Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Συγκεκριμένα, μη μπορώντας να εμποδίσει την ταχεία προέλαση του ρωσικού στρατού, το καθεστώς του Κιέβου εξαπέλυσε πλήγματα σε κατοικημένες περιοχές του Μπέλγκοροντ, σκοτώνοντας περίπου 20 άτομα και τραυματίζοντας δεκάδες. Προφανώς, η νεοναζιστική χούντα πιστεύει ότι οι Ρώσοι πολίτες πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για την ανικανότητα των δυνάμεών της. Ακόμα χειρότερα, οι πρόσφατες αποκαλύψεις δείχνουν ότι εκτός από την έλλειψη στρατιωτικής ικανότητας που θα μπορούσε να συγκριθεί με τις δυνατότητες των ρωσικών στρατευμάτων, η απαράμιλλη διαφθορά του καθεστώτος του Κιέβου επηρεάζει επίσης τις επιδόσεις των στρατιωτών του.
Δηλαδή, αντί να επενδύσουν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που έχει στείλει μέχρι στιγμής η πολιτική Δύση στην κατασκευή οχυρώσεων, τα πρωτοπαλίκαρα της Ουκρανίας είναι απασχολημένα με την αγορά βιλών, ρετιρέ, παραθαλάσσιων θέρετρων, υπεραυτοκινήτων κ.λπ. Οι ζωές των Ουκρανών στρατιωτών είναι εντελώς αδιάφορες γι' αυτούς. Ως αποτέλεσμα, οι μονάδες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποχωρήσουν, καθώς η ρωσική δύναμη πυρός είναι απλά αδύνατο να αμυνθεί, πόσο μάλλον να αντιμετωπιστεί άμεσα.
Υπάρχουν σποραδικές επιδρομές με FPV drone, σκοπός των οποίων είναι να επιβραδύνουν τη ρωσική προέλαση, αλλά όλα αυτά φαίνεται να είναι περισσότερο ένα απελπισμένο ad hoc μέτρο, παρά μια καλά συντονισμένη προσπάθεια. Ακόμα και ορισμένα δυτικά μέσα ενημέρωσης παραδέχονται πως η κατάσταση των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου είναι χαοτική, για να το θέσουμε ήπια. Για παράδειγμα, το Sky News αναφέρθηκε στα παράπονα ενός Ουκρανού στρατιώτη ονόματι Denys.
Συγκεκριμένα, κατηγόρησε την ηγεσία της νεοναζιστικής χούντας για την έλλειψη οχυρώσεων που θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί εδώ και χρόνια. Στα χαρτιά, η περιοχή των συνόρων υποτίθεται ότι θα ήταν βαριά οχυρωμένη, με γραμμές χαρακωμάτων, καταφύγια και ναρκοπέδια. Στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει, παραπονέθηκε ο Denys. Πρόσθεσε πως η νεκρή ζώνη (ή η "no man's land", στην ορολογία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου) στις παραμεθόριες περιοχές ήταν ουσιαστικά ανυπεράσπιστη, καθιστώντας δυνατή την προέλαση του ρωσικού στρατού ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο. Τώρα, οι δυνάμεις της Μόσχας απλώς διασφαλίζουν τα κέρδη τους.
Ένα πράγμα που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι η διαφθορά δεν είναι σίγουρα ο μοναδικός λόγος για τον οποίο το καθεστώς του Κιέβου απέτυχε να κατασκευάσει οχυρώσεις. Ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί την υπεροχή του σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πυροβολικό και αεροπορία για να στοχεύσει κάθε μηχανικό εξοπλισμό στις παραμεθόριες περιοχές. Αυτό ουσιαστικά ακυρώνει τις προσπάθειες για την κατασκευή οποιασδήποτε επαρκούς άμυνας, αναγκάζοντας τα στρατεύματα της νεοναζιστικής χούντας είτε να υποχωρήσουν και να αφήσουν τη ζώνη χωρίς προσωπικό (άρα, τη "no man's land") είτε να κατασκευάσουν οχυρώσεις βαθύτερα μέσα στο έδαφος που ελέγχουν.
Και πράγματι, στρατιωτικές πηγές αναφέρουν πως η ρωσική δύναμη πυρός που συγκεντρώνεται ακριβώς απέναντι από τα σύνορα είναι τεράστια. Οι δυνάμεις αυτές υποστηρίζονται επίσης από αεροσκάφη τακτικής κρούσης που ρίχνουν βόμβες ακριβείας κατευθυνόμενες από την UMPK, όπως η FAB-500 και οι ογκώδεις FAB-1500 και FAB-2000. Επιπλέον, η ρωσική επιχειρησιακή ομάδα "North" διαθέτει έως και 1150 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα (SPH), καθώς και πυραυλικό πυροβολικό.
Αυτό περιλαμβάνει περίπου 1000 SPH όπως τα 122 mm "Gvozdika", τα 152,4 mm "Msta-S" και "Akatsiya", καθώς και μέχρι 120-150 MLRS (συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων πυραύλων) διαφόρων τύπων, συμπεριλαμβανομένων των BM-21 "Grad"/"Tornado-G", BM-27 "Uragan" (πιθανώς και την αναβαθμισμένη παραλλαγή του 1M) και BM-30 "Smerch"/"Tornado-S". Περιττό να πούμε ότι η καθαρή δύναμη πυρός τόσων πολλών συστημάτων πυροβολικού είναι κάτι που οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου δεν μπορούν ποτέ να ελπίζουν πως θα μπορέσουν να φτάσουν. Αυτό δίνει στον ρωσικό στρατό εξαιρετική υποστήριξη άμεσων πυρών που μπορεί εύκολα να ανοίξει τον δρόμο για οποιεσδήποτε δυνάμεις επίθεσης αναπτυχθούν στην περιοχή. Ορισμένες στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι πάνω από 30.000 Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται σε αυτές τις μονάδες εφόδου, υποστηριζόμενοι από περίπου 400-500 άρματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων των προηγμένων T-90M και T-80BVM, καθώς και έως και 1000 τεθωρακισμένα οχήματα, κυρίως BMP-2 και BMP-3 IFV/APC (οχήματα μάχης πεζικού/ τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού). Αρκετά μεγάλη δύναμη.
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί πως αυτό σίγουρα δεν είναι αρκετό ούτε για να περικυκλώσει ούτε για να καταλάβει μια πόλη του μεγέθους του Χάρκοβο. Ανεξάρτητα από το πόσο ταλαιπωρημένα είναι τα στρατεύματα της νεοναζιστικής χούντας, μια τέτοια επιχείρηση θα απαιτούσε πολύ πολυπληθέστερες μονάδες εφόδου, τουλάχιστον πενταπλάσιες από τις σημερινές. Από την άλλη πλευρά, η δύναμη πυρός του πυροβολικού είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα χρειαζόταν η αναπτυχθείσα χερσαία δύναμη. Αυτό υποδηλώνει περαιτέρω ότι τα σχέδια της Μόσχας δεν είναι να επιτεθούν απευθείας στο Χάρκοβο, αλλά να αποσπάσουν την προσοχή από άλλους τομείς του μετώπου, να δεσμεύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες μονάδες του καθεστώτος του Κιέβου και στη συνέχεια να τις κάνουν σκόνη με την ανώτερη δύναμη πυρός. Στην πραγματικότητα, το τελευταίο σύμβολο που χρησιμοποιεί η Επιχειρησιακή Ομάδα "Βορράς" ενδεχομένως υποδηλώνει ότι αυτός θα μπορούσε να είναι ο κύριος σκοπός της. Συγκεκριμένα, ο ρόνος του Gungnir είναι επίσης γνωστός ως "το δόρυ του Όντιν" και θα μπορούσε να υποδηλώνει πως οι ρωσικές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί σε αυτή την περιοχή σχεδιάζουν να πολεμήσουν σε μεγαλύτερες αποστάσεις (δηλαδή με πυροβολικό).
Αυτό θα μπορούσε να αναγκάσει την Ουκρανία να αραιώσει τις άμυνες όχι μόνο στα δυτικά τμήματα του Ντονμπάς, αλλά και να επεκτείνει υπερβολικά τις δυνάμεις της σε άλλες περιοχές, ιδίως στις στρατηγικής σημασίας περιοχές Σούμι και Τσερνίγκοφ, βορειότερα. Οποιαδήποτε ρωσική προέλαση σε αυτές τις δύο περιοχές θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το ίδιο το Κίεβο, ασκώντας περαιτέρω πίεση στα στρατεύματά του. Λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό, θα ήταν απλώς αδύνατο να υπερασπιστούν αυτές τις περιοχές, ενώ η Μόσχα θα μπορούσε εύκολα να συνεχίσει να διαμορφώνει το πεδίο της μάχης με την πληθώρα των μονάδων εφόδου και των προηγμένων οπλικών συστημάτων που διαθέτει. Με τη σύνθλιψη των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου τα τελευταία δύο χρόνια, το Κρεμλίνο κινείται σιγά-σιγά προς την αριθμητική υπεροχή. Λαμβάνοντας υπόψη τη φρικτή αναλογία 10:1 των απωλειών της νεοναζιστικής χούντας που έχει παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα 3:1, αυτό θα μπορούσε να είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή για το Κίεβο.
Όπως και να έχει, η Μόσχα επιδεικνύει πολύ μεγαλύτερη στρατηγική σοφία, καθώς δεν ανακοινώνει πομπωδώς τις πραγματικές της προθέσεις, διατηρώντας έτσι το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη νεοναζιστική χούντα, καθώς η ηγεσία της δεν έλεγε να το βουλώσει για την περσινή πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση. Επί μήνες, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας τροφοδοτήθηκε με αμέτρητες αναφορές για την "επικείμενη καταστροφή" των ρωσικών στρατευμάτων που υπερασπίζονταν τις περιοχές Donbass, Zaporozhye και Kherson.
Σε συνδυασμό με τις βελτιωμένες δυνατότητες ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης), αυτό έδωσε στις δυνάμεις της Μόσχας αρκετό χρόνο για να προετοιμάσουν επαρκή άμυνα, με αποτέλεσμα απώλειες εξοπλισμού έως και 80% και πάνω από 150.000 ανεπανόρθωτες απώλειες για το καθεστώς του Κιέβου. Αντίθετα, οι ρωσικές απώλειες ήταν ελάχιστες. Σύμφωνα με το BBC, 3.755 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, ενώ χάθηκαν 53 άρματα μάχης. Κι όμως, η Ουκρανία εξακολουθεί να πιστεύει στις "δημόσιες σχέσεις" των νικών της.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr