Στο ευρωπαϊκό μέτωπο, η Αμερικανίδα διπλωμάτης Victoria Nuland προέτρεψε την κυβέρνηση να βοηθήσει την Ουκρανία να χτυπήσει μέσα στο ρωσικό έδαφος - και ο Biden ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα κάνει ακριβώς αυτό.
Αυτές οι εκκλήσεις για κλιμάκωση σε μεγάλες γεωπολιτικές συγκρούσεις συνάδουν με το διαρκές, γερακίστικο status quo της χώρας μας. Όμως η Αμερική χρειάζεται επειγόντως έναν απολογισμό της εξωτερικής πολιτικής προτού η κυβέρνησή μας καταλύσει ακόμη χειρότερη γεωπολιτική αστάθεια.
Η παρεμβατική εξωτερική μας πολιτική δεν υπήρξε ιστορικά μια σταθεροποιητική δύναμη σε όλο τον κόσμο, αλλά μάλλον συχνά λειτούργησε ως αποσταθεροποιητική μπάλα καταστροφής, οδηγώντας σε βλάβες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τη δεκαετία του '80, οι ΗΠΑ διοχέτευσαν χρήματα σε αντάρτες στο Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων ισλαμιστών εξτρεμιστών, για να πολεμήσουν τη Σοβιετική Ένωση. Ενώ αυτοί οι μαχητές απομάκρυναν τη ρωσική επιρροή, αργότερα στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Στον αγώνα για την εξουσία, ορισμένοι από αυτούς τους αντάρτες σχημάτισαν τελικά τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα (απαγορευμένη στη Ρωσία), οι οποίοι πραγματοποίησαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η Αμερική δαπάνησε πάνω από 8 τρισεκατομμύρια δολάρια σε δολάρια των φορολογουμένων για πολέμους στη Μέση Ανατολή, έχασε χιλιάδες στρατιώτες και σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους και παραβίασε τα δικαιώματα των Αμερικανών της Τέταρτης Τροποποίησης κατασκοπεύοντας τις ηλεκτρονικές τους επικοινωνίες.
Το κατεστημένο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ενδιαφέρεται ελάχιστα για τη δημοκρατία στο εξωτερικό. Στα μάτια τους, η αφοσίωση στη Δύση υπερισχύει όλων.
Αντί να επιδιώκουν περισσότερες αλλαγές καθεστώτων στη Μέση Ανατολή, οι ηγέτες μας θα πρέπει να ακούσουν τα λόγια του πρώην βουλευτή Ρον Πολ, ο οποίος είπε το 2008 ότι οι τρομοκράτες «δεν έρχονται εδώ και δε μας επιτίθενται επειδή είμαστε πλούσιοι και ελεύθεροι. Έρχονται και μας επιτίθενται επειδή είμαστε εκεί πέρα".
Οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν επίσης αναπόσπαστο ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν στον καταστροφικό πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Παρά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΝΑΤΟ άντεξε και επεκτάθηκε προς ανατολάς, κάτι που ακόμη και ο Τζορτζ Κένναν, ένας από τους διαμορφωτές της πολιτικής των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο, προειδοποίησε ότι θα ήταν «ένα τραγικό λάθος» που θα προκαλούσε «μια κακή αντίδραση από τη Ρωσία».
Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, παρά τις προειδοποιήσεις του πρώην πρεσβευτή στη Ρωσία και νυν διευθυντή της CIA William Burns, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ανοιχτά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μια σκληρή κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία.
Παρόλο που η ανάμειξη στην Ουκρανία ήταν απαράδεκτη για τους Ρώσους, οι ΗΠΑ έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν ένα πραξικόπημα για την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, το 2014, αφού ανακοίνωσε ότι θα υπέγραφε οικονομική συμφωνία με τη Ρωσία αντί για την Ε.Ε. Αυτό οδήγησε άμεσα σε πόλεμο μεταξύ των δύο ανατολικοευρωπαϊκών εθνών.
Στη συνέχεια, σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, η Ρωσία έστειλε στο ΝΑΤΟ ένα σχέδιο συνθήκης το 2021, το οποίο απαιτούσε από το ΝΑΤΟ να υποσχεθεί ότι θα εγκαταλείψει κάθε μελλοντικό σχέδιο επέκτασης ως προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία. Η Δύση αρνήθηκε. Μόνο τότε η Ρωσία εισέβαλε. Η εισβολή, αν και καταδικαστέα, σίγουρα δεν ήρθε από το πουθενά.
Αντί να συνεχίσουν να στέλνουν άλλα δισεκατομμύρια στην Ουκρανία και να τη βοηθούν να χτυπήσει μέσα στο ρωσικό έδαφος, οι ΗΠΑ θα πρέπει να επανεξετάσουν συνολικά την εμπλοκή τους στην Ανατολική Ευρώπη. Χωρίς την αμερικανική ανάμειξη, ο σημερινός πόλεμος - και όλος ο θάνατος και η καταστροφή που έχει επιφέρει - πιθανότατα δε θα είχε συμβεί ποτέ.
Κάθε μέρα οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να αστυνομεύσουν τον κόσμο. Ενώ το κάνουν αυτό, η κυβέρνηση λέει στους Αμερικανούς πως η χώρα μας είναι μια αμιγώς καλή δύναμη στην παγκόσμια σκηνή, που μάχεται για τη δημοκρατία, κάνει τη ζωή των πολιτών ξένων εθνών καλύτερη και εξασφαλίζει έναν ασφαλέστερο κόσμο για όλους. Αυτό, μας λένε, δικαιολογεί τη φιλοπόλεμη στάση μας και την τάση μας να αναμιγνύουμε στις εξωτερικές υποθέσεις.
Αλλά το ιστορικό μας έρχεται σε αντίθεση με αυτές τις διακηρύξεις. Ο αμερικανικός παρεμβατισμός έχει οδηγήσει σε άσκοπο θάνατο, καταστροφή, γεωπολιτική αστάθεια, αυξημένη εχθρότητα προς τη Δύση, σπατάλη δολαρίων των φορολογουμένων και διάβρωση των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών μας.
Οι ΗΠΑ πρέπει να αντιστρέψουν άμεσα την πορεία τους και να υιοθετήσουν μια μη παρεμβατική εξωτερική πολιτική.
* πληροφορίες interaffairs.ru