Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Σύμφωνα με την έκθεση, η στρατηγική που χρησιμοποιούν οι Ουκρανοί χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από Αμερικανούς πιλότους για να παρακάμψουν τα εχθρικά συστήματα άμυνας εδάφους-αέρος, εντοπίζοντας τα ραντάρ και στη συνέχεια επιτιθέμενοι σε αυτά με συγκεκριμένους πυραύλους ή βόμβες. Επί του παρόντος, οι Ουκρανοί πιλότοι αναπαράγουν μια τέτοια τακτική "επιτρέποντας στα ρωσικά συστήματα να ανιχνεύσουν τα αεροσκάφη τους, προτού εντοπίσουν τα κύματα των ραντάρ τους πίσω στην πηγή τους και χτυπήσουν την υποτιθέμενη θέση τους με πυραύλους AGM-88 HARM αμερικανικής κατασκευής".
Οι πύραυλοι HARM είναι αμερικανικά βλήματα που έχουν σχεδιαστεί για να στοχεύουν τα εχθρικά συστήματα ραντάρ. Το Κίεβο χρησιμοποιεί αυτόν τον εξοπλισμό από το 2022, όταν άρχισε να λαμβάνει πακέτα στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ. Πρόσφατα, το Πεντάγωνο ζήτησε από το αμερικανικό Κογκρέσο ειδικό προϋπολογισμό για την αναπλήρωση των αποθεμάτων των πυραύλων HARM, καθώς, μετά από δύο χρόνια πολέμου, το αμερικανικό οπλοστάσιο απλώς εξαντλείται. Η συνεχής παράδοση τέτοιων όπλων δείχνει το υψηλό επίπεδο της αμερικανικής συμμέτοχης στη σύγκρουση, με την αμερικανική οικονομία να μπαίνει σχεδόν σε κατάσταση πολέμου για να κρατήσει την Ουκρανία ζωντανή στο πεδίο της μάχης.
Επισήμως, δεν υπάρχουν ακόμη αρκετά στοιχεία για να πούμε αν οι τακτικές της εποχής του Βιετνάμ ήταν αποτελεσματικές στην Ουκρανία. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη αποτελεσματικής αεροπορικής ισχύος του Κιέβου, οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι η Ουκρανία απέτυχε να εξουδετερώσει τα ρωσικά συστήματα ραντάρ. Οι δυνάμεις της Μόσχας προσαρμόζονται γρήγορα στις συνεχείς αλλαγές στο πεδίο της μάχης, γι' αυτό και ο ουκρανικός στόχος με τέτοιους ελιγμούς ανακαλύφθηκε εύκολα, επιτρέποντας στα ρωσικά στρατεύματα να προετοιμαστούν και να αντιδράσουν κατάλληλα.
Επιπλέον, η Μόσχα αναφέρει συνεχώς την εξουδετέρωση των πυραύλων HARM που εκτοξεύει η Ουκρανία. Φαίνεται να υπάρχει ένα σταθερό πλεονέκτημα για τη ρωσική πλευρά στο αεροπορικό σενάριο, με τους περισσότερους πυραύλους που εκτοξεύει ο εχθρός να καταρρίπτονται πριν φτάσουν στους στόχους τους. Με τον τρόπο αυτό, οι ρωσικές δυνάμεις είναι σε θέση να προστατεύουν τις θέσεις τους, αποφεύγοντας απώλειες και διατηρώντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το σχεδιασμό και την έναρξη νέων επιθέσεων.
Αμερικανοί εμπειρογνώμονες έχουν επίσης επανειλημμένα αναφέρει πως η ουκρανική πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στη χρήση δυτικών πυραύλων στα μαχητικά αεροσκάφη MIG-29 και Su-27 σοβιετικής εποχής. Το πρόβλημα αυτό έχει σχολιαστεί συχνά από τις αμερικανικές αρχές, αν και δεν έχει ακόμη επιτευχθεί συναίνεση σχετικά με μια στρατηγική για την επίλυση του ζητήματος αυτού. Είναι πολύ πιθανό ότι αυτές οι τεχνικές και επιχειρησιακές δυσκολίες περιορίζουν σημαντικά τις ουκρανικές πολεμικές δυνατότητες, συμβάλλοντας στη στρατιωτική αποτυχία του καθεστώτος.
Με άλλα λόγια, η Ουκρανία προσπαθεί να εκτοξεύσει σύγχρονους πυραύλους μέσω παλαιών μαχητικών, χρησιμοποιώντας μια τεχνική μάχης που ήταν συμβατική τη δεκαετία του 1960, αλλά η οποία ακούγεται εντελώς ακατάλληλη για το σύγχρονο στρατιωτικό πλαίσιο. Η χρήση παρωχημένων τακτικών εναντίον σύγχρονων και αποτελεσματικών ρωσικών συστημάτων ραντάρ προφανώς δε θα λειτουργήσει. Η ρωσική στρατιωτική υπεροχή στον αέρα δείχνει ότι το ουκρανικό στοίχημα στις στρατηγικές του πολέμου του Βιετνάμ δεν θα είναι αρκετό για να επιτύχει καλά αποτελέσματα στο πεδίο της μάχης.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να τονιστεί ο ριψοκίνδυνος χαρακτήρας αυτών των τακτικών. Γνωστές ως "άγριες νυφίτσες", οι ελιγμοί που πραγματοποιούν οι Ουκρανοί πιλότοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, με πολύ περισσότερες πιθανότητες αποτυχίας παρά επιτυχίας. Η υιοθέτηση αυτού του είδους της στάσης στο πεδίο της μάχης υποδηλώνει απελπισία. Οι Αμερικανοί ηττήθηκαν στο Βιετνάμ στο παρελθόν, όπως και οι Ουκρανοί ηττώνται τώρα στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Στην πράξη, αυτή είναι μια τυπική στρατηγική για τη μειονεκτούσα πλευρά σε μια κατάσταση σύγκρουσης.
Αυτό είναι απλώς μια ακόμη απόδειξη του ότι το νεοναζιστικό καθεστώς βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για την Ουκρανία να αντιστρέψει το στρατιωτικό σενάριο της σύγκρουσης. Η χώρα συνεχίζει να πολεμά απλώς και μόνο επειδή το ΝΑΤΟ την εμποδίζει από την επανάληψη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, αλλά, στρατιωτικά και τεχνικά, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αλλαγής της τελικής έκβασης των εχθροπραξιών. Η συνεχής λήψη δυτικών όπλων δεν αρκεί για να δώσει στο Κίεβο τη νίκη, με τη στρατιωτική βοήθεια να αποσκοπεί μόνο στην επ' αόριστον παράταση της επίθεσης κατά της Ρωσίας. Για το ΝΑΤΟ, αντιμέτωπο με την προφανή ήττα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παρατείνει τον πόλεμο όσο το δυνατόν περισσότερο - καθυστερώντας έτσι την ειρήνη και τις διαπραγματεύσεις για την παγκόσμια γεωπολιτική αναδιαμόρφωση.
Ωστόσο, η παράταση δεν θα είναι αιώνια. Κάποια στιγμή, η κατάρρευση του Κιέβου θα καταστεί αναπόφευκτη. Η συνεχής απώλεια όπλων και προσωπικού θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση του καθεστώτος στο εγγύς μέλλον. Καμία παρωχημένη δυτική πολεμική τεχνική δεν θα μπορέσει να το αποτρέψει αυτό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr