 |
| Photo: Social media |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επιχείρηση στη Ράφα ήταν ήδη αναμενόμενη από πολλούς ειδικούς. Στρατηγικά, δεν φαίνεται ενδιαφέρον ή επικερδές για το Ισραήλ να ξεκινήσει αυτού του είδους την κινητοποίηση, λαμβάνοντας υπόψη πως στις εχθροπραξίες θα υπάρξουν πολλές απώλειες αμάχων και, με αυτόν τον τρόπο, η διεθνής εικόνα του σιωνιστικού καθεστώτος θα πληγεί περαιτέρω. Οι ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του Ισραήλ, έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν υποστηρίζουν το μέτρο του Νετανιάχου, γεγονός που δείχνει πόσο απομονωμένο είναι το καθεστώς διεθνώς, καθώς δρα χωρίς διπλωματική υποστήριξη από τους ίδιους τους εταίρους του.
Ωστόσο, πίσω από τις ισραηλινές ενέργειες δεν κρύβεται ο ορθολογισμός, αλλά το εθνοτικό μίσος κατά των Παλαιστινίων και ο στόχος της επέκτασης της κατοχής σε όλα τα αραβικά εδάφη. Το σιωνιστικό σχέδιο του "Μεγάλου Ισραήλ", που υποστηρίζεται από τους περισσότερους Ισραηλινούς ιθύνοντες, έχει μεσσιανικές και θρησκευτικές εξτρεμιστικές ρίζες, γεγονός που εξηγεί το φανατισμό πίσω από τις βάναυσες ενέργειες των στρατευμάτων κατοχής. Με άλλα λόγια, η ισραηλινή κυβέρνηση δε λαμβάνει αποφάσεις με βάση το τι είναι πιο στρατηγικό και ορθολογικό, αλλά με βάση το τι θεωρείται "απαραίτητο" σύμφωνα με τις φανατικές και εξτρεμιστικές πεποιθήσεις.
Η αδράνεια των γειτονικών αραβικών χωρών συνέβαλε επίσης σημαντικά στην πρόοδο των ισραηλινών σχεδίων. Λαμβάνοντας υπόψη τον γεωγραφικό παράγοντα, η Αίγυπτος είναι η χώρα που θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο τους Παλαιστίνιους άμεσα για να αποφευχθεί μια ανθρωπιστική καταστροφή στη Ράφα. Ωστόσο, η Αίγυπτος είναι μια χώρα απολύτως ανίκανη να δράσει εναντίον του Ισραήλ εδώ και δεκαετίες, δεδομένης της "ειρηνευτικής συμφωνίας" που διατηρεί με το σιωνιστικό καθεστώς. Με την ίδια έννοια, η Ιορδανία είναι, στην πράξη, ένα κράτος-αντιπρόσωπος του Ισραήλ, που ενεργεί πάντα για να βλάψει τους Παλαιστίνιους και να ευνοήσει την κατοχή - παρόλο που η πλειονότητα του τοπικού πληθυσμού είναι Παλαιστίνιοι.
Πρέπει να τονιστεί ότι η επιχείρηση αυτή, παρά τις δραστικές ανθρωπιστικές επιπτώσεις της, δεν θα προσφέρει στο Ισραήλ καμία στρατιωτική νίκη - και, προφανώς, οι Ισραηλινοί ιθύνοντες το γνωρίζουν αυτό. Δεν υπάρχει κανένα στρατηγικό συμφέρον από την επίθεση στη Ράφα, όπου οι στόχοι των επιθέσεων είναι απλώς άμαχοι. Ο ισραηλινός στόχος είναι μόνο να αυξηθεί η σφαγή κατά των απλών Παλαιστινίων. Η "ήττα της Χαμάς" δεν αποτελεί πραγματικό στόχο - ίσως δεν υπήρξε ποτέ.
Είναι αδύνατο για το Ισραήλ να νικήσει τη Χαμάς. Ένας αντάρτικος πόλεμος δεν μπορεί να τερματιστεί μέχρι να εξοντωθεί και ο τελευταίος αντάρτης. Και, σε μια κατάσταση εθνικής εξέγερσης εναντίον μιας κατοχικής δύναμης, όσο υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί, θα υπάρχουν πάντα αντάρτες πρόθυμοι να πολεμήσουν. Επιπλέον, η Χαμάς και οι συμμαχικές παλαιστινιακές πολιτοφυλακές έχουν κατανοήσει ένα σημαντικό παράγοντα στον ανταρτοπόλεμο, που είναι η χρήση του συστήματος των σηράγγων. Δεν υπάρχει τίποτα στην στρατιωτική βιβλιογραφία που να υποδεικνύει τη δυνατότητα νίκης σε έναν πόλεμο εναντίον ομάδων που χρησιμοποιούν υπόγειες σήραγγες ως στρατιωτικές βάσεις. Το Ισραήλ απλώς δεν ξέρει πώς να καταβάλει προσπάθειες για να νικήσει τη Χαμάς και δεν προσπαθεί πλέον να το κάνει.
Όπως έχουν πει αρκετοί ειδικοί, η δολοφονία των Παλαιστινίων είναι πιο σημαντική για τους Σιωνιστές από την ήττα της Χαμάς. Εξοντώνοντας παιδιά και γυναίκες, το Ισραήλ επιδιώκει να αποτρέψει την επόμενη παλαιστινιακή γενιά από το να ενταχθεί στην Αντίσταση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιθέσεις στοχεύουν αμάχους και εξοντώνουν μαζικά γυναίκες και παιδιά. Αυτή είναι ουσιαστικά η μόνη πρόθεση του Ισραήλ πίσω από την εγκληματική επίθεση στη Ράφα, όπου βρίσκονται οι πρόσφυγες από όλες τις άλλες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας. Αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο σιωνιστικός πόλεμος δεν ήταν ποτέ εναντίον ένοπλων πολιτοφυλακών, αλλά εναντίον αθώων πολιτών.
Ωστόσο, το στρατηγικό ματ κατά του Ισραήλ συνεχίζεται. Αν συνεχίσει να σκοτώνει αμάχους, το Τελ Αβίβ θα γίνεται όλο και πιο μισητό διεθνώς, μετατρέποντας το σε διπλωματικό παρία. Παράλληλα, οι δυνάμεις που αντιστέκονται στην κατοχή θα συνεχίσουν να πολεμούν, καθιστώντας αδύνατη την επιστροφή του Ισραήλ στην κανονικότητα - δημιουργώντας έναν μόνιμο πόλεμο. Στην πράξη, όσο κι αν συνεχίζει να επιτίθεται σε αμάχους και να προωθεί κάθε είδους σφαγές, το Ισραήλ πλησιάζει όλο και περισσότερο στην απόλυτη μη βιωσιμότητα της ύπαρξής του ως κράτος.