 |
| Demonstration at Georgia's Parliament in Tbilisi on May 12, 2024, the night before the vote on a law on foreign influence. (Maxime Gruss / Hans Lucas via Reuters) |
Artin Dersimonian & Anatol Lieven - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με το νόμο αυτό, που βρίσκεται τώρα ενώπιον του γεωργιανού κοινοβουλίου, οι ΜΚΟ, οι οργανώσεις μέσων ενημέρωσης και τα συνδικάτα που λαμβάνουν πάνω από το 20% των εσόδων τους από ξένες πηγές θα πρέπει να εγγράφονται ως «οργανώσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μιας ξένης δύναμης» και θα παρακολουθούνται από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν παίρνει τώρα θέση, με τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν να λέει ότι οι διαδηλώσεις του Σαββάτου έδειξαν πως «ο γεωργιανός λαός κάνει γνωστές τις απόψεις του».
«Χωρίς να πτοηθούν από τις τακτικές εκφοβισμού, δεκάδες χιλιάδες ειρηνικοί διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σήμερα στη βροχερή Τιφλίδα για να απαιτήσουν από το Γεωργιανό Όνειρο να αποσύρει τη νομοθεσία», ανέφερε σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο Χ.
Το γεωργιανό κοινοβούλιο κατέθεσε ένα σχεδόν πανομοιότυπο νομοσχέδιο πέρυσι, αλλά το απέσυρε κάτω από εγχώριες και διεθνείς πιέσεις. Ωστόσο, το κυβερνών κόμμα Γεωργιανό Όνειρο τόνισε ότι η απόσυρση αυτή ήταν μόνο προσωρινή. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των γεωργιανών ΜΚΟ λαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής του υποστήριξης από δυτικές επιχορηγήσεις (συχνά από οργανώσεις που χρηματοδοτούνται άμεσα ή έμμεσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και άλλα δυτικά κράτη). Και ενώ επισήμως είναι απολιτικές, πολλές από αυτές τις ομάδες είναι επίσης ευθυγραμμισμένες με την πολιτική αντιπολίτευση στην παρούσα κυβέρνηση του Γεωργιανού Ονειρικού Κόμματος - γεγονός που εξηγεί φυσικά την επιθυμία της κυβέρνησης να περιορίσει την επιρροή τους.
Αυτός ο νόμος και οι συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες αποτελούν επίσης μέρος του εντεινόμενου ψυχρού πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, καθώς και της όλο και πιο επισφαλούς θέσης της Γεωργίας σε αυτόν τον αγώνα.
Από τη μία πλευρά, η γεωργιανή κυβέρνηση -στην εξουσία τα τελευταία 12 χρόνια- επιδιώκει ενεργά την ένταξη στην ΕΕ και (λιγότερο αποφασιστικά) στο ΝΑΤΟ. Τον Δεκέμβριο του 2023, η ΕΕ παραχώρησε στη Γεωργία το καθεστώς της υποψήφιας χώρας. Η μεγάλη πλειοψηφία του γεωργιανού πληθυσμού τάσσεται υπέρ της ένταξης στην ΕΕ και, σε μικρότερο βαθμό, στο ΝΑΤΟ (στόχοι που κατοχυρώνονται στο αναθεωρημένο σύνταγμα της χώρας το 2018). Η κυβέρνηση καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια στους Ουκρανούς.
Ωστόσο, η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση δεν είναι παρά ένα τσιράκι της Μόσχας, που αντιτίθεται κρυφά στη δυτική πορεία της Γεωργίας. Έχουν ονομάσει το νόμο για τις ΜΚΟ «ρωσικό νόμο», και η πρόεδρος Salome Zourabichvili (μια γαλλικής καταγωγής πρώην σύμμαχος της κυβέρνησης που τώρα τάσσεται στο πλευρό της αντιπολίτευσης) έχει κατηγορήσει την κυβέρνηση πως «σαμποτάρει την πορεία μας (προς την Ευρώπη) και το μέλλον μας».
Από την πλευρά της, η γεωργιανή κυβέρνηση και πολλοί απλοί Γεωργιανοί θυμούνται έντονα τον γεωργιανο-ρωσικό πόλεμο του 2008, όταν η μάχη για το αυτονομιστικό έδαφος της Νότιας Οσετίας οδήγησε στη συντριπτική ήττα της Γεωργίας. Θυμούνται επίσης ότι παρά τις άφθονες δηλώσεις φιλίας, υποστήριξης και εταιρικής σχέσης, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να παρέμβουν για να σώσουν τη Γεωργία. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να αποφύγει να εμπλακεί σε νέα σύγκρουση με τη Ρωσία. Θυμίζοντας αυτό, τα μέλη της αντιπολίτευσης δεν καλούν στην πραγματικότητα τη Γεωργία να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, αν και κατηγορούν την κυβέρνηση ότι τάσσεται στο πλευρό του Κρεμλίνου. Αυτό φαίνεται να αντικατοπτρίζει τα έντονα συναισθήματα των περισσότερων απλών Γεωργιανών, οι οποίοι είναι βαθιά αντίθετοι σε μια νέα σύγκρουση.
Η Γεωργία δεν έχει υιοθετήσει τις περισσότερες από τις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας, με αποτέλεσμα να έχει επωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από την αύξηση του εμπορίου με τη Ρωσία. Η Τιφλίδα έχει επίσης επιδιώξει να επεκτείνει τις οικονομικές της επιλογές από το σε μεγάλο βαθμό δυαδικό σχήμα Δύσης-Ρωσίας μέσω αυξημένων εμπορικών και επενδυτικών δεσμών με την Τουρκία, εκτός από μια νεοσύστατη στρατηγική εταιρική σχέση με το Πεκίνο το 2023.
Εν τω μεταξύ, όπως τα λαϊκιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, η γεωργιανή κυβέρνηση έχει επίσης διοχετεύσει την εχθρότητα των συντηρητικών τμημάτων της γεωργιανής κοινωνίας προς την πολιτιστική ατζέντα της ΕΕ, ιδίως όσον αφορά τα ζητήματα ΛOATΚΙ.
Το 2012, ο δισεκατομμυριούχος Bidzina Ivanishvili, ο οποίος οδήγησε τον αρχικό συνασπισμό Γεωργιανό Όνειρο-Δημοκρατική Γεωργία στη νίκη και έκτοτε παραμένει ο οικονομικός χρηματοδότης και η éminence grise του κόμματος, δήλωσε ότι το κόμμα θα «εγκαταλείψει τη ρητορική του Ψυχρού Πολέμου» κατά της Ρωσίας, ενώ παράλληλα θα κάνει «καλύτερη δουλειά στην εκτόνωση των πραγματικών αιτιών της εκρηκτικής κατάστασης» στην περιοχή. Ο Ιβανισβίλι, ο οποίος έκανε την περιουσία του στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990 προτού τη μεταφέρει στη Δύση και τη Γεωργία, τόνισε τη δέσμευση του Γεωργιανού ονείρου «να γίνει αναπόσπαστο μέρος των ευρωπαϊκών και ατλαντικών θεσμών», αλλά υπογράμμισε επίσης την ανάγκη να είναι «ρεαλιστές όσον αφορά τις δυνατότητες της Γεωργίας» και να «εγκαταλείψει τη σπαζοκεφαλιά» κατά της Ρωσίας. Αυτοί οι στόχοι χαρακτηρίζουν την πολιτική του κόμματος μέχρι σήμερα.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως οι δυτικές ΜΚΟ και κυβερνήσεις άσκησαν έντονη κριτική στο νόμο για τις ΜΚΟ, τον οποίο θεωρούν «ασύμβατο με την ευρωπαϊκή πορεία της Γεωργίας» και απόδειξη τόσο του αυξανόμενου αυταρχισμού όσο και της επιρροής της Μόσχας. Σε απάντηση, το Γεωργιανό Όνειρο έχει γίνει έντονα επικριτικό απέναντι στη δυτική παρέμβαση στη Γεωργία, την οποία (δικαίως ή αδίκως) βλέπουν πλέον να επικεντρώνεται στην υποστήριξη της γεωργιανής αντιπολίτευσης για την ανατροπή της κυβέρνησης μέσω της εξουσίας του δρόμου.
Ο Ιβανισβίλι κατηγόρησε ένα «παγκόσμιο κόμμα πολέμου» ότι επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τους Γεωργιανούς ως «κρέας για τα κανόνια», παρασύροντάς τους σε μια νέα καταστροφική σύγκρουση με τη Μόσχα: «Η χρηματοδότηση των ΜΚΟ, η οποία παρουσιάζεται ως βοήθεια για εμάς, στην πραγματικότητα είναι για την ενίσχυση των (ξένων) μυστικών υπηρεσιών και για την ανάδειξή τους στην εξουσία».
Υπό αυτές τις τεταμένες συνθήκες, όποιος επιθυμεί να δει τη Γεωργία να ευημερεί στην πορεία προς την ΕΕ θα πρέπει να έχει συμφέρον να μειώσει την ένταση. Η Δύση έχει δίκιο να επικρίνει τον νόμο για τις ΜΚΟ (αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί θα θεωρούσαν απολύτως απαράδεκτο αν ξένα ιδρύματα, ειδικά αυτά που συνδέονται με ξένα κράτη, έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη χρηματοδότηση de facto πολιτικών ομάδων εντός των ΗΠΑ).
Ωστόσο, οι δυτικές κυβερνήσεις και οι ΜΚΟ θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί ώστε να μην επιτρέψουν η καταδίκη του νόμου και η συμπάθεια για τις διαμαρτυρίες εναντίον του να μετατραπούν σε υποστήριξη προσπαθειών που αποσκοπούν στην πραγματικότητα στην ανατροπή της εκλεγμένης γεωργιανής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε τέτοια στρατηγική θα πρόδιδε τη δέσμευση της ίδιας της Δύσης για τη δημοκρατία και θα έτεινε να ενθαρρύνει κάθε κυβέρνηση σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζει δυτική κριτική να υιοθετεί όλο και πιο αυταρχικά μέσα για την καταστολή της διαφωνίας.
Οι εκλογές στη Γεωργία είναι προγραμματισμένες για τον Οκτώβριο και η Δύση θα πρέπει φυσικά να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει πως θα είναι ελεύθερες και δίκαιες.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Γεωργία βρίσκεται πράγματι σε επισφαλή θέση, τόσο από άποψη ασφάλειας όσο και από οικονομική άποψη, και πως είναι συνετό να είναι προσεκτική στις προσεγγίσεις της προς τη Ρωσία - η οποία είναι κοντά, ενώ η ΕΕ και οι ΗΠΑ είναι μακριά. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ο μόνος νόμιμος τρόπος για να αλλάξει μια εκλεγμένη κυβέρνηση είναι μέσω εκλογών, και θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι η πλειοψηφία των Γεωργιανών θα έχει την ευκαιρία να εκφράσει τη γνώμη της - όχι τη δική μας - για την κυβέρνησή της τον Οκτώβριο.
Τέλος, στη γενιά μετά την ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση, η Γεωργία ταλαιπωρήθηκε επανειλημμένα από εμφύλιες συγκρούσεις (τη δεκαετία του 1990, που εξελίχθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο). Αυτό δεν βοήθησε την ευρωπαϊκή πορεία της Γεωργίας - και δεν θα το κάνει αν επαναληφθεί στο μέλλον.