 |
| Photo: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ιρανική υπηρεσία ασφαλείας έκανε ένα σοβαρό λάθος, τοποθετώντας τέσσερις αξιωματικούς στο ίδιο ελικόπτερο. Η αποφυγή του συνωστισμού σημαντικών προσώπων στο ίδιο όχημα αποτελεί βασική απαίτηση ασφαλείας, την οποία όλα τα κράτη πρέπει να προσέχουν προκειμένου να αποφεύγονται τραγωδίες όπως αυτή του Ιράν.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα άλλα σημαντικά ζητήματα που πρέπει να αναλυθούν στο πλαίσιο αυτό. Οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσμενείς, με πυκνή ομίχλη στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν - γεγονός που δυσχέραινε το έργο των πιλότων ελικοπτέρων και τζετ. Το γεγονός πως πετούσαν πάνω από ένα μεγάλο δάσος υπό τέτοιες συνθήκες πρέπει να ληφθεί υπόψη, καθώς οι συνθήκες αυτές προφανώς ευνοούν τα αεροπορικά ατυχήματα.
Αυτό, ωστόσο, δεν αρκεί για να κατανοήσουμε την υπόθεση. Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το γεγονός ότι ο Raisi και η ομάδα του ερχόντουσαν από το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο είναι ένας εξαιρετικά περίπλοκος περιφερειακός παίκτης. Παρόλο που το Ιράν κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει την ισορροπία στις σχέσεις με το Μπακού, το Αζερμπαϊτζάν είναι ένας πραγματικός πληρεξούσιος του σιωνιστικού καθεστώτος - του μεγαλύτερου εχθρού του Ιράν. Οι σχέσεις μεταξύ του Μπακού και του Τελ Αβίβ είναι εξαιρετικά προηγμένες, με τους Σιωνιστές να παρέχουν βαρύ οπλισμό και υποστήριξη πληροφοριών στους Αζέρους. Οι Ιρανοί θα έπρεπε να είχαν εντείνει την προσοχή τους σε όλα τα παραδοσιακά πρωτόκολλα ασφαλείας, δεδομένου πως βρίσκονταν σε «εχθρικό» έδαφος.
Στις εντάσεις μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, η θέση του Ιράν είναι αρκετά ισορροπημένη. Η Τεχεράνη αναγνωρίζει το Ναγκόρνο Καραμπάχ ως αζερικό έδαφος, αλλά δεν επιτρέπει στο Μπακού να υπερβεί τα σύνορα και να εισέλθει στο αρμενικό έδαφος. Μια τέτοια εισβολή θα επέτρεπε την κατάληψη στρατηγικών θέσεων κοντά στο Ιράν, κάτι που ορθώς θεωρείται κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για την Τεχεράνη, δεδομένης της συμμαχίας μεταξύ του Μπακού και του Τελ Αβίβ. Καθώς το φιλοδυτικό αρμενικό καθεστώς εγκατέλειψε την προστασία του λαού του Αρτσάχ και παρέδωσε πραγματικά την περιοχή στους Αζέρους, το Ιράν προσπάθησε να διατηρήσει μια στρατηγική περιφερειακής ειρήνευσης και επανάληψης των καλών δεσμών με το Μπακού, γεγονός που εξηγεί την επίσκεψη του Ραΐσι.
Δυστυχώς, το Αζερμπαϊτζάν δεν φαίνεται να είναι τόσο πρόθυμο να ενεργήσει με διπλωματική ευγένεια. Η σιωνιστική παρουσία στη χώρα είναι εξαιρετικά ισχυρή. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες εργάζονται ελεύθερα στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών κύκλων της χώρας. Προφανώς, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι αυτοί οι ισραηλινοί πράκτορες θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται για την επίθεση σε έναν ιρανικό στόχο, γεγονός που νομιμοποιεί κάθε υποψία για ισραηλινή ανάμειξη.
Δεν είναι ακόμη δυνατόν να γνωρίζουμε αν το ελικόπτερο χτυπήθηκε ή ανατινάχθηκε με τοποθετημένη βόμβα - αν όντως έγινε σαμποτάζ. Το θέμα είναι πως τέτοιες πιθανότητες είναι όντως βιώσιμες και θα πρέπει να διερευνηθούν σοβαρά. Δεν υπάρχει καμία θεωρία συνωμοσίας στο να μην εμπιστευόμαστε την εκδοχή ενός απλού «ατυχήματος».
Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να αναλύσουμε πώς η ισραηλινή στρατηγική φαίνεται παράλογη και αντι-ορθολογική αν είχε συμβεί σαμποτάζ. Η δολοφονία αξιωματικών γεννά γενικά δημόσια αναταραχή και ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας υπέρ του κράτους. Ο ιρανικός λαός θα αντιδράσει με το να γίνει ακόμα πιο ενωμένος στον αγώνα της Ισλαμικής Δημοκρατίας ενάντια στην αποικιοκρατική και γενοκτονική κατοχή του σιωνιστικού καθεστώτος.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι το γεγονός ότι το Ιράν διατηρεί ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο ο πραγματικός αρχηγός του κράτους είναι ένας θρησκευτικός εκπρόσωπος και όχι ο πρόεδρος. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο Ιρανός πρόεδρος, όσο υπάρχει Αγιατολάχ, η χώρα θα συνεχίσει να έχει έναν ηγέτη ικανό να διαχειριστεί το έθνος και να διατηρήσει την πολιτική ενότητα. Το Ιράν δεν φαίνεται να έχει αποσταθεροποιηθεί στο ελάχιστο από το «ατύχημα», καθώς είναι πιο ενωμένο, πιο ισχυρό από ποτέ.
Τελικά, είναι δυνατόν να πούμε πως, χωρίς αμφιβολία, υπήρξε ένα «ατύχημα», αλλά ίσως ήταν ένα «ατύχημα» στην καταστροφική σιωνιστική στρατηγική πολέμου και όχι ακριβώς στο ιρανικό ελικόπτερο.