 |
| pixabay / ThePixelman |
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Συνθήκη INF υπογράφηκε από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις 8 Δεκεμβρίου 1987 και επικυρώθηκε την 1η Ιουνίου 1988. Η συνθήκη αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος του τερματισμού του ψυχρού πολέμου. Ο Ρέιγκαν αποκάλεσε τη συνθήκη ένα "βήμα προς έναν ασφαλέστερο κόσμο".
"Η Συνθήκη του 1987 για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (INF) απαιτούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση να εξαλείψουν και να παραιτηθούν μόνιμα από όλους τους πυρηνικούς και συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ εδάφους με βεληνεκές 500 έως 5.500 χιλιομέτρων. Η συνθήκη σηματοδότησε την πρώτη φορά που οι υπερδυνάμεις συμφώνησαν να μειώσουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, να εξαλείψουν μια ολόκληρη κατηγορία πυρηνικών όπλων και να χρησιμοποιήσουν εκτεταμένες επιτόπιες επιθεωρήσεις για επαλήθευση. Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης INF, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση κατέστρεψαν συνολικά 2.692 πυραύλους μικρού, μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς μέχρι την προθεσμία εφαρμογής της Συνθήκης, την 1η Ιουνίου 1991".
Κατηγορώντας τη Ρωσία, η κυβέρνηση Τραμπ αποσύρθηκε από τη συνθήκη. Η συνέπεια ήταν να τερματιστεί ο πυρηνικός αφοπλισμός που ξεκίνησε η Συνθήκη INF και να ανανεωθεί η κούρσα των εξοπλισμών. Αν έπρεπε να στοιχηματίσω θα έλεγα ότι η αποχώρηση της Ουάσινγκτον ήταν συνέπεια της ανάγκης της αμερικανικής πυρηνικής βιομηχανίας να έχει ανάγκη την πηγή κερδών που παρείχε η κούρσα των εξοπλισμών και της αποφασιστικότητας των νεοσυντηρητικών να αναβιώσει η ηγεμονία των ΗΠΑ μέσω της αύξησης της ισχύος. Εάν η Ρωσία ήταν πραγματικά εκτός συμμόρφωσης, η εστίαση του Τραμπ θα έπρεπε να είναι να εργαστεί για να φέρει τη Ρωσία σε συμμόρφωση, όχι να καταγγείλει τη συνθήκη. Οι προσπάθειες αρκετών Αμερικανών προέδρων και Σοβιετικών ηγετών κατά τον 20ό αιώνα για την αποκλιμάκωση των εντάσεων και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης κατασπαταλήθηκαν από την Ουάσινγκτον τον 21ο αιώνα.
Ανεξάρτητα από αυτό, αυτό που είναι σαφές είναι πως η Ουάσινγκτον ωθεί τόσο την Ευρώπη όσο και τη Ρωσία να προετοιμάζονται για πόλεμο και προετοιμάζεται η ίδια. Η αμερικανική Γερουσία έχει ενωθεί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων για τη δημιουργία ενός συστήματος εγγραφής σε στρατολόγιο, από το οποίο θα προκύψει στρατός που θα επιστρατευτεί. Η εκδοχή της Γερουσίας περιλαμβάνει τις γυναίκες στη στρατολόγηση, όπως απαιτεί η ίση μεταχείριση. Είναι σαφές ότι η Ουάσινγκτον βλέπει την ανάγκη για ένα μεγαλύτερο στρατό από αυτόν που μπορεί να προσφέρει ένας εθελοντικός στρατός.
Τώρα που το καθεστώς Μπάιντεν προμηθεύει F-16 και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, οπλικά συστήματα που ο Μπάιντεν είπε πως δε θα δίνονταν ποτέ στους Ουκρανούς, μαζί με πληροφορίες στόχευσης, είναι ξεκάθαρο ότι η πρόθεση της Ουάσιγκτον είναι να διευρύνει περαιτέρω τον πόλεμο μεταφέροντάς τον βαθιά στις μη στρατιωτικές περιοχές της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί τις ΜΚΟ της στη Γεωργία για να ενορχηστρώσει μια έγχρωμη επανάσταση εκεί, προκειμένου να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο εναντίον της Ρωσίας. Ο αργός για πάντα πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία έχει παίξει απευθείας στα χέρια της Ουάσινγκτον.
Η Κίνα είναι το κύριο επίκεντρο της στρατηγικής της Ουάσιγκτον για την απομόνωση της Ρωσίας. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η Κίνα κατηγορήθηκε ως "αποφασιστικός αρωγός" της σύγκρουσης της Ρωσίας με την Ουκρανία. Με την υποτιθέμενη προμήθεια εξοπλισμών στη Ρωσία, η Κίνα κατηγορείται πως αμφισβητεί "τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας".
Θα περίμενα μια διαφορετική κινεζική απάντηση από αυτή που δόθηκε. Η Κίνα θα έπρεπε να είχε πει στην Ουάσιγκτον/ΝΑΤΟ: "Εσείς ξεκινήσατε τη σύγκρουση και τα οπλικά σας συστήματα και τα γαλλικά στρατεύματα υποστηρίζουν και διευρύνουν τη σύγκρουση. Έχετε μπλοκάρει όλες τις προσπάθειες για τον τερματισμό της σύγκρουσης- παρόλα αυτά τολμάτε να μας κατηγορείτε για την ευθύνη της".
Αντ' αυτού, οι Κινέζοι αρνήθηκαν να παράσχουν στη Ρωσία οποιαδήποτε στρατιωτική υποστήριξη.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά αδύναμη απάντηση. Υποδηλώνει ότι όλη η ρωσοκινεζική διαβεβαίωση για μια "συνεργασία χωρίς όρια" είναι απλώς λόγια. Μια κατάλληλη απάντηση από την Κίνα θα ήταν: "Εξετάζουμε το ενδεχόμενο να στείλουμε 500.000 από τους καλύτερους στρατιώτες μας για να υπηρετήσουν υπό ρωσική διοίκηση στην Ουκρανία και έχουμε καλέσει άλλο ένα εκατομμύριο άνδρες για στρατιωτική εκπαίδευση".
Μια τέτοια απάντηση είναι αυτή που θα τερμάτιζε τη σύγκρουση πριν η ηλίθια ηγεμονική Δύση μας βάλει όλους σε έναν πόλεμο εξόντωσης.
Στην καταγεγραμμένη ιστορία μπορεί κανείς να βρει πολύ λίγους ικανούς πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος, ο Κάρολος Μαρτέλ, ο Καρλομάγνος, ο Δούκας του Marlborough, ο Robert E. Lee. Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνδρες, αλλά τα όπλα είναι πολύ πιο τρομερά. Επιπλέον, ο σύγχρονος πόλεμος στοχεύει αμάχους και πολιτικές υποδομές, όπως κάνουν οι Ισραηλινοί στη Γάζα. Ο στόχος δεν είναι τόσο η ήττα του αντίπαλου στρατού όσο ο αποκλεισμός της δυνατότητας του αντιπάλου να διεξάγει πόλεμο.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον τάξη πολεμιστών. Οι ευρωπαϊκές ανδρικές εθνότητες καταπιέζονται τόσο πολύ από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις και από τους παράνομους μετανάστες. Για ποιο λόγο πρέπει να πολεμήσει ένας Ευρωπαίος άνδρας;
Στις ΗΠΑ η πολεμική δύναμη προερχόταν πάντα από τις νότιες πολιτείες. Αλλά τι έχουν δει αυτοί οι παραδοσιακοί Αμερικανοί, αυτές οι στρατιωτικές οικογένειες; Είδαν όλα τα ονόματα του Νότου να διαγράφονται από τις στρατιωτικές βάσεις. Έχουν βιώσει τις προαγωγές τους να αναβάλλονται ενώ προάγονται άτομα άλλων "προτιμήσεων". Το να παίρνουν διαταγές από τέτοιους ανθρώπους δεν είναι η ιδέα ενός άνδρα του Νότου για τον στρατό. Έτσι, η στρατολόγηση έχει καταρρεύσει.
Υπάρχουν τόσο λίγοι άνθρωποι πρόθυμοι να πολεμήσουν για την Αμερική, ώστε το Κογκρέσο εξετάζει προτάσεις για την εγγραφή μεταναστών-εισβολέων, οι οποίοι πληρώνονται με την υπηκοότητα για να πολεμήσουν για την αμερικανική ηγεμονία.
Η Αμερική έχει φτάσει στο σημείο που έφτασε και η Ρώμη. Μόλις ο ρωμαϊκός στρατός έγινε γερμανικός, οι Γερμανοί έγιναν αυτοκράτορες. Οι Γερμανοί έκαναν αρκετά καλή δουλειά σε σύγκριση με τους παρακμασμένους Ρωμαίους, αλλά η αυτοκρατορία εξαντλήθηκε από τις εσωτερικές της συγκρούσεις και κατέρρευσε.
Ίσως είναι η κατάρρευση της Δύσης στην οποία ποντάρουν ο Πούτιν και ο ΧΙ. Γιατί να μπαίνουν στον κόπο να πολεμήσουν ανθρώπους που είναι απασχολημένοι με την αυτοκαταστροφή τους.