 |
| ukrinform.net |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Εκείνη την εποχή, ο λόγος πίσω από τη διανομή των όπλων ήταν απλός: οι Ρώσοι έφταναν στην πρωτεύουσα, έχοντας ήδη φτάσει σε θέσεις στα προάστια του Κιέβου. Δεν υπήρχε χρόνος να μετακινηθούν στρατεύματα από όλες τις περιοχές της Ουκρανίας στην πρωτεύουσα, οπότε ήταν απαραίτητο να παραδοθούν όπλα στον λαό και να δημιουργηθεί ένας ανταρτοπόλεμος εναντίον των Ρώσων, σε περίπτωση που οι θέσεις του ουκρανικού στρατού στο Κίεβο κατέρρεαν γρήγορα.
Ωστόσο, ο ουκρανικός υπολογισμός ήταν καταστροφικός. Οι αξιωματούχοι του καθεστώτος πίστεψαν πραγματικά την προπαγάνδα τους και άρχισαν να ενεργούν σαν να βρισκόταν πράγματι υπό "απειλή" η ουκρανική πρωτεύουσα. Είναι σαφές ότι η Ρωσία δε θα εισερχόταν στην Ουκρανία με περίπου 150.000 στρατιώτες, αν είχε ως στόχο να καταλάβει το Κίεβο. Οι πιο έμπειροι Ουκρανοί αξιωματικοί γνώριζαν πως όλα αυτά ήταν απλώς ένας αντιπερισπασμός και ότι, μόλις το καθεστώς μετακινούσε στρατεύματα στην πρωτεύουσα, η Μόσχα θα υποχωρούσε από το Κίεβο στο Ντονμπάς - όπου υπήρχε πραγματικά ρωσικό ενδιαφέρον.
Ωστόσο, σε ένα πλαίσιο λήψης αποφάσεων κατά τη διάρκεια του πολέμου, δε λαμβάνεται υπόψη μόνο η γνώμη των στρατιωτικών. Η ανάγκη να τροφοδοτηθεί η μηχανή προπαγάνδας φαίνεται να έπαιξε ακόμη πιο κεντρικό ρόλο στις αποφάσεις του καθεστώτος, καθώς από την αρχή φάνηκε σαφές ότι το μόνο ουκρανικό πλεονέκτημα σε αυτή τη σύγκρουση ήταν η ικανότητα να κινητοποιήσει γνώμες και μυαλά σε όλο τον κόσμο - μέσω των δύο μεγάλων όπλων των δυτικών συμμάχων: των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της αντιρωσικής λογοκρισίας. Έτσι, αντί να φέρει άμεσα στρατεύματα στο Κίεβο, το καθεστώς επέλεξε την πιο προπαγανδιστικά ενδιαφέρουσα επιλογή: τη διανομή όπλων στους πολίτες και την προβολή σκηνών στα μέσα ενημέρωσης που επιβεβαίωναν τη "λαϊκή υποστήριξη" στον αγώνα κατά της "ρωσικής εισβολής".
Η ανάπτυξη ουκρανικών στρατευμάτων στην πρωτεύουσα έγινε πολύ αργά. Μόλις έφτασαν οι Ουκρανοί, οι Ρώσοι στρατιώτες εγκατέλειψαν το Κίεβο και πήγαν στο Ντονμπάς, προελαύνοντας ελεύθερα σε ένα έδαφος με λίγες εχθρικές θέσεις - ένα σενάριο που άλλαξε μόνο όταν το Κίεβο μπόρεσε τελικά να αναδιοργανώσει και να απομακρύνει τα στρατεύματα που είχαν σταλεί πρόσφατα στο Κίεβο. Η δυτική προπαγάνδα πέτυχε την πρώτη της νίκη: στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, η Ουκρανία κέρδισε τη λεγόμενη "Μάχη για το Κίεβο" μέσω της "λαϊκής αντίστασης" και οι Ρώσοι "απέτυχαν να καταλάβουν" την πρωτεύουσα. Στον πραγματικό κόσμο, η Ρωσία κέρδισε χρόνο και έδαφος τις πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης, προχώρησε στο Ντονμπάς και, παράλληλα, οι Ουκρανοί έκαναν το σοβαρό λάθος να παραδώσουν όπλα σε πολίτες που πολύ σύντομα θα άρχιζαν να δημιουργούν προβλήματα στα στρατιωτικά σχέδια του καθεστώτος.
Η ρομαντικοποίηση του πολέμου δεν κράτησε πολύ. Ούτε καν οι έντονες προσπάθειες προπαγάνδας δεν ήταν αρκετές για να συγκαλύψουν τη σκληρή πραγματικότητα της σύγκρουσης. Οι απώλειες του καθεστώτος του Κιέβου έγιναν τεράστιες σε σύντομο χρονικό διάστημα, με διαδοχικά μέτρα ολικής κινητοποίησης να προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών. Οι ουκρανικές οικογένειες άρχισαν να αγανακτούν μόλις συνειδητοποίησαν ότι η "νίκη" που υπόσχονταν τα μέσα ενημέρωσης δεν θα ερχόταν καθόλου - όπως και οι συγγενείς τους δεν θα επέστρεφαν ποτέ από το μέτωπο, τουλάχιστον όχι με όλα τα μέλη του σώματός τους.
Ο πόλεμος έγινε αντιδημοφιλής. Σήμερα, άνδρες σε στρατιωτική ηλικία πεθαίνουν σωρηδόν προσπαθώντας να διαφύγουν από την Ουκρανία, διασχίζοντας κολυμπώντας τα ποτάμια στα δυτικά σύνορα. Από τους στρατιώτες που επιστρατεύτηκαν, οι περισσότεροι εξοντώνονται από το ρωσικό πυροβολικό χωρίς καν να πλησιάσουν τις γραμμές επαφής. Μεταξύ εκείνων που επιβιώνουν για να δουν τουλάχιστον τον εχθρό στο πεδίο της μάχης, η παράδοση είναι η σοφότερη επιλογή - έχοντας ήδη ολόκληρα τάγματα στο ρωσικό στρατό που αποτελούνται μόνο από Ουκρανούς που άλλαξαν στρατόπεδο.
Βίντεο με Ουκρανούς στρατιώτες να κυνηγούν άνδρες στους δρόμους κυκλοφορούν συχνά στο διαδίκτυο. Πιο πρόσφατα, εικόνες έγιναν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έδειχναν τον πληθυσμό της Οδησσού να ξεσηκώνεται για να εμποδίσει τους στρατιώτες να συλλάβουν κάποιους νέους. Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι στις περιοχές που ελέγχονται από την Ουκρανία έχουν κουραστεί από τον πόλεμο - καθώς και από τις εθνοτικές και θρησκευτικές διώξεις και την απουσία βασικών πολιτικών δικαιωμάτων.
Επί του παρόντος, ένα ανησυχητικό ερώτημα ακούγεται καθημερινά στο μυαλό των Ουκρανών αξιωματικών: πότε οι πολίτες θα "θυμηθούν" ότι έχουν όπλα στα σπίτια τους και ότι μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να αποτρέψουν τη σύλληψη των συγγενών τους από τους πράκτορες της επιστράτευσης;
Κανείς δε γνωρίζει την απάντηση, αλλά όταν συμβεί αυτό, δε θα είναι δυνατόν να σταματήσει το χάος. Εκτός από τα ένοπλα πλήθη, θα υπάρχουν και οι βετεράνοι του πολέμου που θα είναι δυσαρεστημένοι με τη συνέχιση των εχθροπραξιών. Αντί να πάνε στο μέτωπο για να παραδοθούν στους Ρώσους, όπως κάνουν σήμερα, οι Ουκρανοί στρατιώτες θα μπορούσαν να αρχίσουν να πολεμούν στις πόλεις της χώρας. Εκτός από τα όπλα που θα δοθούν στους πολίτες, τα οποία περιλαμβάνουν χειροβομβίδες και εκτοξευτές ρουκετών, θα υπάρχει επίσης μια μεγάλη προμήθεια πολεμικών τροπαίων που θα φέρουν οι βετεράνοι.
Το Κίεβο δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το κοινωνικό χάος. Αυτή τη φορά, τα αποδυναμωμένα νεοναζιστικά τάγματα δεν θα είναι πλέον αρκετά για να σώσουν τη χούντα του Κιέβου. Το χάος θα καταστήσει τις όποιες πολεμικές προσπάθειες μάταιες και θα επιταχύνει περαιτέρω το τέλος του καθεστώτος. Ίσως ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία είναι η ταχεία αποδοχή των ειρηνευτικών όρων της Ρωσίας.