M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Με την αποτυχία του δυτικού σχεδίου για την απομόνωση της Ρωσίας, η G7 ελίσσεται και έχει χάσει την αίσθηση της κατεύθυνσής της. Η Ιταλία, η εκ περιτροπής οικοδέσποινα της συνόδου κορυφής της G7 φέτος, έχει καταστήσει την Τεχνητή Νοημοσύνη βασικό θέμα της συνόδου. Και η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι προσκλήθηκε από έναν απίθανο καλεσμένο, τον ποντίφικα, να κάνει μια πρωτοφανή εμφάνιση στην εκδήλωση της G7 στο μοντέρνο ιταλικό ξενοδοχείο Borgo Enyatia για να υποστηρίξει τη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης, μια τεχνολογία που έχει χαρακτηρίσει δυνητικά επιβλαβή. Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν χημικός πριν εισέλθει στο ιεροδιδασκαλείο και προφανώς θα βασιστεί στην επιστημονική του κατάρτιση για να ενημερώσει τις θέσεις του. Η Ιταλία υπό την ηγεσία της Μελόνι ελέγχει όλο και περισσότερο την τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης και απαγόρευσε προσωρινά το ChatGPT τον Μάρτιο του 2023, αποτελώντας την πρώτη δυτική χώρα που το έκανε.
Εξίσου, η G7 επιθυμεί απεγνωσμένα να ξεπεράσει την κλειστή ελίτ των δυτικών δημοκρατιών, επιχειρώντας μια φιλόδοξη προσέγγιση και εκδίδοντας ένα ασυνήθιστα μακρύ κατάλογο προσκεκλημένων ηγετών του μη δυτικού κόσμου στη σύνοδο κορυφής. Εκτός από την Ουκρανία, η Μελόνι προσκάλεσε τους ηγέτες της Ινδίας, της Βραζιλίας, της Νότιας Αφρικής, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Αργεντινής, της Αλγερίας, της Κένυας και της Μαυριτανίας να συμμετάσχουν στη σύνοδο. Ποια ήταν η λογική που εφαρμόστηκε είναι αδύνατον να πούμε.
Αλλά αυτό είναι realpolitik και η G7 ελπίζει να γεφυρώσει το κενό του "Δύση εναντίον των υπολοίπων" στη σύνθεση λόγω της κρίσης στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, οι "προσκεκλημένοι προσέγγισης" θα γίνουν αύριο μάρτυρες του αγωνιώδους φινάλε ενός γεωπολιτικού δράματος, το οποίο αποτελεί τον πυρήνα της συνόδου κορυφής της G7 - της πολύμηνης προσπάθειας των ηγετών της ομάδας να λάβουν απόφαση για τη χρήση των μερισμάτων από τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για τις στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας.
Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο των "κυρώσεων από την κόλαση" της Δύσης κατά της Ρωσίας το 2022, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία πάγωσαν τα περιουσιακά στοιχεία της Μόσχας στις δυτικές τράπεζες ύψους 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων. (Κάποιοι λένε ότι το πραγματικό ποσό είναι πιο κοντά στα 400 δισ. δολάρια.) Μόνο περίπου 5-6 δισ. δολάρια βρίσκονται στις ΗΠΑ, ενώ 210 δισ. δολάρια είναι αποθηκευμένα στην Ευρώπη, αλλά η απόφαση να χρησιμοποιηθούν τα έσοδα από τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ξεκίνησε από την Ουάσιγκτον με κρυφή ατζέντα να πληρώσει η Ευρώπη για τις συνέπειες του πολέμου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ευρωπαϊκά μέλη και η Ιαπωνία αντιτάχθηκαν στην πίεση των ΗΠΑ να συμπεριλάβουν στην κοινή δήλωση της G7 που θα υιοθετηθεί διάταξη σχετικά με τη χρήση των εσόδων από τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. Το CNN ανέφερε τη Δευτέρα ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι προσπαθούν ακόμη να συμφωνήσουν στις "πιο ευαίσθητες οικονομικές λεπτομέρειες" του σχεδίου για τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, καθώς οι χώρες της G7 δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε συναίνεση και οι συζητήσεις συνεχίζονται όσον αφορά "την ακριβή μορφή παροχής βοήθειας, καθώς και τις εγγυήσεις για την επιστροφή των κεφαλαίων αυτών".
Τούτου λεχθέντος, μην εκπλαγείτε αν οι απείθαρχοι Ευρωπαίοι εν τέλει συμμορφωθούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κίνηση της G7 να οικειοποιηθεί τα ρωσικά χρήματα στις δυτικές τράπεζες ήταν αρκετά κακή, αλλά το να χρησιμοποιηθούν τα κέρδη από αυτές για να χρηματοδοτηθούν οι ανάγκες της Ουκρανίας είναι, για να το θέσουμε ήπια, μια πράξη ληστείας.
Οι ΗΠΑ κερδίζουν αν το τρέχον πάγωμα των σχέσεων Ρωσίας-Ευρώπης φτάσει σε σημείο χωρίς επιστροφή, καθώς η Ευρώπη είναι βέβαιο ότι θα υποστεί το βάρος των αντιποίνων της Μόσχας. Αν η G7 υιοθετήσει μια τέτοια κίνηση, θα αποδυναμώσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Παραβιάζοντας θρασύτατα το διεθνές δίκαιο, η G7 θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο που υπονομεύει την εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς οι ηγέτες της G7 θα εξηγήσουν στις χώρες "προσέγγισης", που προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τους BRICS, ότι η Ρωσία αποτελεί εξαίρεση και πως μια τέτοια πρακτική δεν θα χρησιμοποιηθεί μια μέρα εναντίον της Ινδίας, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας ή κάποιου άλλου κράτους.
Σίγουρα, το φάντασμα της 16ης συνόδου κορυφής των BRICS στο Καζάν (16-18 Οκτωβρίου) υπό την προεδρία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στοιχειώνει την G7. Η Μόσχα έχει αφήσει να εννοηθεί ότι αν τα τελευταία τρία χρόνια τελείωσαν με τη διεύρυνση των BRICS, η νέα φάση που θα προχωρήσει θα διασφαλίσει ότι οι συμμετέχοντες σε μια διευρυμένη μορφή θα δημιουργήσουν μια βιώσιμη δομή στην οποία οι χώρες μέλη θα εργαστούν σκόπιμα για την ανάπτυξη μιας βιώσιμης δομής.
Ένα σημαντικό θέμα στη σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν θα είναι η δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος στο πλαίσιο της ομάδας, η οποία θα απλοποιήσει σημαντικά και θα επεκτείνει τις οικονομικές σχέσεις των χωρών μελών στο πλαίσιο της αυξανόμενης πίεσης από τη Δύση.
Μιλώντας στο συνέδριο SPIEF στην Αγία Πετρούπολη την περασμένη εβδομάδα, ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα δημιουργηθεί ένα τέτοιο ανεξάρτητο σύστημα πληρωμών. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επιβεβαίωσε αργότερα ότι αναπτύσσεται μια πλατφόρμα για πληρωμές σε εθνικά νομίσματα.
Οι χώρες BRICS έχουν συνειδητοποιήσει πως η δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος έχει καταστεί σήμερα αναγκαιότητα λόγω των συνεχιζόμενων κυρώσεων από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Λαβρόφ σημείωσε ότι "τα πρόσφατα διεθνή γεγονότα έριξαν τις μάσκες" της Δύσης, η οποία προσπάθησε να επιβάλει τις δικές της αξίες σε άλλες χώρες υπό το πρόσχημα των οικουμενικών και να αντικαταστήσει τον ισότιμο διάλογο με "στενούς συνασπισμούς" που εκχωρούν το δικαίωμα να μιλούν εκ μέρους όλου του κόσμου.
Οι BRICS, υπογράμμισε ο Λαβρόφ, συνεπάγονται έναν εντελώς αντίθετο τύπο εταιρικής σχέσης - δηλαδή, κάθε άλλο παρά μια δομή μπλοκ, και αντίθετα, ένα θεμελιωδώς ανοικτό σχήμα, το οποίο περιλαμβάνει τη συνεργασία μόνο σε εκείνους τους τομείς που παρουσιάζουν αμοιβαίο ενδιαφέρον για όλους τους συμμετέχοντες, μικρούς και μεγάλους. Σύμφωνα με αναφορές, περίπου 30 χώρες έχουν ζητήσει την ένταξή τους στις BRICS.
Εν τω μεταξύ, από "συστημική" άποψη, η G7 εισέρχεται σε αχαρτογράφητα νερά. Ακροδεξιά κόμματα εισβάλλουν στα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης. Με το βλέμμα στραμμένο στη σύνοδο κορυφής της G7, το Politico έγραψε: "Dream on. Η σύνοδος κορυφής της G7 στο νότιο ιταλικό παραθαλάσσιο θέρετρο Borgo Egnazia περιλαμβάνει αναμφισβήτητα την πιο αδύναμη συγκέντρωση ηγετών που έχει συγκεντρώσει η ομάδα εδώ και χρόνια. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είναι αποσπασμένοι από τις εκλογές ή τις εγχώριες κρίσεις, απογοητευμένοι από την πολυετή θητεία τους ή γαντζώνονται απελπισμένα στην εξουσία.
"Ο Εμανουέλ Μακρόν της Γαλλίας και ο Ρίσι Σουνάκ της Βρετανίας διεξάγουν αμφότεροι πρόωρες προεκλογικές εκστρατείες, τις οποίες προκήρυξαν σε ύστατες προσπάθειες να αντιστρέψουν την εξασθενημένη τύχη τους.
"Ο Όλαφ Σολτς της Γερμανίας ταπεινώθηκε από τους ακροδεξιούς εθνικιστές στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το περασμένο Σαββατοκύριακο και θα μπορούσε σύντομα να ανατραπεί ο ίδιος.
"Ο Τζάστιν Τριντό, πρωθυπουργός για εννέα χρόνια στον Καναδά, μίλησε ανοιχτά για παραίτηση από την "τρελή" δουλειά του.
"Ο Φούμιο Κισίντα της Ιαπωνίας υφίσταται τα χαμηλότερα προσωπικά του ποσοστά ενόψει της αναμέτρησης για την ηγεσία αργότερα φέτος.
"Και μετά υπάρχει ο Τζο Μπάιντεν.
"Ο γιος του 81χρονου προέδρου των ΗΠΑ, ο Χάντερ, κρίθηκε ένοχος για κατηγορίες για οπλοκατοχή την Τρίτη, μόλις δύο εβδομάδες πριν από το πρώτο κρίσιμο ντιμπέιτ του πατέρα του με τον αναγεννημένο Ντόναλντ Τραμπ σε μια προεδρική εκστρατεία που ο Δημοκρατικός κινδυνεύει σοβαρά να χάσει".
Πάνω απ' όλα, η αγωνία στο ευρωπαϊκό μυαλό είναι αισθητή ότι αν ο Τραμπ κερδίσει σε μια δημοκρατική κλιμάκωση στις εκλογές του Νοεμβρίου, μπορεί να μην έχει καν χρόνο ή υπομονή για να ανεχθεί ένα αρχαϊκό φόρουμ όπως η G7. Εξετάζοντας το ζοφερό τοπίο, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η Μελόνι πήρε την κατάσταση στα χέρια της και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη σύνοδο κορυφής για τους σκοπούς της, σχεδιάζοντας μια ατζέντα που να χαράζει τα στρατηγικά συμφέροντα της Ιταλίας - την Αφρική, τη μετανάστευση και τη Μεσόγειο.