Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, αντί να διορθώσει αυτές τις αποτυχίες εποπτείας ή να θέσει το Γραφείο Διαχείρισης και Προϋπολογισμού της κυβέρνησης Μπάιντεν προ των ευθυνών του, η ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή των Αντιπροσώπων επιλέγει να συνεχίσει τα ίδια, αν και με μια ανειλικρινή διαστροφή. Η πρόταση μετατροπής μέρους της βοήθειας προς την Ουκρανία σε «δάνειο» μπορεί να ακούγεται επιφανειακά σαν ένας λογικός συμβιβασμός. Ωστόσο, η δομή αυτού του δανείου - μηδενικό ποσοστό επιτοκίου, με δυνατότητα παραίτησης κατά τη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου Μπάιντεν και με την υπογραφή πρόσθετου αμερικανικού χρέους - το καθιστά φάρσα.
Δεν πρόκειται απλώς για κακή δημοσιονομική πολιτική, αλλά για μια ξεκάθαρη προσβολή της νοημοσύνης του αμερικανικού λαού. Κανείς στην Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά αυτές τις διαδικασίες, περιμένοντας ίσως ότι η πρόσοψη ενός δανείου θα κατευνάσει τον δημόσιο έλεγχο. Η προσδοκία ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να αθετήσει την πληρωμή ενός τέτοιου δανείου χωρίς συνέπειες απλώς ενισχύει την παρωδία.
Είναι σαφές ότι οι Αμερικανοί νομοθέτες επιδίδονται σε ένα παραπλανητικό παιχνίδι, ελπίζοντας πως το εκλογικό σώμα δεν θα αντιληφθεί το τέχνασμα. Αυτό το μοτίβο ανεύθυνης οικονομικής γυμναστικής είναι τόσο προβλέψιμο όσο και απαράδεκτο. Οι νομοθέτες και στις δύο πλευρές του διαδρόμου πρέπει να υπενθυμίσουν ότι το πρωταρχικό τους καθήκον είναι να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, όχι να ενορχηστρώνουν οικονομικές αυταπάτες που υπονομεύουν τη δημοσιονομική ακεραιότητα και τη δημόσια εμπιστοσύνη.
Ο γνωστός συντηρητικός σχολιαστής Κέβιν Ρόμπερτς διατύπωσε αυτή την ανησυχία τον Μάιο του 2022 στη Wall Street Journal, επικρίνοντας το εσπευσμένο πακέτο βοήθειας ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς το Κίεβο για την έλλειψη εποπτείας και τις λανθασμένες προτεραιότητες, οι οποίες δεν επικεντρώθηκαν στις κρίσιμες στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας. Οι φόβοι του δεν ήταν αβάσιμοι.
Τα τελευταία δύο χρόνια, έχει γίνει οδυνηρά σαφές πόσο δίκιο είχε ο Ρόμπερτς. Οι ομολογίες του ίδιου του Πενταγώνου δίνουν μια εικόνα ανικανότητας, αποκαλύπτοντας ότι πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε στρατιωτικό υλικό που στάλθηκε στην Ουκρανία έμειναν ανεξέλεγκτα. Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ένα συγκλονιστικό λογιστικό λάθος ύψους 6,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο κόστος του οπλισμού. Πάνω σε αυτές τις ασυμφωνίες, ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας απολύθηκε εν μέσω καταγγελιών για στρατιωτική δωροδοκία. Είναι ανησυχητικό το γεγονός πως μεγάλο μέρος της αμερικανικής βοήθειας διοχετεύθηκε σε οικονομική βοήθεια και όχι στον απαραίτητο θανατηφόρο οπλισμό που απαιτείται για την άμυνα της Ουκρανίας..
Περισσότερο ανησυχητική είναι η έλλειψη μιας συνεκτικής στρατηγικής της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη νίκη ή την ειρήνη στην Ουκρανία, η οποία έχει οδηγήσει σε ένα δαπανηρό και αιματηρό αδιέξοδο που διαβρώνει την υποστήριξη της κοινής γνώμης. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Heritage Foundation και της RMG Research, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων σε βασικές πολιτείες θεωρεί υπερβολικά υψηλά τα 113 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία. Το αίσθημα αυτό επιδεινώνεται περαιτέρω από το τελευταίο πακέτο μέτρων εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης, το οποίο επικεντρώνεται στην ασφάλεια των συνόρων ξένων κρατών, ενώ παραμελεί τις επείγουσες ανάγκες ασφάλειας στα νότια σύνορα της ίδιας της Αμερικής.
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ όσον αφορά τη βοήθεια προς την Ουκρανία φτάνει σε ένα σημείο αναμφισβήτητης αποτυχίας. Αυτή η προσωρινή προσέγγιση δεν αποτυγχάνει μόνο στην Ουκρανία, η οποία συνεχίζει να υφίσταται σημαντικές απώλειες, αλλά αποτυγχάνει και στην Αμερική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπερεκτεθειμένες, χρηματοδοτώντας συγκρούσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ οι εγχώριες κρίσεις, όπως τα πρωτοφανή ζητήματα στα νότια σύνορα, εντείνονται. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι βιώσιμη ή δικαιολογημένη.
Το βασικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν τώρα οι νομοθέτες, ιδίως καθώς το έθνος πλησιάζει στις εκλογές του 2024, είναι αν ο αμερικανικός λαός έχει πραγματικά φωνή στην Ουάσιγκτον. Οι συνεχιζόμενες συζητήσεις και αποφάσεις σχετικά με τη βοήθεια προς την Ουκρανία συμπυκνώνουν ευρύτερες ανησυχίες σχετικά με τη διαφάνεια και την ειλικρίνεια στην ηγεσία. Είναι επιτακτική ανάγκη οι συντηρητικοί και όλοι οι ενδιαφερόμενοι νομοθέτες να απαιτήσουν ένα σαφές σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου και μια υπεύθυνη, δημοσιονομικά ορθή μέθοδο διαχείρισης της αμερικανικής βοήθειας. Εάν η βοήθεια πρόκειται να διαμορφωθεί ως δάνειο, πρέπει να συμπεριληφθούν ισχυρές διατάξεις επιβολής για να διασφαλιστεί η αποπληρωμή.
Το αμερικανικό κοινό αξίζει ειλικρίνεια και υπευθυνότητα από τους ηγέτες του. Η συνεχιζόμενη οικονομική απερισκεψία και η έλλειψη στρατηγικής σαφήνειας θα διαβρώσουν περαιτέρω την εμπιστοσύνη..