Anushka Gupta - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια στροφή προς την κατεύθυνση «Πρώτα η Αμερική», όπως προτείνει ο Ντόναλντ Τραμπ, πιθανότατα θα οδηγήσει σε έναν πιο χαοτικό και ασταθή κόσμο. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ θα έμεναν ευάλωτοι και οι κανόνες κατά της επιθετικότητας και της κατάκτησης θα μπορούσαν να διαβρωθούν. Η παγκόσμια οικονομία θα υπέφερε επίσης. Οι ίδιες οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να απομονωθούν από τις χειρότερες επιπτώσεις αυτής της αταξίας βραχυπρόθεσμα λόγω των γεωγραφικών πλεονεκτημάτων και της οικονομικής τους ισχύος. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, οι ΗΠΑ θα υποφέρουν επίσης από την παρακμή της φιλελεύθερης τάξης και την άνοδο άλλων δυνάμεων. Σύμφωνα με τη θεωρία της ηγεμονικής σταθερότητας, η παρουσία ενός ηγεμόνα είναι απαραίτητη για μια σταθερή παγκόσμια τάξη.
Όμως, η ευθύνη των ΗΠΑ δεν πρέπει να λαμβάνεται τοις μετρητοίς, καθώς την έχουν χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα πολλές φορές για να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα, υπονομεύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημιουργώντας κοινωνική αστάθεια, αλλαγή καθεστώτος, μυστικές επιχειρήσεις και πυροδοτώντας πολέμους και συγκρούσεις.
Μια τέτοια αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα μπορούσε να σημάνει την απομάκρυνση από μια εκτεταμένη στρατηγική που καλύπτει 80 χρόνια, με επίκεντρο την παγκόσμια λογοδοσία και την προώθηση των φιλελεύθερων αρχών. Το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» του Ντόναλντ Τραμπ θέτει σε προτεραιότητα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ενώ μειώνει τις διεθνείς υποχρεώσεις. Η εκλογική του νίκη το 2016 και η αυξανόμενη επιρροή του στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα αντανακλούν μια διακομματική κόπωση με την αμερικανική παγκοσμιοποίηση. Κατά συνέπεια, οι ΗΠΑ ενδέχεται να υιοθετήσουν μια πιο διεκδικητική αλλά λιγότερο ηθικά καθοδηγούμενη στάση στην παγκόσμια σκηνή, οδηγώντας ενδεχομένως σε ένα ταραχώδες και λιγότερο βασισμένο σε αρχές διεθνές περιβάλλον. Ενώ οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ευημερήσουν βραχυπρόθεσμα υπό μια τέτοια προσέγγιση, άλλα έθνη θα μπορούσαν να υποστούν σημαντικές επιπτώσεις.
Ιστορικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν μια ευρεία ερμηνεία του εθνικού τους συμφέροντος για τη δημιουργία μιας σταθερής παγκόσμιας τάξης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό περιελάμβανε τη διαμόρφωση παγκόσμιων συμμαχιών, τη διευκόλυνση της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης και την υπεράσπιση της δημοκρατίας, σε αντίθεση με τις εκμεταλλευτικές πρακτικές των προηγούμενων μεγάλων δυνάμεων. Ηγέτες όπως ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν αντιλήφθηκαν την αμερικανική παγκόσμια δέσμευση ως ηθική επιταγή, η οποία συνέβαλε στην προώθηση της οικονομικής ευημερίας, της ειρήνης και της δημοκρατικής διακυβέρνησης παγκοσμίως. Ωστόσο, υπήρχε πάντοτε αμφιθυμία μεταξύ των Αμερικανών όσον αφορά την επ' αόριστον διατήρηση της παγκόσμιας τάξης, η οποία διαμορφώθηκε από μοναδικές ιστορικές συνθήκες.
Οι πρόσφατοι πρόεδροι των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ, έχουν δείξει μια τάση μείωσης της εμπλοκής στη Μέση Ανατολή, αντανακλώντας μια ευρύτερη τάση προστατευτισμού και σκεπτικισμού απέναντι στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες και στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα. Η ατζέντα «Πρώτα η Αμερική» του Τραμπ απηχεί τα απομονωτικά αισθήματα του κινήματος «Πρώτα η Αμερική» πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δίνοντας έμφαση στα συμφέροντα των ΗΠΑ έναντι της παγκόσμιας συνεργασίας. Η προσέγγιση αυτή αμφισβητεί τον παραδοσιακό ρόλο των ΗΠΑ στην υπεράσπιση των μακρινών συμμάχων και την τήρηση των διεθνών κανόνων, όπως φαίνεται από τη μείωση των δεσμεύσεων για τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων υπό τη διοίκηση του Τραμπ.
Μια πιθανή στρατηγική «πρώτα η Αμερική» θα συνεπαγόταν πιθανώς μια μειωμένη παγκόσμια αμυντική στάση και μειωμένη συμμετοχή σε διεθνείς συμφωνίες. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να απαιτήσουν μεγαλύτερες συνεισφορές από τους συμμάχους ή ακόμη και να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αποσυρθούν συνολικά από τις συμμαχίες, εστιάζοντας αντ' αυτού στην ενίσχυση της κυριαρχίας τους στο δυτικό ημισφαίριο. Ο προστατευτισμός θα γινόταν κεντρικό δόγμα, με τις ΗΠΑ να αξιοποιούν την οικονομική τους δύναμη για να εξαναγκάζουν ευνοϊκά αποτελέσματα.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι μια τέτοια στροφή θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια σταθερότητα, οδηγώντας σε αυξημένες περιφερειακές συγκρούσεις και οικονομικό χάος. Ωστόσο, οι υποστηρικτές της προσέγγισης «πρώτα η Αμερική» υποστηρίζουν ότι η κυριαρχία των ΗΠΑ θα επέτρεπε στα έθνη να ανθίσουν αυτόνομα. Παρ' όλα αυτά, η αμερικανική υποχώρηση θα μπορούσε να προκαλέσει επιθετικότητα από αυταρχικά κράτη όπως η Κίνα και τελικά να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη παγκόσμια αστάθεια.
Η Ινδία έχει επιδείξει σταθερά μια ισορροπημένη προσέγγιση στη σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δίνοντας προτεραιότητα σε μια στάση με επίκεντρο την πολυπολικότητα και τα περιφερειακά μπλοκ ισχύος, ενώ παράλληλα υποστηρίζει την αμερόληπτη δέσμευση με παγκόσμιους οργανισμούς που δεν παρουσιάζουν προκατάληψη προς τον δυτικό κόσμο. Επιπλέον, η Ινδία αναγνωρίζει την αναγκαιότητα αντιμετώπισης της διεκδικητικής συμπεριφοράς της Κίνας σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο που στερείται κεντρικής εξουσίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ινδία αντιλαμβάνεται τις Ηνωμένες Πολιτείες ως έναν κρίσιμο παράγοντα του οποίου η επιρροή ξεπερνά εκείνη της Κίνας και του οποίου η συμμετοχή είναι απαραίτητη για τον περιορισμό των επεκτατικών τάσεων της Κίνας μέσα σε ένα όλο και πιο άτακτο παγκόσμιο τοπίο.