F.M. Shakil - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 10 Απριλίου, εν μέσω του πολέμου κατά της Γάζας, η ισραηλινή κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας κρίση εργασίας, ανακοίνωσε ότι θα έφερνε 6.000 Ινδούς εργάτες κατά τη διάρκεια του Απριλίου και του Μαΐου με κρατικά επιδοτούμενες πτήσεις.
Η απόφαση αυτή ακολουθεί την αναστολή από το Ισραήλ των αδειών εργασίας για τους Παλαιστίνιους οικοδόμους, μια κίνηση που επηρέασε σημαντικά τον οικοδομικό του τομέα. Το υπουργείο Οικονομικών του Ισραήλ εκτιμά πως η απουσία των Παλαιστινίων εργατών κοστίζει στην οικονομία περίπου τρία δισεκατομμύρια σέκελ (828 εκατομμύρια δολάρια) μηνιαίως, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια 3% του ΑΕΠ, καθώς οι αγορές οικοδομών και κατοικιών παλεύουν με χρέη ύψους 400 δισεκατομμυρίων σέκελ (106 δισεκατομμυρίων δολαρίων).
Ταυτόχρονα, το Νέο Δελχί, παραβλέποντας τη γενοκτονία και την ανθρωπιστική κρίση που εκτυλίσσεται στη Γάζα, συμφώνησε να στείλει Ινδούς οικοδόμους για να αντικαταστήσουν το εκτοπισμένο παλαιστινιακό εργατικό δυναμικό. Η απόφαση αυτή ευθυγραμμίζεται με μια διμερή συμφωνία για την ενσωμάτωση 100.000 Ινδών εργατών στην οικοδομική βιομηχανία του Ισραήλ, που αντιστοιχούν στον αριθμό των εκδιωχθέντων Παλαιστινίων εργατών.
Μια αποικιακή στρατηγική
Ο Καναδός δικηγόρος μετανάστευσης Aidan Simardone, μιλώντας στο The Cradle, συγκρίνει την κατάσταση με ιστορικές αποικιακές πρακτικές στη Βόρεια Αμερική, όπου περιθωριοποιημένες ευρωπαϊκές θρησκευτικές ομάδες, όπως οι Πουριτανοί, εισήχθησαν για να εξυπηρετήσουν τα αποικιακά συμφέροντα.
Το Ισραήλ, επισημαίνει, υιοθετεί μια παρόμοια στρατηγική με την πρόσληψη οικονομικά μειονεκτούντων ινδουιστών Ινδών από περιοχές όπως το Uttar Pradesh, με στόχο την απρόσκοπτη διαχείριση των δημογραφικών και πολιτικών προκλήσεων.
Η κίνηση αυτή αποτελεί επίσης μια προσπάθεια του Ισραήλ να τραβήξει το χαλί κάτω από ένα από τα αγκάθια της αποικιοκρατίας. Η αποικιοκρατία απαιτεί να βγάλεις αίμα από μια πέτρα, όμως αυτό το στύψιμο εξαρτάται από τον ιδρώτα και τα δάκρυα εκείνων που βρίσκονται στον πάτο του βαρελιού.
Ο Σιμαρντόνε σημειώνει τους εγγενείς κινδύνους για τον αποικιοκράτη να βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα ιθαγενές εργατικό δυναμικό, καθώς οι εργάτες θα επαναστατήσουν όταν η αποικιοκρατία αποκαλύψει την πραγματική της φύση.
Για να αποφύγουν αυτή τη δύσκολη θέση, οι αποικιστές φέρνουν εργατικό δυναμικό από άλλα μέρη. Αυτοί οι εργάτες συχνά ωθούνται επίσης στο περιθώριο, αλλά σε αντίθεση με τον ιθαγενή πληθυσμό, ακολουθούν τη ροή αντί να κολυμπούν ενάντια στο ρεύμα όταν πρόκειται για το αποικιακό σχέδιο.
Η δεινή θέση των Παλαιστινίων εργατών
Από τότε που ξεκίνησε η βάναυση επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα πριν από έξι μήνες, ο αποκλεισμός των κατεχομένων εδαφών έχει αποκόψει την οικονομική σανίδα σωτηρίας περίπου 100.000 Παλαιστινίων εργατών, αποκόπτοντας την κύρια πηγή εισοδήματός τους και στερώντας τους ένα δίχτυ οικονομικής ασφάλειας.
Ακόμα χειρότερα, πολλοί Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι δεν έλαβαν τους μισθούς του Σεπτεμβρίου, καθώς ο πόλεμος άρχισε πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία πληρωμής τους.
Το γεγονός πως τόσοι πολλοί Παλαιστίνιοι αδυνατούν να συντηρηθούν στο Ισραήλ μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομική ατζέντα της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) και, ακούσια, να επιδεινώσει την κατάσταση ασφαλείας της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης.
Η Kav LaOved, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση αφιερωμένη στα εργασιακά δικαιώματα στο Ισραήλ, ανέφερε ότι οι περιορισμοί του Ισραήλ έχουν επηρεάσει 150.000 οικογένειες της Δυτικής Όχθης, οι οποίες πλέον δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα ή να στηρίξουν την ευρύτερη οικογένεια, που επίσης εξαρτάται από ένα μόνο μισθό:
Η ΠΑ θεωρεί την πλειοψηφία των Παλαιστινίων που απασχολούνται στο Ισραήλ ως «μεσαία τάξη» και το γεγονός ότι δε συνεισφέρουν οικονομικά αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την τοπική οικονομία.
Η Kav LaOved σημειώνει πως ο κατώτατος μισθός στις περιοχές υπό τον έλεγχο της ΠΑ εξακολουθεί να είναι σημαντικά χαμηλότερος από ό,τι στο Ισραήλ, ο οποίος ανέρχεται σε 5.572 νέα ισραηλινά σέκελ (NIS) το μήνα. Στον κατασκευαστικό τομέα, ο οποίος απασχολούσε πολλούς Παλαιστίνιους, ένας επαγγελματίας εργάτης μπορεί να κερδίζει έως και 10.000 NIS το μήνα. Μόνο η περιοχή της Χεβρώνας αποτελεί το ένα τρίτο αυτού του εργατικού δυναμικού, με άλλες σημαντικές συνεισφορές από πόλεις όπως η Ραμάλα, η Τζενίν, η Καλκίλια και η Τουλκάρμ.
Η μουσουλμανική μειονότητα αποκλείεται
Δημοσίευμα της Haaretz υποστηρίζει ότι οι Ινδοί υποψήφιοι που αναζητούσαν εργασία στο Ισραήλ, σε πολλές περιπτώσεις, ενημερώνονταν πως οι θέσεις εργασίας δεν ήταν διαθέσιμες για τους μουσουλμάνους Ινδούς, μια κίνηση που υπονομεύει τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ινδία.
Ο Simardone εξηγεί ότι το Ισλάμ θεωρείται αμοιβαία απειλή από το δεξιό εθνοκεντρικό καθεστώς που ηγείται σήμερα του Ισραήλ και την Ινδία που κυριαρχείται από την Hindutva:
Και για τις δύο χώρες, η ίδια η ύπαρξη των μουσουλμάνων υπονομεύει τον φασιστικό εθνομηδενισμό τους, ο οποίος επιδιώκει να οικοδομήσει μια χώρα αποκλειστικά για τους Εβραίους στο Ισραήλ και τους Ινδουιστές στην Ινδία. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που οι υπεύθυνοι για την πρόσληψη θέσεων εργασίας στην Ινδία, οι οποίοι προκηρύσσουν θέσεις στο Ισραήλ, ζητούν συγκεκριμένα Ινδουιστές και αποκλείουν τους μουσουλμάνους, οι οποίοι είναι πιθανότερο να συμπάσχουν με τη δυσχερή θέση των Παλαιστινίων.
Τι άλλαξε την πολιτική της Ινδίας;
Η γεωπολιτική στροφή της Ινδίας από μια κάποτε ιδιαίτερα φιλοπαλαιστινιακή στάση σε μια πιο φιλοϊσραηλινή ευθυγράμμιση εκτυλίσσεται σταδιακά από το 1991, όταν ιδρύθηκε η πρώτη ινδική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ. Η μετατόπιση αυτή ενισχύθηκε σημαντικά το 2017 με την ιστορική επίσκεψη του Ναρέντρα Μόντι στο Ισραήλ, καθιστώντας τον τον πρώτο Ινδό πρωθυπουργό που το έκανε.
Πριν από αυτό, το 2003, η κυβέρνηση της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας, στην οποία συμμετείχε το ινδουιστικό εθνικιστικό Κόμμα Bharatiya Janata (BJP), είχε υποδεχθεί θερμά τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Ariel Sharon κατά την επίσκεψή του στην Ινδία.
Μετά την επιχείρηση Al-Aqsa Flood της παλαιστινιακής αντίστασης στις 7 Οκτωβρίου 2023, ο Μόντι μετέφερε βαθιά θλίψη για την είδηση των «τρομοκρατικών επιθέσεων» στο Ισραήλ. Έγραψε στο Χ:
Είμαι βαθύτατα τρομοκρατημένος από την είδηση των «τρομοκρατικών επιθέσεων» στο Ισραήλ. Τα συλλυπητήριά μας και οι σκέψεις μας είναι με τις οικογένειες των αθώων θυμάτων και εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης στιγμής.
Τα σχόλια του Μόντι παρουσίασαν μια ορατή απόκλιση στον τόνο και το ύφος από τις πολιτικές που η Ινδία ακολουθεί επιμελώς τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο πρώην υπηρεσιακός υπουργός Πληροφοριών του Πακιστάν Jan Achakzai δηλώνει στο The Cradle πως το Ισραήλ και η Ινδία μοιράζονται εντυπωσιακές ομοιότητες στις πολιτικές τους προσεγγίσεις, αποτυγχάνοντας συστηματικά να επιλύουν διαφορές και διαφωνίες με γειτονικά κράτη:
Φορούν μια μάσκα αθωότητας, κρύβοντας τις επιθετικές και διασπαστικές περιφερειακές στρατηγικές τους, ενώ παρουσιάζονται ως θύματα της βίας που ενορχηστρώνουν οι γείτονές τους.
Σύμφωνα με τον Achakzai, οι διμερείς δεσμοί μεταξύ Τελ Αβίβ και Νέου Δελχί βελτιώνονται σταθερά λόγω της πρωταρχικής εστίασης στις δημογραφικές αλλαγές, την γκετοποίηση, τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και το Κασμίρ και τις δημογραφικές διακυμάνσεις.
Ιδεολογικοί παραλληλισμοί
Το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών έχει εκτοξευθεί από τα μετριοπαθή 900 εκατομμύρια δολάρια το 2000 στα επιβλητικά 7,86 δισεκατομμύρια δολάρια σήμερα. Η αύξηση αυτή συνοδεύεται από σημαντική αύξηση των ισραηλινών επενδύσεων στις νεοφυείς επιχειρήσεις και τους τεχνολογικούς τομείς της Ινδίας, οι οποίες θα ανέλθουν συνολικά σε 270 εκατομμύρια δολάρια έως το 2021.
Ο τομέας της άμυνας αναδεικνύει ιδιαίτερα το βάθος αυτής της εταιρικής σχέσης. Η Ινδία είναι σημαντικός καταναλωτής ισραηλινών όπλων, αντιπροσωπεύοντας το 40% των ετήσιων εξαγωγών όπλων του Ισραήλ. Από το 1992, η Ινδία έχει εισάγει πλήρως διαμορφωμένο ισραηλινό οπλισμό και κύρια υποσυστήματα αξίας περίπου 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η αμυντική τους συνεργασία επεκτείνεται στην ανταλλαγή προηγμένων τεχνολογιών στους πυραύλους, τον ηλεκτρονικό πόλεμο, τα ραντάρ, την πλοήγηση και τα συστήματα ελέγχου των όπλων, που διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό από τον Οργανισμό Αμυντικής Έρευνας και Ανάπτυξης της Ινδίας (DRDO).
Ο αναλυτής Simardone εξηγεί ότι η πολιτική επένδυση του Ισραήλ στην Ινδία αντανακλά μια στρατηγική απόφαση να διαφοροποιήσει την εξωτερική του πολιτική με τις ασιατικές δυνάμεις και να αυξήσει το στρατηγικό του βάθος στην ήπειρο:
Η ανερχόμενη δύναμη της Ινδίας που κυβερνάται από τον Ία Μόντι δίνει στο Ισραήλ μια μοναδική ευκαιρία να γίνει φίλος με μια χώρα που έχει ιδεολογικές ομοιότητες με την ισραηλινή μεθοδολογία. Μια πλούσια ειρωνεία υπάρχει επίσης στην πραγματικότητα ότι η Ινδία και το Ισραήλ έχουν περιέλθει στη θέση των καταπιεστών, κυρίως επειδή τα ευρωπαϊκά έθνη είχαν προηγουμένως υποβάλει τόσο τους Ινδούς όσο και τους Εβραίους Ασκενάζι σε καταπίεση. Τώρα έχουν γίνει οι ίδιοι οι φασίστες και οι αποικιοκράτες.
Ωστόσο, η εταιρική σχέση αντιμετωπίζει κριτική στο εσωτερικό της χώρας, ιδίως όσον αφορά το πρόγραμμα μετακίνησης χιλιάδων εργαζομένων σε ένα ανασφαλές περιβάλλον. Η Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Κατασκευές της Ινδίας (CWFI) έχει εκφράσει την έντονη αντίθεσή της στην αποστολή Ινδών εργατών στο Ισραήλ, υποστηρίζοντας πως τέτοιες ενέργειες υποστηρίζουν σιωπηρά τις αμφιλεγόμενες πολιτικές του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.
Η ένωση αντανακλά τις απόψεις μιας πολύ ευρύτερης δημογραφικής ομάδας Ινδών εργαζομένων, οι οποίοι φυσικά απορρίπτουν τη συνεργασία με ένα καταπιεστικό κράτος κατοχής που τόσο ξεκάθαρα εκμεταλλεύεται την παλαιστινιακή εργατική τάξη. Αντίθετα, η CWFI προέτρεψε το Νέο Δελχί να αξιοποιήσει τις διπλωματικές του σχέσεις με το Τελ Αβίβ για να υποστηρίξει την τήρηση των αποφάσεων του ΟΗΕ και να επανεξετάσει τις απαιτήσεις του Ισραήλ για την εισαγωγή εργασίας.