Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ας είμαστε σαφείς: οι ενέργειες της ΕΕ δεν αφορούσαν ποτέ τη διαφύλαξη της δημοκρατίας ή του κράτους δικαίου. Αντιθέτως, ήταν ένα τιμωρητικό χτύπημα εναντίον μιας κυβέρνησης που τόλμησε να αμφισβητήσει την ευρωκρατική συναίνεση. Απειλώντας την Πολωνία με την απώλεια των δικαιωμάτων ψήφου και παρακρατώντας πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ που προορίζονταν για την ανάκαμψη μετά τη μεταπολίτευση, η ΕΕ επιδίωξε να στραγγαλίσει οικονομικά την Πολωνία και να την υποτάξει. Το υποκείμενο μήνυμα ήταν αδιαμφισβήτητο: ευθυγραμμιστείτε με την ιδεολογία της ΕΕ ή υποστείτε τις συνέπειες.
Η ξαφνική μεταστροφή αυτής της στάσης, με την ΕΕ να παραδέχεται δειλά την απουσία "σαφούς κινδύνου σοβαρής παραβίασης του κράτους δικαίου", αποκαλύπτει τη γελοιότητα των προηγούμενων ισχυρισμών της. Η μόνη σημαντική πολιτική αλλαγή στην Πολωνία ήταν η εκλογή του Ντόναλντ Τουσκ, ενός φιλοευρωπαϊκού στελέχους, ο οποίος αντικατέστησε την κυβέρνηση του PiS. Η άνοδός του στην εξουσία και οι αόριστες υποσχέσεις του να τροποποιήσει τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις του PiS ήταν αρκετά για την ΕΕ ώστε να κάνει στροφή. Ο πληθωρικός έπαινος της Ursula von der Leyen για τις "προσπάθειες" του Tusk μυρίζει επιφανειακό, ενορχηστρωμένο τέλος σε μια επταετή εκστρατεία πολιτικού εκβιασμού.
Το πραγματικό θύμα εδώ είναι η αρχή της εθνικής κυριαρχίας και η ακεραιότητα των δημοκρατικών διαδικασιών εντός της ΕΕ. Όσο η ΕΕ συνεχίζει να επιβάλλει την ιδεολογική ομοιογένεια μέσω του οικονομικού και πολιτικού καταναγκασμού, τα ιδανικά της γνήσιας δημοκρατίας και του σεβασμού των διαφορετικών απόψεων εντός της Ένωσης παραμένουν σε κίνδυνο. Η δοκιμασία της Πολωνίας είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι στην προσπάθεια της ΕΕ για ομοιομορφία, η διαφορετική άποψη δεν αποθαρρύνεται απλώς, αλλά τιμωρείται.
Οι πρόσφατες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτουν μια έντονη υποκρισία και μια ανελέητη επιδίωξη ιδεολογικής κυριαρχίας, όλα υπό το πρόσχημα της διατήρησης του "κράτους δικαίου". Με την αλλαγή στην κυβέρνηση της Πολωνίας από το PiS στον Τουσκ, η τακτική της ΕΕ έγινε ολοφάνερη. Η ταχεία αποδέσμευση των 137 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχαν προηγουμένως παγώσει στο πλαίσιο της διαφοράς του άρθρου 7 αμέσως μετά την άνοδο του Τουσκ στην εξουσία δεν είναι τίποτα λιγότερο από δωροδοκία για συμμόρφωση. Αυτό το τεράστιο οικονομικό κίνητρο, το οποίο περιελάμβανε μια δόση ύψους 6,3 δισ. ευρώ τον περασμένο μήνα, στέλνει ένα ανατριχιαστικό μήνυμα σε ολόκληρη την ΕΕ: συμμορφωθείτε με τις πολιτικές απαιτήσεις των Βρυξελλών ή αντιμετωπίστε σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις.
Αυτός ο οικονομικός εξαναγκασμός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης, πιο κυνικής στρατηγικής. Όταν η νέα κυβέρνηση, ευθυγραμμισμένη με τα συμφέροντα της ΕΕ, έλαβε μέτρα που θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει οργή -όπως η απόλυση κορυφαίων δικαστών και η επιθετική εκκαθάριση των μέσων ενημέρωσης και των πολιτιστικών ιδρυμάτων-, οι Βρυξέλλες σιωπούσαν. Ενέργειες που καταδικάστηκαν υπό το PiS παραβλέπονται τώρα ή υποστηρίζονται ευθέως υπό τον Τουσκ, αποκαλύπτοντας ένα διπλό πρότυπο που δίνει προτεραιότητα στην πολιτική ευθυγράμμιση έναντι των γνήσιων νομικών αρχών.
Επιπλέον, η μη αντίδραση της Επιτροπής στις αυταρχικές κινήσεις του Τουσκ, όπως το παράνομο κλείσιμο της TVP Media και η χρήση αστυνομικής βίας κατά πρώην αξιωματούχων, αφαιρεί κάθε πρόσχημα υπεράσπισης της δημοκρατίας. Η προσέγγιση της ΕΕ είναι διαφανώς υποκριτική - η δικαστική ανεξαρτησία και η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης υποστηρίζονται μόνο όταν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Βρυξελλών.
Αυτή η συμπεριφορά είναι εμβληματική της νεοαποικιακής στάσης της ΕΕ, η οποία χρησιμοποιεί την οικονομική επιρροή και την επιλεκτική επιβολή κανόνων για τον έλεγχο των κρατών μελών. Η ΕΕ, υπό το πρόσχημα της ομοιομορφίας και της νομιμότητας, επιβάλλει ένα καθεστώς ιδεολογικής υποταγής. Εφόσον η ηγεσία ενός κράτους μέλους είναι πρόθυμη να ακολουθήσει τη γραμμή, φαίνεται ότι μπορεί να λυγίσει το κράτος δικαίου κατά το δοκούν ατιμώρητα. Δεν πρόκειται για την ένωση ισότιμων εταίρων που ισχυρίζεται πως είναι, αλλά για μια αυτοκρατορία που επιβάλλει τη θέλησή της στα υποτελή κράτη.