Οι απροσδόκητοι φύλακες του μέλλοντος της Ευρώπης

Πριν από εξήντα χρόνια, η ιδέα ότι «η μοίρα της Ευρώπης είναι τώρα στα χέρια της Γερμανίας» θα προκαλούσε ανατριχίλα σε πολλούς. Οι πόλεμοι των αρχών του 20ού αιώνα είχαν εμπεδώσει στους Ευρωπαίους μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση πως η γερμανική κυριαρχία ήταν επικίνδυνη. Παρόλο που η Δυτική Γερμανία ήταν στέλεχος του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η συμμαχία είχε σχεδιαστεί για να διασφαλίσει ότι η Γερμανία δε θα γινόταν ποτέ πολύ ισχυρή ή ανεξάρτητη. Ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε περίφημα πως σκοπός της συμμαχίας ήταν «να κρατήσουμε τη Σοβιετική Ένωση έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω». Αυτό το συναίσθημα παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα -η Μάργκαρετ Θάτσερ αντιτάχθηκε ακόμη και στη γερμανική επανένωση μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, φοβούμενη μια ισχυρή Γερμανία στην καρδιά της Ευρώπης.

Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Αλλά πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μισό αιώνα. Οι ΗΠΑ, που κάποτε ήταν ο εγγυητής της ευρωπαϊκής σταθερότητας, σήμερα θεωρούνται η πιο απρόβλεπτη υπερδύναμη στον κόσμο. Η πιθανή επιστροφή του Τραμπ στην προεδρία θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος της υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και μια σημαντική υποχώρηση από το ΝΑΤΟ και τη διατλαντική συμμαχία. Ένα πρόσφατο δημοσίευμα του Politico ανέδειξε ορισμένες κρίσιμες γνώσεις:

Ο Τραμπ είναι απίθανο να εγκαταλείψει εντελώς το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με πρώην αξιωματούχους εθνικής ασφάλειας του Τραμπ και αμυντικούς εμπειρογνώμονες που είναι πιθανό να υπηρετήσουν σε μια δεύτερη θητεία. Ωστόσο, ακόμη και αν δεν αποχωρήσει επισήμως, το ΝΑΤΟ ενδέχεται να μην επιβιώσει αλώβητο από μια ακόμη προεδρία Τραμπ.

Για να διατηρήσει τη συμμετοχή των ΗΠΑ, ο Τραμπ θα περίμενε από τις ευρωπαϊκές χώρες να αυξήσουν σημαντικά τις δαπάνες τους για το ΝΑΤΟ και να υιοθετήσουν έναν «ριζικό αναπροσανατολισμό» του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ θα διατηρούσαν την πυρηνική τους ομπρέλα πάνω από την Ευρώπη, αλλά ο κύριος όγκος του πεζικού, των τεθωρακισμένων, της διοικητικής μέριμνας και του πυροβολικού θα μεταφερόταν σε ευρωπαϊκά χέρια. Μέρη αυτού του σχεδίου περιγράφηκαν σε ένα άρθρο του Φεβρουαρίου 2023 από το συνδεδεμένο με τον Τραμπ Κέντρο για την Ανανέωση της Αμερικής, με περισσότερες λεπτομέρειες να εμφανίζονται έκτοτε.

Η μετατόπιση αυτή θα περιλαμβάνει «ουσιαστική μείωση του ρόλου της Αμερικής στον τομέα της ασφάλειας», την απομάκρυνση από το να είναι ο πρωταρχικός πάροχος μαχητικής ισχύος στην Ευρώπη και την παροχή υποστήριξης μόνο σε περιόδους κρίσης, εξήγησε ένας ανώτερος σύμβουλος του Ράσελ Βάουτ, ο οποίος αναμένεται να κατέχει υψηλόβαθμο ρόλο σε μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ.

«Δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε δέκα φορές αυτό που κάνουν οι Γερμανοί και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να είμαστε σκληροί μαζί τους. Πρέπει να υπάρξουν συνέπειες», δήλωσε ο πρώην αξιωματούχος του Τραμπ Έλμπριτζ Κόλμπι. «Θέλουμε το ΝΑΤΟ να είναι ενεργό, αλλά θέλουμε να είναι με τους Ευρωπαίους επικεφαλής... Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αρκετές στρατιωτικές δυνάμεις για να πάνε παντού. Δεν μπορούμε να σπάσουμε τη λόγχη μας στην Ευρώπη εναντίον των Ρώσων, όταν γνωρίζουμε ότι οι Κινέζοι και οι Ρώσοι συνεργάζονται και ότι οι Κινέζοι αποτελούν πιο επικίνδυνη και σημαντική απειλή».

Αυτή η αλλαγή ήταν αναμενόμενη, είτε πρόκειται για τον Τραμπ είτε όχι. Ο Κόλμπι έχει δίκιο - η αποδυναμωμένη αμυντική-βιομηχανική βάση και ο προϋπολογισμός των ΗΠΑ δεν μπορούν να στηρίξουν τη στάση απέναντι τόσο στη Ρωσία όσο και στην Κίνα. Με την Κίνα να είναι η μεγαλύτερη απειλή, οι περισσότεροι πόροι της Αμερικής πρέπει να επικεντρωθούν στην Ανατολική Ασία. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της εξισορρόπησης των οικονομικών και στρατιωτικών δυνάμεων.

Καθώς οι ΗΠΑ αποσύρονται, η Γερμανία γίνεται ο πιο κρίσιμος οικονομικός και στρατιωτικός παίκτης της Ευρώπης. Με 83 εκατομμύρια κατοίκους, η Γερμανία είναι το πολυπληθέστερο κράτος της ΕΕ, κατέχει πάνω από το ένα πέμπτο του ΑΕΠ της ΕΕ και περίπου το ένα τέταρτο της μεταποιητικής παραγωγής της.

Παρά το γεγονός ότι η οικονομία της είναι περισσότερο μεταποιητική από άλλα ευρωπαϊκά κράτη, η Γερμανία διατηρεί υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ωστόσο, η Γερμανία δεν είναι ο ηγέτης της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ. Η ΕΕ δεν έχει ενιαίο ηγέτη, και με την αποχώρηση των ΗΠΑ, ούτε το ΝΑΤΟ έχει. Αλλά το μέγεθος και η σημασία της Γερμανίας σημαίνουν ότι αν δεν αναλάβει δράση, οι οργανισμοί αυτοί θα παρασύρονται άσκοπα.

«Χωρίς πηδάλιο και αδρανής» περιέγραψε εύστοχα την αντίδραση της Ευρώπης στην τραπεζική και δημοσιονομική κρίση των αρχών της δεκαετίας του 2010. Η γερμανική επιμονή στη δημοσιονομική λιτότητα καθυστέρησε την ανάκαμψη της Ευρώπης. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής αναπτύχθηκε βραδύτερα μετά την κρίση αυτή, πιθανότατα επειδή η Ευρώπη απέτυχε να δράσει τόσο γρήγορα όσο οι ΗΠΑ.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ευρωπαϊκή απάντηση στην αυξανόμενη ρωσική απειλή. Ορισμένες μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πολωνία, αυξάνουν σημαντικά τις αμυντικές τους δαπάνες. Αλλά η Γερμανία, παρά τις υποσχέσεις της, έχει αυξήσει μόνο οριακά τον αμυντικό της προϋπολογισμό, καλύπτοντας μόλις και μετά βίας τη δέσμευση του ΝΑΤΟ για δαπάνες 2% του ΑΕΠ. Αυτό θα αρκούσε για καιρό ειρήνης, αλλά η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε καιρό ειρήνης και η Γερμανία δεν δείχνει κανένα σημάδι ότι θα συγκεντρώσει τα πολύ μεγαλύτερα ποσά που απαιτούνται. Η Πολωνία δαπανά το 5% του ΑΕΠ της για την άμυνα, η Ρωσία περισσότερο από 6%. Η αμυντική-βιομηχανική βάση της Γερμανίας αναπτύσσεται οδυνηρά αργά.

Ο Leon Mangasarian εξέφρασε την απογοήτευσή του για την υποτονικότητα της Γερμανίας στο Spectator, δηλώνοντας ότι χωρίς η Γερμανία να αναλάβει ηγετικό πολιτικό και στρατιωτικό ρόλο, η άμυνα της Ευρώπης δεν θα αντέξει. Τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ για τον στρατό είναι ψίχουλα σε σύγκριση με αυτά που χρειάζονται μετά από δεκαετίες υποχρησιμοποίησης. Η κυβέρνηση του Scholz αρνήθηκε να καταστήσει νομικά δεσμευτικό το στόχο του 2% του ΑΕΠ του ΝΑΤΟ για τις στρατιωτικές δαπάνες. Αν οι Γερμανοί ηγέτες ήταν σοβαροί για την άμυνα, θα δικαιολογούσαν την περικοπή του βουτύρου για τα όπλα, λέγοντας ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή.

Οι γερμανικές στρατιωτικές προμήθειες κινούνται με παγετώδεις ρυθμούς, με καθυστερήσεις για κρίσιμα συστήματα. Ακόμη και αν παραγγελθεί, ο νέος εξοπλισμός θα χρειαστεί χρόνια για να τεθεί σε λειτουργία. Αλλά η Γερμανία δεν παραγγέλνει καν, όπως επεσήμανε ο Frank Haun, διευθύνων σύμβουλος της KNDS, η οποία κατασκευάζει το άρμα Leopard II. Στη δεκαετία του 1980, η Δυτική Γερμανία διέθετε πάνω από 7.000 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα. Σήμερα, η Γερμανία διαθέτει περίπου 300 άρματα μάχης.

Στην ουσία, η Γερμανία υπνοβατεί στην καταστροφή, παρασύροντας μαζί της και την Ευρώπη. Με την Αμερική να κάνει πίσω, η Ευρώπη στέκεται μόνη της απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν. Στα χαρτιά, η Ευρώπη υπερτερεί της Ρωσίας οικονομικά και δημογραφικά, αλλά χωρίς τη Γερμανία να ηγείται, η πραγματικότητα θα είναι εντελώς διαφορετική.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail