 |
| Photo: Public domain |
EDITORIAL - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή την εβδομάδα η Ρωσία και τα συμμαχικά έθνη γιόρτασαν την Ημέρα της Νίκης με την καθιερωμένη λαμπρότητα και τον σεβασμό που επιδεικνύεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Σε όλη τη Ρωσία, και σε μικρότερη κλίμακα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις μνήμης προς τιμήν των στρατιωτών και των πολιτών που έδωσαν τη ζωή τους για να νικήσουν τη ναζιστική Γερμανία το Μάιο του 1945.
Όταν η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε επίσημα στις 9 Μαΐου, ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης είχε κάνει την πιο βασανιστική και κρίσιμη θυσία για να κερδίσει τη νίκη. Δεν υπάρχει ακόμη ακριβής αριθμός, αλλά εκτιμάται ότι 27 έως 30 εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (1941-45). Περίπου 10 εκατομμύρια από αυτό το σύνολο ήταν στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, οι υπόλοιποι πολίτες που πέθαναν μέσα από αφάνταστα δεινά βίας και στέρησης. Ήταν η συλλογική τους θυσία και ο ηρωισμός τους απέναντι στη βαρβαρότητα που τελικά επέφερε την ήττα στο ναζιστικό Τρίτο Ράιχ. Είναι απολύτως εύλογο πως η Μάχη του Βερολίνου ήταν η τελευταία αντίσταση του καθεστώτος του Χίτλερ και ότι η ύψωση της σοβιετικής σημαίας πάνω από το Ράιχσταγκ ήταν η εμβληματική στιγμή του θριάμβου.
Η συμβολή στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας από Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους εθελοντές στρατιώτες από τα δυτικά έθνη δεν ήταν ασήμαντη. Όμως το «δεύτερο μέτωπο» που άνοιξε με την απόβαση στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944 είναι γελοία παραφουσκωμένο από το Χόλιγουντ και την ιδιοτελή δυτική ναρκισσιστική προπαγάνδα. Οι καθυστερημένες από καιρό αποβάσεις της D-Day ήταν ένα σχετικά συμπληρωματικό μέρος της τεράστιας ζημίας που είχε ήδη προκαλέσει ο σοβιετικός λαός στο Ανατολικό Μέτωπο από τον Ιούνιο του 1941. Μεταξύ 80 και 90 τοις εκατό των γερμανικών στρατιωτικών απωλειών είχαν προέλθει από πολυάριθμες πρωτοφανείς μάχες, από το Στάλινγκραντ μέχρι το Κουρσκ, από την Οδησσό μέχρι το Κίεβο και πολλές άλλες.
Η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας δεν ήταν απλώς ένας απίστευτος στρατιωτικός θρίαμβος, ήταν μια νίκη επί του θανάτου, και όχι μόνο για τους Ρώσους, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το μεγαλύτερο, το πιο αποτρόπαιο γεγονός των τελευταίων αιώνων, αν όχι των τελευταίων δύο χιλιετιών. Η βιομηχανοποιημένη γενοκτονία εκατομμυρίων αμάχων, ο βομβαρδισμός πόλεων με χαλιά και η ρίψη ατομικών βομβών σε αθώους, όλα αυτά προκάλεσαν έως και 70 έως 100 εκατομμύρια θανάτους. Η καταστροφή της ζωής ήταν άνευ προηγουμένου.
Αναμφισβήτητα, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να ειπωθεί ότι είναι το πιο καταστροφικό, κακό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία. Έτσι, με την ίδια λογική, η νίκη επί των δραστών θα πρέπει επίσης να αναχθεί στην τιμή του σημαντικότερου απελευθερωτικού γεγονότος. Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σοβιετικός λαός έχει την τιμή να εξασφαλίσει σε μεγάλο βαθμό αυτή τη νίκη για την ανθρωπότητα.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και το ναζιστικό καθεστώς δεν συνέβησαν από μια μυστηριώδη τυχαία συγκυρία. Ήταν το αποκορύφωμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, οικονομίας και αντιπαλότητας. Η ναζιστική Γερμανία οικοδομήθηκε από το δυτικό κεφάλαιο τη δεκαετία του 1930 κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του δυτικού καπιταλισμού για να εξυπηρετήσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της καταστροφής της Σοβιετικής Ένωσης και κάθε αναδυόμενης σοσιαλιστικής εναλλακτικής λύσης.
Ομολογουμένως, τελικά οι δυτικές δυνάμεις τάχθηκαν στο πλευρό της Σοβιετικής Ένωσης (αργά στον πόλεμο, θα πρέπει να σημειωθεί), αλλά αυτή η συμμαχία κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν απλώς συναρμολογημένη για να εξαλείψει ένα αντιληπτό ναζιστικό καθεστώς απατεώνων που είχε αναπτυχθεί για να θέσει σε κίνδυνο τα δυτικά συμφέροντα. Δηλαδή, η εμπλοκή των δυτικών ελίτ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μια εμπλοκή σκοπιμότητας και όχι μια επιτακτική αναγκαιότητα βασισμένη σε αρχές. Απόδειξη αυτού είναι η επακόλουθη και ξαφνική προδοσία των δυτικών δυνάμεων που στράφηκαν εχθρικά προς τον σοβιετικό σύμμαχό τους σε καιρό πολέμου μόλις τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι δυτικές δυνάμεις στρατολόγησαν υπολείμματα των Ναζί για να πολεμήσουν κρυφά εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Μερικοί από τους πρώτους στρατολογημένους για τη CIA και τη βρετανική MI6 ήταν Ουκρανοί και Βαλτικοί φασίστες που είχαν συνεργαστεί με το ναζιστικό καθεστώς.
Σήμερα, η Ρωσία αποδίδει ειλικρινή σεβασμό στους αμέτρητους ήρωες που νίκησαν τη ναζιστική Γερμανία και απελευθέρωσαν την Ευρώπη από το φασισμό. Είναι ενδεικτικό ότι όσο περνάει ο καιρός, υπάρχει μόνο ντροπιαστική επίσημη σιωπή στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρη την Ευρώπη για το ιστορικό γεγονός. Είναι αξιοσημείωτο πως δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου επίσημοι εορτασμοί της νίκης της Πρωτομαγιάς που να έχουν συγκληθεί επίσημα στη Δύση. Οι λόγοι για τη σιωπή της Δύσης γίνονται σαφείς, αν και κακόβουλοι.
Μιλώντας στην εκδήλωση για την Ημέρα της Νίκης στη Μόσχα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε δίκιο να επιπλήξει τις δυτικές δυνάμεις για τη "διαστρέβλωση της αλήθειας" σχετικά με τη σημαντικότερη σύγκρουση στην ιστορία.
Οι δυτικές ελίτ και τα ελεγχόμενα από αυτές μέσα ενημέρωσης δεν αναγνωρίζουν τον ανεπανάληπτο ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Είναι τυφλωμένοι από τη ρωσοφοβία και τους προπαγανδιστικούς τους στόχους, προσπαθώντας να δαιμονοποιήσουν τη Ρωσία.
Οι δυτικές ελίτ αναγκαστικά πρέπει επίσης να θάψουν την ιστορική αλήθεια πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος γεννήθηκε από ιμπεριαλιστική σύγκρουση. Η ναζιστική Γερμανία καθοδηγήθηκε όχι μόνο από το φανατικό μίσος της για τους Εβραίους, τους Σλάβους και τον κομμουνισμό, αλλά και από την αποικιακή κατάκτηση των πόρων των άλλων.
Ήταν μια αρπαγή γης, όπως ακριβώς οι δυτικές δυνάμεις εκμεταλλεύονται την Αφρική και τον Παγκόσμιο Νότο για πόρους μέχρι σήμερα. Ένα παράδειγμα είναι τα αμερικανικά στρατεύματα που κατέχουν παράνομα τη Συρία, ενώ οδηγούν φορτηγά με πετρέλαιο από την αραβική χώρα για να πλουτίσουν τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες και τη Wall Street.
Οι ίδιοι αποικιοκρατικοί στόχοι που στήριξαν το ναζιστικό Ράιχ συνεχίζουν να οδηγούν τους πολέμους που προκαλούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους. Κάθε πόλεμος στον οποίο έχουν εμπλακεί αυτές οι δυνάμεις τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κινείται από ιμπεριαλιστικούς υπολογισμούς και λαγνεία, αν και καλύπτεται από εξωφρενικά ψέματα, όπως η υπεράσπιση της δημοκρατίας ή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην ομιλία του για την Ημέρα της Νίκης, ο Πούτιν πέτυχε το καρφί στο κεφάλι όταν είπε ότι η δυτική ηγεμονική παγκόσμια τάξη είναι μια τάξη ελιτίστικων αποικιοκρατικών προνομίων, η οποία συγκαλύπτεται με την υποκίνηση συγκρούσεων και εσωτερικών εντάσεων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η συμμορία των δυτικών εταίρων τους πρέπει να διαστρεβλώνουν όχι μόνο την προέλευση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και κάθε πολέμου που ακολούθησε. Διότι στην καρδιά κάθε πολέμου στη σύγχρονη εποχή βρίσκεται το κακό της κατάκτησης αποικιοκρατικού τύπου.
Για το σκοπό αυτό, είναι απολύτως σκόπιμο, αν όχι θλιβερό, το γεγονός πως οι επίσημες δυτικές δυνάμεις δεν έχουν χρόνο ή διάθεση να γιορτάσουν την Ημέρα της Νίκης. Φυσικά, δεν μπορούν να το αντέξουν. Διότι αν το έκαναν με οποιονδήποτε γνήσιο τρόπο, θα ήταν σαν να εξέθεταν τη δική τους ενοχή όχι μόνο στον πιο αποτρόπαιο πόλεμο της ιστορίας, αλλά και σε πολλούς άλλους που ακολούθησαν. Γι' αυτό πρέπει να παραποιήσουν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη σοβιετική νίκη και μάλιστα τον σημερινό πόλεμο του ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Κάποιος έπρεπε να γελάσει με τον Steve Rosenberg, τον πομπώδη γραφικό του BBC που δόλια αποκαλείται συντάκτης του BBC για τη Ρωσία, ο οποίος έγραψε με υποτιμητική έπαρση για την εκδήλωση της Ημέρας της Νίκης στη Μόσχα: "Στη Ρωσία σήμερα οι αρχές δεν θυμούνται απλώς το παρελθόν. Το οπλοποιούν, για να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν το παρόν".
Οι πιο χαρακτηριστικές περιστάσεις σήμερα είναι πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι αυτοκρατορικοί λακέδες τους στο ΝΑΤΟ εξοπλίζουν πλήρως ένα νεοναζιστικό καθεστώς στην Ουκρανία, το οποίο λατρεύει το Τρίτο Ράιχ και τα γενοκτονικά εγκλήματά του. Μια άλλη συνεπής συγκυρία είναι ότι οι ίδιες δυτικές δυνάμεις (που φαντασιόπληκτα αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες) οπλοποιούν πλήρως μια γενοκτονία εναντίον του παλαιστινιακού λαού από ένα φασιστικό σιωνιστικό καθεστώς που σχεδιάστηκε το 1948 ως ένα μπάσταρδο της δυτικής αποικιοκρατίας που νταβατζάρει το εβραϊκό Ολοκαύτωμα.
Και μετά, αυτή την εβδομάδα, έχουμε τον υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας, Λόρδο [sic] Ντέιβιντ Κάμερον να προσπαθεί να ακουστεί εκκλησιαστικός και δυσοίωνος προειδοποιώντας σε ομιλία του ότι "από το Ταλίν μέχρι τη Βαρσοβία, από την Πράγα μέχρι το Βουκουρέστι, μια παγωνιά κατέβηκε για άλλη μια φορά στην ευρωπαϊκή ήπειρο".
Κάποιος θα πρέπει να πει στον Κάμερον, ο οποίος είναι πλούσιος απόγονος Βρετανών δουλεμπόρων, πως η ψύχρα που φαντάζεται μπορεί να έχει σχέση με τη Βρετανία που προμηθεύει Ουκρανούς νεοναζί με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που ο Κάμερον λέει ότι πρέπει να στοχεύουν τη Ρωσία.
Σήμερα, τα δυτικά κράτη παίρνουν σταθερά τη φασιστική μορφή που πάντα είχαν, καθώς καταστέλλουν τους ειρηνικούς διαδηλωτές κατά της γενοκτονίας στη Γάζα και εξοπλίζουν ένα ναζιστικό καθεστώς στην Ουκρανία.
Ο εορτασμός της Ημέρας της Νίκης στη Ρωσία είναι ασύγκριτος ως προς τη σημασία του με οποιαδήποτε άλλη ιστορική ημερομηνία της σύγχρονης ιστορίας. Καθώς τα δυτικά κράτη εξελίσσονται στο φασισμό, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να γιορτάσουμε και να κατανοήσουμε πλήρως το γεγονός για το σύγχρονο νόημά του. Πολλοί απλοί πολίτες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και ολόκληρης της Ευρώπης, ενώνονται με τη Ρωσία για να τιμήσουν σωστά την Ημέρα της Νίκης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι δυτικές ελίτ και οι κυβερνήτες θα προτιμούσαν να ξεχάσουν την ιστορία. Τους προλαβαίνει και αποκαλύπτει την εγκληματικότητά τους.