Πούτιν να αντιμετωπίσει έναν τόσο ασήμαντο στρατιωτικό αντίπαλο όπως η Ουκρανία πρέπει να κάνει την Κίνα να αναρωτιέται. Προφανώς η αποτυχία του Πούτιν να κερδίσει έναν πόλεμο, που τώρα διανύει τον τρίτο χρόνο του και τον οποίο θα έπρεπε να είχε κερδίσει σε 3 εβδομάδες, έδωσε στον Μπλίνκεν την ευκαιρία να ασκήσει πίεση στην Κίνα. Ο Μπλίνκεν είδε την ευκαιρία και την αξιοποίησε. Ο Μπλίνκεν κέρδισε την υποστήριξη ενός Κινέζου «Ρώσου εμπειρογνώμονα» και το αυτί της κινεζικής κυβέρνησης.
Η ίδια η Κίνα είναι ένας αναποτελεσματικός υπερασπιστής των συμφερόντων της. Η κινεζική σκέψη διδάσκει τη μακροπρόθεσμη προοπτική. Η Κίνα απλώς περιμένει τους αντιπάλους της, αλλά η Δύση είναι άμεση, κάτι που η Κίνα δεν καταλαβαίνει.
Δεν υπάρχει ακόμη Συνθήκη Αμοιβαίας Άμυνας Ρωσίας-Κίνας-Ιράν που θα σταματούσε τις δυτικές προκλήσεις και την πολεμική δημιουργία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δε θέλουν να είναι προκλητικοί. Αυτό δείχνει ότι είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πως βρίσκονται σε πόλεμο.
Για να συνοψίσω: Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ρωσία έχει κερδίσει τη σύγκρουση επειδή, παρά τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια αμερικανικής βοήθειας, η Ρωσία κυριαρχεί στο πεδίο της μάχης. Οι ουκρανικές απώλειες είναι 10 ή περισσότερες φορές οι ρωσικές απώλειες και τα δυτικά όπλα είναι κατά πολύ κατώτερα από τα ρωσικά. Ο Πούτιν πιστεύει πως είναι μόνο θέμα χρόνου να συνέλθει η Δύση και να συνειδητοποιήσει ότι έχει χάσει και να συμφωνήσει με τους όρους της Ρωσίας για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Γιατί ο Πούτιν πιστεύει πως η Δύση έχει κάποια λογική να έρθει στα συγκαλά της; Ο Πούτιν εξαπατά τον εαυτό του..
Ο Πούτιν πρέπει να διαβάσει το τελευταίο βιβλίο του Μάικ Γουίτνι. Ο Whitney έχει ένα ανεξάρτητο, ασυμβίβαστο μυαλό που ενδιαφέρεται μόνο για την αλήθεια. Ο Γουάιτνι λέει, υποστηριζόμενος από τα στοιχεία, ότι οι ΗΠΑ, κατανοώντας πως έχουν χάσει τον πόλεμο στο μέτωπο της μάχης, ωστόσο εξακολουθούν να σκοπεύουν να κερδίσουν τον πραγματικό πόλεμο και έχουν προχωρήσει στο σχέδιο Β. Το σχέδιο Β είναι η παράταση της σύγκρουσης με βοήθεια όχι για το χαμένο πεδίο της μάχης αλλά για μακρινά μακρινά χτυπήματα στη Ρωσία εναντίον πολιτικών κέντρων και βασικών κοινωνικών και οικονομικών υποδομών. Η επιτυχία αυτών των χτυπημάτων θα δείξει ότι ο Πούτιν είναι αποτυχημένος, ένας ηγέτης ανίκανος να προστατεύσει τη μητέρα Ρωσία από μια ανύπαρκτη στρατιωτική δύναμη - την Ουκρανία.
Θα εκμεταλλευτούν οι φιλοδυτικοί Ρώσοι διανοούμενοι την «αποτυχία του Πούτιν να προστατεύσει τη Ρωσία» πιέζοντας για μια ειρηνευτική συμφωνία που θα έχει ως αποτέλεσμα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ;
Με άλλα λόγια, η ατολμία, η αυτοσυγκράτηση και οι λανθασμένοι υπολογισμοί του Πούτιν τον νίκησαν.
Ακολουθεί η ανάλυση του Whitney για το σχέδιο Β των ΗΠΑ: https://www.unz.com/mwhitney/washington-moves-on-to-plan-b/
Ο Πούτιν έχει υποστεί σοβαρή ζημιά από την ακατανόητη αποτυχία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Πού ήταν, για παράδειγμα, ο Πούτιν όταν ο εκπαιδευμένος και οπλισμένος από τις ΗΠΑ/Ισραήλ γεωργιανός στρατός επιτέθηκε στο ρωσικό προτεκτοράτο της Νότιας Οσετίας σκοτώνοντας τα ρωσικά στρατεύματα που υπηρετούσαν ως ειρηνοφύλακες; Ο Πούτιν βρισκόταν στους κινεζικούς Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς να γνωρίζει ότι βρισκόταν αντιμέτωπος με μια επικίνδυνη κρίση. Ο Πούτιν ανακλήθηκε από τη διασκέδαση και τους αγώνες του και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει έναν απροετοίμαστο ρωσικό στρατό για να απωθήσει τον αμερικανικό/ισραηλινό εκπαιδευμένο γεωργιανό στρατό. Στη συνέχεια, όταν είχε και πάλι τη Γεωργία στα χέρια των Ρώσων, έφυγε, προφανώς φεύγοντας με αντάλλαγμα μια λιγότερο εχθρική προς τη Ρωσία κυβέρνηση. Τώρα υπάρχουν αναφορές, αληθινές ή ψευδείς, για μια άλλη γεωργιανή έγχρωμη επανάσταση κατά της γεωργιανής κυβέρνησης που δεν είναι αρκετά εχθρική προς τη Ρωσία.
Μήπως έχουμε εδώ ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο που ανοίγει εναντίον της Ρωσίας εκτός από την Ουκρανία; Και τι γίνεται με τις αναφορές ότι το ΝΑΤΟ επικεντρώνεται στη Λευκορωσία, όπου σταθμεύουν, αν όχι αναπτύσσονται, ρωσικά πυρηνικά όπλα; Θα ανοίξει ένα τρίτο πολεμικό μέτωπο; https://www.globalresearch.ca/nato-terrorists-launch-attack-belarus/5855863
Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες απογοήτευσαν επίσης τον Πούτιν όταν έγινε η ενορχηστρωμένη από την Ουάσινγκτον επανάσταση του Maidan. Ο Πούτιν δεν είχε καμία προειδοποίηση για το τι συνέβαινε στο κατώφλι του. Έλειπε, και πάλι, απολαμβάνοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, ενώ η Ουάσινγκτον έπαιρνε υπό την κατοχή της την Ουκρανία, τμήμα της Ρωσίας εδώ και αιώνες.
Τι εξηγεί αυτές τις μαζικές ολικές αποτυχίες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών; Μήπως οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες είναι τόσο φιλοδυτικές που είναι ανίκανες να δουν την πραγματικότητα; Ή μήπως οι μυστικές υπηρεσίες λειτουργούν βάσει ενός πρωτοκόλλου στο οποίο μόνο μια ευτυχής συμφωνία μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ενορχηστρωμένης από τις ΗΠΑ σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης;
Αν ο Πούτιν συνεχίσει να αρνείται την πραγματικότητα, κινδυνεύει να χάσει τη συμμαχία του με την Κίνα. Αυτό θα τερματίσει την αντικατάσταση του δολαρίου στη διευθέτηση των διεθνών ισορροπιών και θα αφήσει το σύνολο του διαφωνούντος κόσμου στο έλεος των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ. Μπορεί ακόμη και αυτή η έκθεση του RT να φέρει τον Πούτιν αντιμέτωπο με την πραγματικότητα;
«Συγκεκριμένα, ένα άρθρο στο The Economist του Feng Yujun, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, προκάλεσε αναστάτωση. Αυτός ο μεθοδικός, επίσημος εμπειρογνώμονας για τη Ρωσία και τη σύγκρουση στην Ουκρανία μιλάει πολύ στο πνεύμα της δυτικής πολιτικής σκέψης: επικρίνει τη Μόσχα, προβλέπει την ήττα της, επαινεί το Κίεβο για τη «δύναμη και την ενότητα της αντίστασής του» και μάλιστα υποστηρίζει ότι αν η Ρωσία δεν αλλάζει τη δομή της δύναμής της, θα συνεχίσει να απειλεί τη διεθνή ασφάλεια προκαλώντας πολέμους.
«Γνωρίζοντας πώς είναι οργανωμένη η κινεζική κοινωνία, είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι ο καθηγητής που έγραψε αυτό το άρθρο ενεργούσε με δική του ευθύνη χωρίς την υποστήριξη των υπεύθυνων συντρόφων στο Πεκίνο. Η πρόσφατη άρνηση τεσσάρων μεγάλων κινεζικών τραπεζών να δεχθούν πληρωμές από τη Ρωσία, ακόμη και σε γουάν, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως ένα ανησυχητικό μήνυμα προς τη Μόσχα. Με άλλα λόγια, μπορεί να αποδειχθεί πως η ρωσοκινεζική συμμαχία, τόσο ισχυρή στα λόγια, απέχει πολύ από το να είναι αποτελεσματική και χωρίς προβλήματα στην πράξη. Και ο Μπλίνκεν σίγουρα θα προσπαθούσε να εδραιώσει αυτή την τάση». https://www.rt.com/news/596632-blinken-in-beijing-russia/
Είναι προφανές ότι ο Πούτιν δεν έχει οικονομικούς και πολιτικούς συμβούλους με επαρκή νοημοσύνη και επίγνωση για να του πουν την επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του και τη Ρωσία. Και για τον κόσμο, καθώς η συνέπεια θα είναι ο πυρηνικός πόλεμος.