 |
| pixabay / jorono |
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό θα διευρύνει περαιτέρω τη σύγκρουση. Μήπως τα κινεζικά στρατεύματα θα είναι τα επόμενα;
Δεν πιστεύω ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στρατιώτες θα τα πήγαιναν καλά απέναντι στους Ρώσους και τους Βορειοκορεάτες ή τους Κινέζους. Για ποιο λόγο θα πολεμούσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εκτός από τα κέρδη του στρατιωτικού/ασφαλιστικού συμπλέγματος και την ηγεμονική εξουσία της Ουάσιγκτον που ασκείται και πάνω τους; Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης έχουν καταστρέψει τις δικές τους χώρες με βάση τις εθνότητες, και οι μετανάστες που αντικαθιστούν τις λευκές εθνότητες δεν έχουν κανένα κίνητρο να πολεμήσουν τους Ρώσους και τους Βορειοκορεάτες. Η Δύση θα έπρεπε να πολεμήσει τον πόλεμο με πυρηνικούς πυραύλους, πράγμα που ισοδυναμεί με αυτοκτονία.
Γιατί ο Πούτιν δεν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και δεν χρησιμοποιεί επαρκή δύναμη για να τερματίσει τη σύγκρουση πριν από την άφιξη των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ; Ίσως ο Πούτιν θα μπορούσε να δει το λάθος του αν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης του ζητούσαν επανειλημμένα να εξηγήσει γιατί επέλεξε να διεξάγει τη σύγκρουση με τρόπο που επέτρεπε την ολοένα και ευρύτερη εμπλοκή της Δύσης. Ο Πούτιν θα μπορούσε επίσης να ερωτηθεί γιατί δε δημιούργησε και δεν εξόπλισε έναν μεγαλύτερο ρωσικό στρατό κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών που η Δύση δημιούργησε και εξόπλισε τον ουκρανικό στρατό. Μήπως ο Πούτιν δεν μπόρεσε να οδηγήσει τη σύγκρουση σε γρήγορη κατάληξη επειδή η Ρωσία δεν ήταν προετοιμασμένη για αποτελεσματική δράση;
Φαίνεται όντως ότι ο Πούτιν απέτυχε να αναγνωρίσει την απειλή. Κάθισε με σταυρωμένα χέρια και επέτρεψε στην Ουάσινγκτον να ανατρέψει την ουκρανική κυβέρνηση και να εγκαταστήσει μια μαριονέτα. Στη συνέχεια κάθισε με σταυρωμένα χέρια για οκτώ χρόνια προωθώντας τη συμφωνία του Μινσκ, την οποία η Δύση δεν είχε καμία πρόθεση να υποστηρίξει. Πώς ήταν δυνατόν ο Πούτιν να μην αντιληφθεί το πραξικόπημα στην Ουκρανία ως την εναρκτήρια κίνηση μιας αυξανόμενης απειλής; Μήπως η ρωσική κυβέρνηση -και ο ίδιος ο Πούτιν- και οι ρωσικές επιχειρηματικές και πνευματικές τάξεις ήταν τόσο ερωτευμένες με το να είναι μέρος της Δύσης που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα;
Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το αποτέλεσμα είναι η πιθανότητα ενός μεγάλου πολέμου. Κανείς στη Δύση δεν μιλάει για ειρήνη, παρά μόνο για ρωσική παράδοση και απόσυρση. Όλη η έμφαση της Δύσης δίνεται στην περαιτέρω αύξηση της έντασης. Αυτό είναι παραφροσύνη. Η μόνη λύση είναι ο Πούτιν να δώσει ένα άμεσο χτύπημα νοκ-άουτ και να τερματίσει τη σύγκρουση πριν ξεφύγει περαιτέρω από τον έλεγχο.