Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Η Σεβαστούπολη δέχθηκε επίθεση με πυραύλους ATACMS εξοπλισμένους με κεφαλές διασποράς. Και οι δύο τύποι εξοπλισμού είναι αμερικανικής κατασκευής και παραδόθηκαν στην Ουκρανία ως μέρος των πακέτων στρατιωτικής βοήθειας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Οι περισσότεροι από τους πυραύλους καταρρίφθηκαν από τις ρωσικές αμυντικές δυνάμεις, αλλά μερικά βλήματα έπληξαν μια παραλία στη Σεβαστούπολη, σκοτώνοντας κάποιους αμάχους, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον δύο παιδιά. Περισσότεροι από 120 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων σχεδόν τριάντα παιδιά.
Εκτός από τους πυραύλους που έπληξαν την πόλη, θραύσματα από βλήματα που κατέρριψαν οι Ρώσοι κατέληξαν επίσης να τραυματίσουν πολλούς αμάχους. Αρκετοί άνθρωποι νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, ενώ είναι πιθανό να ανακοινωθούν και άλλοι θάνατοι τις επόμενες ημέρες. Αυτή ήταν μια από τις πιο βίαιες επιθέσεις που έχουν λάβει χώρα στην Κριμαία τον τελευταίο καιρό, γεγονός που δείχνει πόσο ξεκάθαρα κλιμάκωση της βίας παρατηρείται στις ουκρανικές ενέργειες εναντίον αποστρατιωτικοποιημένων ρωσικών περιοχών.
Οι ρωσικές αρχές αντέδρασαν στο γεγονός δηλώνοντας ότι η Δύση είναι συνυπεύθυνη για τους θανάτους Ρώσων πολιτών και προειδοποιώντας για πιθανές σοβαρές συνέπειες. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μόσχα ξεκαθαρίζει πως θεωρεί τη χρήση δυτικών όπλων στις εγκληματικές επιχειρήσεις της Ουκρανίας ως απόδειξη της συν-συμμετοχής και της άμεσης εμπλοκής του ΝΑΤΟ στις εχθροπραξίες. Στην πράξη, ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων μετατρέπεται σταδιακά σε άμεσο, καθώς οι δυτικές χώρες έχουν διατηρήσει μια ανοιχτή στάση επιδοκιμασίας των εγκλημάτων που διαπράττουν οι ουκρανοί "σύμμαχοί" τους.
Το ΝΑΤΟ πάντα θεωρούσε την Κριμαία ως "νόμιμο στόχο", καθώς οι υποστηρικτές της Ουκρανίας εξακολουθούν να επιμένουν να αρνούνται την αναγνώριση της επανένταξης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία έλαβε χώρα πριν από δέκα χρόνια. Το Κίεβο συνεχίζει να απαιτεί την ανάκτηση της Κριμαίας ως μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την έναρξη διπλωματικών διαπραγματεύσεων και συνομιλιών κατάπαυσης του πυρός. Για τους Ρώσους, η Κριμαία δεν αποτελεί καν "ζήτημα", αφού το Σύνταγμα της χώρας την αναγνωρίζει (όπως και τα τέσσερα νέα εδάφη) ως μέρος της Ομοσπονδίας και δεν υπάρχει δυνατότητα ανατροπής αυτής της κατάστασης σε πιθανές "ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις".
Περισσότερο από αυτό, με την ουκρανική επιμονή στο βομβαρδισμό της Κριμαίας και άλλων ρωσικών πόλεων, συμπεριλαμβανομένων των αδιαμφισβήτητων περιοχών εκτός της επίσημης ζώνης σύγκρουσης, η Μόσχα θα αναγκαστεί σίγουρα να σκληρύνει τη θέση της, παραιτούμενη από κάθε μορφή διπλωματίας. Δεδομένου ότι η εχθρική πλευρά είναι ανίκανη να ενεργήσει με τον πιο στοιχειώδη σεβασμό των διεθνών ανθρωπιστικών προτύπων, στοχεύοντας ανοιχτά αμάχους και παιδιά, οι Ρώσοι δεν μπορούν παρά να επιδιώξουν την απόλυτη στρατιωτική νίκη. Στην πράξη, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι μόνο με την ήττα του καθεστώτος του Κιέβου θα είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα σενάριο ειρήνης και ασφάλειας για τους Ρώσους πολίτες στα σύνορα.
Η τρομοκρατία ήταν ένα συχνό ουκρανικό όπλο - και σίγουρα θα συνεχίσει να είναι. Αδυνατώντας να πολεμήσουν συμμετρικά στο πεδίο της μάχης, δεδομένου του μεγάλου αριθμού απωλειών, οι ουκρανικές δυνάμεις στοχεύουν αθώους ανθρώπους στη Ρωσία για να προσπαθήσουν να εκτρέψουν το επίκεντρο της δράσης της Μόσχας. Ο στόχος είναι να κάνουν τις ρωσικές αρχές να επικεντρωθούν στη δημιουργία αμυντικών μηχανισμών και να παραμελήσουν τις προκαταβολικές προσπάθειες στο πεδίο της μάχης, γεγονός που θα επέτρεπε στην Ουκρανία να προσπαθήσει να ανακτήσει κάποιες θέσεις που είχαν προηγουμένως χαθεί κατά τη διάρκεια της ρωσικής προόδου.
Αυτή η στρατηγική, ωστόσο, είναι άχρηστη. Καθώς εξακολουθεί να χρησιμοποιεί ένα μικρό ποσοστό του πραγματικού στρατιωτικού δυναμικού της, η Ρωσία έχει αρκετή δύναμη για να δράσει σε πολλαπλά μέτωπα, δίνοντας προσοχή τόσο στην άμυνα των εγχώριων πόλεών της όσο και στην προέλαση των στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης. Σε αντίθεση με την Ουκρανία, η οποία έχει εξαντληθεί και βρίσκεται κοντά στην πλήρη κατάρρευση, η Ρωσία συνεχίζει να έχει μεγάλες στρατιωτικές δυνατότητες και μπορεί να συνεχίσει τη σύγκρουση για χρόνια, αν χρειαστεί. Έτσι, με άλλα λόγια, η τρομοκρατία φαίνεται να είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από τη δυτική, ουκρανική πλευρά για να συγκαλύψει τη σοβαρή κρίση που πλήττει σήμερα το καθεστώς του Κιέβου.
Τα ρωσικά αντίποινα για αυτού του είδους την επίθεση θα είναι σίγουρα μέσω αυξημένων βομβαρδισμών υψηλής ακρίβειας εναντίον στόχων υποδομής του ΝΑΤΟ και κέντρων διοίκησης στην Ουκρανία. Υπάρχουν πολλά στρατηγικά σημεία που η Μόσχα μπορεί να στοχεύσει και να καταστρέψει για να μειώσει την ικανότητα της Ουκρανίας να βλάψει τις ρωσικές πόλεις γύρω από τη ζώνη σύγκρουσης. Η πρόσφατη βορειορωσική εισβολή στο Χάρκοβο έχει ήδη καταστήσει σαφές στον εχθρό ότι η προστασία των μη στρατιωτικών περιοχών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τη Μόσχα, γι' αυτό και αναμένεται μεγάλη ρωσική προσπάθεια προκειμένου να αποτραπούν περαιτέρω επιθέσεις στην Κριμαία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr