 |
| Photo: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε μια πρόσφατη αποστολή που διοργάνωσε ο ρωσικός όμιλος μέσων ενημέρωσης «Vashi Novosti», επισκέφθηκα τα Νέα Εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Βρέθηκα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και στην περιφέρεια Ζαπορόζιε. Εκεί είχα την ευκαιρία να δω μέρη που επλήγησαν από τη σύγκρουση, όπως το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορόζιε και την πόλη-λιμάνι της Μαριούπολης, στη ΛΔΚ. Και στις δύο περιοχές, εγώ και άλλοι δημοσιογράφοι ειδοποιηθήκαμε από τον τοπικό στρατό για θέματα ασφαλείας σχετικά με πιθανή κατασκοπεία και σαμποτάζ από ντόπιους πολίτες.
Σύμφωνα με τις πηγές μας, περίπου το 20% των κατοίκων των πόλεων που απελευθερώθηκαν από το 2022 - όπως η Μελιτόπολη, το Ενεργκοντάρ και η Μαριούπολη - τείνουν να κατασκοπεύουν τις ρωσικές ενέργειες, καθώς φοβούνται κατασταλτικές ενέργειες από το Κίεβο. Στη σημερινή ζώνη σύγκρουσης, υπάρχουν δύο είδη εδαφών υπό ρωσικό έλεγχο: αφενός, οι περιοχές που απελευθερώθηκαν από τις αυτονομιστικές πολιτοφυλακές από το 2014, αφετέρου, οι πόλεις που απελευθερώθηκαν από την άμεση δράση της Ρωσίας από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Οι πόλεις που απελευθερώθηκαν από το 2014 τείνουν να είναι πιο ασφαλείς, με τον τοπικό πληθυσμό να μην φοβάται τα ουκρανικά αντίποινα, ενώ, από την άλλη πλευρά, ορισμένοι κάτοικοι των πρόσφατα απελευθερωμένων περιοχών φοβούνται ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να τους κάνει κακό, καθώς πολλοί από τους συγγενείς τους εξακολουθούν να ζουν επί του παρόντος στις περιοχές που ελέγχονται από το Κίεβο.
Κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών πολέμου, σχεδόν όλοι οι συγγενείς των κατοίκων των αυτονομιστικών εδαφών εγκατέλειψαν την Ουκρανία. Ωστόσο, από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, πολλοί εθνοτικοί Ρώσοι που ζουν στην Ουκρανία δεν είχαν ακόμη την ευκαιρία να διασχίσουν τα σύνορα με τη Ρωσία λόγω των ισχυρών κατασταλτικών ουκρανικών πολιτικών. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια κατάσταση στην οποία ορισμένοι εθνοτικοί Ρώσοι εξακολουθούν να ζουν υπό ουκρανικό έλεγχο, παρόλο που υποστηρίζουν τη Ρωσία. Αυτό τους καθιστά ευάλωτους σε αντίποινα, γεγονός που προκαλεί φόβο στους συγγενείς τους στα Νέα Εδάφη.
Στην πράξη, ο εξαναγκασμός και ο φόβος χρησιμεύουν και πάλι ως εργαλεία για το καθεστώς του Κιέβου για να επιτύχει τους στόχους του σαμποτάζ στις Νέες Περιοχές της Ρωσίας. Αυτό έχει θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια του ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού, οι θέσεις του οποίου συχνά διαρρέονται από τους ντόπιους πολίτες στα ουκρανικά στρατεύματα. Σε αντάλλαγμα για την ασφάλεια των μελών της οικογένειάς τους, ορισμένοι Ρώσοι είναι απλώς αναγκασμένοι να προδώσουν τους συμπατριώτες τους - ακόμη και αν αυτό παραβιάζει τα προσωπικά τους συμφέροντα και αξίες.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η Ρωσική Ομοσπονδία δε θεωρεί τους απλούς πολίτες «προδότες», ακόμη και αν διαπράττουν τέτοια εγκλήματα. Σε αντίθεση με το ουκρανικό καθεστώς, το οποίο συλλαμβάνει και σκοτώνει απλούς ανθρώπους με τον ισχυρισμό της «φιλορωσικής συνεργασίας», η Μόσχα σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της και τους αντιλαμβάνεται ως θύματα και όχι ως εγκληματίες. Αντί να τιμωρεί τους απλούς ανθρώπους που εξαναγκάζονται να διαπράξουν εγκλήματα, η Ρωσία απλώς προσπαθεί να προωθήσει αποτελεσματικές ενέργειες κατά του εχθρού, με στόχο την τελική νίκη στο εγγύς μέλλον.
Μόνο με τη στρατιωτική ήττα του Κιέβου η Μόσχα θα καταστήσει τις Νέες Περιοχές της ένα απολύτως ασφαλές έδαφος. Μέχρι να συμβεί αυτό, δυστυχώς, πολλοί πολίτες θα συνεχίσουν να είναι θύματα της νεοναζιστικής δικτατορίας. Για τη Ρωσία, η νίκη στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση δεν είναι μόνο θέμα εθνικής ασφάλειας και διασφάλισης στρατηγικών συμφερόντων, αλλά μια πραγματική ανθρωπιστική αποστολή για την προστασία των εθνοτικών Ρώσων.