Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ενώ κάποιοι μπορεί να φανταστούν πως ο Ζελένσκι απλώς έγραψε στο Twitter ό,τι του είπαν οι δυτικοί προστάτες του, η πραγματικότητα είναι πως μάλλον το έκανε με δική του πρωτοβουλία, αν και εκεί έγκειται το πρόβλημα. Στο μυαλό του, η τελευταία φάση της Ουκρανικής Σύγκρουσης που πυροδοτήθηκε από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας είναι μια επική μάχη μεταξύ δημοκρατιών και δικτατοριών, και όχι κάτι που έχει να κάνει με διλήμματα ασφαλείας και εθνικά συμφέροντα. Αυτή η λανθασμένη αντίληψη του εντυπώθηκε από τη Δύση πριν από δύο και πλέον χρόνια.
Ενώ ο εναγκαλισμός της μπορεί να ήταν αρχικά καιροσκοπικός, δηλαδή για να συσπειρώσει τη συλλογική Δύση γύρω από την υπόθεση της Ουκρανίας που θα ανακαταλάβει τα χαμένα εδάφη της σύμφωνα με τον προβλεπόμενο μαξιμαλιστικό στόχο του Κιέβου, έκτοτε έχει γίνει ειλικρινής πιστός σε αυτό το παράδειγμα, όπως αποδεικνύεται από όσα έγραψε στο Twitter για τον Μόντι. Ο λόγος για τον οποίο αυτό είναι ανησυχητικό δεν είναι μόνο επειδή είναι ένας ανακριβής τρόπος αξιολόγησης των πάντων, αλλά και επειδή οδήγησε την Ουκρανία να δημιουργήσει προβλήματα με τη Φωνή του Παγκόσμιου Νότου, την Ινδία.
Τα τελευταία σχεδόν δυόμισι χρόνια η Ουκρανία συνειδητοποίησε καθυστερημένα ότι πρέπει να λάβει κάποια υποστήριξη από αυτή την ποικιλόμορφη συλλογή μη δυτικών χωρών, αν θέλει να έχει ελπίδες να πιέσει τη Ρωσία να συμβιβαστεί με τους δικούς της προβλεπόμενους μαξιμαλιστικούς στόχους σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτό εξηγεί τις πρόσφατες εξορμήσεις σε αυτό το μέρος του κόσμου κατά τη διάρκεια των ελβετικών συνομιλιών του περασμένου μήνα, οι οποίες υπερ-υψώθηκαν εκ των προτέρων και έτσι έγιναν απογοήτευση αφού απέτυχαν να ανταποκριθούν στις υψηλές προσδοκίες του κοινού.
Ο Ζελένσκι ανακοίνωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα πως έχουν προγραμματιστεί άλλες τέσσερις συνομιλίες πριν από το Δεκέμβριο, με τουλάχιστον δύο από αυτές να πραγματοποιούνται στα κράτη του Παγκόσμιου Νότου, το Κατάρ και την Τουρκία, το πρώτο από τα οποία έχει βιοτικό επίπεδο πρώτου κόσμου για τους πολίτες του (αν και όχι για τους μετανάστες εργάτες), αλλά εξακολουθεί να είναι μια μη δυτική χώρα. Είναι σαφές ότι αυτό το χρονοδιάγραμμα συζητήθηκε τον τελευταίο μήνα από τις τελευταίες ελβετικές συνομιλίες, δεν ήταν κάτι που συμφωνήθηκε ευρέως από τις χώρες αυτές την τελευταία εβδομάδα από το ταξίδι του Μόντι στη Μόσχα.
Κατά συνέπεια, ο Ζελένσκι θα έπρεπε να είχε επιδείξει καλύτερη κρίση από το να προσβάλει τον Ινδό ηγέτη όπως έκανε, καθώς αυτό με τη σειρά του μειώνει τις πιθανότητες ο Μόντι να στείλει εκπροσώπους υψηλού επιπέδου σε αυτές τις συναντήσεις, πόσο μάλλον να υπογράψει την όποια τελική δήλωση μπορεί να προκύψει από αυτές. Αρνήθηκε επίσης να βάλει την υπογραφή της στο ελβετικό έγγραφο, οπότε το προηγούμενο υποδηλώνει ότι ήδη σχεδίαζε να την παρακρατήσει από τα επόμενα, αλλά παρ' όλα αυτά, η στάση της Ινδίας απέναντι στην Ουκρανία θα ξινίσει ακόμη περισσότερο από ό,τι έχει ήδη ξινίσει.
Η Ινδία είναι η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, η Φωνή του Παγκόσμιου Νότου και μια μεγάλη δύναμη που είναι κομβική για την παγκόσμια ισορροπία μεταξύ όλων των βασικών παικτών, οπότε το να βρεθεί στην άσχημη πλευρά της, όπως μόλις έκανε ο Ζελένσκι, θα ανατρέψει τα σχέδια της Ουκρανίας να δημιουργήσει ευρύτερη υποστήριξη για τον αγώνα της. Η Κίνα αρνήθηκε να παραστεί στις ελβετικές συνομιλίες και έτσι πιθανότατα δεν θα συμμετάσχει στις επερχόμενες, και με την Ινδία να στέλνει πιθανώς χαμηλόβαθμους αξιωματούχους από εδώ και πέρα, οι οποίοι είναι πλέον λιγότερο πιθανό να υπογράψουν οποιεσδήποτε δηλώσεις, ο Παγκόσμιος Νότος είναι χαμένος.
Χωρίς την υποστήριξη τουλάχιστον ενός από τους δύο αυτούς, ειδικά της Ινδίας βλέποντας πως είναι η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο, ο Ζελένσκι δεν θα μπορέσει να αποκτήσει πραγματική υποστήριξη από τον Παγκόσμιο Νότο στο σύνολό του και δεν μπορεί να συνεχίσει να υποστηρίζει τον ισχυρισμό ότι αυτή η σύγκρουση είναι μια επική μάχη μεταξύ δημοκρατιών και δικτατοριών. Σίγουρα, δεν ήταν ποτέ ρεαλιστικό να περιμένουμε από την Ινδία να υποστηρίξει πλήρως την Ουκρανία λόγω της πολιτικής πολλαπλών συμμαχιών και της ουδετερότητας αρχών της απέναντι σε αυτή τη σύγκρουση, αλλά θα μπορούσε να έχει σηματοδοτήσει περισσότερη συμπάθεια για τον αγώνα της.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ μετά από όσα έγραψε ο Ζελένσκι για τον Μόντι, τα οποία ισοδυναμούν με ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα ήπιας ισχύος που έχει διαπράξει οποιοσδήποτε ηγέτης στην πρόσφατη μνήμη. Άφησε τον εαυτό του να πιστέψει το ψευδές παράδειγμα σχετικά με αυτή τη σύγκρουση και στη συνέχεια αντέδρασε συναισθηματικά όταν είδε τον Μόντι να αγκαλιάζει τον Πούτιν, αντί να πάρει λίγο χρόνο για να ηρεμήσει πριν γράψει στο Twitter. Αυτό το επεισόδιο λέει πολλά για τον Ζελένσκι ως άνθρωπο, και είναι ότι είναι ένας πολύ αδύναμος άνθρωπος κατά βάθος, όχι το λιοντάρι που η Δύση προσποιείται ότι είναι.