 |
| Photo: Public domain |
Pepe Escobar - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Κανένας από τους μεγάλους παίκτες δεν το έκανε. Ή σε περίπτωση που έστειλαν τους απεσταλμένους τους, υπήρξε σημαντική άρνηση να υπογράψουν την κενή τελική διακήρυξη - όπως τα μέλη των BRICS Βραζιλία, Ινδία, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Νότια Αφρική.
Χωρίς τους BRICS, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που μπορεί να κάνει η συλλογική Δύση - όπως ο Ηγεμόνας και οι διάφοροι υποτελείς - για να αλλάξει την σκακιέρα του πολέμου δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Στην προσεκτικά βαθμονομημένη ομιλία του προς τους διπλωμάτες και την ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, ο Πούτιν περιέγραψε μια απίστευτα συγκρατημένη και στρατηγική προσέγγιση για την επίλυση του προβλήματος της Ουκρανίας. Στο πλαίσιο του κλιμακούμενου πράσινου φωτός του Ηγεμόνα -που στην πραγματικότητα εφαρμόζεται στην πράξη εδώ και αρκετούς μήνες- για να επιτεθεί το Κίεβο βαθύτερα στη Ρωσική Ομοσπονδία, η προσφορά του Πούτιν ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρη.
Αυτή είναι μια άμεση προσφορά προς τον Ηγεμόνα και τη συλλογική Δύση - καθώς ο ιδρωμένος με το μπλουζάκι ηθοποιός στο Κίεβο, εκτός από παράνομος, είναι πέρα για πέρα άσχετος.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ΝΑΤΟ - μέσω αυτής της επιληπτικής πλάκας νορβηγικού ξύλου - διακήρυξε ήδη την άρνησή του να διαπραγματευτεί, ακόμη και όταν κάποια σχετικά ξύπνια μέλη της Verkhovna Rada (του κοινοβουλίου της Ουκρανίας) άρχισαν να συζητούν την προσφορά, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Δούμας Vyacheslav Volodin.
Η Μόσχα θεωρεί την Verkhovna Rada ως τη μόνη νόμιμη οντότητα στην Ουκρανία - και τη μόνη με την οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία.
Ο εκπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ Βασίλι Νεμπένζια μπήκε στο ψητό - διπλωματικά: αν η γενναιόδωρη πρόταση απορριφθεί, την επόμενη φορά οι συνθήκες για την έναρξη των διαπραγματεύσεων θα είναι "διαφορετικές". Και "πολύ πιο δυσμενείς", σύμφωνα με τον επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας Αντρέι Καρταπόλοφ.
Καθώς ο Nebenzya τόνισε ότι σε περίπτωση άρνησης η συλλογική Δύση θα φέρει ακέραια την ευθύνη για περαιτέρω αιματοχυσία, ο Kartapolov ανέπτυξε τη Μεγάλη Εικόνα: Ο πραγματικός στόχος της Ρωσίας είναι να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο σύστημα ασφαλείας για τον ευρασιατικό χώρο.
Και αυτό, φυσικά, αποτελεί ανάθεμα για τις ελίτ του Ηγεμόνα.
Το όραμα του Πούτιν για την ασφάλεια στην Ευρασία παραπέμπει σε αυτή τη θρυλική ομιλία στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια το 2007. Τώρα, με την σταθερή πρόοδο ενός μη αναστρέψιμου πολυκομβικού και πολυκεντρικού νέου συστήματος διεθνών σχέσεων, το Κρεμλίνο πιέζει για μια επείγουσα λύση - λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση των τελευταίων μηνών.
Ο Πούτιν έπρεπε για άλλη μια φορά να υπενθυμίσει στους κωφάλαλους, βουβούς και τυφλούς το προφανές:
"Οι εκκλήσεις για την πρόκληση μιας στρατηγικής ήττας στη Ρωσία, η οποία διαθέτει το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, καταδεικνύουν τον ακραίο τυχοδιωκτισμό των δυτικών πολιτικών. Είτε δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της απειλής που οι ίδιοι δημιουργούν, είτε απλά έχουν εμμονή με την πίστη στη δική τους ασυλία και τη δική τους αποκλειστικότητα. Και τα δύο μπορούν να μετατραπούν σε τραγωδία".
Παραμένουν κουφοί, βουβοί και τυφλοί.
Μια πρόταση που δε λύνει τίποτα;
Μια φλογερή συζήτηση μαίνεται στους ενημερωμένους κύκλους της Ρωσίας σχετικά με την πρόταση του Πούτιν. Οι επικριτές την κατακεραυνώνουν ως συνθηκολόγηση - εξαναγκασμένη από επιλεγμένους ολιγάρχες και επιχειρηματικούς κύκλους με επιρροή, δυσμενής σε έναν "σχεδόν πόλεμο" (το προτιμώμενο σύνθημα) που αναβάλλει διαρκώς το αναπόφευκτο χτύπημα αποκεφαλισμού.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η στρατιωτική στρατηγική υποτάσσεται πλήρως σε μια πολιτική στρατηγική. Και αυτό εξηγεί τα σοβαρά προβλήματα στη Μαύρη Θάλασσα και στην Υπερδνειστερία: το πολιτικό κέντρο εξουσίας αρνείται να κατακτήσει τον υπ' αριθμόν ένα οικονομικό/στρατιωτικό στόχο, που είναι η Οδησσός.
Επιπλέον, οι αλυσίδες εφοδιασμού όπλων της Ουκρανίας δε διακόπτονται σωστά.
Το βασικό κρίσιμο σημείο είναι το "αυτό αργεί πάρα πολύ". Αρκεί να δει κανείς το παράδειγμα της Μαριούπολης.
Το 2014, η Μαριούπολη αφέθηκε υπό τον έλεγχο ναζιστικών-μπαντεριστικών συμμοριών ως μέρος μιας οικονομικής συμφωνίας με τον Rinat Akhmetov, τον ιδιοκτήτη των εργοστασίων Azovstal. Αυτή είναι μια κλασική περίπτωση επικράτησης των ολιγαρχών και των χρηματιστών έναντι των στρατιωτικών στόχων.
Η γενναιοδωρία του Πούτιν, ορατή σε αυτή την τελευταία προσφορά ειρήνης, προκαλεί επίσης έναν παραλληλισμό με αυτό που συνέβη στην Νταράα της Συρίας: Η Ρωσία διαπραγματεύτηκε επίσης κάτι που αρχικά έμοιαζε με ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, η Ντάραα παραμένει ένα χάος, εξαιρετικά βίαιο, με τους Σύριους και τους Ρώσους στρατιώτες να κινδυνεύουν.
Τα πράγματα γίνονται πραγματικά δύσκολα όταν η τρέχουσα πρόταση ζητά μόνο να μην καταπατηθεί το ΝΑΤΟ στο Κίεβο, αλλά ταυτόχρονα θα επιτραπεί στο Κίεβο να έχει στρατό, με βάση τις (αποτυχημένες) διαπραγματεύσεις του Απριλίου 2022 στην Κωνσταντινούπολη.
Οι επικριτές υποστηρίζουν επίσης ότι ο Πούτιν φαίνεται να πιστεύει πως αυτή η πρόταση θα λύσει τον πόλεμο. Όχι ακριβώς. Μια πραγματική εκστρατεία αποναζιστικοποίησης είναι υπόθεση δεκαετιών - που περιλαμβάνει τα πάντα, από την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση μέχρι την εξάλειψη των εστιών της εξτρεμιστικής ιδεολογίας. Μια πραγματική πολιτιστική επανάσταση.
Η τρέχουσα κλιμάκωση είναι ήδη σε αρμονία με τις εντολές που δόθηκαν από τη σπάνια πλουτοκρατία που πραγματικά διευθύνει την παράσταση στους αγγελιοφόρους - και τους πράκτορες: οι συμμορίες ναζί-μπαντεριστών θα εξαπολύσουν έναν Πόλεμο Τρόμου στο εσωτερικό της Ρωσίας για χρόνια. Από το έδαφος της Ουκρανίας. Ακριβώς όπως η Ιντλίμπ στη Συρία παραμένει ένα φιλικό προς την τρομοκρατία περιβάλλον.
Ο φάκελος της Οδησσού
Η στρατηγική του Πούτιν μπορεί να έχει κάτι που διαφεύγει από τους επικριτές του. Η επιθυμία του για την επιστροφή της ειρήνης και την αποκατάσταση υγιών σχέσεων με το Κίεβο και τη Δύση πρέπει να είναι ένα τέχνασμα - καθώς είναι ο πρώτος που γνωρίζει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Είναι σαφές ότι το Κίεβο δεν θα παραχωρήσει οικειοθελώς εδάφη: αυτά θα πρέπει να κατακτηθούν στο πεδίο της μάχης. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ απλά δεν μπορεί να υπογράψει την κοσμική του ταπείνωση στη διακεκομμένη γραμμή, αποδεχόμενο πως η Ρωσία θα πάρει αυτό που απαιτεί από το Φεβρουάριο του 2022.
Ο πρώτος - διπλωματικός - στόχος του Πούτιν έχει ήδη επιτευχθεί. Έδειξε ξεκάθαρα στην Παγκόσμια Πλειοψηφία ότι είναι ανοιχτός στην επίλυση του διλήμματος σε γαλήνια ατμόσφαιρα, ενώ το αμήχανο ΝΑΤΟ συνεχίζει να φωνάζει "Πόλεμος!" κάθε δεύτερο λεπτό.
Ο Ηγεμόνας θέλει πόλεμο; Οπότε θα γίνει πόλεμος - μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Και αυτό μας φέρνει στον φάκελο της Οδησσού.
Ο Πούτιν, καίριας σημασίας, δεν είπε τίποτα για την Οδησσό. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία του Κιέβου να κρατήσει την Οδησσό. Εάν η πρόταση ειρήνης απορριφθεί οριστικά, η Οδησσός θα βρίσκεται στην επόμενη λίστα των μη διαπραγματεύσιμων.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, για άλλη μια φορά, το πέτυχε: "Ο Πούτιν είναι υπομονετικός. Όσοι έχουν αυτιά θα ακούσουν, όσοι έχουν μυαλό θα καταλάβουν".
Κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει να ξεπηδήσουν εργαζόμενοι εγκέφαλοι σε όλη τη Δύση. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν επιβεβαίωσε πώς το ΝΑΤΟ σχεδιάζει μαζικές εγκαταστάσεις στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία για να "συντονίσει τη μεταφορά όπλων στην Ουκρανία".
Προσθέστε σε αυτό την επιληπτική πλάκα του νορβηγικού ξύλου που δηλώνει ότι το ΝΑΤΟ "συζητά" να φέρει τα πυρηνικά του όπλα σε κατάσταση ετοιμότητας μάχης "μπροστά στην αυξανόμενη απειλή από τη Ρωσία και την Κίνα".
Για άλλη μια φορά ο γερο-Στόλτι προδίδει το παιχνίδι: σημειώστε ότι όλα αυτά αφορούν την παράνοια του Ηγεμόνα με τις δύο κορυφαίες "υπαρξιακές απειλές", τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας. Δηλαδή, οι ηγέτες των BRICS συντονίζουν την κίνηση προς έναν πολυπολικό, πολυκομβικό (τα πλάγια γράμματα δικά μου), "αρμονικό" (ορολογία Πούτιν) κόσμο.
Η κλοπή ρωσικών χρημάτων είναι νόμιμη
Στη συνέχεια, υπάρχει η απροκάλυπτη κλοπή ρωσικών οικονομικών περιουσιακών στοιχείων.
Στο θλιβερό τους θέαμα στην Πούλια, στη νότια Ιταλία, οι G7 - παρουσία του παράνομου ηθοποιού με το ιδρωμένο μπλουζάκι - συμφώνησαν να σπρώξουν επιπλέον 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια προς την Ουκρανία, τα οποία χρηματοδοτούνται από τους τόκους των παγωμένων και πρακτικά κλεμμένων περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας.
Με άψογα διαστρεβλωμένη λογική, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι - της οποίας το κομμωτήριο και η ανανέωση της γκαρνταρόμπας δεν αφορούσαν τελεσίδικα το μυαλό της - δήλωσε ότι η G7 "δεν θα κατασχέσει τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας"- "μιλάμε για τους τόκους που συσσωρεύουν με την πάροδο του χρόνου".
Για τις οικονομικές απάτες, αυτή εδώ είναι κάτι το πανέμορφο.
Ουσιαστικά, ο κύριος πελάτης (ο Ηγεμόνας) και το όργανό του (η ΕΕ) προσπαθούν να συγκαλύψουν την πραγματική κλοπή αυτών των "παγωμένων" ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων σαν να επρόκειτο για μια νόμιμη συναλλαγή.
Η ΕΕ θα μεταφέρει τα "παγωμένα" περιουσιακά στοιχεία -κάτι γύρω στα 260 δισεκατομμύρια δολάρια- σε καθεστώς εγγύησης για το αμερικανικό δάνειο. Αυτό είναι το όλο θέμα - διότι μόνο το εισόδημα που προέρχεται από τα περιουσιακά στοιχεία δεν θα ήταν αρκετό ως εγγύηση για την εξασφάλιση του δανείου.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα. Τα κεφάλαια αυτά δεν θα φύγουν από την Ουάσιγκτον για το Κίεβο- θα παραμείνουν στην πόλη προς όφελος του βιομηχανικού-στρατιωτικού συμπλέγματος που παράγει περισσότερα όπλα.
Έτσι, η ΕΕ κλέβει τα περιουσιακά στοιχεία, με ένα σαθρό νομικό πρόσχημα (η Janet Yellen είπε ήδη ότι είναι εντάξει) και τα μεταφέρει στις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον έχει ανοσία αν όλα πάνε στραβά - όπως και θα πάνε.
Μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι οι Αμερικανοί θα έδιναν ένα σημαντικό δάνειο σε μια de facto χώρα 404 με κρατική αξιολόγηση χρέους στην άβυσσο. Η βρώμικη δουλειά ανατίθεται στους Ευρωπαίους: εναπόκειται στην ΕΕ να αλλάξει το καθεστώς των κλεμμένων/"παγωμένων" περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας σε εγγύηση.
Και να περιμένουμε το απόλυτο ριψοκίνδυνο κόλπο. Το όλο σχέδιο αφορά την Euroclear, στο Βέλγιο - όπου είναι σταθμευμένο το μεγαλύτερο ποσό των ρωσικών κεφαλαίων. Ωστόσο, η απόφαση για αυτή την απάτη ξεπλύματος χρήματος δεν ελήφθη από το Βέλγιο, ούτε καν από τους ευρωκράτες.
Αυτή ήταν μια απόφαση της G7 που επιβλήθηκε από τον Ηγεμόνα. Το Βέλγιο δεν είναι καν μέλος της G7. Ωστόσο, στο τέλος, θα είναι η "αξιοπιστία" της ΕΕ στο σύνολό της που θα πάει κατά διαόλου σε όλη την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Και οι κουφοί, οι βουβοί και οι τυφλοί, όπως είναι αναμενόμενο, δεν το αντιλαμβάνονται καν.