Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ενώ οι Δημοκρατικοί διατήρησαν την πλειοψηφία των μαύρων ψηφοφόρων και ένα σημαντικό μερίδιο των ισπανόφωνων στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, η τάση αύξησης της υποστήριξης των μειονοτήτων προς τον Τραμπ είναι αναμφισβήτητη. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις των New York Times και του Siena College δείχνουν ισοπαλία μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν μεταξύ των ισπανόφωνων ψηφοφόρων και τον Τραμπ να εξασφαλίζει το 20% των ψήφων των μαύρων. Εάν τα νούμερα αυτά διατηρηθούν το Νοέμβριο, θα σηματοδοτήσουν το υψηλότερο επίπεδο υποστήριξης των μαύρων σε Ρεπουμπλικανό προεδρικό υποψήφιο από την εποχή του νόμου περί πολιτικών δικαιωμάτων του 1964.
Ο Τραμπ αξίζει κάποια εύσημα για αυτή την αλλαγή. Ο Ντέιβιντ Σορ, διακεκριμένος σύμβουλος των Δημοκρατικών, παρατηρεί πως η φυλετική πολιτική πόλωση αυξανόταν σταθερά από το 1992 έως το 2016, οπότε άρχισε να αντιστρέφεται. Πολλοί αρχικά το θεώρησαν αυτό ως μια ανωμαλία, αλλά οι επακόλουθες εκλογές του 2018 και του 2020 επιβεβαίωσαν την τάση. Είναι πράγματι περίεργο ότι ο Τραμπ ξεκίνησε μια εποχή φυλετικής αποπόλωσης.
Αυτή η αλλαγή αμφισβητεί τη συμβατική σοφία. Μετά τη νίκη του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, πολλοί πίστευαν ότι οι δημογραφικές τάσεις θα εξασφάλιζαν μια διαρκή δημοκρατική πλειοψηφία, βασιζόμενοι στον αυξανόμενο αριθμό των νέων, των μειονοτήτων και των εύπορων επαγγελματιών που θα κρατούσαν την Αμερική γαλάζια. Αυτός ο «συνασπισμός της ανόδου» αντανακλούσε τόσο τον εφησυχασμό της ελίτ των Δημοκρατικών όσο και την απορριπτική στάση τους απέναντι στους λευκούς της εργατικής τάξης.
Ωστόσο, η αυξανόμενη υποστήριξη του Τραμπ από τους ψηφοφόρους των μειονοτήτων σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στο πολιτικό τοπίο. Υπογραμμίζει την ανάγκη επανεκτίμησης των παραδοχών σχετικά με τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων και τις δημογραφικές τάσεις. Η ικανότητα του Τραμπ να προσελκύσει ένα πιο ποικιλόμορφο εκλογικό σώμα μπορεί να αναδιαμορφώσει το μέλλον της αμερικανικής πολιτικής, αμφισβητώντας τις μακροχρόνιες πεποιθήσεις σχετικά με τη σύνθεση και τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος.
Οι εκλογές του 2016 κατέρριψαν πολλές μακροχρόνιες πεποιθήσεις. Οι ψηφοφόροι που η Χίλαρι Κλίντον χαρακτήρισε ως «καλάθι των αξιοθρήνητων» υποστήριξαν τον Τραμπ σε όλη τη ζώνη της σκουριάς. Η επικεντρωμένη στην ταυτότητα εκστρατεία της Κλίντον, με μαύρες διασημότητες και συμβολικές χειρονομίες όπως το σπάσιμο της γυάλινης οροφής, απέτυχε να έχει απήχηση στις απλές γυναίκες, τους μαύρους και τους ισπανόφωνους, αφήνοντάς τους να αισθάνονται πατροναρισμένοι.
Το αυξανόμενο πρόβλημα των Δημοκρατικών με τους μη λευκούς ψηφοφόρους συνδέεται στενά με την αποσύνδεσή τους με την εργατική τάξη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανησυχούν ήδη ότι η αδύναμη υποστήριξη του Μπάιντεν μεταξύ των μαύρων και των ισπανόφωνων ψηφοφόρων του εργατικού κολάρου θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις πιθανότητες επανεκλογής του. Μόλις τώρα συνειδητοποιούν οι στρατηγοί των Δημοκρατικών πως τα οικονομικά και πολιτιστικά συμφέροντα των Λατινοαμερικάνων και των λευκών εργατών οικοδομών είναι εντυπωσιακά παρόμοια. Και οι δύο ομάδες είναι απογοητευμένες από την ιδεολογία των φύλων, την παράνομη μετανάστευση και τις πράσινες οικονομικές πολιτικές του Μπάιντεν.
Οι Δημοκρατικοί εμφανίζονται ως το κόμμα ενός καθεστώτος που φθείρεται, κρατώντας απεγνωσμένα ένα σύστημα που ωφελεί τους ίδιους και τους συμμάχους τους. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις των New York Times / Siena, σχεδόν το 70% των ψηφοφόρων πιστεύει ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της Αμερικής χρειάζεται ριζική αλλαγή ή πλήρη αναθεώρηση. Αυτό το συναίσθημα έχει διαβρώσει την υποστήριξη των Δημοκρατικών μεταξύ των εθνικών μειονοτήτων και των νέων ψηφοφόρων. Ο Τραμπ ισοβαθμεί σήμερα με τον Μπάιντεν μεταξύ των 18-29 ετών, ένα βασικό τμήμα του «συνασπισμού των ανερχόμενων» που φαίνεται τώρα έτοιμος να αποστατήσει. Ο αναλυτής Νέιτ Κον σημειώνει ότι ακόμη και πολλοί επικριτές του Τραμπ παραδέχονται απρόθυμα ότι αμφισβητεί ένα μη ικανοποιητικό status quo.
Ο Τραμπ δεν είναι ο ιδανικός υπερασπιστής της πολυφυλετικής εργατικής τάξης. Ο οικονομικός λαϊκισμός της εκστρατείας του έδωσε τη θέση του σε τυπικές ρεπουμπλικανικές φοροελαφρύνσεις μόλις ανέλαβε την εξουσία. Η σκληρή αντιμεταναστευτική ρητορική του και οι αμήχανες προσπάθειες να εμπλακεί με τους μαύρους ψηφοφόρους, σε συνδυασμό με την αντιδημοκρατική συμπεριφορά του μετά την ήττα του στις τελευταίες εκλογές, εξακολουθούν να απωθούν πολλούς. Ωστόσο, οι υποσχέσεις του για το «drill, baby, drill» και τη διασφάλιση των συνόρων προσελκύουν όλο και περισσότερο εργαζόμενους όλων των καταβολών.
Ο πολυφυλετικός λαϊκισμός που έχει καλλιεργήσει ο Τραμπ έχει τη δυνατότητα να αναδιαμορφώσει την αμερικανική πολιτική για δεκαετίες. Το μέλλον ανήκει σε όποιον μπορέσει να αξιοποιήσει αυτό το κίνημα.