Raushan Gross - mises.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τι σχέση έχει ο νόμος του Γκρέσαμ με την επιχειρηματικότητα, αυτό που αποκαλούμε οικονομία των συναυλιών (gig economy) και την κακή οικονομική πολιτική; Λοιπόν, υπήρξαν πρόσφατες αλλαγές στην ταξινόμηση των εργολάβων της gig επιχειρηματικότητας. Οι εργολάβοι χάνουν σιγά-σιγά την επιχειρηματική τους ανεξαρτησία στην ελευθερία αυτού που ονομάζουμε gig economy. Αυτές οι αλλαγές και οι εντολές είναι σημάδια ενός αισθήματος κατά των gig, κατά της ελεύθερης αγοράς. Έτσι, αν ο Γκρέσαμ λέει ότι το κακό χρήμα διώχνει το καλό χρήμα, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τους καλούς επιχειρηματίες - διώχνονται από τις gig οικονομίες από τις κακές πολιτικές.
Δυστυχώς, πρόσφατα, επιχειρήθηκε να θεσπιστεί μια ρύθμιση για την οικονομία συναυλιών που θα αποστραγγίσει τη ζωτική της δύναμη, καθιστώντας τους επιχειρηματίες και τους εργολάβους πλήρους απασχόλησης υπαλλήλους των επιχειρήσεων που εξυπηρετούν- αυτό είναι απολύτως δυσμενές για τους πραγματικούς ανθρώπους που επιδιώκουν να είναι ανεξάρτητοι επιχειρηματίες. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι πολιτικές αυτές καταστρέφουν τις αγορές στις οποίες η είσοδος είναι ελεύθερη. Η οικονομία των συναυλιών είναι η τελευταία ελεύθερη αγορά. Όταν οι ελεύθερες αγορές παρεμποδίζονται, οι επιχειρηματίες εξαφανίζονται. Τι τους διώχνει; Οι κακές οικονομικές πολιτικές.
Στο παρελθόν, η συναυλιακή εργασία αποτελούσε μια παρασκηνιακή πλατφόρμα για τους μουσικούς που δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο mainstream, και η συναυλιακή οικονομία ήταν μια αγορά χωρίς περιορισμούς του mainstream, όπου μπορούσαν να εισέλθουν και να βρουν κοινό. Οι εργολάβοι και οι επιχειρηματίες ασχολούνται με τις συναυλίες για να βγάλουν χρήματα, να συμπληρώσουν τις αποδοχές πλήρους απασχόλησης, να δοκιμάσουν ένα νέο επάγγελμα ή να υποστηρίξουν ένα χόμπι. Για παράδειγμα, πολλοί μουσικοί της κάντρι και των μπλουζ άρχισαν να φτιάχνουν όνομα στην αγορά συναυλιών και αργότερα έγιναν σούπερ σταρ στη μουσική σκηνή.
Ωστόσο, η αγορά συναυλιών δεν αφορά μόνο τους μουσικούς- τώρα, στη σημερινή της μορφή, περιλαμβάνει πολλούς άλλους τομείς και βιομηχανίες. Όταν ταξιδεύετε, παίρνετε Uber ή μένετε σε Airbnb; Όταν παραγγέλνετε γρήγορο φαγητό, παραγγέλνετε φαγητό μέσω μιας εφαρμογής με παράδοση στην πόρτα; Για παράδειγμα, το ξεκίνημα της Airbnb στην οικονομία των συναυλιών έχει πλέον γίνει μια υπηρεσία που έχει φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύουμε και επιλέγουμε κατάλυμα. Επίσης, στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της στο κύκλωμα gig, η Airbnb ήταν ένας εξαιρετικός αναστατωτής και αμφισβητίας της συμβατικής ξενοδοχειακής και ταξιδιωτικής βιομηχανίας. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις υπηρεσίες χωρίς να ευχαριστήσουμε τη gig economy.
Δυστυχώς, ορισμένοι πιστεύουν ότι η οικονομία των συναυλιών είναι συνώνυμη με την οικονομία του «διαμοιρασμού». Το να λέμε πως η οικονομία διαμοιρασμού και η οικονομία συναυλιών είναι το ίδιο, είναι ψευδές. Ο διαμοιρασμός δε συνεπάγεται καμία απώλεια για τον επιχειρηματία. Επίσης, δε βοηθάει στη χάραξη υγιούς οικονομικής πολιτικής το να θαυμάζουμε την πιθανότητα πότε οι καταναλωτές θα σταματήσουν μια μέρα να ξοδεύουν και θα αρχίσουν να μοιράζονται. Το πρόβλημα με την οικονομία του διαμοιρασμού είναι ότι δεν υπονοεί την ιδιωτική ιδιοκτησία ή την ιδιοκτησία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σφάλμα αν αφεθεί έξω από την εξίσωση.
Τι συμβαίνει όταν οι κακές πολιτικές διώχνουν τους επιχειρηματίες που δημιουργούν αξία; Οι υποστηρικτές των ελεύθερων αγορών φωνάζουν από τις ταράτσες πως οι κακές πολιτικές που περιορίζουν τους επιχειρηματίες από την ανακάλυψη νέων διαδικασιών, προϊόντων και υπηρεσιών που μπορούν να δημιουργήσουν την προσφορά και να επιτρέψουν στην τεχνολογία να εξυπηρετήσει πραγματικούς ανθρώπους, μπορούν να συμβούν μόνο σε μια ανεμπόδιστη οικονομία. Η πολιτική για να καταργηθεί η οικονομία συναυλιών και να γίνουν όλοι σε αυτήν υπάλληλοι μιας επιχείρησης θα καταλήξει να βλάψει τους ανθρώπους που η οικονομία συναυλιών μπορεί να βοηθήσει.
Γνωρίζουμε ότι οι καλοί επιχειρηματίες ευδοκιμούν όταν είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν τη διάνοια και τους προσωπικούς τους πόρους. Επιπλέον, δεν είναι μόνο οι επιχειρηματίες που βλέπουν ότι η gig economy δεν λειτουργεί πλέον υπέρ τους- το ίδιο συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις που συνεργάζονται με εργολάβους και επιχειρηματίες. Το Fast Company αναφέρει: «Οι μεγαλύτερες επιχειρηματικές ομάδες έχουν αντιταχθεί σθεναρά στο νέο κανόνα, υποστηρίζοντας πως θα μπορούσε να οδηγήσει σε επαχθείς δαπάνες και περικοπές θέσεων εργασίας». Αυτές οι κακές πολιτικές έρχονται σε ακατάλληλη στιγμή, λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση των τιμών και την αύξηση του κόστους παραγωγής αγαθών- οι πραγματικοί άνθρωποι χρειάζονται μια παράλληλη απασχόληση για να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό.
Όπως βλέπουμε, οι κακοί επιχειρηματίες θα μετακινηθούν και θα επωφεληθούν από τις κακές πολιτικές, και οι καλοί επιχειρηματίες θα απομακρυνθούν από τον κόσμο της συναυλίας. Οι επιχειρηματίες που δημιουργούν μεγαλύτερη αξία θα εξαφανιστούν από τη gig economy και θα πάνε αλλού. Σε πραγματικούς όρους, θα εξαφανιστούν οι γονείς που μένουν στο σπίτι, οι μικρές κοινοτικές επιχειρήσεις, οι επενδυτές, οι νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας, οι επιχειρηματίες που ξεκινούν για πρώτη φορά και οι συνταξιούχοι που επιδιώκουν να συμμετάσχουν στην οικονομία και προτιμούν να μην είναι δεμένοι με πλήρη απασχόληση.
Παρά τα όσα λένε ορισμένοι, πρέπει να θυμόμαστε ότι η οικονομία των συναυλιών δε λειτουργεί αποτελεσματικά υπό λιγότερο ελεύθερες συνθήκες. Χωρίς τη νομική ελευθερία σύναψης συμβάσεων και χρήσης της προσωπικής ιδιοκτησίας ως τέτοιας, καταστρέφεται η ίδια η ουσία της ατομικότητας του ατόμου. Αυτό διώχνει τους επιχειρηματίες που διαφορετικά θα προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τη διάνοια και την περιουσία τους για να κάνουν καλό στους άλλους ανθρώπους.
Το οικονομικό κόστος της εκδίωξης των καλών επιχειρηματιών στην οικονομία των συναυλιών θα εκτοξεύσει τις τιμές των προϊόντων, των υπηρεσιών και το κόστος παραγωγής, θα μειώσει την αξία και την ικανοποίηση των καταναλωτών και θα παράγει πάντα προσφορές χαμηλότερης ποιότητας. Λόγω του αισθήματος κατά της ελεύθερης αγοράς καθώς και των ασφυκτικών ρυθμίσεων και εντολών, οι καταναλωτές συναινούν άθελά τους στους κακούς επιχειρηματίες σε κακές αγορές και σε ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι καταναλωτές συνηθίζουν σε ανιαρές προσφορές και οι καλοί επιχειρηματίες απομακρύνονται.
Η εκδίωξη των καλών επιχειρηματιών με κακές οικονομικές πολιτικές δημιουργεί ένα συγκεντρωτικό όφελος για τους λίγους, αλλά δημιουργεί κόστος για τους πολλούς. Φυσικά λοιπόν αναρωτιέστε, λοιπόν, ποιοι είναι οι κακοί επιχειρηματίες; Οι κακοί επιχειρηματίες είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να μην είναι πλέον επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν λαμβάνουν κέρδος ή ζημία βάσει των συνθηκών της αγοράς και οι οποίοι δεν έχουν ενσυναίσθηση και δεν ενδιαφέρονται για τον καταναλωτή. Αυτοί οι επιχειρηματίες θα αναζητήσουν κυβερνητικές χάρες και θα χρησιμοποιήσουν την κυβέρνηση για να δημιουργήσουν μονοπωλιακές συνθήκες για τους ίδιους, ενώ θα φορτώσουν επιπλέον κόστος στους δυνητικούς ανταγωνιστές, εκδιώκοντας έτσι τους καλούς επιχειρηματίες.