 |
| photo: en.mehrnews.com |
Στα δύο και πλέον χρόνια από την τελευταία φορά που το Κίεβο και η Μόσχα διεξήγαγαν συνομιλίες, οι δύο πλευρές έχουν σκληρύνει τις θέσεις τους
Οι New York Times ανέφεραν το περασμένο Σαββατοκύριακο τρία έγγραφα από τις συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2022. Πρόκειται για την τελευταία από μια σειρά αναλύσεων που δείχνουν ότι οι δύο πλευρές ήταν κάπως κοντά στο να συμφωνήσουν στα γενικά περιγράμματα μιας συμφωνίας, αλλά ότι κρίσιμα σημεία εμπλοκής δεν επιλύθηκαν ποτέ.
Blaise Malley - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σήμερα, περισσότερα από δύο χρόνια μετά τον τελευταίο γύρο συνομιλιών μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, η ειρήνη φαίνεται τόσο άπιαστη όσο ποτέ.
Οι New York Times ανέφεραν το περασμένο Σαββατοκύριακο τρία έγγραφα από τις συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2022. Πρόκειται για την τελευταία από μια σειρά αναλύσεων που δείχνουν ότι οι δύο πλευρές ήταν κάπως κοντά στο να συμφωνήσουν στα γενικά περιγράμματα μιας συμφωνίας, αλλά ότι κρίσιμα σημεία εμπλοκής δεν επιλύθηκαν ποτέ.
Blaise Malley - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σήμερα, περισσότερα από δύο χρόνια μετά τον τελευταίο γύρο συνομιλιών μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, η ειρήνη φαίνεται τόσο άπιαστη όσο ποτέ.
Στις 14 και 15 Ιουνίου, το Κίεβο φιλοξένησε τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα "ειρηνευτική σύνοδο κορυφής", μια συνάντηση στην οποία δεν προσκλήθηκε η Ρωσία και της οποίας στόχος ήταν να οικοδομήσει υποστήριξη για το όραμα του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι για μια ειρηνευτική πρόταση.
Το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε στο τέλος της συνόδου δήλωσε πως "οι αρχές του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας όλων των κρατών, μπορούν και θα χρησιμεύσουν ως βάση για την επίτευξη μιας συνολικής, δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στην Ουκρανία", αλλά επικεντρώθηκε κυρίως στην πυρηνική ασφάλεια, την επισιτιστική ασφάλεια και τους αιχμαλώτους πολέμου.
Εβδομήντα οκτώ χώρες υπέγραψαν το έγγραφο, αλλά μια σειρά από βασικές μεσαίες δυνάμεις - συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, της Νότιας Αφρικής και της Σαουδικής Αραβίας - αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.
"Οι ενέργειες των ΗΠΑ και της Δύσης στη Μέση Ανατολή και αλλού έχουν κάνει σοβαρή ζημιά στο έργο της απόδοσης ευθυνών στη Μόσχα για την ξεκάθαρα παράνομη εισβολή στην Ουκρανία", έγραψε ο Sarang Shidore του Ινστιτούτου Quincy στο RS αυτή την εβδομάδα. "Πολλοί στον Παγκόσμιο Νότο έχουν έντονη επίγνωση των διπλών προτύπων που εφαρμόζονται και δεν επιθυμούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για να ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί της Δύσης με τη Ρωσία".
Αλλά ο Ζελένσκι φαίνεται σε μεγάλο βαθμό αμετακίνητος από την αδυναμία του να κερδίσει αυτά τα έθνη (η Κίνα, την οποία το Κίεβο είχε προηγουμένως θεωρήσει ως βασικό παράγοντα για να κερδίσει τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου, αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συνάντηση).
"Ο Ζελένσκι δεσμεύτηκε να συνεχίσει να μάχεται, περιγράφοντας το ειρηνευτικό του σχέδιο ως ένα σχέδιο στο οποίο η Ρωσία αποσύρεται από όλα τα εδάφη της Ουκρανίας, πληρώνει αποζημιώσεις και τιμωρείται για εγκλήματα πολέμου", σύμφωνα με τους New York Times.
"Αν δεν σημειώσουμε πρόοδο φέτος, τότε θα προσπαθήσουμε ξανά τον επόμενο χρόνο", είπε ο Ζελένσκι ιδιωτικά σε Ευρωπαίο ομόλογό του πρόσφατα, σύμφωνα με τους Times, "Και αν δεν σημειώσουμε πρόοδο τον επόμενο χρόνο, θα προσπαθήσουμε ξανά τον επόμενο χρόνο και το μεθεπόμενο".
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, από την πλευρά του, σκλήρυνε επίσης τη διαπραγματευτική του στάση το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο Πούτιν είχε προηγουμένως αφήσει να εννοηθεί ότι είναι ανοιχτός στο πάγωμα των γραμμών της σύγκρουσης και στη χρήση των συνομιλιών του 2022 ως βάση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Αλλά σε μια δήλωση που απάντησε στη σύνοδο κορυφής στην Ελβετία, ο Πούτιν δήλωσε την περασμένη Παρασκευή πως η Ρωσία θα σταματούσε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μόνο εάν η Ουκρανία εγκατέλειπε τις φιλοδοξίες της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (κάτι που το Κίεβο φέρεται να είχε συμφωνήσει το 2022, αλλά η επιθυμία του να ενταχθεί στη συμμαχία έχει ενισχυθεί σημαντικά έκτοτε) και παραχωρούσε τέσσερις περιοχές που η Ρωσία ισχυρίζεται ότι έχει προσαρτήσει.
Ο Anatol Lieven του Ινστιτούτου Quincy υποστήριξε στο RS αυτή την εβδομάδα πως και οι δύο αυτές επίσημες προτάσεις είναι "παράλογες" και η καθεμία περιέχει διατάξεις που είναι απαράδεκτες για την άλλη πλευρά. Αλλά, υποστηρίζει ο Lieven, δεν είναι ασυμβίβαστες.
"Ακόμη και η de facto αποδοχή της ρωσικής κυριαρχίας σε πέντε ουκρανικές επαρχίες θα ήταν ένα πολύ πικρό χάπι για την Ουκρανία και τη Δύση να καταπιούν. Ωστόσο, αυτό θα ήταν ακόμα πολύ λιγότερο από τους μαξιμαλιστικούς στόχους των Ρώσων σκληροπυρηνικών, είτε πρόκειται για την υποταγή ολόκληρης της Ουκρανίας, είτε για την προσάρτηση όλων των ρωσόφωνων περιοχών της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης πόλης της Ουκρανίας, του Χάρκοβο, και ολόκληρης της ακτής της Μαύρης Θάλασσας", γράφει ο Lieven.
"Εάν κατά τους επόμενους μήνες και χρόνια, ο ουκρανικός στρατός καταφέρει να κρατήσει περίπου τις υπάρχουσες γραμμές του, τότε η τελική γραμμή διαίρεσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας (είτε χαράσσεται σε μια επίσημη ειρηνευτική διευθέτηση είτε γίνεται αποδεκτή ως μέρος μιας εκεχειρίας) θα κινείται επίσης κατά μήκος αυτών των γραμμών", είπε.
Το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε στο τέλος της συνόδου δήλωσε πως "οι αρχές του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας όλων των κρατών, μπορούν και θα χρησιμεύσουν ως βάση για την επίτευξη μιας συνολικής, δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στην Ουκρανία", αλλά επικεντρώθηκε κυρίως στην πυρηνική ασφάλεια, την επισιτιστική ασφάλεια και τους αιχμαλώτους πολέμου.
Εβδομήντα οκτώ χώρες υπέγραψαν το έγγραφο, αλλά μια σειρά από βασικές μεσαίες δυνάμεις - συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, της Νότιας Αφρικής και της Σαουδικής Αραβίας - αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.
"Οι ενέργειες των ΗΠΑ και της Δύσης στη Μέση Ανατολή και αλλού έχουν κάνει σοβαρή ζημιά στο έργο της απόδοσης ευθυνών στη Μόσχα για την ξεκάθαρα παράνομη εισβολή στην Ουκρανία", έγραψε ο Sarang Shidore του Ινστιτούτου Quincy στο RS αυτή την εβδομάδα. "Πολλοί στον Παγκόσμιο Νότο έχουν έντονη επίγνωση των διπλών προτύπων που εφαρμόζονται και δεν επιθυμούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για να ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί της Δύσης με τη Ρωσία".
Αλλά ο Ζελένσκι φαίνεται σε μεγάλο βαθμό αμετακίνητος από την αδυναμία του να κερδίσει αυτά τα έθνη (η Κίνα, την οποία το Κίεβο είχε προηγουμένως θεωρήσει ως βασικό παράγοντα για να κερδίσει τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου, αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συνάντηση).
"Ο Ζελένσκι δεσμεύτηκε να συνεχίσει να μάχεται, περιγράφοντας το ειρηνευτικό του σχέδιο ως ένα σχέδιο στο οποίο η Ρωσία αποσύρεται από όλα τα εδάφη της Ουκρανίας, πληρώνει αποζημιώσεις και τιμωρείται για εγκλήματα πολέμου", σύμφωνα με τους New York Times.
"Αν δεν σημειώσουμε πρόοδο φέτος, τότε θα προσπαθήσουμε ξανά τον επόμενο χρόνο", είπε ο Ζελένσκι ιδιωτικά σε Ευρωπαίο ομόλογό του πρόσφατα, σύμφωνα με τους Times, "Και αν δεν σημειώσουμε πρόοδο τον επόμενο χρόνο, θα προσπαθήσουμε ξανά τον επόμενο χρόνο και το μεθεπόμενο".
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, από την πλευρά του, σκλήρυνε επίσης τη διαπραγματευτική του στάση το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο Πούτιν είχε προηγουμένως αφήσει να εννοηθεί ότι είναι ανοιχτός στο πάγωμα των γραμμών της σύγκρουσης και στη χρήση των συνομιλιών του 2022 ως βάση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Αλλά σε μια δήλωση που απάντησε στη σύνοδο κορυφής στην Ελβετία, ο Πούτιν δήλωσε την περασμένη Παρασκευή πως η Ρωσία θα σταματούσε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μόνο εάν η Ουκρανία εγκατέλειπε τις φιλοδοξίες της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (κάτι που το Κίεβο φέρεται να είχε συμφωνήσει το 2022, αλλά η επιθυμία του να ενταχθεί στη συμμαχία έχει ενισχυθεί σημαντικά έκτοτε) και παραχωρούσε τέσσερις περιοχές που η Ρωσία ισχυρίζεται ότι έχει προσαρτήσει.
Ο Anatol Lieven του Ινστιτούτου Quincy υποστήριξε στο RS αυτή την εβδομάδα πως και οι δύο αυτές επίσημες προτάσεις είναι "παράλογες" και η καθεμία περιέχει διατάξεις που είναι απαράδεκτες για την άλλη πλευρά. Αλλά, υποστηρίζει ο Lieven, δεν είναι ασυμβίβαστες.
"Ακόμη και η de facto αποδοχή της ρωσικής κυριαρχίας σε πέντε ουκρανικές επαρχίες θα ήταν ένα πολύ πικρό χάπι για την Ουκρανία και τη Δύση να καταπιούν. Ωστόσο, αυτό θα ήταν ακόμα πολύ λιγότερο από τους μαξιμαλιστικούς στόχους των Ρώσων σκληροπυρηνικών, είτε πρόκειται για την υποταγή ολόκληρης της Ουκρανίας, είτε για την προσάρτηση όλων των ρωσόφωνων περιοχών της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης πόλης της Ουκρανίας, του Χάρκοβο, και ολόκληρης της ακτής της Μαύρης Θάλασσας", γράφει ο Lieven.
"Εάν κατά τους επόμενους μήνες και χρόνια, ο ουκρανικός στρατός καταφέρει να κρατήσει περίπου τις υπάρχουσες γραμμές του, τότε η τελική γραμμή διαίρεσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας (είτε χαράσσεται σε μια επίσημη ειρηνευτική διευθέτηση είτε γίνεται αποδεκτή ως μέρος μιας εκεχειρίας) θα κινείται επίσης κατά μήκος αυτών των γραμμών", είπε.