Πρώτα απ' όλα, η χρήση των ορυκτών καυσίμων ακολουθεί τον επιχειρηματικό κύκλο: σε περιόδους οικονομικής επέκτασης, η χρήση αυξάνεται επειδή τα εργοστάσια παράγουν περισσότερο, τα φορτηγά παραδίδουν περισσότερο και τα γραφεία χρησιμοποιούνται πιο εντατικά. Όλα αυτά απαιτούν ενέργεια και η κατανάλωση καυσίμων όπως το φυσικό αέριο αυξάνεται ανάλογα. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης. Η μείωση της παραγωγής προκαλεί σχεδόν άμεση μείωση των αναγκών σε ορυκτά καύσιμα.
Μόλις οι οικονομίες της ΕΕ αρχίσουν και πάλι να αναπτύσσονται, η κατανάλωση ενέργειας θα αυξηθεί αναλόγως, και το ερώτημα είναι από πού θα προέλθει αυτή η ενέργεια. Στην πραγματικότητα, οι χώρες που αναμένουν βελτιωμένες οικονομικές προοπτικές ήδη από φέτος αντιδρούν αναλόγως. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, παρατείνουν τον χρόνο λειτουργίας των ανθρακικών σταθμών παραγωγής ενέργειας και εξετάζουν το ενδεχόμενο να επαναφέρουν τους πυρηνικούς σταθμούς που έχουν τεθεί σε ακινησία, ενώ η Ινδία και η Κίνα συνεχίζουν να αναπτύσσουν όλες τις πηγές ενέργειας.
Προς το παρόν, το ευρωπαϊκό σχέδιο αντιστροφής της οικονομικής της τύχης πρέπει να συνδυαστεί με το σχέδιο εγκατάλειψης ολόκληρου του δικτύου αγωγών που συνδέει την Ευρώπη με τον πρώην σημαντικότερο προμηθευτή της: Ρωσία. Βασανισμένη από τις ήδη διαβόητα υψηλές τιμές της ενέργειας, η πλήρης αντικατάσταση του ρωσικού εφοδιασμού θα δημιουργήσει νέο κόστος σε πολλαπλά μέτωπα, το οποίο θα οδηγήσει σε νέες επιβαρύνσεις για τις εταιρείες και τους καταναλωτές της Ευρώπης. Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Αυστρία εξακολουθούν να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το ρωσικό φυσικό αέριο και η δημιουργία νέων υποδομών για το ακριβότερο αμερικανικό ή καταριανό LNG δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο πολλοί πιστεύουν.
Όπως αναφέρουν οι Financial Times, η εγκατάλειψη του υφιστάμενου δικτύου αγωγών με τη Ρωσία θα έχει επίσης ένα βαρύ τίμημα: "Οι λεγόμενοι διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς (TSO) στην Τσεχία, την Αυστρία και τη Σλοβακία σχεδιάζουν να αυξήσουν τα τέλη για τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω των συστημάτων τους για να καλύψουν τα χαμένα έσοδα από τη ρωσική διαμετακόμιση. Αυτά τα πρόσθετα έξοδα μεταφοράς θα καταστήσουν ακριβότερη τη μεταφορά φυσικού αερίου νότια και δυτικά προς την κεντρική Ευρώπη".
Ένας κυνικός παρατηρητής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι, ενώ η Ρωσία δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στην Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι έχουν επιβάλει κυρώσεις στους εαυτούς τους, δημιουργώντας τη μη βιώσιμη κατάσταση όπου η αποβιομηχάνιση ήταν το κλειδί για τη μείωση των τιμών της ενέργειας. Αλλά αυτό ισοδυναμεί με απώλεια βάρους μέσω της πείνας. Μπορεί να λειτουργήσει για λίγο, αλλά στο τέλος θα είναι θανατηφόρο.
Δεδομένων των σημερινών πολιτικών τάσεων -εκτός αν οι αγωγοί καταστραφούν σκόπιμα, όπως ο Nord Stream 2- είναι πρόωρο να μιλάμε για το τέλος της εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία. Μπορεί να υπάρξει μια παύση, αλλά μόλις οι ενεργειακές ανάγκες ανακάμψουν και πάλι, ο πειρασμός να χρησιμοποιηθεί ένα υπάρχον δίκτυο αγωγών θα είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς.
* Πληροφορίες interaffairs.ru