Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Το πώς μπορεί ο Μακρόν να επαναλαμβάνει αυτή την εντελώς κενή απειλή, την οποία ακόμη και ο ίδιος παραδέχτηκε σε γαλλικό περιοδικό ότι δεν θα συμβεί, είναι εκπληκτικό. Μήπως κάποιος του ζήτησε να το κάνει αυτό για άλλη μια φορά και να το κανονίσει στο Economist; Ίσως σε υψηλό επίπεδο στις Βρυξέλλες;
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η τελευταία εκσπερμάτιση απόλυτης ανοησίας;
Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Peter Szijjarto καταδίκασε τις τελευταίες παρατηρήσεις και προειδοποίησε πως μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε τελικά να πυροδοτήσει έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο.
Μιλώντας στο γαλλικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο LCI, ο Szijjarto καταδίκασε έντονα την ιδέα, λέγοντας ότι τα ίδια τα σχόλια του Γάλλου ηγέτη συνέβαλαν στην κλιμάκωση της κατάστασης.
«Εάν ένα μέλος του ΝΑΤΟ δεσμεύσει χερσαία στρατεύματα, θα υπάρξει άμεση αντιπαράθεση ΝΑΤΟ-Ρωσίας και τότε θα γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος», δήλωσε ο Szijjarto στον ραδιοτηλεοπτικό φορέα.
Ο ίδιος ο Μακρόν έχει προχωρήσει όμως από τα αρχικά του σχόλια στο περιοδικό Parisienne, με τα οποία ξεκίνησαν όλα πριν από λίγες εβδομάδες. Η πιο πρόσφατη συνέντευξή του στο Economist δείχνει σαφώς ότι έχει αναστοχαστεί ακόμη και τις δικές του ασυναρτησίες και εξέτασε βαθύτερα πώς θα μπορούσε να βελτιώσει την αφήγηση, προφανώς για να τραβήξει περισσότερη προσοχή στο θέμα. Ωστόσο, πρόκειται για μια πράξη ενός απελπισμένου πολιτικού, την οποία οι αναλυτές ερμηνεύουν με δύο τρόπους: είτε πρόκειται για μια κραυγή βοήθειας που απευθύνεται προς την κυβέρνηση Μπάιντεν για να κάνει η ίδια την ίδια την πράξη και να στείλει αμερικανικά στρατεύματα εκεί, είτε πρόκειται απλώς για ένα κόλπο δημοσίων σχέσεων για να τον κρατήσει στον διεθνή Τύπο, μια ζώνη που μοιάζει με εθισμό στο κρακ. Όπως ο Τραμπ, έτσι και ο Μακρόν φαίνεται να θέλει να κάνει και να λέει τα πάντα - όσο παράλογα κι αν είναι - για να παραμείνει στα πρωτοσέλιδα, ας πούμε.
Φυσικά, η αντίδραση του Μακρόν, όσο απελπισμένη και αν φαίνεται, είναι απολύτως λογική αν αναλογιστούμε τα γεγονότα επί τόπου. Η Ρωσία κερδίζει έδαφος, οπότε οι δυτικές ελίτ πρέπει να προετοιμάσουν τις εκστρατείες τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οποίες αποπροσανατολίζουν την ευθύνη από τους ίδιους, πράγμα που εν μέρει είναι και το νόημα της κραυγής του Μακρόν και άλλων ηγετών της ΕΕ για την επέκταση των στρατιωτικών τους δυνάμεων. Όταν η Ρωσία καταλάβει το Κίεβο, όλοι θα φωνάξουν «σας το είπαμε» και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες.
Η αφήγηση είναι πραγματικά η αφήγηση ενός χαμένου. Είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από την ηττημένη πλευρά που ετοιμάζεται να υποχωρήσει και να σώσει την πολιτική της καριέρα. Ο Μακρόν και οι περισσότεροι δυτικοί ηγέτες δεν επιθυμούν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης να δείξουν με το δάχτυλο μια σειρά από καταστροφικά λάθη από την πρώτη μέρα, τα οποία συνέβαλαν συλλογικά στην υποχώρηση.
Και έτσι τώρα, στον Economist, βλέπουμε τον Μακρόν να ορίζει αυτό που γελοία πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι το κριτήριο για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία: Η ρωσική διάσπαση των γραμμών.
Αλλά ακόμη και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, όπως ο Economist, γνωρίζουν ότι αυτό είναι ανοησία και ότι όλο το παιχνίδι του Μακρόν είναι στην πραγματικότητα ένα μάτσο ψέματα. Και όμως κρατούν τα ψέματα ζωντανά.
Ίσως, αναμφισβήτητα, ο ανυπότακτος υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας βοηθά επίσης τον Μακρόν και τα φληναφήματά του να συγκεντρώσουν αξιοπιστία απλά και μόνο με το να τσιμπήσει στο δόλωμα και να προσθέσει οξυγόνο στα μέσα ενημέρωσης. Ο Szijjarto μιλάει για την πιθανότητα ενός ολοκληρωτικού πολέμου, αν ο Γάλλος ηγέτης προχωρήσει σε μια τέτοια εξωφρενική ιδέα και αναφέρει τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Αλλά μήπως υπάρχει κάτι εδώ που μας διαφεύγει; Μια μπλόφα που παίζουν τόσο ο Μακρόν όσο και ο Ζιγιάρτο; Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ μακριά για να δείτε τι μπορεί να είναι αυτό. Το ΝΑΤΟ σχεδιάζει να συντάξει μια πρόταση για ένα πολεμικό ταμείο 100 δισ. δολαρίων σε μετρητά για την Ουκρανία και η κινδυνολογία του Μακρόν μπορεί να έχει ως στόχο να τρομάξει την Ουγγαρία ώστε να μην προχωρήσει με το βέτο της σε ένα τέτοιο πακέτο - ή μάλλον να στοχεύει σε άλλες χώρες που θα πιέσουν άμεσα την Ουγγαρία να το υπογράψει. Κανείς στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες δεν πιστεύει ούτε για μια στιγμή ότι η Γαλλία είναι ικανή να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία που θα πολεμήσουν πραγματικά τους Ρώσους στρατιώτες και ο Economist το γνωρίζει αυτό πάρα πολύ καλά, γι' αυτό και είναι δημοσιογραφία τηλεφωνικού κέντρου από την πλευρά του να τυπώνει τέτοια σκουπίδια, τα οποία μπορεί κάλλιστα να έχουν πληρωθεί από την τσέπη του ΝΑΤΟ ή του Μακρόν. Κάποιοι λάτρεις του ΝΑΤΟ, που μετρούν αντίστροφα τις ημέρες για τη συνταξιοδότηση, θα θυμούνται πώς πριν από 20 χρόνια οι Γάλλοι στρατιώτες προσπάθησαν να πολεμήσουν τους αντάρτες του Σουδάν και αναφέρθηκε πως εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης όταν πραγματικά δέχθηκαν πυρά με αληθινά πυρά. Ακόμα και σήμερα όλοι μας γελάμε πολύ με αυτό το γεγονός στο κύκλωμα των δείπνων στις Βρυξέλλες.