Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακριβώς την ώρα που ο Τουσκ φιλοξενούσε τον Σολτς στη Βαρσοβία, ο Πολωνός υπουργός Άμυνας Βλάντισλαβ Κοσίνιακ-Κάμις βρισκόταν στο Βίλνιους, όπου μαζί με τον Λιθουανό ομόλογό του ζήτησαν από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να "διεθνοποιήσουν" τα σύνορά τους με τη Λευκορωσία και τη Ρωσία, κάτι που ακολούθησε την απαίτησή τους να χρηματοδοτήσουν οι Βρυξέλλες μια "αμυντική γραμμή". Η Λετονία και η Εσθονία συμμετέχουν επίσης σε αυτό το σχέδιο, ενώ είναι πιθανό να συμμετάσχει και η γειτονική Φινλανδία, με την αιτούμενη στήριξη της ΕΕ υπό γερμανική ηγεσία να διευκολύνεται με την ένταξή τους στη "στρατιωτική Σένγκεν".
Η έννοια αυτή αναφέρεται στη συμφωνία που συμφωνήθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου μεταξύ της Πολωνίας, της Γερμανίας και των Κάτω Χωρών για τη βελτιστοποίηση της στρατιωτικής εφοδιαστικής μεταξύ τους. Η Γαλλία μόλις προσχώρησε, και είναι πιθανό ότι οι χώρες της Βαλτικής και ίσως και μερικές άλλες θα μπορούσαν επίσης να υπογράψουν σε αυτό κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ την επόμενη εβδομάδα. Ο τελικός στόχος είναι να κατασκευαστεί η "Ευρώπη-Φρούριο", ή μια στρατιωτική ζώνη υπό γερμανική ηγεσία σε όλη την Ευρώπη, η οποία θα επιτρέψει στο Βερολίνο να περιορίσει τη Ρωσία για λογαριασμό της Ουάσινγκτον, καθώς οι ΗΠΑ "στρέφονται (ξανά) προς την Ασία" για να περιορίσουν την Κίνα.
Η Πολωνία ήταν ήδη έτοιμη να διαδραματίσει έναν απαραίτητο ρόλο σε αυτή τη διευθέτηση, όπως εξηγήθηκε εδώ νωρίτερα την άνοιξη, με την πρόβλεψη της προηγούμενης ανάλυσης με υπερσύνδεσμο να γίνεται γρήγορα πραγματικότητα μετά τις τελευταίες διασυνδεδεμένες εξελίξεις στη Βαρσοβία και το Βίλνιους την περασμένη εβδομάδα. Είναι ενδιαφέρον ότι οι τάσεις αυτές ευθυγραμμίζονται με το αναφερόμενο σχέδιο του Τραμπ για το ΝΑΤΟ, το οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2023, αλλά μόλις πρόσφατα προκάλεσε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.
Με λίγα λόγια, προβλέπει την απομάκρυνση των ΗΠΑ από την Ευρώπη για να επικεντρώσουν εκ νέου τις στρατιωτικές τους προσπάθειες στην Ασία, με τη δημιουργία συνασπισμών υπο-μπλοκ στο πέρασμά του για τον περιορισμό της Ρωσίας. Αυτό ακριβώς εκτυλίσσεται εν μέρει επί του παρόντος σε σχέση με την τελευταία πρόοδο που σημειώθηκε στην εφαρμογή της πολιτικής "Ευρώπη-Φρούριο" υπό γερμανική ηγεσία. Η βασική διαφορά είναι πως οι ΗΠΑ δεν έχουν (ακόμη;) μεταφέρει τις δυνάμεις τους από την Ευρώπη στην Ασία, ωστόσο, ούτε έχουν (ακόμη;) απειλήσει να αφαιρέσουν την πυρηνική τους ομπρέλα από τα λιτά μέλη του ΝΑΤΟ.
Παρ' όλα αυτά, αυτό που έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής είναι ήδη στρατηγικά σημαντικό, καθώς αντιπροσωπεύει την άνευ προηγουμένου επέκταση της στρατιωτικής επιρροής της Γερμανίας στη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, η οποία προωθείται με ένα ψεύτικο αντιρωσικό πρόσχημα με πλήρη αμερικανική υποστήριξη. Η Γερμανία ετοιμάζεται να αναλάβει εν μέρει την ευθύνη για την ασφάλεια των ανατολικών συνόρων της Πολωνίας, διευκολυνόμενη από την "στρατιωτική Σένγκεν", γεγονός που θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην επέκταση της επιρροής της σε όλες τις Βαλτικές χώρες μόλις αυτές ενταχθούν.
Επομένως, τα μισά σύνορα ΝΑΤΟ-Ρωσίας θα μπορούσαν σύντομα να τεθούν υπό μερικό γερμανικό έλεγχο, με το άλλο μισό να μπορεί να υπαχθεί επίσης σε αυτόν, σε περίπτωση που η Φινλανδία υπογράψει για τη "στρατιωτική Σένγκεν" και ενταχθεί στην "αμυντική γραμμή της ΕΕ", θυμίζοντας έτσι δυσοίωνα την προετοιμασία της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα. Αυτό δεν σημαίνει πως η Γερμανία ετοιμάζεται για άλλη μια φορά να εισβάλει στη Ρωσία, αλλά απλώς ότι αυτό αναμφίβολα στέλνει ένα πολύ ισχυρό μήνυμα και σίγουρα θα έχει ισχυρό ψυχολογικό αντίκτυπο στους Ρώσους πολιτικούς ιθύνοντες.
Μέσα σε δυόμισι χρόνια, η Γερμανία μετατράπηκε από τον πιο στενό εταίρο τους στην Ευρώπη σε έναν από τους μεγαλύτερους αντιπάλους τους, αν και θα χρειαστεί ακόμη πολύς χρόνος για τη Γερμανία να ανασυγκροτήσει την στρατιωτική της ικανότητα σε σημείο που να μπορεί και πάλι να αποτελέσει μια αξιόπιστη απειλή για τη Ρωσία από μόνη της. Αντιφατικά, τα νέα στρατιωτικοστρατηγικά σχέδια της Γερμανίας που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ θα μπορούσαν επομένως να αυξήσουν τις πιθανότητες να παγώσει η ουκρανική σύγκρουση με καλύτερους όρους για τη Ρωσία, καθώς το Βερολίνο και οι υφιστάμενοί του χρειάζονται χρόνο για να επανεξοπλιστούν.
Η Ρωσία κερδίζει το ΝΑΤΟ στην "κούρσα της υλικοτεχνικής υποδομής"/"πόλεμο φθοράς" με τόσο μεγάλη διαφορά που το Sky News μετέδωσε συγκλονιστικά στα τέλη Μαΐου ότι κατασκευάζει τριπλάσια βλήματα στο ένα τέταρτο της τιμής. Τα περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν ήδη εξαντλήσει τα αποθέματά τους εξοπλίζοντας την Ουκρανία και δεν μπορούν να τα αντικαταστήσουν όσο όλα όσα παράγουν αποστέλλονται σε αυτή την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία καθώς η σύγκρουση μαίνεται. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια λογική στο πάγωμα μέχρι το τέλος του έτους, επιτρέποντας έτσι στην ΕΕ να επανεξοπλιστεί μέχρι το 2030 περίπου.
Τούτου λεχθέντος, η κυρίαρχη φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική παράταξη της Δύσης παραμένει ιδεολογικά προσηλωμένη στον χαμένο σκοπό της πρόκλησης μιας στρατηγικής ήττας στη Ρωσία, όπως αποδεικνύεται από τις τελευταίες κλιμακώσεις της από τα τέλη Μαΐου μέχρι σήμερα, για τις οποίες οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν περισσότερα σε αυτή την ανάλυση εδώ που απαριθμεί επίσης αρκετές σχετικές. Με το βλέμμα στραμμένο στην επικείμενη ευρωπαϊκή στρατιωτική συγκέντρωση υπό γερμανική ηγεσία κατά μήκος των δυτικών συνόρων της, η Ρωσία ίσως είναι επομένως λιγότερο πιθανό να παγώσει τη σύγκρουση χωρίς να επιτύχει πρώτα κάποιους από τους στόχους της εθνικής της ασφάλειας.
Άλλωστε, η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας άλλαξε ριζικά προς το χειρότερο καθ' όλη τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης, καθώς το ΝΑΤΟ εκμεταλλεύτηκε την κίνηση της Ρωσίας που άλλαξε τα δεδομένα για να εντείνει τις απειλές που θέτει στα σύνορα της χώρας αυτής, αφήνοντας έτσι την Ουκρανία ως το μοναδικό μέρος για να επιτύχει η Ρωσία μια νεκρή ζώνη. Η αποτυχία να γίνει αυτό έστω και εν μέρει, όπως με τη διασφάλιση της μερικής αποστρατιωτικοποίησης των ελεγχόμενων από το Κίεβο ουκρανικών περιοχών ανατολικά του Δνείπερου, θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα για τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είχαν ήδη έντονη επίγνωση αυτού του γεγονότος, αλλά τώρα θυμούνται την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ως αποτέλεσμα της Γερμανίας που αναδημιουργεί δυσοίωνα την προετοιμασία για τη μεγαλύτερη εισβολή στον κόσμο μέσω των στρατιωτικοστρατηγικών κινήσεών της στην Πολωνία και πιθανότατα σύντομα στις χώρες της Βαλτικής και ενδεχομένως και στη Φινλανδία. Εάν η Ρωσία παραμείνει αντίστοιχα σταθερή στην πτυχή της μερικής τουλάχιστον αποστρατιωτικοποίησης των στόχων της εθνικής της ασφάλειας σε αυτή τη σύγκρουση, τότε το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εξαναγκαστεί να συμφωνήσει σε αυτό από απελπισία για να κερδίσει χρόνο για να επανεξοπλιστεί.
Η μετατροπή της Ουκρανικής Σύγκρουσης στον τελευταίο "αιώνιο πόλεμο", όπως σχεδιάζουν οι φιλελεύθεροι-παγκοσμιοποιητές, ενέχει τον κίνδυνο να πυροδοτήσει τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο από λάθος υπολογισμό, εάν η Ρωσία επιτύχει στρατιωτική διάσπαση στις γραμμές του μετώπου, την οποία θα εκμεταλλευτεί το ΝΑΤΟ για να ξεκινήσει μια συμβατική επέμβαση για να σταματήσει την προέλασή της. Ακόμα και αν αυτό το σενάριο δεν επαληθευτεί και οι γραμμές του μετώπου παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό στατικές για το αόριστο μέλλον, τότε η "Ευρώπη-Φρούριο" και πάλι θα πέσει στο κενό, αφού θα εφαρμοστεί μόνο η δομή και όχι η ουσία.
Η ένταξη περισσότερων χωρών στη "στρατιωτική Σένγκεν" παράλληλα με την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Γερμανίας κατά μήκος των ανατολικών συνόρων του μπλοκ με την καθοδήγηση της κατασκευής της "αμυντικής γραμμής" δεν θα έχει και πολύ μεγάλη σημασία όσο τα αποθέματα της ΕΕ παραμένουν άδεια, αν συνεχίσουν να στέλνουν τα πάντα στην Ουκρανία. Δεδομένου ότι η Ρωσία είναι λιγότερο πιθανό ως αποτέλεσμα των κινήσεων της Γερμανίας να παγώσει τη σύγκρουση, αν δεν επιτύχει μια κάποιου είδους νεκρή ζώνη στην Ουκρανία, οι πιθανότητες να συμφωνήσει το ΝΑΤΟ σε έναν συμβιβασμό αυξάνονται πλέον.