 |
| president.gov.ua |
Anushka Gupta - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αντί να προωθεί την ειρήνη, η προσέγγιση της Δύσης φαίνεται να κλιμακώνει την ουκρανική κρίση. Οι μάταιες προσπάθειές τους να απομονώσουν τη Ρωσία έχουν απλώς επιδεινώσει τις εντάσεις και έχουν επίσης τροφοδοτήσει μια περιττή κούρσα εξοπλισμών. Αυτή η απερίσκεπτη συμπεριφορά δείχνει έλλειψη διορατικότητας και αδιαφορία για την παγκόσμια σταθερότητα. Ο παγκόσμιος Νότος υποστηρίζει τη διπλωματία χωρίς αποκλεισμούς και μια ισορροπημένη προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις.
Είναι καιρός για τα έθνη του Βορρά να επανεκτιμήσουν τις στρατηγικές τους και να δώσουν προτεραιότητα στη συνεργασία έναντι της αντιπαράθεσης. Η αγνόηση βιώσιμων ειρηνευτικών πρωτοβουλιών και η διαιώνιση των συγκρούσεων μέσω λανθασμένων πολιτικών υπονομεύουν μόνο την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα.
Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής της Ελβετίας για την Ουκρανία ανέδειξε για άλλη μια φορά την αλαζονική κοντόφθαλμη συμπεριφορά των δυτικών δυνάμεων. Σε μια κραυγαλέα επίδειξη διπλωματικής ανικανότητας, σημαντικά έθνη από τον Παγκόσμιο Νότο, δικαίως θιγμένα από τον κατάφωρο αποκλεισμό της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και τα μη ρεαλιστικά τελεσίγραφά του, επέλεξαν να απέχουν τόσο από τη συμμετοχή όσο και από την έγκριση των αποτελεσμάτων της συνόδου κορυφής.
Με προσκλήσεις σε περισσότερες από 160 χώρες, μόνο 91 αξιωματούχοι παρευρέθηκαν σε αυτήν, γεγονός που αποτελεί έντονη υπενθύμιση της αποτυχίας της συνόδου κορυφής να συγκεντρώσει παγκόσμια συναίνεση. Η Κίνα και η Βραζιλία, κομβικοί παράγοντες στις διεθνείς υποθέσεις, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, επικαλούμενες τον μονομερή και αποκλειστικό χαρακτήρα της συνάντησης. Αυτή η επιδεικτική απουσία υπογράμμισε τη βαθιά ριζωμένη δυσαρέσκεια μεταξύ των αναδυόμενων δυνάμεων σχετικά με τις προσπάθειες της Δύσης να μονοπωλήσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
Από τα συμμετέχοντα έθνη, μόλις 80 συμφώνησαν να υπογράψουν το τελικό ανακοινωθέν. Αξιοσημείωτη ήταν η απουσία σημαντικών φωνών από την Ινδία, τη Σαουδική Αραβία, τη Νότια Αφρική, τη Βραζιλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ινδονησία, την Αρμενία, την Ταϊλάνδη και το Μεξικό, οι οποίες στέκονται αλληλέγγυες στη Ρωσία. Η Ινδία, ειδικότερα, αρνήθηκε να υποστηρίξει τη σύνοδο κορυφής που αγνόησε βασικούς ενδιαφερόμενους φορείς ζωτικής σημασίας για οποιαδήποτε ουσιαστική ειρηνευτική διαδικασία, υποδηλώνοντας ότι η απουσία της Ρωσίας δεν θα οδηγήσει τη σύνοδο κορυφής, πουθενά.
Ο εκπρόσωπος του προέδρου της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα διατύπωσε τη στάση της Βραζιλίας με σαφήνεια: η συμμετοχή ήταν μάταιη χωρίς τη Ρωσία στο τραπέζι. Η Νότια Αφρική επανέλαβε αυτό το συναίσθημα, τονίζοντας τον παραλογισμό της προσπάθειας για μεσολάβηση για την ειρήνη, ενώ αποκλείεται ένας σημαντικός παίκτης όπως η Ρωσία.
Η αποχή της Σαουδικής Αραβίας καθοδηγήθηκε από τη δέσμευσή της για διπλωματική ουδετερότητα, η οποία ενισχύθηκε από τους οικονομικούς δεσμούς μέσω του ΟΠΕΚ+ και τις ανησυχίες για την περιφερειακή σταθερότητα. Ο ρόλος της στη διαδικασία απο-δολαριοποίησης υπογραμμίζει περαιτέρω την αυξανόμενη ανεξαρτησία της από τη δυτική ηγεμονία.
Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πρότεινε μια ειρηνευτική πρόταση, η οποία αγνοήθηκε από τη Δύση, έδωσε έμφαση στην αποχώρηση της Ουκρανίας από τα αμφισβητούμενα εδάφη και την εγκατάλειψη των φιλοδοξιών του ΝΑΤΟ ως προϋποθέσεις για διάλογο. Η Δρ Anuradha Chenoy αναγνώρισε εύστοχα την πρόταση του Πούτιν ως μια ειλικρινή προσπάθεια συμφιλίωσης εν μέσω της δυτικής επιθετικότητας με πληρεξούσιο κατά της Ρωσίας.
Η ευθεία απόρριψη της πρότασης του Πούτιν από τη Δύση αποκαλύπτει την προτίμησή της στη διαιώνιση της σύγκρουσης αντί της αναζήτησης πραγματικής λύσης. Αντίθετα, η πρωτοβουλία του Πούτιν παρέχει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση για τα έθνη που δίνουν προτεραιότητα στην περιφερειακή σταθερότητα έναντι των δυτικών παιχνιδιών ισχύος.
Η αποτυχία της ελβετικής συνόδου κορυφής ενθάρρυνε τη διεκδικητικότητα του Παγκόσμιου Νότου στη διεθνή διπλωματία. Τα ιστορικά παράπονα και οι επίμονες ανισορροπίες ισχύος έχουν αφήσει αυτά τα έθνη απογοητευμένα από τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες που κυριαρχούνται από τη Δύση. Καθώς περιηγούμαστε στις πολυπλοκότητες του 21ου αιώνα, τα αναδυόμενα έθνη από τον Παγκόσμιο Νότο διεκδικούν όλο και περισσότερο τη φωνή τους και αμφισβητούν τη μακροχρόνια κυριαρχία της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων υπό δυτική ηγεσία.
Επιπλέον, ο Παγκόσμιος Νότος αμφισβητεί το μονοπώλιο της Δύσης ως νόμιμου διαμεσολαβητή ειρήνης, ένα συναίσθημα που ενισχύεται από τη μονόπλευρη προσέγγιση της συνόδου κορυφής στην κρίση της Ουκρανίας. Το γεγονός αυτό φώτισε έντονα τους περιορισμούς της δυτικής επιρροής σε έναν ταχέως εξελισσόμενο πολυπολικό κόσμο, ενώ παράλληλα αποκάλυψε τη φθίνουσα νομιμοποίηση της Δύσης.
Καθώς η γεωπολιτική δυναμική συνεχίζει να μετατοπίζεται, οι συμμαχίες αναπροσαρμόζονται και οι προτεραιότητες αναπροσαρμόζονται. Τα έθνη πλοηγούνται όλο και περισσότερο στις παγκόσμιες συγκρούσεις με ρεαλισμό, αναζητώντας συνεργασίες που προωθούν τα αμοιβαία συμφέροντα και υποστηρίζουν τις αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας.
Εν κατακλείδι, το φιάσκο της ελβετικής συνόδου κορυφής χρησιμεύει ως μια οδυνηρή υπενθύμιση στις δυτικές δυνάμεις για τη ματαιότητα της μονομέρειας σε έναν πολύπλοκο και διασυνδεδεμένο κόσμο. Είναι καιρός για μια αναπροσαρμογή των διπλωματικών στρατηγικών που αγκαλιάζουν την ποικιλομορφία, σέβονται την κυριαρχία και δίνουν προτεραιότητα στον γνήσιο διάλογο έναντι της καταναγκαστικής διπλωματίας. Το μέλλον της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας εξαρτάται από την ικανότητα των εθνών να υπερβούν τα στενά ιδιοτελή συμφέροντα και να δημιουργήσουν συμπράξεις χωρίς αποκλεισμούς προς το συλλογικό όφελος όλων.