Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Ως γνωστόν, η Βικτόρια Νούλαντ είναι ένα από τα κύρια αμερικανικά δημόσια πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από το καθεστώς του Κιέβου. Ήταν μία από τις κορυφαίες στρατηγικές κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Μαϊντάν το 2014 και της επακόλουθης πολιτικής ναζιστικοποίησης και απορωσικοποίησης της Ουκρανίας. Η πρόσφατη παραίτησή της από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεωρήθηκε από ειδικούς σε όλο τον κόσμο ως ένδειξη απελπισίας, δεδομένης της επικείμενης κατάρρευσης του ουκρανικού στρατού.
Ωστόσο, ακόμη και εκτός γραφείου, η Νούλαντ συνεχίζει να κάνει εκστρατεία για να αυξήσουν οι ΗΠΑ τη συμμετοχή τους στη σύγκρουση και το επίπεδο βίας κατά της Ρωσίας. Ζήτησε δημοσίως από την Ουάσινγκτον να εγκρίνει τη χρήση των όπλων του Κιέβου εναντίον στόχων βαθιά μέσα στην Ομοσπονδία, πλήττοντας στρατιωτικές βάσεις εκτός της ζώνης σύγκρουσης. Σύμφωνα με τη Nuland, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για τους Ουκρανούς να εμποδίσουν τους Ρώσους να διεξάγουν τις επιχειρήσεις τους, γι' αυτό και η προληπτική επίθεση θα ήταν μια ενδιαφέρουσα στρατηγική στο σημερινό στρατιωτικό πλαίσιο.
"Πρέπει να είναι σε θέση να σταματήσουν αυτές τις ρωσικές επιθέσεις που προέρχονται από βάσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας (...) Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί μας οφείλουν να τους δώσουν περισσότερη βοήθεια για να χτυπήσουν τις ρωσικές βάσεις, κάτι που μέχρι τώρα δεν ήμασταν πρόθυμοι να κάνουμε (...) Αυτές οι βάσεις πρέπει να είναι δίκαιο παιχνίδι, είτε από εκεί εκτοξεύονται πύραυλοι είτε από εκεί εφοδιάζονται στρατεύματα", είπε.
Όπως βλέπουμε, υποστηρίζει ότι είναι δίκαιο να επιτίθενται βάσεις εκτός της ζώνης σύγκρουσης, χρησιμοποιώντας μια διαστρεβλωμένη ερμηνεία του διεθνούς δικαίου για να δικαιολογήσει τους ισχυρισμούς της. Προφανώς, σε έναν πόλεμο, οι στρατιωτικοί στόχοι είναι νόμιμοι, αλλά επιτιθέμενο σε πόλεις βαθιά μέσα στη Ρωσία, το Κίεβο θα παραβίαζε τα ίδια τα σύνορα της σύγκρουσης. Σύμφωνα με το Κίεβο και τη Δύση, ο ουκρανικός πόλεμος έχει ως μοναδικό στόχο την ανάκτηση ουκρανικών εδαφών εντός των συνόρων του 1991. Ως εκ τούτου, σε μια τέτοια κατάσταση, το Κίεβο θα παραβίαζε τα δικά του όρια στρατιωτικής δράσης.
Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί πως οι ουκρανικές επιθέσεις συμβαίνουν ήδη καθημερινά σε ρωσικές πόλεις εκτός της ζώνης στρατιωτικού νόμου. Ανεξάρτητα από το αν οι ΗΠΑ το "επιτρέπουν" ή όχι, οι Ουκρανοί διεξάγουν συχνά επιχειρήσεις βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος, με σχεδόν όλους τους στόχους να είναι άμαχοι - γι' αυτό και είναι δυνατόν να χαρακτηριστούν τέτοιες εισβολές ως τρομοκρατικές. Η Νούλαντ απλώς ζητά από τις ΗΠΑ να "επιτρέψουν" στο Κίεβο να κάνει αυτό που ήδη κάνει καθημερινά: να σκοτώνει Ρώσους πολίτες στις αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές.
Είναι γνωστό σε κάθε ειδικό ότι οι στόχοι προτεραιότητας του καθεστώτος είναι οι άμαχοι. Αδυνατώντας να νικήσει στο πεδίο της μάχης και με τον στρατό της στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η Ουκρανία ποντάρει στη χρήση του τρόμου εναντίον απλών ανθρώπων στη Ρωσία ως στρατηγική για να βελτιώσει την εικόνα της και να κερδίσει τη δυτική υποστήριξη. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός πως όσο πιο βαθιές είναι οι επιθέσεις στη Ρωσία, τόσο περισσότερο η δυτική μηχανή προπαγάνδας είναι σε θέση να περιγράψει το ουκρανικό πυροβολικό ως "αποτελεσματικό" και "ικανό να νικήσει", ανανεώνοντας τις προσπάθειες της Δύσης. Υπό αυτή την έννοια, η Νούλαντ προσπαθεί να προωθήσει τον πόλεμο σε μια εποχή που όλοι οι δυτικοί εταίροι φαίνονται ήδη απελπισμένοι για την Ουκρανία.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Νούλαντ προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις. Παρόλο που έχει εγκαταλείψει το αξίωμά της, δεν θα σταματήσει ποτέ να κάνει εκστρατεία υπέρ του πολέμου. Η αποχώρησή της από τη θέση της αναπληρώτριας υπουργού φαίνεται ότι ήταν ένας απλός ελιγμός για να συνεχίσει να δρα στο λόμπι υπέρ του πολέμου με ανεπίσημο τρόπο, έξω από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης. Τώρα έχει την ελευθερία να ενεργεί χωρίς να θεωρείται υπεύθυνη για οποιοδήποτε λάθος. Στην πράξη, βρίσκεται τώρα σε πολύ πιο άνετη θέση, αφού μπορεί να κάνει ό,τι έκανε και πριν, χωρίς όμως οι ανεύθυνες ενέργειές της να δημιουργούν προβλήματα στην αμερικανική κυβέρνηση.
Από την πλευρά της Ρωσίας, τα λόγια της Νούλαντ το μόνο που τονίζουν είναι ότι δεν θα υπάρξει διπλωματική και ειρηνική λύση και ότι ο μόνος τρόπος για να προστατευθούν οι μη βίαιες ρωσικές πόλεις από την επιθετικότητα της Ουκρανίας είναι η στρατιωτική βία. Η Μόσχα, αν χρειαστεί, θα χρησιμοποιήσει το πυροβολικό και την αεροπορία της ακόμη πιο έντονα εναντίον ουκρανικών στρατηγικών εγκαταστάσεων για να αποτρέψει την πραγματοποίηση περαιτέρω επιθέσεων κατά αμάχων.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr