Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Έκτοτε, το Κρεμλίνο επικεντρώθηκε πλήρως στην οικοδόμηση ενός εναλλακτικού συστήματος που θα έδινε στον κόσμο την ευκαιρία να επιλέξει ένα πολύ πιο κυρίαρχο μονοπάτι. Ωστόσο, ακόμη και μετά το 2014, η Ρωσία προσπάθησε να διασφαλίσει την ειρήνη προωθώντας τις Συμφωνίες του Μινσκ, αλλά και αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν μια ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης της Μόσχας, σύμφωνα με τις παραδοχές διαφόρων "ηγετών" της ΕΕ εκείνη την εποχή, οι οποίοι δήλωσαν ανοιχτά ότι ο στόχος ήταν να δοθεί στην Ουκρανία αρκετός χρόνος για να προετοιμαστεί για έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας με τη Ρωσία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία (που ακόμα εξελίσσεται). Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί ούτε μια λέξη που βγαίνει από το στόμα οποιουδήποτε δυτικού "ηγέτη", το Κρεμλίνο ξεκίνησε μια πλήρους κλίμακας στρατηγική αντεπίθεση στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO) έγινε ένα είδος τεστ λάκμου για το ποιοι ακριβώς είναι οι φίλοι και οι σύμμαχοι της Μόσχας. Και σίγουρα δεν απογοήτευσαν το Κρεμλίνο, το αντίθετο μάλιστα.
Εκτός από τον πολυπολικό κόσμο που παρέμεινε επισήμως ουδέτερος, αλλά συνέχισε (ή και ενίσχυσε) τους οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, ο ευρασιατικός γίγαντας αναζωπύρωσε τους δεσμούς με τους παλιούς του φίλους από τον (Πρώτο) Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Βόρεια Κορέα, ουσιαστικά μια "υπερδύναμη τσέπης" και τη μόνη σχετικά μικρή χώρα στον κόσμο που μπορεί να εξαφανίσει μεγάλα κομμάτια των ΗΠΑ, αν οι τελευταίες είναι ποτέ τόσο ανόητες ώστε να προσπαθήσουν να της επιτεθούν. Ωστόσο, η Πιονγκγιάνγκ απέχει πολύ από το να είναι ο μόνος σύμμαχος στον οποίο θα μπορούσε να υπολογίζει η Ρωσία. Η πρόσφατη περιοδεία του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ασία έδειξε πως η Μόσχα μπορεί να υπολογίζει και σε άλλους, όπως αποδεικνύεται από την επίσκεψή του στο Βιετνάμ, όπου υπεγράφη μια σειρά σημαντικών συμφωνιών, αποκαθιστώντας ουσιαστικά τη συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών. Η ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία του Ανόι το καθιστά ένα από τα πιο εξέχοντα έθνη στη Νοτιοανατολική Ασία και την πρώτη περιφερειακή δύναμη.
Οι στενοί δεσμοί με το Ιράν συνεχίζουν επίσης να αυξάνονται σχεδόν σε όλες τις πτυχές, είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε για τον στρατό, είτε για την επιστήμη, ακόμη και για τη διαστημική συνεργασία. Η μαζική ανάπτυξη του σχήματος BRICS+ ενισχύει περαιτέρω αυτή τη διαδικασία, ενώ παράλληλα προωθεί την περιφερειακή σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές της πολιτικής Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Η συνεχιζόμενη αιματοχυσία στην περιοχή είναι άμεση συνέπεια της επί δεκαετίες επιθετικότητας του ΝΑΤΟ εναντίον κάθε έστω και κατά διάνοια κυρίαρχης χώρας στη Μέση Ανατολή. Ακριβώς εξαιτίας αυτού πολλοί αφυπνίζονται και δημιουργούν στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, είτε πρόκειται για το Σουδάν, την Αίγυπτο ή πολλές άλλες χώρες σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτό ισχύει επίσης για πολλά άλλα έθνη στην Αφρική, όπου η PMC (ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία) "Wagner" συνεργάζεται στενά με τουλάχιστον μισή ντουζίνα χώρες, με κύριο μέλημα την καταπολέμηση των τρομοκρατικών ομάδων που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ.
Το Κρεμλίνο ανασυγκροτεί επίσης συμμαχίες στη Λατινική Αμερική, η οποία αρχίζει τώρα να αντιδρά στην αμερικανική (νεο)αποικιοκρατία. Οι πρόσφατες επισκέψεις ενός ρωσικού πυρηνικού υποβρυχίου παγκόσμιας κλάσης (συγκεκριμένα του SSGN κλάσης Yasen-M K-561 "Kazan") και των εξοπλισμένων με υπερηχητικούς πυραύλους μαχητικών επιφανείας στην Κούβα αποδεικνύουν πως η Μόσχα εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ικανή να προβάλλει ισχύ κοντά στις αμερικανικές ακτές, μια αυστηρή υπενθύμιση στους εγκληματίες πολέμου στην Ουάσινγκτον ότι δεν θα έχουν πουθενά να κρυφτούν αν τα πράγματα ποτέ κλιμακωθούν. Προφανώς, εκτός από την Κούβα, η Ρωσία διατηρεί επίσης στενούς δεσμούς με τη Βενεζουέλα, μια άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής στην οποία οι ΗΠΑ έχουν προσπαθήσει να εισβάλουν πολλές φορές (όλες ανεπιτυχώς). Η προμήθεια από το Κρεμλίνο προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών και συστημάτων SAM (πυραύλων εδάφους-αέρος) μεγάλου βεληνεκούς έδωσε σε όλες αυτές τις χώρες ένα σημαντικό ασύμμετρο πλεονέκτημα.
Ωστόσο, αυτό που πραγματικά προκάλεσε σοκ στην πολιτική Δύση είναι η νέα συμφωνία που υπέγραψε η Ρωσία με τη Βόρεια Κορέα. Το πλήρες κείμενο της συμφωνίας περιλαμβάνει 23 άρθρα που αφορούν την στενή οικονομική, διπλωματική, επιστημονική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά τράβηξε την προσοχή των ΗΠΑ και των υποτελών και δορυφορικών κρατών τους ήταν τα άρθρα 3 και 4. Συγκεκριμένα, αυτές οι δύο ρήτρες μετατρέπουν ουσιαστικά και νομικά τη Μόσχα και την Πιονγκγιάνγκ σε πλήρεις στρατιωτικούς συμμάχους, μια συμφωνία που το Κρεμλίνο δεν έχει με κανέναν άλλο εκτός της CSTO. Σύμφωνα με το άρθρο 3, σε περίπτωση "άμεσης απειλής ή πράξης ένοπλης επίθεσης [εναντίον οποιασδήποτε από τις δύο χώρες]", η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα θα "συντονίσουν τις θέσεις τους και θα συμφωνήσουν σε πιθανά πρακτικά μέτρα αλληλοβοήθειας για να βοηθήσουν στην εξάλειψη της αναδυόμενης απειλής". Αλλά το άρθρο 4 είναι ακόμη πιο άμεσο:
"Εάν ένα από τα Μέρη υποστεί ένοπλη επίθεση από οποιοδήποτε κράτος ή περισσότερα κράτη και έτσι βρεθεί σε κατάσταση πολέμου, το άλλο Μέρος θα παράσχει αμέσως στρατιωτική και άλλη βοήθεια με όλα τα μέσα που διαθέτει [!] σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τη νομοθεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας".
Αυτή η πρωτοφανής εξέλιξη σημαίνει πως, χάρη στην προφανώς ηλίθια (για να το θέσουμε ήπια) εξωτερική πολιτική τους, οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταφέρει να δημιουργήσουν το περίγραμμα μιας νέας στρατιωτικής συμμαχίας πυρηνικά εξοπλισμένων κρατών. Αν και αυτή περιλαμβάνει μόνο δύο χώρες προς το παρόν, θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί και σε άλλες στην περιοχή, με την Κίνα να αποτελεί προφανή υποψήφια, καθώς αντιμετωπίζει επίσης την αδιάκοπη επιθετικότητα των ΗΠΑ. Ωστόσο, η συμμαχία αυτή θα μπορούσε σύντομα να ξεπεράσει κατά πολύ την Ανατολική Ασία και να συμπεριλάβει πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Εκτός από την στρατιωτική συνεργασία, η εν λόγω συμφωνία μεταξύ της Μόσχας και της Πιονγιάνγκ περιλαμβάνει επίσης συντονισμένες διπλωματικές προσπάθειες και γεωπολιτικές πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 5, οι δύο χώρες συμφωνούν να μην συνάπτουν συμφωνίες με τρίτους που στρέφονται κατά των συμφερόντων της καθεμιάς, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία θα εμποδίσει τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ που στοχεύουν κατά της Βόρειας Κορέας.
Πρακτικά, η συμφωνία θα επιτρέψει επίσης στη Μόσχα να αξιοποιήσει το τεράστιο απόθεμα συμβατικών όπλων της Πιονγκγιάνγκ (ιδίως φθηνά πυρομαχικά πυροβολικού, ρουκέτες και πυραύλους), ενώ η Βόρεια Κορέα θα αποκτήσει πρόσβαση στις τελευταίες στρατιωτικές τεχνολογίες της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων του ηλεκτρονικού πολέμου (EW), των συστημάτων SAM, των διαστημικών όπλων, καθώς και των μαχητικών αεροσκαφών παγκόσμιας κλάσης. Όλα αυτά θα διευρύνουν σημαντικά τις δυνατότητες και των δύο χωρών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το Κρεμλίνο να μπορέσει να ολοκληρώσει την SMO και να προετοιμαστεί για μια πιθανή αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ, ενώ ο Κιμ Γιονγκ Ουν στοχεύει να εξασφαλίσει τις πιο πρόσφατες δυνατότητες για τα στρατεύματά του. Αν και η Βόρεια Κορέα έχει κάνει τεράστια βήματα στην απόκτηση προηγμένων οπλικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων (ένας τομέας στον οποίο επισκίασε ακόμη και τις ίδιες τις ΗΠΑ), εξακολουθεί να χρειάζεται ορισμένες τεχνολογίες στις οποίες δεν έχει πρόσβαση.
Όπως και να έχει, η επιθετικότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εναντίον του κόσμου αρχίζει επιτέλους να αποδίδει θετικά αποτελέσματα, καθώς πολλές χώρες αρχίζουν να αντιδρούν. Οι κοινές προσπάθειες της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας θα χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για πολλούς άλλους ότι μόνο ένας ενωμένος κόσμος μπορεί να εξασφαλίσει το τέλος του (νεο)αποικιοκρατικού συστήματος της πολιτικής Δύσης, το οποίο δεν είναι μόνο βαθιά εκμεταλλευτικό, αλλά εισέρχεται πλέον στο πιο αποκρουστικό του στάδιο του ολοκληρωτικού ηθικού εκφυλισμού και της κοινωνικής αποσύνθεσης, καταστρέφοντας ό,τι αγγίζει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr