 |
| pixabay / esaithy |
Υπάρχουν νέα στοιχεία που δείχνουν πως ορισμένοι Σαουδάραβες κυβερνητικοί αξιωματούχοι εμπλέκονται περισσότερο στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου από ό,τι ήταν γνωστό μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με νέα κατάθεση σε αγωγή που κατέθεσαν οι οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου, οι πράκτορες της Αλ Κάιντα έλαβαν σημαντική υποστήριξη από μέλη της σαουδαραβικής κυβέρνησης κατά την προετοιμασία των επιθέσεων.
Ντάνιελ Λάρισον - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Όπως εξηγούν ο Ντάνιελ Μπέντζαμιν, πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας στο Βερολίνο, και ο ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Quincy, Στίβεν Σάιμον, σε νέο άρθρο τους στο The Atlantic, οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι Σαουδάραβες αξιωματούχοι «δεν ήταν αδέσποτοι χειριστές, αλλά μάλλον το μπροστινό άκρο μιας συνωμοσίας που περιελάμβανε την πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Ουάσιγκτον και ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους στο Ριάντ». Εάν οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί, αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση των επιθέσεων και του τρόπου λειτουργίας των διεθνών τρομοκρατικών ομάδων, και επίσης δίνει στους Αμερικανούς έναν ακόμη λόγο να αμφισβητήσουν τη σοφία ενός συμφώνου ασφαλείας με τη Σαουδική Αραβία σήμερα.
Είχαν ήδη αποκαλυφθεί στο παρελθόν κάποιες αποδείξεις για συνεννόηση μεταξύ Σαουδαράβων αξιωματούχων και αεροπειρατών της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά όπως επισημαίνουν οι Benjamin και Simon, τα νέα στοιχεία δείχνουν πως οι ενέργειες που έγιναν από δύο Σαουδάραβες αξιωματούχους που εργάζονταν στις ΗΠΑ για την υποστήριξη των αεροπειρατών ήταν «σκόπιμες, συνεχείς και προσεκτικά συντονισμένες με άλλους Σαουδάραβες αξιωματούχους». Αν αληθεύει, η αποτυχία της κυβέρνησής μας να καταστήσει τους Σαουδάραβες υπόλογους για τον ρόλο των αξιωματούχων τους στις επιθέσεις είναι ασυγχώρητη. Κάνει τη συνεχιζόμενη επιείκεια της Σαουδικής Αραβίας από διαδοχικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες ακόμη πιο αποκρουστική.
Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, όπως ήταν αναμενόμενο, αρνείται τους ισχυρισμούς, αλλά αυτό κάνει πάντα το Ριάντ όταν υπάρχουν αξιόπιστες κατηγορίες για αδικήματα εναντίον της. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018, η σαουδαραβική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι δεν του είχε κάνει τίποτα και μάλιστα χρησιμοποίησε έναν κακώς μεταμφιεσμένο σωσία για να προωθήσει μια ψευδή ιστορία πως είχε φύγει οικειοθελώς από το προξενείο της Κωνσταντινούπολης. Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας αρνήθηκε συστηματικά την ευθύνη για αεροπορικές επιδρομές εναντίον πολιτικών στόχων στην Υεμένη, όταν οι δυνάμεις της ήταν οι μόνες που θα μπορούσαν να τις έχουν εξαπολύσει. Οι διαψεύσεις της Σαουδικής Αραβίας δε μετράνε και δεν θα στοιχημάτιζα ούτε σε αυτή την περίπτωση στην αλήθεια τους.
Οι Benjamin και Simon προβάλλουν ισχυρά επιχειρήματα που αποδεικνύουν ότι τα στοιχεία για τη βαθύτερη ανάμειξη της Σαουδικής Αραβίας στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου απαξιώνουν την στρατιωτικοποιημένη αντίδραση της Ουάσινγκτον στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Η φαντασίωση πως η Αλ Κάιντα είχε πραγματοποιήσει τόσο θεαματικές επιθέσεις χωρίς κρατική υποστήριξη και δίκτυο υποστήριξης εντός των ΗΠΑ ενθάρρυνε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να επιδοθούν σε υπερπληθωρισμό απειλών που μετέτρεψε την τρομοκρατία από ένα υπαρκτό αλλά διαχειρίσιμο πρόβλημα στην καθοριστική απειλή της εποχής. Αν οι ΗΠΑ είχαν κατανοήσει καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι επιθέσεις, οι Benjamin και Simon υποστηρίζουν ότι «θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε την αυτοπεποίθηση να φύγουμε γρήγορα από το Αφγανιστάν, αντί να παραμένουμε για 20 χρόνια». Οι ΗΠΑ δε θα είχαν επίσης κανένα λόγο να εμπλακούν σε συγκρούσεις στην Αφρική στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
Αν και είναι αλήθεια πως η «Σαουδική Αραβία του 2001 δεν υπάρχει πλέον», όπως λένε οι Benjamin και Simon, τα στοιχεία για τη σημαντική επίσημη σαουδαραβική συνενοχή στις χειρότερες τρομοκρατικές επιθέσεις στην αμερικανική ιστορία πρέπει να ληφθούν υπόψη όταν εξετάζεται ποιο θα πρέπει να είναι το μέλλον της σχέσης ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας. Εάν στοιχεία κάποιας άλλης κυβέρνησης εμπλέκονταν σε μια σημαντική επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι αμφίβολο ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες θα εξέταζαν τώρα την ιδέα να τους δώσουμε εγγύηση ασφαλείας και πυρηνική τεχνολογία, όπως προτείνεται ως μέρος μιας νέας συμφωνίας των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία. Υπάρχουν ήδη πολλοί λόγοι για τους οποίους το προτεινόμενο σύμφωνο ασφαλείας και η πυρηνική συμφωνία της κυβέρνησης Μπάιντεν με το Ριάντ είναι ανεπιθύμητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τα στοιχεία για τη βαθύτερη εμπλοκή της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να καταστήσουν την ιδέα πολιτικά τόσο ραδιενεργή που κανείς δεν θα θέλει να έχει καμία σχέση με αυτήν.
Παρά τον πόλεμο στη Γάζα, η κυβέρνηση Μπάιντεν εξακολουθεί να είναι αποφασισμένη να επιδιώξει μια συμφωνία εξομάλυνσης με τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Υπήρξε ένας καταιγισμός πρόσφατων αναφορών πως οι διαπραγματεύσεις για το αμερικανο-σαουδαραβικό τμήμα της «μεγα-συμφωνίας» πλησιάζουν στην ολοκλήρωσή τους. Οι Σαουδάραβες ήταν ευτυχείς να συμφωνήσουν σε μια συμφωνία όπου οι ΗΠΑ τους δίνουν πολλά ακριβά δώρα και αναμένεται να μην κάνουν σχεδόν τίποτα σε αντάλλαγμα. Όπως ήταν από την αρχή, η απροθυμία του Ισραήλ να κάνει πραγματικές παραχωρήσεις στους Παλαιστίνιους σε οτιδήποτε είναι το κύριο εμπόδιο για την ολοκλήρωση της ευρύτερης συμφωνίας. Οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να θέλουν να συμμετάσχουν σε μια συμφωνία όπου αναλαμβάνουν πρόσθετα βάρη αλλά δεν κερδίζουν τίποτα.
Η εμμονή του προέδρου σε αυτή τη συμφωνία έχει μπερδέψει πολλούς ειδικούς σε θέματα περιφερειακής και εξωτερικής πολιτικής, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι ΗΠΑ ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια σε μια πρωτοβουλία που δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα προβλήματα της περιοχής. Μια εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση πιστεύει πως αυτό θα εγκλωβίσει τους Σαουδάραβες σε στενότερη ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο της αντιπαλότητας με την Κίνα, αλλά αυτό δεν βγάζει πολύ νόημα. Οι Σαουδάραβες θα συνεχίσουν να αυξάνουν τους επιχειρηματικούς δεσμούς τους με την Κίνα, ανεξάρτητα από το τι τους δίνουν οι ΗΠΑ. Ένα άλλο είναι ότι η άποψη του προέδρου για μια σαουδαραβική-ισραηλινή συμφωνία είναι τόσο ξεπερασμένη όσο και η προσέγγισή του για την περιοχή συνολικά και πιστεύει πως θα είναι ισότιμη με τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ. Ίσως η απλούστερη εξήγηση είναι ότι ο Μπάιντεν επιθυμεί να ξεπεράσει τον Τραμπ στο να κάνει χάρες στο Ισραήλ.
Όποιος και αν είναι ο λόγος, οι ΗΠΑ πρόκειται να πληρώσουν ένα απαράδεκτα υψηλό τίμημα για οποιαδήποτε συμφωνία. Η κυβέρνησή μας δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να επιδιώκει να συνδεθεί στενότερα με τους Σαουδάραβες. Οι τελευταίες αποκαλύψεις για την πιθανώς μεγαλύτερη συνενοχή της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου θα πρέπει να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και να βάλει τέλος σε οποιαδήποτε άλλη συζήτηση για ένα σύμφωνο ασφαλείας με το Ριάντ.