 |
| Photo: Public domain |
Μπορεί ο Τραμπ να πετύχει πραγματικά μια ειρηνευτική συμφωνία με την Ουκρανία και τη Ρωσία την πρώτη εβδομάδα της θητείας του; Αρχικά, όταν μιλούσε γι' αυτό κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μέρους του πολέμου, η εικόνα ήταν πολύ πιο απλή και πολλοί σχολιαστές και αναλυτές πίστεψαν στην ιδέα του: να λιμοκτονήσει η Ουκρανία από την στρατιωτική βοήθεια και να αναγκάσει τον Ζελένσκι να αποδεχτεί το αναπόφευκτο, απειλώντας παράλληλα τον Πούτιν με διπλασιασμό της βοήθειας προς την Ουκρανία. Βέβαια, σε αυτό το θέμα, το στοιχείο της έκπληξης εξανεμίστηκε όταν μίλησε σε αρκετούς δημοσιογράφους την κυρίαρχη ημέρα.
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρόσφατα, το θέμα της ειρηνευτικής συμφωνίας για την Ουκρανία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, όταν ο Τραμπ μίλησε τηλεφωνικά με τον Ζελένσκι και, παρά το γεγονός ότι ο Ουκρανός πρόεδρος μίλησε πολύ θετικά για τη συζήτηση, δεν αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες σχετικά με το τι υπήρχε στο τραπέζι. Αυτό που διέρρευσε ωστόσο ήταν πως ο Τραμπ περίμενε από τον Ζελένσκι να αποσύρει τα στρατεύματά του από τις τέσσερις βασικές περιοχές που η Ρωσία θεωρεί δικές της περιοχές - κάτι που μέχρι τώρα ήταν πάντα εκτός συζήτησης.
Αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια πιθανότητα ότι η σούπερ συμφωνία που ο Τραμπ εκτιμά πως μπορεί να πετύχει μπορεί να έχει βάσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια σειρά από επιπλοκές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, υπάρχει πραγματικά πολύ μικρό κίνητρο από την πλευρά της Ρωσίας να παραχωρήσει οτιδήποτε, καθώς στρατιωτικά έχει το πάνω χέρι. Τα τρία βασικά σημεία είναι ότι θέλουν να διατηρήσουν τις τέσσερις περιοχές που είναι υπό αμφισβήτηση, θέλουν την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, υποσχέσεις πως δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει χώρα του ΝΑΤΟ και τέλος ότι θα υπογραφεί μια συμφωνία με ένα νέο, δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, καθώς, πρέπει να τονιστεί ότι η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει νομικά Αυτό το τελευταίο σημείο είναι σημαντικό, καθώς λόγω του ιστορικού της Δύσης που δεν έπαιξε δίκαια όταν υπέγραψε τη συμφωνία του Μινσκ, η επόμενη ειρηνευτική συμφωνία πρέπει να είναι στεγανή.
Αλλά στην καρδιά του προβλήματος βρίσκεται το πρόβλημα του ίδιου του Ζελένσκι. Θα πείσει ο Τραμπ τον Πούτιν πως ο Ζελένσκι πρέπει να παραμείνει; Ο Πούτιν μπορεί να υποκύψει σε αυτόν τον έναν όρο, αν ο Τραμπ είναι αυτός που κάνει την προσφορά, ενώ την ίδια στιγμή το ΝΑΤΟ ευθυγραμμίζεται από έναν νέο πρόεδρο των ΗΠΑ που δεν έχει υπομονή για τις αδυναμίες ορισμένων βασικών παικτών του. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, ο Ζελένσκι θα μπορούσε τόσο εύκολα να δει τον εαυτό του θεατή σε μια μεγαλύτερη συμφωνία. Και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι ο Ζελένσκι είναι στην πραγματικότητα η καρδιά όλων των προβλημάτων και ήταν το κύριο εμπόδιο για να υπογραφεί ποτέ μια συμφωνία. Νωρίτερα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ήταν έτοιμος να υπογράψει μια ειρηνευτική συμφωνία, μόνο που ο Μπόρις Τζόνσον, τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ήρθε για να αρπάξει τη νίκη από τα σαγόνια της ήττας και να καταστρέψει τη συμφωνία. Πολλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αν ο Ζελένσκι ήταν πιο σκληρός και έβαζε τη χώρα πάνω από τον εαυτό του, θα μπορούσε να είχε αντισταθεί στον εκφοβισμό της Δύσης και να είχε υπογράψει τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης ανεξάρτητα.
Ο ρόλος του Τζόνσον εκείνη την εποχή ήταν να εξυπηρετεί εξίσου τα συμφέροντα τόσο των ΗΠΑ όσο και του ΝΑΤΟ, αλλά στις μέρες μας είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιον εκπροσωπεί, καθώς εμφανίστηκε πρόσφατα στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, το οποίο ενθρόνισε επίσημα τον Τραμπ ως υποψήφιο πρόεδρο. Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ ο Τραμπ δεν είδε τον Νάιτζελ Φάρατζ - κάποιον που ο πρώην ηγέτης επιμένει πως είναι «φίλος» - έδωσε στον Μπόρις αρκετό χρόνο για να τον δει. Είναι ο Μπόρις τώρα ο νέος ανεπίσημος απεσταλμένος των δυτικών ελίτ που φέρεται να χειρίζεται τον Τραμπ; Ή, ίσως λιγότερο εποικοδομητικό, είναι απλώς στη μισθοδοσία του Ζελένσκι ως διεθνής προβοκάτορας πρακτόρων δημοσίων σχέσεων.
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρόσφατα, το θέμα της ειρηνευτικής συμφωνίας για την Ουκρανία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, όταν ο Τραμπ μίλησε τηλεφωνικά με τον Ζελένσκι και, παρά το γεγονός ότι ο Ουκρανός πρόεδρος μίλησε πολύ θετικά για τη συζήτηση, δεν αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες σχετικά με το τι υπήρχε στο τραπέζι. Αυτό που διέρρευσε ωστόσο ήταν πως ο Τραμπ περίμενε από τον Ζελένσκι να αποσύρει τα στρατεύματά του από τις τέσσερις βασικές περιοχές που η Ρωσία θεωρεί δικές της περιοχές - κάτι που μέχρι τώρα ήταν πάντα εκτός συζήτησης.
Αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια πιθανότητα ότι η σούπερ συμφωνία που ο Τραμπ εκτιμά πως μπορεί να πετύχει μπορεί να έχει βάσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια σειρά από επιπλοκές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, υπάρχει πραγματικά πολύ μικρό κίνητρο από την πλευρά της Ρωσίας να παραχωρήσει οτιδήποτε, καθώς στρατιωτικά έχει το πάνω χέρι. Τα τρία βασικά σημεία είναι ότι θέλουν να διατηρήσουν τις τέσσερις περιοχές που είναι υπό αμφισβήτηση, θέλουν την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, υποσχέσεις πως δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει χώρα του ΝΑΤΟ και τέλος ότι θα υπογραφεί μια συμφωνία με ένα νέο, δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, καθώς, πρέπει να τονιστεί ότι η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει νομικά Αυτό το τελευταίο σημείο είναι σημαντικό, καθώς λόγω του ιστορικού της Δύσης που δεν έπαιξε δίκαια όταν υπέγραψε τη συμφωνία του Μινσκ, η επόμενη ειρηνευτική συμφωνία πρέπει να είναι στεγανή.
Αλλά στην καρδιά του προβλήματος βρίσκεται το πρόβλημα του ίδιου του Ζελένσκι. Θα πείσει ο Τραμπ τον Πούτιν πως ο Ζελένσκι πρέπει να παραμείνει; Ο Πούτιν μπορεί να υποκύψει σε αυτόν τον έναν όρο, αν ο Τραμπ είναι αυτός που κάνει την προσφορά, ενώ την ίδια στιγμή το ΝΑΤΟ ευθυγραμμίζεται από έναν νέο πρόεδρο των ΗΠΑ που δεν έχει υπομονή για τις αδυναμίες ορισμένων βασικών παικτών του. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, ο Ζελένσκι θα μπορούσε τόσο εύκολα να δει τον εαυτό του θεατή σε μια μεγαλύτερη συμφωνία. Και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι ο Ζελένσκι είναι στην πραγματικότητα η καρδιά όλων των προβλημάτων και ήταν το κύριο εμπόδιο για να υπογραφεί ποτέ μια συμφωνία. Νωρίτερα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ήταν έτοιμος να υπογράψει μια ειρηνευτική συμφωνία, μόνο που ο Μπόρις Τζόνσον, τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ήρθε για να αρπάξει τη νίκη από τα σαγόνια της ήττας και να καταστρέψει τη συμφωνία. Πολλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αν ο Ζελένσκι ήταν πιο σκληρός και έβαζε τη χώρα πάνω από τον εαυτό του, θα μπορούσε να είχε αντισταθεί στον εκφοβισμό της Δύσης και να είχε υπογράψει τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης ανεξάρτητα.
Ο ρόλος του Τζόνσον εκείνη την εποχή ήταν να εξυπηρετεί εξίσου τα συμφέροντα τόσο των ΗΠΑ όσο και του ΝΑΤΟ, αλλά στις μέρες μας είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιον εκπροσωπεί, καθώς εμφανίστηκε πρόσφατα στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, το οποίο ενθρόνισε επίσημα τον Τραμπ ως υποψήφιο πρόεδρο. Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ ο Τραμπ δεν είδε τον Νάιτζελ Φάρατζ - κάποιον που ο πρώην ηγέτης επιμένει πως είναι «φίλος» - έδωσε στον Μπόρις αρκετό χρόνο για να τον δει. Είναι ο Μπόρις τώρα ο νέος ανεπίσημος απεσταλμένος των δυτικών ελίτ που φέρεται να χειρίζεται τον Τραμπ; Ή, ίσως λιγότερο εποικοδομητικό, είναι απλώς στη μισθοδοσία του Ζελένσκι ως διεθνής προβοκάτορας πρακτόρων δημοσίων σχέσεων.
Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι το τηλεφώνημα στον Ζελένσκι και η συνάντηση με τον Τραμπ είναι απλώς μια σύμπτωση. Ο Ζελένσκι και μια συμμορία των ελίτ του ΝΑΤΟ συσπειρώνονται πίσω από αυτόν και τον Μπόρις για να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τον Τραμπ από το να πάρει μια βιαστική και λανθασμένη απόφαση στην Ουκρανία. Το πρόβλημα είναι πως τα δύο στρατόπεδα δεν μπορούν να συμφωνήσουν και έτσι αυτό μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα για τον Τραμπ, ο οποίος δε διαβάζει ποτέ ενημερωτικά σημειώματα και έχει την προσοχή ενός 5χρονου στις συναντήσεις με κορυφαίους αξιωματούχους.
Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο περίπλοκα, η στάση του J. D. Vance για την Κίνα ωθεί τον Trump να δημιουργήσει ένα νέο παγκόσμιο φορολογικό χαράτσι για τις εισαγωγές που θα πλήξει ταυτόχρονα τόσο την Κίνα όσο και την ΕΕ, ενώ η κυβέρνηση Trump πρόκειται να επικεντρώσει όλο το κέφι της εξωτερικής της πολιτικής στην καταστροφή της κινεζικής οικονομίας. Αυτό, από μόνο του, δημιουργεί προβλήματα όταν ο Τραμπ θα αναζητήσει από τον Πούτιν μια γρήγορη λύση στην Ουκρανία, καθώς ένα νέο γεωπολιτικό στρώμα ζητημάτων θα αποκαλυφθεί, καθιστώντας μια γρήγορη συμφωνία σχεδόν αδύνατη. Αυτό που είναι πιο πιθανό είναι ότι ο Τραμπ θα επιτύχει μόνο μια κατάπαυση του πυρός.
Δεν είναι περίεργο που τόσο ο πρεσβευτής της Ρωσίας στον ΟΗΕ όσο και οι επίσημοι εκπρόσωποί της σνομπάρουν μια γρήγορη λύση από τον Τραμπ ως σχεδόν αδύνατη. Στην περίπτωση του τελευταίου, έφτασαν στο σημείο να θέσουν το ζήτημα της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή, την οποία ο Τραμπ έκανε σκυλολόι όσο ήταν στην εξουσία. Ωχ. Αυτό πρέπει να πόνεσε.