Όταν 6 στους 10 γράφουν κάτω από τη βάση, τότε η Πολιτεία παίρνει ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο ΜΗΔΕΝ

pixabay / Mondisso

Σχεδόν 6 στους 10 υποψηφίους στις Πανελλήνιες έγραψε κάτω από τη βάση σε Ιστορία, Φυσική και Μαθηματικά, διαβάσαμε στα ΜΜΕ. Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο τα τελευταία χρόνια. Γιατί άραγε;

Του Στρατή Μαζίδη

Η εύκολη εξήγηση είναι να αποδώσουμε την ευθύνη στους μαθητές που δε διαβάζουν, δεν ενδιαφέρονται κ.ο.κ. Σίγουρα όταν κάποιος γράφει κάτω τη βάση, το πιθανότερο είναι πως δε διάβασε όσο θα έπρεπε. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Για ποιο λόγο βλέπουμε νέα παιδιά να μην έχουν στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας, γεωγραφίας και γλώσσας;

Η εκπαιδευτική διαδικασία είναι όπως το φαγητό. Αν είναι καλά μαγειρεμένο και νόστιμο, θα το φας ζητώντας περισσότερο. Αν είναι άγευστο, θα το παραμερίσεις. Η Παιδεία στη χώρα μας μέσα από τις απανωτές μεταρρυθμίσεις κι αλλαγές δεν έχει γεύση. Δεν υπάρχει προσανατολισμός.

Οι απόφοιτοι Δημοτικού πχ του 1950 γνώριζαν περισσότερη ιστορία, γλώσσα, γεωγραφία από τους σημερινούς μαθητές λυκείου. Τότε η εκπαίδευση είχε στόχο την καλλιέργεια της εθνικής, πολιτιστικής, θρησκευτικής ταυτότητας. Σήμερα φορτώνει τα παιδιά με όγκους γνώσεων, πολλές εκ των οποίων περιττές, όπως το αμίμητο του Δημοτικού όπου η πάλαι ποτέ αριθμητική έγινε μαθηματικά, βάζοντας τα παιδιά να λύνουν επακριβώς [σωστά] και στο... περίπου [δηλαδή λάθος].

Σήμερα το Δημοτικό προετοιμάζει για το Γυμνάσιο. Το Γυμνάσιο για το Λύκειο και το Λύκειο για τις πανελλαδικές. Το απολυτήριο του Λυκείου δεν έχει καμία ουσιαστική αξία ενώ εξάγει ανερμάτιστους μελλοντικούς πολίτες. Πόσο πιο μαλακή ζύμη αποτελεί κανείς στα χέρια κάποιων όταν δε διαθέτει ταυτότητα; Και κατά συνέπεια, πόσο πιο εύκολα περνάς πράγματα χωρίς αντιστάσεις;

Εν κατακλείδι, η εκπαιδευτική διαδικασία έχασε το αλάτι της. Απώλεσε τη νοστιμιά της. Κανείς δε θέλει να φάει από αυτήν και όχι άδικα.