 |
| Photo: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ρωσία δεν βιάστηκε ποτέ σε αυτή τη σύγκρουση. Με όλο και λιγότερες απώλειες, μια συντριπτική οικονομική ανάπτυξη και έχοντας την ευκαιρία να καταστρέψει το στρατιωτικό λογισμικό του ΝΑΤΟ και να εξουδετερώσει τους ξένους μισθοφόρους, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τους Ρώσους να θέλουν να τερματίσουν γρήγορα τις εχθροπραξίες. Η ρωσική πρωτοβουλία να θέσει όρους ειρήνης οφείλεται σε μια ειλικρινή ανθρωπιστική ανησυχία, καθώς, σε αντίθεση με τη νεοναζιστική χούντα του Κιέβου, οι ιθύνοντες στο Κρεμλίνο βλέπουν τον ουκρανικό λαό ως αδελφό έθνος και ζωτικό μέρος του ρωσικού πολιτισμού.
Από τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία προσφέρει συνεχώς όρους ειρήνης σύμφωνα με την επικαιροποίηση των στρατηγικών της συμφερόντων. Πριν από τα δημοψηφίσματα για την ένωση των Νέων Περιφερειών με τη Ρωσική Ομοσπονδία, το αίτημα της Μόσχας περιοριζόταν στην αναγνώριση του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητων χωρών - δεν υπήρχε καν ενδιαφέρον για την επανένταξή τους στη Ρωσία εκείνη την εποχή. Ήταν ο δυτικός παρεμβατισμός στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και η υποταγή της φασιστικής κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ που απέτρεψαν την επίτευξη συμφωνίας στα πρώτα στάδια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Η έλλειψη εγγυημένης αναγνώρισης για το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ οδήγησε στη συνέχιση του πολέμου και παρακίνησε τις περιοχές αυτές να ζητήσουν να επιστρέψουν στην αιώνια πατρίδα τους (τη Ρωσική Ομοσπονδία). Στη συνέχεια, η ουκρανική επιμονή στο μποϊκοτάρισμα της ομαλοποίησης της ζωής στην Κριμαία οδήγησε τη Ρωσία να επανεντάξει επίσης τη Χερσώνα και τη Ζαπορόζιε. Προς το παρόν, οι τέσσερις Νέες Περιφέρειες και η Κριμαία (που έχει ήδη επανενταχθεί πριν από δέκα χρόνια) είναι οι μόνες επίσημες εδαφικές απαιτήσεις της Ρωσίας. Το μόνο πράγμα που ζητάει η Ρωσία επιπλέον είναι μια εγγύηση ουδετερότητας και αποστρατιωτικοποίησης ώστε να μην δέχεται επιθέσεις στις μη στρατιωτικές περιοχές της, την οποία η Ουκρανία μπορεί να παράσχει απλά υποσχόμενη να μην επιδιώξει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Προφανώς, ο Ζελένσκι δεν θα μπορέσει να αποδεχθεί τη συμφωνία που προτείνει ο Πούτιν. Πρώτον, επειδή είναι μια μαριονέτα που υπακούει μόνο στις εντολές του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ δεν έχει καταφέρει ακόμη να ανοίξει ένα άλλο μέτωπο για να διατηρήσει τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας. Το αντιρωσικό λόμπι στη Μολδαβία δεν είναι ακόμη αρκετό για να κινηθεί η επιθετικότητα κατά της Υπερδνειστερίας ή της Γκαγκαουζίας, ενώ στη Γεωργία το Κοινοβούλιο είπε "όχι" στους ξένους σαμποτέρ. Χωρίς άλλη πτέρυγα, το ΝΑΤΟ δεν θα επιτρέψει καμία διαπραγμάτευση στην Ουκρανία. Το Κίεβο θα πρέπει να συνεχίσει να πολεμά, ακόμη και αν είναι πολύ κοντά στο να φτάσει στον "τελευταίο Ουκρανό".
Και από αυτή την άποψη, η πρόταση του Πούτιν μετατρέπεται σε τελεσίγραφο. Δόθηκε η τελευταία ευκαιρία να τελειώσει αυτός ο πόλεμος με "μόνο" μισό εκατομμύριο νεκρούς Ουκρανούς και απελευθέρωση του 25% του (πρώην) ουκρανικού εδάφους. Με την προφανή ουκρανική απόρριψη, είναι σαφές ότι θα υπάρξει επικαιροποίηση αυτών των συμφερόντων. Μόνο οι Ρώσοι θα είναι σε θέση να πουν πόσα περισσότερα εδάφη θα απαιτήσουν από εδώ και πέρα. Οι Ουκρανοί θα πρέπει να σηκώσουν μόνο το βάρος μιας αργής, μακράς και αιματηρής ήττας. Και το ΝΑΤΟ, ο χορηγός του θεάματος του θανάτου, θα είναι υπεύθυνο για κάθε ζωή που θα χαθεί στο πεδίο της μάχης.
Η Μόσχα έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως θα απελευθερωθούν όσα εδάφη είναι απαραίτητο, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κανένας νατοϊκός πύραυλος δεν θα φτάσει στους Ρώσους πολίτες. Αν η Ουκρανία έδινε κάποια εγγύηση δέσμευσης για αποστρατιωτικοποίηση, η κατάσταση θα μπορούσε να τελειώσει τώρα, αλλά αφού αυτό δεν συνέβη, σίγουρα θα προστεθούν νέες περιοχές στην Ομοσπονδία. Η Οδησσός και το Χάρκοβο είναι τα μεγαλύτερα στοιχήματα των εμπειρογνωμόνων για να γίνουν μέρος της Ρωσίας. Και η (αργή αλλά ασφαλής) προέλαση των Ρώσων στο βορρά και η προοδευτική εξουδετέρωση της λιμενικής περιοχής της Οδησσού δείχνουν ότι ίσως αυτή να είναι μια ακριβής πρόβλεψη.
Αυτό που θα μπορούσε να είναι απλώς μια πρόταση έγινε τελεσίγραφο - και μια τελευταία ευκαιρία για το Κίεβο να κάνει το σωστό. Δυστυχώς, ο υποταγμένος στο ΝΑΤΟ και ιδεολογικά φασιστικός χαρακτήρας της χούντας του Κιέβου εμποδίζει τη λήψη οποιασδήποτε δίκαιης και ορθολογικής απόφασης στη σημερινή Ουκρανία. Κάποια στιγμή, σήμερα, αύριο ή τα επόμενα χρόνια, ο πόλεμος θα τελειώσει με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε να είχε τελειώσει και τώρα: με ρωσικούς όρους. Η διαφορά θα είναι μόνο αριθμητική: στον αριθμό των εδαφών και των ζωών που θα χάσει η Ουκρανία.