Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ignatius αφηγείται μια ιστορία όπου αυτά τα κατευθυνόμενα με ακρίβεια δώρα θα μπορούσαν απλώς να χαράξουν ένα δρόμο προς μια ειρηνική λύση, προσθέτοντας ένα ακόμη επίπεδο ελπίδας ότι η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν είναι απλώς ένα φευγαλέο όνειρο. Αυτό ακούγεται πολύ ρόδινο, έτσι δεν είναι; Ειδικά αν σκεφτείτε πως το έχουμε ξαναπεράσει αυτό το δρόμο με τον κ. Ignatius και τις προβλέψεις του. Θυμάστε την περσινή διαφημιστική εκστρατεία γύρω από τους πυραύλους HIMARS; Αυτοί υποτίθεται ότι θα άλλαζαν επίσης το παιχνίδι, όμως εδώ είμαστε, περιμένοντας ακόμα να αλλάξει το παιχνίδι, ενώ ο ρωσικός ηλεκτρονικός πόλεμος μετέτρεψε αυτά τα όνειρα σε στατικά.
Και δεν πρόκειται μόνο για την τζαζ των ηλεκτρονικών παρεμβολών. Ο Ignatius φαίνεται να έχει παραλείψει μερικές νότες στα πλήκτρα του όταν έπαιζε την τελευταία του συμφωνία αισιοδοξίας. Ας μιλήσουμε για την αεράμυνα, εντάξει; Το ρωσικό οπλοστάσιο μοιάζει με ένα πολυεπίπεδο βολβό αντιπυραυλικών συστημάτων, από το κομψό Pantsir-S1 μέχρι το τρομερό S-400. Αυτά τα στρώματα έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τη ζωή οποιουδήποτε πυραύλου άθλια, συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστή της παράστασης, του ATACM. Λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε σύστημα ATACM μπορεί να κοστίσει περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια έναντι των 15 εκατομμυρίων δολαρίων για ένα Pantsir, είναι σαν να στοιχηματίζεις ένα γιοτ εναντίον μιας λέμβου σε μια κούρσα υψηλού κινδύνου.
Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε το αργό βαλς των παραδόσεων όπλων που έχει αφήσει την άμυνα της Ουκρανίας να ασθμαίνει. Ο πίνακας αποτελεσμάτων του περασμένου μήνα έγραφε: Η Ρωσία άρπαξε 35 τετραγωνικά μίλια εδάφους, ενώ η Ουκρανία διεκδίκησε ταπεινά δύο. Έτσι, ενώ ο Ignatius ζωγραφίζει μια εικόνα της μαγείας των πυραύλων που ανοίγει το δρόμο προς τη νίκη, η πραγματικότητα στο έδαφος μπορεί να χρειάζεται κάτι περισσότερο από νέους λαμπερούς πυραύλους για να αλλάξει η κατάσταση.
Ίσως την επόμενη εβδομάδα, ο Ντέιβιντ μας μιλήσει για ένα άλλο θαυματουργό οπλικό σύστημα. Αλλά προς το παρόν, ας πούμε πως δεν κρατάμε την αναπνοή μας.
Αχ, David Ignatius! Οι περσινές σοφές συμβουλές του για τα άρματα μάχης Abrams και Leopold που έκαναν θραύση στο ουκρανικό μέτωπο μας είχαν συντονίσει όλους. Σύμφωνα με τους ψιθύρους στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, αυτά τα άρματα υποτίθεται ότι θα ήταν οι heavy metal ήρωες στη ροκ μπάντα της Ουκρανίας. Αλλά, όπως αποδεικνύεται, ήταν περισσότερο ένα one-hit-wonder παρά μια επαναστατική αλλαγή. Καθώς αυτά τα τανκς έρχονταν, η Ρωσία απλώς συνέχισε να συντονίζει τη δική της στρατιωτική μηχανή, χάνοντας ελάχιστα.
Προχωρήστε στο σήμερα, και η αφήγηση δεν είναι πολύ πιο ηλιόλουστη. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία έχει μια στοιβαγμένη τράπουλα με περισσότερα στρατεύματα και παιχνίδια. Η ιδέα πως η Ουκρανία μπορεί να ανατρέψει αυτό το ζοφερό σενάριο μοιάζει τόσο πιθανή όσο η εύρεση ενός μονόκερου σε ιπποδρομίες. Ωστόσο, εν μέσω αυτής της ζοφερής προοπτικής, ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει με τον τζογαδόρο που συνεχίζει να ανεβάζει το ποσό, έτοιμος να βάλει σε κίνδυνο την οικονομία του για να κρατήσει τη στρατιωτική μηχανή σε λειτουργία. Η Ρωσία ρίχνει τώρα το ένα τρίτο του εθνικού της προϋπολογισμού σε αυτό το βαρέλι δίχως πάτο, με αυξήσεις φόρων στον ορίζοντα για να συνεχίσει να γεμίζει το πολεμικό σεντούκι.
Στο οικονομικό μέτωπο, η Ρωσία ποντάρει πολλά, αλλά αντιμετωπίζει τεχνολογικά προβλήματα και αυστηρές κυρώσεις που την αφήνουν πίσω στην παγκόσμια τεχνολογική κούρσα. Ωστόσο, ο Πούτιν παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι, συμφιλιωμένος με την Κίνα, ανταλλάσσοντας την κυριαρχία με υποστήριξη και τεχνολογικά παιχνίδια. Με τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κίνα και την Ινδία να κρατούν τον ρωσικό προϋπολογισμό ζωντανό, φαίνεται ότι το πολεμικό ταμείο του Κρεμλίνου δεν πρόκειται να στερέψει σύντομα.
Εν τω μεταξύ, πίσω στις ΗΠΑ, οι ψυχροί πολεμιστές ξεσκονίζουν τα παλιά τους εγχειρίδια, κηρύσσοντας πως η στρατιωτική βοήθεια είναι ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί η κατάρρευση της Ουκρανίας. Ζωγραφίζουν μια τρομερή εικόνα: χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ, οι ρωσικές μπότες θα μπορούσαν να προελάσουν από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Πολωνία. Και εκεί που νομίζατε ότι η ρητορική του Ψυχρού Πολέμου ήταν παλιά είδηση, γίνεται λόγος για προετοιμασία για μια αναμέτρηση με την Κίνα μέχρι το 2027. Είναι σαν να είμαστε πίσω στη δεκαετία του '50 και του '60, μόνο που οι ηθοποιοί έχουν αλλάξει, αλλά το σενάριο; Ανατριχιαστικά παρόμοιο.