 |
| Photo: Public domain |
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η είδηση ότι ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έδωσε το πράσινο φως για την εκτόξευση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στη Ρωσία θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία για πολλούς λόγους. Το επικίνδυνο παιχνίδι της κλιμάκωσης που παίζει η Δύση θα έχει ένα σημείο ρήξης στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Το ερώτημα είναι αν η Δύση καταλαβαίνει πραγματικά πώς σκέφτεται ο Πούτιν, καθώς προς το παρόν ποντάρει στο ότι δεν θα υπάρξουν αντίποινα από τη Ρωσία, κάτι που είναι όχι μόνο λανθασμένο αλλά και πολύ, πολύ επικίνδυνο. Πρόσφατα πυραυλικά πλήγματα στο ρωσικό έδαφος κατέστρεψαν δύο εγκαταστάσεις ραντάρ, τις οποίες ο δυτικός Τύπος αρνείται να αναφέρει. Η σημασία αυτού του χτυπήματος είναι σημαντική, καθώς όσο περισσότερο χάνει η Ουκρανία στο πεδίο της μάχης, τόσο πιο απελπισμένη είναι η τακτική της, υποκινούμενη από τους δυτικούς ηγέτες που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το δικό τους μερίδιο στον πόλεμο είναι ελάχιστο. Αν και μόλις πρόσφατα ο ηγέτης της Γερμανίας Scholz έκανε στροφή σε διάσκεψη στο Βερολίνο με τον Γάλλο πρόεδρο Macron - υποστηρίζοντας το σχέδιο πυραυλικών πληγμάτων στη Ρωσία - η αλήθεια είναι ότι επίσημα το ΝΑΤΟ δεν υποστηρίζει το σχέδιο, γι' αυτό και το Ηνωμένο Βασίλειο το κάνει ανεξάρτητα χρησιμοποιώντας Storm Shadows που χειρίζονται στρατιώτες της SAS.
Αυτό συμβαίνει εδώ και μήνες και έτσι από πολλές απόψεις η είδηση πως οι ΗΠΑ ενέκριναν την πρακτική αυτή θα μπορούσε να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Τι νέο υπάρχει; Ή, πιο συγκεκριμένα, πρόκειται η Ουκρανία να χρησιμοποιήσει αμερικανικούς πυραύλους μεγαλύτερου βεληνεκούς για να συμβαδίζει με τέτοια πλήγματα όπως οι σταθμοί ραντάρ; Έχει αρκετούς πυραύλους σε απόθεμα είναι επίσης ένα σημαντικό ερώτημα.
Με αυτή τη στρατηγική στο παιχνίδι, βλέπουμε σε όλα τα σενάρια την αργή κατάρρευση του ΝΑΤΟ, καθώς όσο περισσότερα τέτοια χτυπήματα συμβαίνουν, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που έχει εκλείψει και στην καλύτερη περίπτωση είναι μόνο ένα talk shop. Τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι διχασμένα σε μια συνολική στρατηγική με την Ουκρανία και έτσι τα κράτη μέλη κάνουν τα δικά τους πράγματα. Αν δούμε περισσότερα τέτοια χτυπήματα, η πίεση στον Πούτιν να αντιδράσει θα είναι συντριπτική, αλλά όταν έρθει αυτή η ώρα, θα εφαρμόσει τη στρατηγική « οφθαλμός αντί οφθαλμού» και θα χτυπήσει τις αντίστοιχες στρατιωτικές εγκαταστάσεις εντός της Ευρώπης ή τουλάχιστον τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας που επιχειρούν στη Μαύρη Θάλασσα. Αυτό θα είναι ένα σοκ για τη Δύση. Θα χρειαστούν μερικές ημέρες για να γίνει αντιληπτό ένα τέτοιο χτύπημα ως αυτό που είναι: μια προειδοποίηση. Το μήνυμα θα είναι ότι το παιχνίδι της κλιμάκωσης έχει τα όριά του και ότι έχετε ξεπεράσει μια γραμμή.
Είναι όμως αληθινές οι πρόσφατες αναφορές για μια νέα επίθεση που σχεδιάζεται από το ΝΑΤΟ; Πιθανώς όχι. Ακριβώς όπως και οι αναφορές πως ο Πούτιν θέλει να διαπραγματευτεί τώρα μια ειρηνευτική συμφωνία. Και οι δύο ψευδείς ειδήσεις είναι μέρος μιας στρατηγικής πανικού από την κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία χρειάζεται πραγματικά κάποιου είδους νίκη στην Ουκρανία για να την παρουσιάσει στον αμερικανικό λαό. Ωστόσο, όλοι οι άσσοι είναι με τον Πούτιν και δεν φαίνεται να δείχνει σημάδια ότι θα πέσει σε αυτές τις παγίδες. Ο Πούτιν ήταν αρκετά συνεπής στο πώς βλέπει κάθε είδους ειρηνευτική συμφωνία. Αποναζιστικοποίηση, αποστρατιωτικοποίηση και καμία συμφωνία για την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Οι λόγοι για τους οποίους οι ειρηνευτικές συνομιλίες είναι ένα απλό αποκύημα της φαντασίας των δυτικών δημοσιογράφων που πέφτουν σε νέα χαμηλά επίπεδα είναι πως η Δύση δεν μπορεί να διασκεδάσει κανένα από αυτά τα αιτήματα και έχει πάρει τόσο πολύ τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης που οι ηγέτες της αρχίζουν να πιστεύουν τις δικές τους ψευτιές. Η τέταρτη απαίτηση επίσης του Πούτιν είναι ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί την ειρήνη με έναν ηγέτη στην Ουκρανία που δεν έχει πλέον νομιμοποίηση ως πρόεδρος. Αναρωτιέται κανείς πόσο καιρό η Δύση μπορεί να συνεχίσει να κάνει φασαρία γι' αυτό.