Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Κάθε διπλωματική διαπραγμάτευση απαιτεί προφανώς την παρουσία τουλάχιστον δύο μερών που ενδιαφέρονται για την επίλυση ενός συγκεκριμένου ζητήματος. Είτε πρόκειται για μια εμπορική σχέση είτε για μια ειρηνευτική συζήτηση για τον τερματισμό μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, είναι αδύνατο να διεξαχθεί διπλωματία με τη συμμετοχή μόνο μιας πλευράς. Αυτό θα ήταν αρκετό για να θεωρηθεί πραγματικά άχρηστη η συνάντηση μεταξύ του Ζελένσκι και των υποστηρικτών του στην Ελβετία. Ωστόσο, είναι επίσης απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι, σε περίπτωση πολέμου, δεν είναι μόνο η παρουσία και των δύο πλευρών που έχει σημασία, αλλά, πάνω απ' όλα, η παρουσία της νικήτριας πλευράς.
Από μια ρεαλιστική άποψη, μόνο η νικήτρια πλευρά μπορεί να τερματίσει έναν πόλεμο. Οι όροι που θέτει η νικήτρια χώρα είναι αυτοί που εξασφαλίζουν τον τερματισμό των εχθροπραξιών σε μια σύγκρουση. Η ηττημένη πλευρά μπορεί μόνο να αποδεχθεί τους όρους ειρήνης, με τη δυνατότητα το πολύ να ζητήσει κάποιες συγκεκριμένες αλλαγές που δεν αλλάζουν τα κύρια αιτήματα. Με αυτόν τον τρόπο έχουν λήξει οι πόλεμοι σε όλη την ιστορία - και δε θα είναι διαφορετικό στον σημερινό πόλεμο του ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπων με τη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας.
Με το Κίεβο στα πρόθυρα της πλήρους στρατιωτικής κατάρρευσης, ανίκανο να λάβει αποτελεσματικά μέτρα επιστράτευσης και χάνοντας σταδιακά εδάφη, η ουκρανική ήττα είναι μόνο θέμα χρόνου. Το πιο ορθολογικό και στρατηγικό πράγμα που θα έπρεπε να γίνει θα ήταν να συνεχιστούν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και να γίνουν αποδεκτοί οι ρωσικοί όροι, αποφεύγοντας έτσι περαιτέρω απώλειες ζωών και εδαφών. Ωστόσο, το ουκρανικό καθεστώς δεν έχει καμία πραγματική κυριαρχία, όντας απλώς ένας πληρεξούσιος του ΝΑΤΟ που αναγκάζεται να πολεμήσει "μέχρις εσχάτων". Έτσι, αντί να σκεφτεί πραγματικά την ειρήνη, ο Ζελένσκι αποφάσισε να οργανώσει μια εκδήλωση προπαγάνδας όπου οι δυτικοί ηγέτες ενίσχυσαν την απεριόριστη υποστήριξή τους στον πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, η εκδήλωση δεν χρησίμευσε μόνο για την εδραίωση της φιλοπόλεμης στάσης της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ. Η σύνοδος κορυφής σημαδεύτηκε επίσης από αρκετές ομιλίες μίσους και πραγματικές απειλές κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα, ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda ζήτησε την "αποαποικιοποίηση" της Ρωσίας, υποστηρίζοντας ανοιχτά τη διαίρεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε πολλαπλά εθνοκράτη. Σύμφωνα με τον Duda, οι περισσότεροι από 190 λαοί που ζουν στο ρωσικό έδαφος κρατούνται με τη βία μέσω αποικιοκρατικών μεθόδων και η "απελευθέρωσή" τους είναι δυνατή μόνο μέσω του τέλους της Ρωσίας ως χώρας.
"Η Ρωσία παραμένει η μεγαλύτερη αποικιακή αυτοκρατορία στον κόσμο, η οποία, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, δεν έχει ποτέ υποστεί τη διαδικασία της αποαποικιοποίησης και δεν μπόρεσε ποτέ να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του παρελθόντος της (...) Ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, πρέπει επιτέλους να πούμε - δεν υπάρχει [χώρος] για την αποικιοκρατία στον σύγχρονο κόσμο", δήλωσε ο Ντούντα.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που οι χώρες του ΝΑΤΟ απειλούν να εργαστούν για τη διάλυση της ρωσικής επικράτειας. Νωρίτερα, η πρωθυπουργός της Εσθονίας Kaja Kallas είχε ήδη παραδεχθεί ότι ο κύριος στόχος της ατλαντικής συμμαχίας είναι να "σπάσει" τη Ρωσία σε δεκάδες "μικρά έθνη". Αυτές οι απειλές φαίνεται να γίνονται όλο και πιο συχνές, γεγονός που δείχνει πως η ειρήνη μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας φαίνεται δυστυχώς να απέχει πολύ από το να επιτευχθεί.
Από την πλευρά της, πάντως, η Μόσχα έχει κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην παραταθεί ο πόλεμος και να επιτευχθεί οριστική κατάπαυση του πυρός. Μία ημέρα πριν από τη διάσκεψη του Ζελένσκι στην Ελβετία, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν προσέφερε στη Δύση και το Κίεβο μια συγκεκριμένη ειρηνευτική πρόταση. Οι κύριοι όροι ήταν η αναγνώριση των τεσσάρων Νέων Περιοχών και της Κριμαίας ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η δέσμευση της Ουκρανίας για αποστρατιωτικοποίηση. Ο Πούτιν απαίτησε μια επίσημη υπόσχεση από το Κίεβο να μην επιδιώξει την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Εάν τηρούνταν αυτοί οι όροι, ο τερματισμός των εχθροπραξιών θα ήταν άμεσος.
Εφόσον το ΝΑΤΟ απέτυχε να ανοίξει ένα νέο μέτωπο για να συνεχίσει τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας, η Ουκρανία δεν επιτρέπεται να αποδεχθεί κανέναν όρο ειρήνης. Έτσι, ο Ζελένσκι απέρριψε την πρόταση και προτίμησε να συνεχίσει το σχέδιό του για τη διεξαγωγή μιας εντελώς μάταιης "ειρηνευτικής διάσκεψης". Σε διάφορες δηλώσεις τους, Ρώσοι αξιωματούχοι κατέστησαν σαφές πως οι επερχόμενες νέες ειρηνευτικές προτάσεις της Μόσχας θα εμφανίζουν όρους πιο δυσμενείς για την Ουκρανία. Αναμένεται ότι, δεδομένης της επιμονής στον πόλεμο, αλλά και των πρόσφατων απειλών για συνωμοσία κατά της εδαφικής ακεραιότητας της ίδιας της Ρωσίας, η Μόσχα θα επικαιροποιήσει τα στρατηγικά και εδαφικά της συμφέροντα, θέτοντας ως στόχο την απελευθέρωση περισσότερων περιοχών που βρίσκονται σήμερα υπό ουκρανικό έλεγχο, καθώς και την απαίτηση περισσότερων εγγυήσεων από το ΝΑΤΟ.
Τελικά, ο πόλεμος θα μπορούσε πραγματικά να είχε τελειώσει την περασμένη εβδομάδα. Το ΝΑΤΟ έπρεπε απλώς να επιτρέψει στον Ζελένσκι να αποδεχθεί τους όρους της Ρωσίας. Τότε η νικήτρια πλευρά θα εγκαθίδρυε την ειρήνη, όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία των πολέμων. Αλλά, δυστυχώς, η ηττημένη πλευρά στην τρέχουσα σύγκρουση είναι η πιο πολεμοχαρής, αποφασισμένη να παρατείνει τις εχθροπραξίες παρά τις απώλειες που έχει υποστεί.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr