Μήπως το Κυπριακό έχει ήδη λυθεί;

Πέρασαν 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Αφού α) η ελληνική πλευρά αποδέχθηκε την ύπουλη είσοδο των Τούρκων στο θέμα της Κύπρου από τους Αγγλους με τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, β) ο Μακάριος εγκατέλειψε το όνειρο της ένωσης γιατί φαντάστηκε τον εαυτό του κάπως, γ) ήρθε η δικτατορία για να μην ανέβει ο Γ. Παπανδρέου, δ) σκηνοθετήθηκαν τα γεγονότα της Κοφίνου για να προκληθεί κρίση με την Τουρκία και πτώση της χούντας με αποτέλεσμα να φύγει η μεραρχία, ε) η χούντα έχαψε τα αμερικανικά παραμύθια και οργάνωσε το πραξικόπημα φέρνοντας τους Τούρκους στην Κύπρο, στ) μετά ο Καραμανλής ως δοτός πρωθυπουργός της χούντας το καλοκαίρι του 1974 είπε ότι η Κύπρος είναι μακριά, με τους Τούρκους λίγο λίγο να τρώνε καθημερινά ακόμη ένα κομμάτι γης, εξακολουθούμε να μιλάμε για... Κυπριακό.

Του Στρατή Μαζίδη

Τι ακριβώς να συζητήσουμε για την Κύπρο; Η πλειοψηφία των πρωταγωνιστών του Κυπριακού τα έκανε θάλασσα και ενώ οι Τούρκοι εισέβαλαν, άρπαξαν, έκλεψαν, βίασαν, εξαφάνισαν κόσμο, εμείς πηγαίναμε χαμογελαστοί σε συνομιλίες. Οι Τούρκοι περίμεναν για κάποια χρόνια ότι ενδεχομένως θα υπάρξει μια προσπάθεια απελευθέρωσης του νησιού. Όταν είδαν πως και με το ΠΑΣΟΚ του "βυθίσατε το Χόρα" δεν αλλάζει κάτι, ακολούθησε το επόμενο βήμα, το ψευδοκράτος, το οποίο μπορεί να αναγνωρίζουν ελάχιστες χώρες αλλά μια χαρά πολιτισμένοι δυτικοί απολαμβάνουν σε αυτό τις διακοπές τους. Ή μήπως Ελληνες της άλλης πλευράς δεν περνούν στα κατεχόμενα;

Παράλληλα έβλεπαν την Κύπρο να παραμένει ανοχύρωτη. Κάντε μια σύγκριση της ισχύος της Κύπρου με τη Σιγκαπούρη και θα καταλάβετε τη διαφορά. Πενήντα χρόνια μετά, με τον εισβολέα πάνω στο νησί κι ενίοτε να μετακινεί τα όρια των κατεχομένων αλλά στο νησί δεν υπάρχει ούτε ένα αεροσκάφος. Κάποια αντι-αεροπορικά κατέληξαν αποθηκευμένα στην Κρήτη.

Πενήντα χρόνια μετά και κανείς δεν έμαθε τι απέγιναν οι αγνοούμενοι. Ούτε με τον τότε 5χρονος Χριστάκης Λοΐζου μπορέσαμε να μάθουμε τι συνέβη. Προσπαθώ να μπω λίγο στη θέση όλων εκείνων που δεν ξέρουν τι απέγινε ο σύζυγος, πατέρας, γιος, αδερφός, φίλος, εγγονός, αρραβωνιαστικός... Και δεν μπορώ. Τρομάζω και ταυτόχρονα θαυμάζω την αντοχή αυτών των ανθρώπων που τόσα χρόνια ξημερώνουν και βραδιάζουν με την απορία, την προσμονή, την ελπίδα.

Ούτε αυτό δεν ήμασταν ικανοί να επιλύσουμε.

Για τον εποικισμό δε λέμε κουβέντα. Ασχολούμαστε μόνο με το να φύγει ο τουρκικός στρατός, ο οποίος μπορεί σε δύο ώρες να είναι πάλι στο νησί και παραγνωρίζουμε πως η Τουρκία την ίδια ώρα αντί να τα βρει με τον Ασαντ και να εγκαταλείψει το συριακό έδαφος καθώς αμφότεροι έχουν τον ίδιο κουρδικό αντίπαλο, δε σηκώνεται να φύγει ούτε από εκεί που έχει συμφέρον να το κάνει.

Το Κυπριακό, το Σκοπιανό και όποιο άλλο θέμα θέλετε, έχουν λυθεί και ενδεχομένως να περάσουν σε νέο επίπεδο. Και μια λεπτομέρεια, η λύση τους έχει επισφραγιστεί από τη ψήφο του λαού, είτε την έριξε στην κάλπη, είτε απαξίωσε να το κάνει.