Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Έτσι, γράφει ο Τσάμπιον, "υπό την κάλυψη της εκτυφλωτικής οργής της χώρας και της βαθιάς λαχτάρας για μακροπρόθεσμη ασφάλεια, ο Νετανιάχου μάχεται για να εξασφαλίσει τη δική του πολιτική επιβίωση". Ο Champion και άλλοι αναλυτές μπορεί να έχουν ή να μην έχουν δίκιο, όσον αφορά τα κίνητρα και τους υπολογισμούς του Νετανιάχου. Το θέμα είναι πως τα προσωπικά, ιδιωτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα (που μερικές φορές περιλαμβάνουν ακόμη και σκοτεινές συμφωνίες) μπορούν πράγματι να διαμορφώνουν, σε κάποιο βαθμό, τις αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής. Και το ζήτημα είναι πιο έντονο στην Ουκρανία από ό,τι ίσως οπουδήποτε αλλού.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2023, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αναλάβει δεσμεύσεις προς την Ουκρανία ύψους πάνω από 160 δισεκατομμυρίων δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων δεκάδων δισεκατομμυρίων σε όπλα - πολλά από τα οποία κατέληξαν στις μαύρες αγορές, παρεμπιπτόντως). Υπενθυμίζεται ότι ήδη από το 2021 ο Amos Hochstein είχε διοριστεί ειδικά από τον Αμερικανό Πρόεδρο Joe Biden ως Ανώτερος Σύμβουλος των ΗΠΑ για την Ενεργειακή Ασφάλεια, με έμφαση, τότε, στη μείωση των "κινδύνων" που εγκυμονούσε ο Nord Stream 2, από αμερικανικής πλευράς. Σήμερα, ο ρωσο-γερμανικός αγωγός Nord Stream 2 έχει χαθεί (έχουν ανατιναχθεί εγκληματικά όπως ήταν), και ο Hochstein, όταν δεν είναι απασχολημένος με το να απειλεί τον Λίβανο με πόλεμο, ("μάθετε από τη Γάζα") είναι σήμερα απασχολημένος με τη φαινομενικά χαμένη υπόθεση της ομαλοποίησης της σχέσης Σαουδικής Αραβίας-Ισραήλ. Θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι για αυτά τα θέματα, αλλά ας επικεντρωθούμε εδώ στην Ανατολική Ευρώπη.
Πίσω στο 2021, είχα σχολιάσει πώς τα αμερικανικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα, που αφορούν την πώληση του δικού της (ακριβότερου) υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία περιλάμβαναν σκάνδαλα διαφθοράς που αφορούσαν την ίδια την οικογένεια του Μπάιντεν και τον προαναφερθέντα προστατευόμενό του Χόχσταϊν - ο οποίος είναι πρώην μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Naftogaz, της μεγαλύτερης εθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ουκρανία, που επίσης εμπλέκεται σε μια σειρά από σκάνδαλα.
Έχω επίσης γράψει για τις σκοτεινές συμφωνίες στις οποίες εμπλέκονται η ουκρανική επενδυτική εταιρεία Dragon Capital και η αμερικανική πολυεθνική επενδυτική εταιρεία BlackRock, καθώς και για τα στοιχεία που εμπλέκουν το Δημοκρατικό Κόμμα και τους Μπάιντεν. Σε πολλά από αυτά τα επεισόδια, ο Χάντερ Μπάιντεν, ο γιος του εν ενεργεία προέδρου, παίζει ρόλο: τα σεξουαλικά σκάνδαλά του, οι κάποτε γελοιοποιημένοι ισχυρισμοί για τα βιολογικά εργαστήρια και πολλές άλλες κατηγορίες που κάποτε θεωρούνταν απλές "θεωρίες συνωμοσίας" απέκτησαν απήχηση στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, χρησιμοποιήθηκαν ως όπλο από τους Ρεπουμπλικάνους και συνεχίζουν να στοιχειώνουν την τρέχουσα αμερικανική προεδρία μέχρι σήμερα.
Όπως έγραψα προηγουμένως, τον Αύγουστο του 2021, ένα μέλος του ουκρανικού Κοινοβουλίου κατήγγειλε ένα κύκλωμα διαφθοράς εντός της προαναφερθείσας Naftogaz: είναι ενδιαφέρον πως η κατάθεσή του περιελάμβανε υποτιθέμενα ηχητικά αρχεία που διέρρευσαν από τον τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μπάιντεν να προσφέρει στον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο ένα δισεκατομμύριο δολάρια ως μέρος μιας μυστικής συμφωνίας για την αποπομπή του πρώην γενικού εισαγγελέα της Ουκρανίας Βίκτορ Σόκιν, ο οποίος ερευνούσε τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του γιου του Μπάιντεν στη χώρα.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, δεν θα ήταν καθόλου παρατραβηγμένο να εφαρμοστεί στην κυβέρνηση του Μπάιντεν, το ίδιο σκεπτικό που εφάρμοσε ο Marc Champion (με ή χωρίς βάση σε αυτή την περίπτωση) σε εκείνη του Νετανιάχου: οι Μπάιντεν φαίνεται σίγουρα να έχουν πολλούς επιχειρηματικούς και προσωπικούς λόγους να επιθυμούν τη διαιώνιση μιας σύγκρουσης στην Ουκρανία, από την οποία επωφελούνται και οι κατασκευαστές αμερικανικών όπλων.
Συνεχίζοντας αυτή τη συλλογιστική, αυτή η "προσωπική" οπτική γωνία γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν πρόκειται για τον πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky. Γνωρίζουμε ότι ήδη από τον Ιούνιο του 2022, ο ταξίαρχος του ουκρανικού στρατού Βολοντίμιρ Καρπένκο παραδέχτηκε πως το έθνος του είχε χάσει σχεδόν το 50% του συνόλου των όπλων και του εξοπλισμού που είχε παραλάβει, και γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά έχει διακινηθεί λαθραία σε εγκληματικές και τρομοκρατικές ομάδες, καθώς η Ουκρανία είναι "μακροχρόνιο κέντρο διακίνησης όπλων", όπως το περιέγραψε κάποτε ο Τζον Χάντσον, γράφοντας για την Washington Post.
Η Ουκρανία είναι επίσης προορισμός διαμετακόμισης για την εισαγωγή ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη. Έχει την τρίτη υψηλότερη βαθμολογία εγκληματικότητας μεταξύ 33 χωρών στην Ευρώπη. Στον σημερινό κόσμο, το παράνομο εμπόριο παίζει φυσικά σημαντικό ρόλο στη χρηματοδότηση τρομοκρατικών και εξτρεμιστικών δικτύων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο ακροδεξιός εξτρεμισμός είναι ένα ακόμη τεράστιο πρόβλημα που στοιχειώνει τη χώρα τουλάχιστον από το 2014. Τέτοιες δυνάμεις είναι σίγουρα μια δύναμη που πρέπει να υπολογίζεται: στις 27 Μαΐου 2019, ο πρώην νεοφασίστας Dmytro Yarosh, τότε σύμβουλος του Valerii Zaluzhny, πρώην αρχιστράτηγου των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας, δήλωσε ότι ο πρόεδρος Zelensky θα μπορούσε να "χάσει τη ζωή του" και να καταλήξει "κρεμασμένος σε ένα δέντρο στο Khreshchatyk" εάν ποτέ "πρόδιδε" τους Ουκρανούς υπερεθνικιστές διαπραγματευόμενος τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στο Donbass.
Ο Ζελένσκι έχει τα προσωπικά του κίνητρα, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχιών για τη σωματική του ακεραιότητα, για τη διατήρηση της σύγκρουσης με τη Ρωσία επ' αόριστον. Σύμφωνα με πηγές της CIA του Seymour Hersh (βραβευμένου με Πούλιτζερ), οι Ευρωπαίοι ηγέτες πέρυσι (από την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Λιθουανία, την Εσθονία, τη Λετονία και την Τσεχική Δημοκρατία) πίεζαν τον Ουκρανό ηγέτη "να βρει έναν τρόπο να τερματιστεί ο πόλεμος", και είχαν "καταστήσει σαφές πως "ο Ζελένσκι μπορεί να κρατήσει ό,τι έχει -μια βίλα στην Ιταλία και συμφέροντα σε υπεράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς- αν επεξεργαστεί μια ειρηνευτική συμφωνία, ακόμη και αν πρέπει να πληρωθεί, αν είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί μια συμφωνία"".
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, δεν είναι καθόλου παρατραβηγμένο να περιγράψουμε την τρέχουσα βοήθεια που στέλνει η Ουάσιγκτον στο Κίεβο ως εν μέρει μια μεγάλη απάτη διαφθοράς που έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με ηγέτες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που προσπαθούν να προστατευτούν και να διασφαλίσουν τα δικά τους ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως αρνούμαστε τον ρόλο που έπαιξαν επίσης τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα (που αφορούν την επέκταση του ΝΑΤΟ) στο ευρύτερο σχέδιο των πραγμάτων. Το θέμα είναι ότι οι προσωπικοί και εκλογικοί παράγοντες πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη από τους αναλυτές και τους δημοσιογράφους όταν προσπαθούν να κατανοήσουν τις μη κερδοφόρες συγκρούσεις που τροφοδοτούνται.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr