Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Το ΝΑΤΟ, ουσιαστικά ο απόγονός της, συνέχισε αυτή την πρακτική. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία συμφωνία που υπέγραψε η εμπόλεμη συμμαχία που να αξίζει περισσότερο από το χαρτί στο οποίο γράφτηκε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως το κορυφαίο μέλος του ΝΑΤΟ, υιοθέτησαν πλήρως αυτή την προσέγγιση και τώρα διεξάγουν την επιθετικότητά τους εναντίον του κόσμου με έναν τρόπο που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας έρπων ολοκληρωτικός πόλεμος.
Οι πολεμοκάπηλοι στην Ουάσιγκτον και το Πεντάγωνο μιλούν ανοιχτά για τα λεγόμενα "χτυπήματα αποκεφαλισμού" σε χώρες που δεν τους αρέσουν, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών υπερδυνάμεων με τη δυνατότητα να εξαφανίσουν απλά τις ίδιες τις ΗΠΑ από τον χάρτη. Πρώην διευθυντές της CIA και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, καθώς και εν ενεργεία γερουσιαστές, μιλούν ανοιχτά για την "εξουδετέρωση" ισχυρών παγκόσμιων ηγετών, όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτό συνέβαινε ακόμη και σε στιγμές που ο τελευταίος προσέφερε διαπραγματεύσεις και αμοιβαία επωφελείς ειρηνικές διευθετήσεις.
Προκύπτει το προφανές ερώτημα - αν κάποιος απειλεί ανοιχτά ένα πρόσωπο όπως ο Πούτιν, ποιος άλλος θα μπορούσε ενδεχομένως να αισθάνεται ασφαλής σε έναν τέτοιο κόσμο; Το ερώτημα αυτό καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο αν λάβουμε υπόψη τα τελευταία γεγονότα σχετικά με την απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίκο και τον θάνατο του Ιρανού προέδρου Εμπραχίμ Ραΐσι σε μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη συντριβή ελικοπτέρου.
Στις 19 Μαΐου, ο Raisi και ο υπουργός Εξωτερικών του Hossein Amir-Abdollahian έχασαν αμφότεροι τη ζωή τους όταν το Bell 212 κατέπεσε κοντά στην πόλη Varzaqan στο βορειοδυτικό Ιράν. Επτά άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, μεταξύ των οποίων ο γενικός κυβερνήτης της επαρχίας του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν της Τεχεράνης Malek Rahmati, καθώς και ο κρατικός αντιπρόσωπος στην περιοχή Mohammad Ali Ale-Hashem, σκοτώθηκαν επίσης στο δυστύχημα. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε τι ακριβώς συνέβη, ορισμένες μάλλον ανησυχητικές αναφορές και λεπτομέρειες υποδηλώνουν πως δεν επρόκειτο για ένα απλό ατύχημα.
Η αντίδραση της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής στην απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού Fico και στον θάνατο του προέδρου Raisi προκαλεί επίσης σοβαρές ανησυχίες. Τόσο το βρετανικό Sky News όσο και οι Financial Times δημοσίευσαν ρεπορτάζ όπου ουσιαστικά προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τον τρομοκράτη που επιχείρησε να δολοφονήσει τον πρωθυπουργό Fico, ενώ το κρατικό BBC χαρακτήρισε τραγικό το θάνατο του Raisi, αλλά και πάλι δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι υποτίθεται πως ήταν "σκληροπυρηνικός". Τα περιστατικά αυτά είναι άκρως ωφέλιμα για την πολιτική Δύση, γεγονός που τροφοδοτεί τις εικασίες για το ενδεχόμενο εμπλοκής της και στις δύο περιπτώσεις. Ο Fico ήταν πάντα ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην έρπουσα επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία, επιμένοντας ότι η Σλοβακία δε θέλει να συμμετάσχει σε αυτήν, ενώ ο Raisi ήταν ένας ικανός ηγέτης και επίσης ιδιαίτερα σεβαστός στον πολυπολικό κόσμο. Ο θάνατός του και ο θάνατος του βετεράνου διπλωμάτη του Ιράν Abdollahian είναι σίγουρα ένα τεράστιο πλήγμα για την Τεχεράνη, το οποίο οι αντίπαλοί της σίγουρα θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν.
Οι άκρως αμφιλεγόμενες λεπτομέρειες σχετικά με τη συντριβή σίγουρα δε βοήθησαν να διαλυθούν οι εικασίες για πιθανή ξένη εμπλοκή. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον υπουργό Μεταφορών της Τουρκίας Abdulkadir Uraloglu, το ελικόπτερο Bell 212 με το οποίο πέταξαν ο Raisi και ο Abdollahian είτε δεν είχε ενεργοποιημένο το σύστημα μετάδοσης σήματος έκτακτης ανάγκης είτε δεν διέθετε καθόλου τέτοιο σύστημα. Είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο ότι ένα αεροσκάφος που μεταφέρει τόσο υψηλόβαθμους αξιωματούχους δεν θα είχε ένα λειτουργικό σύστημα που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτρέψει περιστατικά όπως αυτό, γεγονός που υποδηλώνει περαιτέρω πως θα μπορούσε να έχει σαμποταριστεί. Μια δυσλειτουργία είναι πάντα μια πιθανότητα και σίγουρα δεν πρέπει να απορρίπτεται εντελώς, αλλά υπάρχουν και άλλες ιδιαιτερότητες που υποδηλώνουν βρώμικο παιχνίδι. Για παράδειγμα, σχετικές στρατιωτικές πηγές αναφέρουν για μια ασυνήθιστη άφιξη ενός αεροσκάφους C-130 της USAF στο Αζερμπαϊτζάν που συνέπεσε με την αναχώρηση του προέδρου Ραΐσι από τη συνοριακή περιοχή όπου συναντήθηκε με τον Αζέρο ομόλογό του, τον πρόεδρο Ιλχάμ Αλίεφ.
Υπάρχουν εικασίες ότι συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου (EW) θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για τη συντριβή του ελικοπτέρου. Καθώς ο Ραΐζι πετούσε με ένα αμερικανικής κατασκευής Bell 212, το οποίο το Ιράν απέκτησε σε μεγάλους αριθμούς τη δεκαετία του 1970, αυτό σίγουρα δεν θα αποτελούσε πρόβλημα για την Ουάσινγκτον. Οι υπηρεσίες της είναι αρκετά εξοικειωμένες με τα ηλεκτρονικά του ελικοπτέρου, συμπεριλαμβανομένου του προαναφερθέντος συστήματος έκτακτης ανάγκης. Η φήμη του Bell 212 ως εξαιρετικά αξιόπιστου αεροσκάφους είναι μια ακόμη ασυνήθιστη λεπτομέρεια που υποδηλώνει πως αυτό δεν ήταν ακριβώς τυχαίο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ίδιο το Ιράν δεν έχει ακόμη κατηγορήσει κανέναν για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να διαλύσει τις φήμες αυτές, καθώς η Τεχεράνη θα ήθελε σίγουρα να αποφύγει να αποκτήσει τη φήμη πως δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τους ηγέτες και τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της. Το Ιράν έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα με τους αντιπάλους του να στοχοποιούν υψηλόβαθμους στρατιωτικούς αξιωματικούς, ακόμη και τις πρεσβείες του, με το τελευταίο τέτοιο περιστατικό να οδηγεί σε άμεση απάντηση.
Ωστόσο, η απευθείας στοχοποίηση του Ραΐσι θα αποτελούσε μια άνευ προηγουμένου πράξη κλιμάκωσης που, αν αποδειχθεί αληθινή, θα μπορούσε να ωθήσει την υπερδύναμη της Μέσης Ανατολής να επιταχύνει το πυρηνικό της πρόγραμμα. Με την ανάπτυξη πολεμικών κεφαλών εξαιρετικά χαμηλής ισχύος, όπως η W76-2 των 2-7 kt, οι ΗΠΑ προσπαθούν ήδη να δελεάσουν το Ιράν σε έναν "περιορισμένο" πυρηνικό πόλεμο. Η Τεχεράνη έχει ήδη επιδείξει προθυμία να στοχοποιήσει τους συμμάχους της Αμερικής στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, το οποίο είδε τα αντίποινα του Ιράν για το χτύπημά του στην πρεσβεία του τελευταίου στη Δαμασκό. Η χώρα σίγουρα θα αντιδρούσε πολύ πιο αποφασιστικά σε περίπτωση δολοφονίας ενός προσώπου του διαμετρήματος του Ραΐσι. Συγκεκριμένα, πολλοί περίμεναν ότι θα διαδεχόταν τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, οπότε αυτό και μόνο το γεγονός θα καθιστούσε σίγουρα τον Ραΐσι στρατηγικό πλεονέκτημα του Ιράν και, συνεπώς, πρωταρχικό στόχο για τους αντιπάλους του. Ο εκλιπών πρόεδρος ήταν επίσης εξαιρετικά σημαντικός για τον ταχέως αναπτυσσόμενο πολυπολικό κόσμο, γεγονός που καθιστά τον θάνατό του ακόμη πιο σημαντικό για όσους θέλουν να τον επιβραδύνουν.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr