 |
| president.gov.ua |
Brad Pearce - libertarianinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Υπάρχουν τρία σημαντικά προβλήματα με τους ισχυρισμούς της ουκρανικής κυβέρνησης εδώ. Πρώτον, είναι απολύτως δυνατό για τον Ζελένσκι και το κόμμα του να αλλάξουν το νόμο για να διεξαχθούν εκλογές, αν είχαν τη διάθεση. Δεύτερον, ο ίδιος ο Ζελένσκι έχει αρνηθεί να κάνει ειρήνη ή έστω να συμμετάσχει σε ρεαλιστικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Και τρίτον, το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας δεν είναι εμπόλεμη ζώνη και η διατήρηση ολόκληρης της χώρας υπό στρατιωτικό νόμο είναι αδικαιολόγητη. Μέχρι στιγμής, η Ουκρανία έχει κλείσει μια εκκλησία, έχει απαγορεύσει τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, έχει ενοποιήσει τα μέσα ενημέρωσης σε μια πλατφόρμα και έχει τώρα μια κυβέρνηση στην οποία κανείς δεν υπηρετεί επί του παρόντος μια νόμιμη θητεία. Το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι πως αυτή την στιγμή η Ουκρανία είναι μια μαζικά λιγότερο δημοκρατική χώρα από τη Ρωσία.
Όσον αφορά την αλλαγή του Συντάγματος για τη διεξαγωγή εκλογών υπό στρατιωτικό νόμο, ο ίδιος ο Ζελένσκι είπε ότι είναι δυνατό, αλλά απαίτησε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να πληρώσουν για να το κάνουν. Οι δυτικές δυνάμεις δεν έχουν δείξει κανένα ενδιαφέρον να συμβεί κάτι τέτοιο, με το BBC να φτάνει στο σημείο να λέει πως η δημοτικότητα του Ζελένσκι καθιστά ούτως ή άλλως περιττές τις εκλογές. Δεν υπάρχουν σπουδαία στοιχεία σχετικά με αυτό, λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος, αλλά μια ουκρανική οργάνωση γνωστή ως SOCIS διεξήγαγε μια δημοσκόπηση στις αρχές του 2024, η οποία έδειξε ότι ο στρατηγός Valerii Zaluzhnyi θα μπορούσε να νικήσει τον Zelensky με μεγάλη διαφορά - ο Zaluzhnyi απομακρύνθηκε από τη θέση του περίπου την εποχή που δημοσιεύθηκε αυτή η δημοσκόπηση.
Φυσικά, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει αυτό το επιχείρημα για κάθε εκλογική αναμέτρηση, όταν δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου δημοσκοπικά δεδομένα και δε διεξάγεις τις εκλογές για να δεις τι θα συμβεί. Αναρωτιέμαι αν η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν έχει σκεφτεί αυτή την στρατηγική: απλά να ισχυριστεί ότι οι αμερικανικές εκλογές είναι περιττές, καθώς το αποτέλεσμα είναι δεδομένο. Δεν είναι υπερβολικά κυνικό να φανταστεί κανείς πως οι χορηγοί της Ουκρανίας δε θέλουν να διεξαχθούν εκλογές επειδή φοβούνται ότι ένας διάδοχος θα κάνει ειρήνη, παρά το γεγονός πως όποια κόμματα φαίνονται ικανά να κάνουν κάτι τέτοιο έχουν απαγορευτεί με την αιτιολογία ότι είναι «άπιστα». (Με διαβεβαίωσαν πως καμία χώρα δε θα επέτρεπε σε τέτοια κόμματα να λειτουργούν κατά τη διάρκεια ενός πολέμου).
Υπάρχουν μερικοί τρόποι με τους οποίους οι πολιτικοί ηγέτες παραμένουν στην εξουσία πολύ μετά τη λήξη της θητείας τους, και ο πιο συνηθισμένος είναι λόγω κάποιου είδους συνεχιζόμενης κατάστασης έκτακτης ανάγκης που, όπως λένε, εμποδίζει τη διεξαγωγή εκλογών. Θα αναγνωρίσω στον Ζελένσκι ότι η εισβολή της Ρωσίας είναι μια πολύ πιο σοβαρή κρίση από μια ομάδα ανταρτών στην ενδοχώρα ή απροσδιόριστες ανησυχίες για την ασφάλεια. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως είναι αυτός που αρνείται κάθε δρόμο προς την ειρήνη. Ο Ζελένσκι συνεχίζει να υιοθετεί μια μαξιμαλιστική θέση στην οποία κανείς δεν μπορεί να πιστέψει: ο πόλεμος θα τελειώσει όταν η Ουκρανία αποκαταστήσει τα σύνορά της την εποχή της ανεξαρτησίας της, δηλαδή όταν θα έχει πάρει όλη την Κριμαία και το Ντονμπάς. Ακόμη και για την εποχή του παραλογισμού μας, αυτή είναι η λιγότερο ρεαλιστική θέση που θα μπορούσε να πάρει ο Ζελένσκι και είναι ενδεικτική κάποιου που δεν προσπαθεί να τερματίσει τον πόλεμο. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι συνεχίζει να προωθεί μια «Σύνοδο Κορυφής για την Ειρήνη» στην οποία η Ρωσία δε θα είναι παρούσα και μπορείτε να δείτε πως δεν παίρνει την ειρήνη στα σοβαρά. Ο Ζελένσκι είναι ουσιαστικά πρόθυμος να διαπραγματευτεί μόνο το πόσο θα πληρώσει η Ρωσία σε αποζημιώσεις και πώς θα διώξει καλύτερα τον Πούτιν. Χρειάζεται ένας άνθρωπος με σπάνια αυταπάτη για να απαιτεί κανείς με σοβαρότητα από τον εχθρό να παραδοθεί σε έναν πόλεμο που χάνει αυτή την στιγμή, αλλά υποθέτω ότι πρέπει να θαυμάσει κανείς την τόλμη του.
Το πιο σημαντικό μέρος αυτού που δεν αμφισβητείται ποτέ είναι η προϋπόθεση πως η Ουκρανία δε θα πρέπει να βρίσκεται καθόλου υπό στρατιωτικό νόμο. Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να σας κάνουν να πιστέψετε τα μέσα ενημέρωσης, αυτό δεν είναι ένα φυσιολογικό μακροπρόθεσμο καθεστώς μιας «δημοκρατίας» κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Ακόμα και στη Ρώμη, η οποία εφηύρε τη λέξη «δικτάτορας», ο θεσμός του δικτάτορα περιοριζόταν αυστηρά σε ένα χρόνο - και παρόλο που αυτό δεν ήταν νομική απαίτηση, γενικά δινόταν σε κάποιον που γνώριζε από πόλεμο και δεν ήταν κάποιος κωμικός.
Ο στρατιωτικός νόμος είναι για καταστάσεις όπου το πολιτικό δίκαιο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων οι περισσότερες χώρες δεν βρίσκονταν υπό στρατιωτικό νόμο. Στην πραγματικότητα, ο Αδόλφος Χίτλερ κήρυξε στρατιωτικό νόμο στις ζώνες του μετώπου μόνο τον Φεβρουάριο του 1945, περίπου έξι εβδομάδες πριν από την αυτοκτονία του, και ακόμη και τότε όχι για ολόκληρη τη χώρα. Ένας δίκαιος αντίλογος είναι ότι η ναζιστική Γερμανία είχε λίγες πολιτικές ελευθερίες, οπότε υπήρχε λιγότερη ανάγκη να τις αναστείλει, αλλά το γεγονός πως ο Χίτλερ κήρυξε στρατιωτικό νόμο δείχνει ότι υπήρχε διαφορά μεταξύ αυτού και της πολιτικής κυβέρνησης. Ένα πιο σχετικό παράδειγμα για την παρούσα σύγκρουση θα ήταν η Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία δεν βρισκόταν υπό στρατιωτικό νόμο. Υπάρχουν ζώνες της διεθνώς αναγνωρισμένης Ουκρανίας που είναι αδύνατο να διοικούνται πολιτικά- φυσικά, οι περισσότερες από την ουκρανική οπτική είναι οι κατεχόμενες από τη Ρωσία, αλλά ολόκληρη η χώρα πίσω από τον Δνείπερο δε δικαιολογείται να βρίσκεται υπό στρατιωτικό νόμο. Αυτό είναι απλά τυραννία και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε πως η στρατιωτική διακυβέρνηση βοηθάει το πολιτικό τμήμα της χώρας να υποστηρίξει καλύτερα τον πόλεμο.
Τα μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα ότι η Ουκρανία είναι μια μεγάλη δημοκρατία και η Ρωσία είναι ο εχθρός της δημοκρατίας. Ωστόσο, ο Ζελένσκι είναι αυτός που έχει προβεί στις πιο αντιδημοκρατικές ενέργειες- πέρα από τις παραβιάσεις των ατομικών ελευθεριών, αποφάσισε να μην γίνουν απλώς εκλογές. Είναι αντικειμενικά αλήθεια ότι, αν και δεν είναι μια ιδιαίτερα ελεύθερη χώρα, η Ρωσία είναι πιο δημοκρατική από την Ουκρανία. Ο κόσμος μπορεί να φωνάζει ότι ο Πούτιν παρέμεινε στην εξουσία πολύ μετά το αρχικό όριο της θητείας του, αλλά υποβιβάστηκε σε πρωθυπουργό και άλλαξε το Σύνταγμα, κάτι που κατά γενική ομολογία είναι νόμιμο. Ο δρόμος του Πούτιν είναι αυτός των πιο εξελιγμένων μακροχρόνιων ηγετών, όπως ο Idriss Deby του Τσαντ ή ακόμη και ο Ρετζέπ Ερντογάν της Τουρκίας: αλλάξτε το Σύνταγμα και κάντε εκλογές με δίκαιη καταμέτρηση αλλά λιγότερο δίκαιη προεκλογική εκστρατεία. Ο Ζελένσκι, αντίθετα, φαίνεται να έχει επιλέξει την πιο τενεκεδένια μέθοδο για να παραμείνει στην εξουσία: να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να μην πραγματοποιήσει καθόλου εκλογές.
Ο Ζελένσκι μπορεί να είναι επαγγελματίας κλόουν, αλλά νομίζω πως τα έχει καταλάβει όλα. Η μέθοδος του Ζελένσκι θα είναι να μην κάνει ποτέ ειρήνη λόγω μαξιμαλιστικών στόχων, να επιτύχει εκεχειρία αλλά μόνιμη κατάσταση πολέμου και να παραμείνει για πάντα στην εξουσία λόγω στρατιωτικού νόμου. Θα είναι η νέα δυναστεία Κιμ της Ανατολικής Ευρώπης και θα παρατηρήσετε ότι έχει ήδη ντυθεί για τη δουλειά (αν και ακόμα και η Βόρεια Κορέα μπαίνει στον κόπο να κάνει ψεύτικες εκλογές).