Η κατάσταση στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπάλια, βόρεια της πόλης της Γάζας, είναι κάτι περισσότερο από μια απλή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ μιας δύναμης εισβολής και μαχητών της αντίστασης που διεξάγουν «ανταρτοπόλεμο». Η βαθύτερη επίπτωση των ξαφνικών μαχών που έχουν ξεπηδήσει στον μεγαλύτερο καταυλισμό της Γάζας είναι ότι το Ισραήλ είναι πολύ πιο μπλεγμένο από ό,τι θέλει να αναγνωρίσει, αντικατοπτρίζοντας την εμπειρία των ΗΠΑ στο καταστροφικό τέλμα του Βιετνάμ.
Χαλίλ Χαρμπ - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, σε αντίθεση με το μονοπάτι του Χο Τσι Μινχ στο Βιετνάμ, η Γάζα είναι μια επίπεδη λωρίδα γης που δε διαθέτει διαβάσεις, ορεινά περάσματα ή δάση για να μπορεί η αντίσταση να μετακινεί με ευκολία προσωπικό και όπλα σε εκτάσεις εδάφους. Η Αίγυπτος, η οποία μοιράζεται το πέρασμα της Ράφα με τη Γάζα, έχει απομακρυνθεί από τη Λωρίδα και οι κάτοικοι της Γάζας δεν μοιράζονται άλλα σύνορα με τον έξω κόσμο.
Η αναζωπύρωση της αντίστασης στην Τζαμπάλια, σε σφοδρές μάχες που έπιασαν τον ισραηλινό στρατό απροετοίμαστο, επομένως, δείχνει αυτό που κάποιοι μπορεί να αποκαλέσουν «θαύμα».
Περισσότερο από έναν ανταρτοπόλεμο
Μιλώντας στο The Cradle, ένας ηγέτης της Χαμάς λέει πως οι ισχυρισμοί του Τελ Αβίβ ότι ελέγχει το βόρειο και το κεντρικό τμήμα της Λωρίδας πριν επικεντρωθεί στο νότιο τμήμα ήταν πάντα ψευδείς και πως η αντίσταση εξακολουθεί να διατηρεί τη δύναμη και την ηγεσία της.
Ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ (PIJ) Mohammed al-Haj Moussa εκτιμά την κατάσταση με παρόμοιο τρόπο, λέγοντας στο The Cradle: «Είμαστε έτοιμοι για μια μακρά μάχη φθοράς» - απηχώντας τα λόγια του εκπροσώπου των Ταξιαρχιών Qassam Abu Obeida.
Τα σχόλιά τους ότι η βόρεια Γάζα δε βρίσκεται υπό ισραηλινό έλεγχο, όπως συχνά ισχυρίζεται, αποδεικνύονται από τις σημερινές αναζωπυρωμένες μάχες στα βόρεια της Λωρίδας.
Κατά την έναρξη του πολέμου, οι ισραηλινές δυνάμεις κινήθηκαν από διάφορες κατευθύνσεις προς τη Λωρίδα, συμπεριλαμβανομένων των Al-Atatreh, Beit Lahiya, Beit Hanoun και Shujaiya στα βόρεια και βορειοανατολικά, και από κεντρικούς άξονες όπως η Juhr al-Dik και η γειτονιά Al-Zaytoun προς το Sheikh Ajlin κοντά στην ακτή - δήθεν για να ενισχύσουν περαιτέρω τον έλεγχό τους στο βόρειο τμήμα της Γάζας.
Ωστόσο, τον Ιανουάριο, το Ισραήλ ανακοίνωσε την αναδιάταξη των δυνάμεών του, αποχωρώντας από τις περισσότερες βόρειες περιοχές και σταθμεύοντας κυρίως στη συνοικία Αλ-Ζαϊτούν, με πρόθεση να κινηθεί προς τις περιοχές όπου συνεχίζεται η αντίσταση, κυρίως νότια της Λωρίδας.
Η αυτοπεποίθηση του Τελ Αβίβ ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει υπέρ του στην Τζαμπάλια ήταν άστοχη. Οι σημερινές απώλειες που ανακοίνωσε ο στρατός κατοχής - τόσο σε στρατιώτες όσο και σε υλικό - επιβεβαιώνουν πως στο στρατόπεδο και τα περίχωρά του διεξάγεται σκληρή μάχη.
Μια ανώτερη πηγή της Χαμάς πληροφορεί το « The Cradle» ότι η στρατηγική του Ισραήλ «να κουρεύει το γρασίδι», που αποσκοπεί στην αποδυνάμωση ή την ανά τακτά χρονικά διαστήματα ακρωτηρίαση της αντίστασης της Γάζας, δεν κατάφερε να κάνει το επιθυμητό βαθούλωμα, ακόμη και μετά από 225 ημέρες πολέμου.
Ο πραγματικός πόλεμος φθοράς
Πηγές της παλαιστινιακής αντίστασης αναφέρουν ότι ακόμη και η γειτονιά Al-Zaytoun, σημαντικό προπύργιο των ισραηλινών δυνάμεων για την αντιμετώπιση των «παλαιστινιακών Βιετκόνγκ» στη βόρεια Γάζα, ήταν ασταθής για τους ισραηλινούς στρατιώτες. Παλαιστίνιοι μαχητές αναδύονταν τακτικά από τα χαλάσματα και το υπέδαφος για να διεξάγουν έναν πραγματικό πόλεμο φθοράς εναντίον των χιλιάδων στρατιωτών που σταθμεύουν εκεί.
Πηγές της αντίστασης λένε επίσης ότι χρησιμοποιήθηκαν διάφορα εκρηκτικά όπλα σε ενέδρες και επιθέσεις: «Al-Shawaz bombs» και «Tandom» για την καταστροφή αρμάτων Merkava και άλλων τεθωρακισμένων οχημάτων, βλήματα «Al-Yassin 105», καθώς και βόμβες και παγίδες σε σπίτια με τη χρήση ρουκετών και βλημάτων που δεν εξερράγησαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων επιδρομών, πυροδοτήθηκαν όταν οι στρατιώτες καλύφθηκαν μέσα.
Επιπλέον, υπάρχουν επίσης συνεχείς επιχειρήσεις ελεύθερων σκοπευτών, βομβαρδισμοί με όλμους και ξαφνικές συγκρούσεις πρόσωπο με πρόσωπο με εχθρικούς στρατιώτες από μαχητές που βγαίνουν από σήραγγες.
Ο προαναφερόμενος ηγέτης της Χαμάς λέει στο The Cradle πως αυτές οι επιχειρήσεις αποκαλύπτουν «την απώλεια ελέγχου των IDF» και προσθέτει:
Ο εχθρός δεν είναι έτοιμος για μακροχρόνιες και πολυμέτωπες μάχες και αυτό είναι που τον έκανε να χάσει την ισορροπία του και, ταυτόχρονα, άρχισε να χάνει τη θεωρία στην οποία βασίστηκε, η οποία είναι η πολιτική της αποτροπής και των προληπτικών επιχειρήσεων.
Μια ιδιαίτερα ειρωνική πτυχή είναι ότι ο ισραηλινός στρατός ισχυρίστηκε πως «διέλυσε» 20 από τα αρχικά 24 τάγματα της Χαμάς, δίνοντας στον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου μια δικαιολογία για να προχωρήσει στην εισβολή του στη Ράφα.
«Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε εκεί», δήλωσε ο Νετανιάχου για τα άθικτα τάγματα σε συνέντευξή του νωρίτερα αυτό το μήνα. «Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μας εξαναγκάσουν [ή] να μας εκβιάσουν να φύγουμε από τη Γάζα. Να τα αφήσουμε στη θέση τους, αυτά τα τάγματα, να αφήσουμε την ηγεσία τους στη θέση τους και να πάνε να καταλάβουν ξανά τη Γάζα και να το ξανακάνουν».
Μια καθυστερημένη «νίκη»
Αλλά οι αδιάκοπες προσπάθειες του Νετανιάχου να κατακλύσει τη Γάζα και να κηρύξει «νίκη» επί της αντίστασης συνεχίζουν να προσκρούουν στον τοίχο των Παλαιστινίων Βιετκόνγκ και στην ασταμάτητη επίδειξη νέων τακτικών: εξαπάτηση, ενέδρες, σαμποτάζ, κατασκοπεία, θυσίες και, κυρίως, στρατηγική υπομονή.
Η Τζαμπάλια χρησιμεύει ως πεμπτουσία του μαθήματος αυτής της νέας και βελτιωμένης αντίστασης. Είναι ένα ηχηρό χαστούκι στον πρωθυπουργό και το πολεμικό του υπουργικό συμβούλιο, υπονομεύοντας μια ισραηλινή «νίκη» σε κάθε στροφή. Αποκαλύπτει τη ματαιότητα των προτεινόμενων σχεδίων -είτε ισραηλινών, αμερικανικών είτε αραβικών- για την κατοχή, τη διοίκηση ή την επιβολή εξουσίας στη Γάζα.
Ο Χατζ Μούσα του PIJ λέει ότι οι στρατιωτικές μάχες στην Τζαμπάλια και τη Ράφα, όπου οι κατοχικές δυνάμεις υφίστανται επίσης αυξημένες απώλειες, δείχνουν πως το Ισραήλ «δεν μπόρεσε, εδώ και περίπου οκτώ μήνες, να επιτύχει κανέναν από τους διακηρυγμένους στόχους του στη Γάζα, ούτε στο επίπεδο του ξεριζωμού της αντίστασης ούτε της εκδίωξης των σιωνιστών κρατουμένων».
Παρά την άνευ όρων στρατιωτική υποστήριξη της ζώνης ασφαλείας των ΗΠΑ και της Δύσης, το Τελ Αβίβ δεν μπόρεσε να επιβάλει οριστικά τον έλεγχό του στην Τζαμπάλια ή σε άλλες περιοχές. Ο αξιωματούχος του PIJ τονίζει ότι οι Ταξιαρχίες Αλ Κουντς, η στρατιωτική πτέρυγα του κινήματός του, εξακολουθεί να είναι παρούσα σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας και δεν υπάρχει φόβος εξασθένησης της αντίστασης.
Οι αναλυτές, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων εντός της κυβέρνησης Μπάιντεν, συμφωνούν πως το Ισραήλ απέχει πολύ από το να επιτύχει τη νίκη. Δεν έχει καταλάβει εδάφη, δεν έχει απελευθερώσει αιχμαλώτους, ούτε έχει σκοτώσει ανώτερους ηγέτες της αντίστασης. Χωρίς αξιόπιστο σχέδιο για την «επόμενη μέρα» και χωρίς να μπορεί να καταστρέψει τον λαβύρινθο των σηράγγων, το Ισραήλ είναι χαμένο στους λαβυρίνθους πάνω από το έδαφος, όχι μόνο κάτω από αυτό.
Τι απέγιναν οι κομπασμοί του Τελ Αβίβ για τη δολοφονία 13.000 μαχητών της Χαμάς (από 30.000-40.000 μαχητές), ή ο εντοπισμός και η καταστροφή των «τούνελ της Χαμάς», ή η «εκκαθάριση» ολόκληρων περιοχών από τον έλεγχο της αντίστασης; Τι απέγιναν οι ισχυρισμοί του Νετανιάχου πως μόνο «τέσσερα τάγματα» είχαν απομείνει στη Χαμάς;
Πώς η παλαιστινιακή αντίσταση εξακολουθεί να μάχεται σθεναρά στη Σουτζάιγια, την Τζαμπάλια, την Αλ Ζαϊτούν, την Ντέιρ αλ Μπαλάχ, μέχρι τη Ράφα στα νότια της Γάζας; Πώς εξαντλούνται τόσο γρήγορα τα ισραηλινά τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα και οι δυνάμεις κατοχής πεθαίνουν σε μεγαλύτερους αριθμούς από ό,τι πριν;
Αν ο Νετανιάχου στοιχημάτιζε ότι η υποταγή της Τζαμπάλια, της Ράφα και άλλων περιοχών-κλειδιά θα διευκόλυνε την ικανότητά του να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση των ισραηλινών κρατουμένων, θα έπρεπε να κόψει γρήγορα τις απώλειές του για να αποφύγει δύο ήττες: μια πολιτική από τους εταίρους του στον συνασπισμό και ένα οργισμένο κοινό, και μια στρατιωτική στη Γάζα.
Μόνο μια κατάπαυση του πυρός στη Γάζα μπορεί να σώσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό από έναν παλαιστινιακό πόλεμο φθοράς, ο οποίος θα φθείρει το ηθικό του Ισραήλ, θα εξαντλήσει την οικονομία του και θα απογοητεύσει τους δυτικούς συμμάχους του.
Για τον Χατζ Μούσα, «τα λόγια του Νετανιάχου και των κατοχικών ηγετών για την αναμενόμενη νίκη, δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση και δεν είναι παρά συνθήματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια.”