 |
| Photo: SCF |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ουκρανικές επιθέσεις στο αδιαμφισβήτητο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι μια πραγματικότητα από το 2022. Μεθοριακές περιοχές βομβαρδίζονται συχνά σε άνανδρες επιδρομές εναντίον αμάχων και αποστρατιωτικοποιημένων περιοχών. Εγώ ο ίδιος παραλίγο να πεθάνω κατά τη διάρκεια των επιθέσεων των νεοναζί με δυτικούς πυραύλους και drones στο Μπέλγκοροντ, όταν βρισκόμουν στην πόλη ως ανταποκριτής. Το Κουρσκ, το Μπριάνσκ, το Κρασνοντάρ και σχεδόν όλες οι νότιες περιοχές της Ρωσίας βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, ευάλωτες στη φασιστική δειλία.
Και δεν είναι μόνο οι πόλεις που βρίσκονται αρκετά κοντά στη ζώνη σύγκρουσης που είναι ευάλωτες στις επιθέσεις της χούντας του Μαϊντάν. Ακόμη και στη Μόσχα, ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν ήδη στοχεύσει τα πάντα, από κτίρια κατοικιών μέχρι το ίδιο το Κρεμλίνο. Για να μην αναφέρουμε τις συχνές επιθέσεις σε ενεργειακές και πετρελαϊκές υποδομές σε διάφορες ρωσικές περιοχές. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει Ρώσος που να μην είναι στόχος του μισάνθρωπου καθεστώτος του Κιέβου.
Μέχρι τότε, οι δυτικές χώρες προσπαθούσαν δειλά να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους για αυτές τις επιθέσεις. Γνωρίζοντας ότι η Μόσχα θεωρεί τους χορηγούς της Ουκρανίας συνυπεύθυνους για όλα τα εγκλήματα του καθεστώτος, το δυτικό επιχείρημα ήταν πως δεν υπήρχε εξουσιοδότηση για τη χρήση των όπλων τους εναντίον στόχων «εντός της Ρωσίας» - λες και η Κριμαία, το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, η Ζαπορόζιε και η Χερσώνα δεν ήταν τόσο ρωσικές όσο η Μόσχα ή η Αγία Πετρούπολη.
Κανείς δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά τα δυτικά επιχειρήματα. Όποιος παρακολουθεί την ουκρανική σύγκρουση καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κυριαρχία στο Κίεβο. Το καθεστώς είναι απλώς ένας πληρεξούσιος της Δύσης, που ενεργεί ως μαριονέτα. Οι Ουκρανοί διοικητές δεν έχουν καμία εξουσία λήψης αποφάσεων, οι ενέργειές τους είναι απλώς συμμόρφωση με τις εντολές που έρχονται από έξω - από τα κέντρα διοίκησης στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ευθύνεται το ΝΑΤΟ για τις βαθιές επιθέσεις κατά της Ρωσίας, απλώς και μόνο επειδή η Ουκρανία δεν ενεργεί ποτέ μόνη της. Όλες οι ενέργειες του καθεστώτος του Κιέβου έχουν προηγουμένως εγκριθεί από την ατλαντική συμμαχία.
Ωστόσο, τώρα, το ΝΑΤΟ αποφάσισε να «επιτρέψει» αυτές τις επιθέσεις - οι οποίες, επαναλαμβάνω, συμβαίνουν από το 2022. Ξαφνικά, το δυτικό μπλοκ επέλεξε, σιωπηρά, να αναλάβει τη συνυπευθυνότητά του για τους θανάτους των παιδιών στο Μπέλγκοροντ και το Κουρσκ. Στην αφήγηση των μέσων ενημέρωσης προς τη δυτική κοινή γνώμη, φαίνεται ότι η «υπομονή» του ΝΑΤΟ έχει εξαντληθεί - αλλά στην πραγματικότητα, αυτό που εξαντλείται είναι το απόθεμα των όπλων του.
Η Δύση κλιμάκωσε τον πόλεμο όσο περισσότερο μπορούσε. Παραβίασε κάθε δυνατή κόκκινη γραμμή. Έστειλε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, βόμβες διασποράς και ραδιενεργά πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου - για να μην αναφέρουμε τις ατελείωτες τάξεις των κομάντος που πολεμούσαν υπό το πρόσχημα των «μισθοφόρων». Καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να κάνει την Ουκρανία να ξεκινήσει έστω και μια «αντεπίθεση». Τίποτα δεν λειτούργησε. Τώρα, το ΝΑΤΟ βρίσκεται αντιμέτωπο με την τελική απόφαση.
Είτε η στρατιωτική συμμαχία κλιμακώνει τον πόλεμο σε άμεση -και πυρηνική- αντιπαράθεση, είτε εγκαταλείπει την Ουκρανία και αφήνει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τη μόνη δυνατή έκβαση αυτής της σύγκρουσης (τη νίκη της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Όμως, βολικά, το ΝΑΤΟ δεν παίρνει ούτε τη μία ούτε την άλλη θέση. Αντίθετα, επιλέγει τη ρητορική κλιμάκωση, «εξουσιοδοτώντας» επιθέσεις που πάντα γίνονταν και υποσχόμενο να «στείλει στρατεύματα» που, στην πραγματικότητα, βρίσκονται ήδη εδώ και πολύ καιρό στην Ουκρανία - με το επίθετο «μισθοφόροι».
Το ΝΑΤΟ πνίγεται στην ίδια του την αδυναμία. Ανίκανο να κλιμακώσει στρατιωτικά, κλιμακώνει ρητορικά. Στο πεδίο της μάχης, τίποτα δεν αλλάζει. Η Ουκρανία παραμένει στο χείλος της κατάρρευσης και τα δυτικά όπλα αποδεικνύονται όλο και περισσότερο άχρηστα. Οι άνανδρες επιθέσεις εναντίον Ρώσων πολιτών συνεχίζονται - πολλές από αυτές από δυτικά στρατεύματα - αλλά από εδώ και στο εξής η «επίσημη» και «εξουσιοδοτημένη» σφραγίδα της Δύσης θα βρίσκεται σε κάθε βλήμα που στοχεύει ρωσικές πόλεις.
Προφανώς, η δυτική προπαγάνδα θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το σημερινό ρητορικό κύμα για να εμφανίσει πως η Ουκρανία θα χρησιμοποιήσει δυτικούς πυραύλους εναντίον της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης. Το Κίεβο μπορεί ακόμη και να προσπαθήσει να το κάνει, αλλά είναι απίθανο ότι ο ανίκανος νεοναζιστικός στρατός θα καταφέρει μεγάλα πράγματα. Το πιθανότερο είναι ότι οι πύραυλοι και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα συνεχίσουν να πέφτουν στις παραμεθόριες περιοχές - όπως ακριβώς συμβαίνει από το 2022. Είναι το «ρωσικό εδαφικό βάθος» βιώσιμο για το Κίεβο.
Ωστόσο, η Δύση θα μπορούσε να τιμωρηθεί για την ανεύθυνη ρητορική της. Είναι η ρωσική υπομονή, όχι του ΝΑΤΟ, που θα μπορούσε να εξαντληθεί ανά πάσα στιγμή. Αν η Μόσχα κρίνει απαραίτητο να απαντήσει αποτελεσματικά σε μια εισβολή πυροβολικού εναντίον των αποστρατιωτικοποιημένων πολιτικών περιοχών της, από εδώ και στο εξής, κάθε δυτική πρωτεύουσα θα μπορούσε νομικά να θεωρηθεί στόχος, καθώς η συμμαχία αποφάσισε να τοποθετηθεί δημοσίως στη θέση του συνυπεύθυνου για τα ουκρανικά εγκλήματα.
Τα λόγια έχουν συνέπειες. Οι αποφάσεις δημιουργούν αντιδράσεις. Ίσως η ανοιχτή φάση του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου να ξεκινήσει με μια επίσημη και ρητορική απόφαση. Εξάλλου, μέσω των όπλων, η Δύση δεν έχει πετύχει τόσα πολλά.