 |
| Photo: Public domain |
Μάρτιν Τζέι - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ΕΕ έχει μόλις βιώσει μια μνημειώδη αλλαγή, μετά από χρόνια αποτυχημένων μεταναστευτικών πολιτικών, η οποία εισήγαγε έναν τεράστιο αριθμό ακροδεξιών ευρωβουλευτών στα πιο ισχυρά κράτη μέλη της ΕΕ. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν αυτό θα επιφέρει μεγάλη αλλαγή στις πολιτικές αποφάσεις στα ανώτατα κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά σίγουρα το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα είναι, ενδεχομένως για πρώτη φορά, ένα ενδιαφέρον μέρος με το ένα τέταρτο του συνόλου των 720 ευρωβουλευτών να προέρχεται από ακροδεξιές ομάδες.
Παραδοσιακά, οι περισσότεροι άνθρωποι που ψήφιζαν στις εκλογές της ΕΕ ήταν σταθεροί υποστηρικτές του σχεδίου και του ήθους της μιας Ευρώπης που ενώνεται με μια πολιτική ελεύθερης κυκλοφορίας αγαθών, υπηρεσιών και ανθρώπων και, για πολλούς, με ένα ενιαίο νόμισμα. Οι λίγοι που ψήφισαν κατά των κυρίαρχων κομμάτων -το κύριο μπλοκ που αποτελείται από χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλιστές- ήταν εκείνοι που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την ψήφο τους ως μια κίνηση για να στείλουν ένα μήνυμα στις δικές τους ελίτ πως θέλουν αλλαγή. Αυτή η ψήφος διαμαρτυρίας στο παρελθόν ήταν πάντοτε πολύ μικρή, καθώς η ελίτ της ΕΕ στις Βρυξέλλες επωφελούνταν πάντοτε από ένα σύστημα ψηφοφορίας που ήταν στραμμένο υπέρ της. Αλλά όχι πια.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο οι περισσότεροι σκεπτικιστές θεωρούσαν ότι είναι μια ψεύτικη συνέλευση, της οποίας ο μόνος πραγματικός ρόλος είναι να σφραγίζει τα σχέδια νόμου είτε της ισχυρής Ευρωπαϊκής Επιτροπής είτε των κρατών μελών (μέσω του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου), θα μπορούσε τώρα ξαφνικά να αποκτήσει σημασία για το όλο εγχείρημα. Τα τελευταία πέντε χρόνια, μόνο δύο Ιρλανδοί ευρωβουλευτές πήραν το λόγο και αντιμετώπισαν κατά μέτωπο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχετικά με τη γενοκτονία της στη Γάζα ή τον ψεύτικο πόλεμό της στην Ουκρανία. Αλλά τώρα περίπου 180 ευρωβουλευτές θα χρησιμοποιήσουν τα δύο λεπτά ομιλίας τους για να αντιμετωπίσουν την Επιτροπή για την αποτυχημένη εξωτερική πολιτική της, τη μετανάστευση και τις εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα, για παράδειγμα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι ένα κεντρικό θέμα, το οποίο πιθανότατα θα αποτελέσει αγκάθι για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον επικεφαλής της - όποιος κι αν είναι αυτός, καθώς, παρά τις υποστηρικτικές δηλώσεις της ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν είναι βέβαιο πως η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα επιστρέψει ως επικεφαλής της Επιτροπής.
Αν τα καταφέρει και παραμείνει στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα έχει δύσκολες στιγμές στην ολομέλεια του κοινοβουλίου, καθώς οι μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης -που πληρώνουν τα περισσότερα στον προϋπολογισμό της ΕΕ- έχουν συγκεντρώσει τις περισσότερες ακροδεξιές έδρες. Το Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν σημείωσε την πιο αποφασιστική νίκη, κερδίζοντας 30 από τις 81 έδρες της χώρας και υπερδιπλάσιες ψήφους από το κόμμα Renew του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Αυτή η πολιτική σφαγή ώθησε τον Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Οι Αδελφοί της Ιταλίας της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι κέρδισαν 24 έδρες και αύξησαν το ποσοστό τους σε εθνικό επίπεδο, ενώ η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) ήρθε δεύτερη στη Γερμανία και απέσπασε 15 έδρες. Επί του παρόντος το AfD δεν έχει μια πανευρωπαϊκή ομάδα για να ευθυγραμμιστεί και, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, να επωφεληθεί από τεράστια ποσά μετρητών από το κοινοβούλιο της ΕΕ, καθώς εκδιώχθηκε από μια από τις δύο "ομάδες", προκαλώντας φόβους ότι θα δημιουργήσει η ίδια μια τέτοια ομάδα και θα καλέσει άλλους να ενταχθούν σε αυτήν. Στο Ευρωκοινοβούλιο τόσο οι ακροδεξιοί ευρωβουλευτές της Γαλλίας όσο και της Ιταλίας ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες, αλλά στην πραγματικότητα, όταν πρόκειται να ψηφίσουν, σίγουρα θα υπάρχει μια ενιαία πολιτική στα περισσότερα θέματα, η οποία θα τους δώσει μια επιρροή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δεν έχουμε ξαναδεί στη σύντομη ιστορία της ΕΕ.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ακροδεξιά κόμματα βρέθηκαν στην κορυφή των δημοσκοπήσεων στην Αυστρία και την Ουγγαρία, επίσης, με σημαντικά κέρδη στην Ισπανία και την Κύπρο. Όλες αυτές οι χώρες έχουν ένα κοινό σημείο: πραγματικά προβλήματα μετανάστευσης, τα οποία ούτε οι κυρίαρχες πολιτικές ομάδες ούτε η ΕΕ έχουν αντιμετωπίσει.
Αλλά το πραγματικό ζήτημα είναι η ταυτότητα και η επιβίωση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς αυτός ο ανασχηματισμός θα απειλήσει σίγουρα την παραδοσιακή δομή εξουσίας. Η Ursula von der Leyen εκπροσωπεί την παλιά φρουρά και όλα όσα είναι λάθος με την ΕΕ: παραπλανητικές, ξεπερασμένες απόψεις που διοικούνται από ελιτιστές που πιστεύουν ότι η μόνη λύση στο πρόβλημα εξουσίας της ΕΕ είναι να πάρει περισσότερη. Σε αντίθεση με τον πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος σοφά δήλωσε στον Τύπο ότι οι ψήφοι της ακροδεξιάς ήταν ένα μήνυμα το οποίο ακούει, οι δηλώσεις της von der Leyen αφορούσαν περισσότερο την καταπολέμηση της νέας απειλής.