Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Βλέποντας ότι η κυβέρνηση του Τουσκ μόλις ανακοίνωσε ότι η Πολωνία θα συνδυάσει τις οχυρώσεις ασφαλείας των συνόρων της "Ασπίδας Ανατολικά" με την "Ασπίδα της Βαλτικής" των Βαλτικών Κρατών, η οποία θα επεκτείνει τη γερμανική στρατιωτική επιρροή προς ανατολάς, το ESSI είναι πιθανότατα μια σίγουρη επιλογή.
Όσον αφορά το δεύτερο, η ελάχιστα συζητημένη στρατιωτική επιρροή της Γαλλίας στη Ρουμανία και τη Μολδαβία τοποθετεί τέλεια την ίδια και την Ιταλία για να προωθήσουν το SAMP/T σε αυτό το τμήμα της Ευρώπης, το οποίο θα μπορούσε φυσικά να συμπεριλάβει και τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες μεταξύ όλων αυτών. Στην περίπτωση αυτή, η ευρωπαϊκή αεράμυνα θα διαιρεθεί σε δύο σφαίρες επιρροής, με τη Γερμανία να διαχειρίζεται άμεσα το βόρειο μισό, ενώ η Γαλλία και η Ιταλία (ανώτεροι και κατώτεροι εταίροι αντίστοιχα) θα κάνουν το ίδιο με το νότιο μισό.
Από αμερικανικής πλευράς, υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε αυτό το σενάριο. Από τη μία πλευρά, είναι ευκολότερο για έναν υποηγεμόνα όπως η Γερμανία να είναι υπεύθυνος για το ευρωπαϊκό θέατρο του Νέου Ψυχρού Πολέμου εκ μέρους των ΗΠΑ, παρά να το μοιράσει μεταξύ εταίρων. Από την άλλη, όμως, η διατήρηση της ηπείρου διαιρεμένης σε δύο άξονες θα μπορούσε να αντισταθμίσει τον απίθανο αλλά με μεγάλο αντίκτυπο κίνδυνο η Γερμανία μια μέρα να «αποστατήσει», αποκαθιστώντας μονομερώς τις σχέσεις της με τη Ρωσία χωρίς προηγούμενη αμερικανική έγκριση, και να ταρακουνήσει τον κόσμο.
Καθώς η προηγούμενη μονοπολική ηγεμονία τους στο σύνολό της συνεχίζει να αποδυναμώνεται εν μέσω της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης προς την πολυπολικότητα, οι ΗΠΑ θα έχουν όλο και λιγότερους τρόπους να επηρεάσουν την έκβαση αυτού του ενδοευρωπαϊκού ανταγωνισμού. Επιπλέον, οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να «στρέψουν (ξανά) προς την Ασία» για να περιορίσουν πιο μυώδη την Κίνα, και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι θέλουν να κατασκευάσουν το δικό τους σύστημα αεράμυνας - έστω και εν μέρει με αμερικανικά προϊόντα σύμφωνα με το μοντέλο ESSI - από φόβο μήπως μείνουν στο απυρόβλητο όταν συμβεί αυτό.
Αντικειμενικά μιλώντας, πάντως, η ΕΕ δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα όσον αφορά τη Ρωσία, αφού η τελευταία δεν πρόκειται να εισβάλει στο μπλοκ και να ενεργοποιήσει τον «σκανδαλισμό» του άρθρου 5 για μια πυρηνική ανταλλαγή με τις ΗΠΑ. Ωστόσο, η Αμερική επιβεβαίωσε την ηγεμονία της στην ΕΕ τόσο καλά από το 2022 και μετά, ώστε οι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φαίνεται να έχουν πραγματικά πιστέψει την εκστρατεία τρομολαγνείας του ανώτερου εταίρου τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί ανησυχούν για το τι θα συμβεί όταν γυρίσει πίσω στην Ασία ή αν ο Τραμπ επιστρέψει πρώτος στην εξουσία.
Τα μεγάλα στρατηγικά οφέλη από την επαναβεβαίωση της ηγεμονίας της επί της ΕΕ υπερτερούν κατά πολύ του πλήγματος της πιθανής απώλειας εξαιρετικά επικερδών στρατιωτικών συμβάσεων, εάν η ευρωπαϊκή αεράμυνα διχαστεί στον εν μέρει εφοδιασμένο από τις ΗΠΑ γερμανικής ηγεσίας βορρά και στον γαλλοϊταλικό νότο. Διαφορετικοί Αμερικανοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στα ίδια επίπεδα της ιεραρχίας χάραξης πολιτικής, έχουν διαφορετικές απόψεις για το ποιο σενάριο είναι το βέλτιστο για τα συμφέροντα της χώρας τους, δεδομένων των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων.
Συνολικά, οι ΗΠΑ θα προσαρμοστούν ευέλικτα στις περιστάσεις που θα προκύψουν για να διασφαλίσουν πως η επιτυχώς επαναβεβαιωμένη ηγεμονία τους επί της ΕΕ δεν θα αποδυναμωθεί στο σενάριο ότι η Γερμανία και η Γαλλία-Ιταλία θα διαιρέσουν την Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής της αεράμυνας. Αυτός ο ανταγωνισμός εντός της ΕΕ είναι στρατηγικά παράλογος, όπως εξηγήθηκε, αφού η Ρωσία δεν πρόκειται να βομβαρδίσει το μπλοκ, αλλά είναι μια ευλογία για το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, γι' αυτό και όλοι οι σχετικοί παίκτες ανταγωνίζονται να προωθήσουν τα σχέδιά τους προκειμένου να αποκομίσουν το μέγιστο δυνατό κέρδος.